ولز فارگو؛ از اکتشاف طلا تا شرکت بزرگ پستی و مالی

ولز فارگو یکی از قدیمی ترین برندهای خدمات پستی و مالی جهان محسوب می شود که بیش از ۱.۵ قرن پیش فعالیت خود را شروع کرد. ولز فارگو (Wells Fargo & Company) یک شرکت خدمات مالی آمریکایی با فعالیت بین المللی است. دفاتر اصلی این شرکت در آمریکا و مرکز مدیریت آن، در سان فرانسیسکو قرار دارند. ولز فارگو از بزرگ ترین بانک های جهان از لحاظ ارزش بازار محسوب می شود که تا پیش از قدرت گرفتن بانک های چینی در رتبه های بالای فهرست نیز قرار داشت. آن ها در سال ۲۰۱۸، رتبه ی ۲۶ پردرآمدترین سازمان های آمریکایی فهرست فورچن ۵۰۰ را ازآن خود کردند.

شرکت کنونی ولز فارگو، ترکیبی از ادغام چند غول سنتی مالی و اقتصادی است. ولز فارگو و شرکا، Norwest Corporation و Wachovia، برند کنونی را تشکیل داده اند. آن شرکت ها به ترتیب در سال های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۸ به ولز فارگو پیوستند. شرکت های جدید ملحق شده به ولز فارگو هر کدام تاریخچه ای طولانی دارند که از حوصله ی این مقاله خارج خواهد بود و در این قسمت از داستان برند زومیت، تنها به داستان برند ولز فارگو می پردازیم.

تاریخچه تأسیس ولز فارگو

تأسیس ولز فارگو به اکتشاف طلا در کالیفرنیا باز می گردد. داستان ولز فارگو به میانه های قرن ۱۹ و کشف طلا باز می گردد. پس از کشف طلا در سال ۱۸۴۸ در معدنی در کالیفرنیا، خیل عظیمی از کارآفرینان و علاقه مندان به صنعت اقتصاد، از شمال آمریکا و حتی سرتاسر جهان به کالیفرنیا رفتند. درواقع، یکی از بزرگ ترین مهاجرت های تاریخی به آمریکا، در آن سال ها رخ داد. هنری ولز یک آمریکایی اهل ورمونت و ولیلیام جی فارگو اهل نیویورک بودند. آن ها اقتصاد در حال رشد سریع را در کالیفرنیا دیدند و ظرفیت های بالای فعالیت در آن را درک کردند و تصمیم به سفر به آنجا گرفتند.

دانفورث ان بارنی یکی دیگر از مدیران ارشد ولز فارگو در سال های ابتدایی بود که به همراه مورگان، استراتژی هایی کاربردی برای توسعه ی کسب وکار را اجرا کرد. آن ها در سال های ابتدایی فعالیت، خدمات متنوعی را به مشتریان عرضه کردند که مزیت رقابتی در بازار آن زمان شد. خدمات حمل ونقل عادی، خرید و فروش انواع طلا و اکسپرس ویژه بین نیویورک و کالیفرنیا، از سرویس های مشهور آن ها در سال های ابتدایی بود.

اولین چالش های ولز فارگو و رشد پس از آن

یکی از اولین چالش هایی که ولز فارگو با آن روبه رو شد، بحران سیستم بانک داری کالیفرنیا در سال ۱۸۵۵ بود. در آن زمان، سیستم بانک داری کالیفرنیا به خاطر سرمایه گذاری های بسیار ریسک پذیر، به نوعی نابود شد. بحران ایجاد شده موجب هجوم مردم به بانک ها شد که بسیاری از آن ها را به تعطیلی و ورشکستگی کشاند.

طی بحران ایجاد شده در سیستم بانک داری کالیفرنیا، ولز فارگو به خاطر در اختیار داشتن منابع مناسب برای برآورده سازی درخواست های مشتریان، یکی از معدود شرکت های نجات یافته بود. نجات از آن بحران، مزیت هایی را برای آن ها به همراه داشت که درنهایت، منجر به برتری در صنایع بانک داری و حمل ونقل شد.

یکی از مزایای نجات از بحران کالیفرنیا برای ولز فارگو این بود که پس از آن، شرکت آن ها بدون رقیبی خاص در آن منطقه فعالیت می کرد. به علاوه، شهرت آن شرکت به عنوان مؤسسه ای با ثبات و قابل اعتماد نیز زبان زد خاص و عام شد. این مزایا، منجر به رشد سریع شرکت تا سال ۱۸۶۶ شد که به نوعی آن ها را به تنها آژانس خدمات متنوع بانکی، اداری و حمل ونقل در غرب آمریکا بدل کرد.

در زمان مدیریت بارنی، ولز فارگو وارد تجارت حمل ونقل دلیجانی شد. به علاوه، آن ها در تأسیس شرکت پستی Overland Mail نیز همکاری داشتند که بعدا آن را به زیرمجموعه ی خود اضافه کردند. شرکت Pony Express نیز میزبان مشارکت ولز فارگو در آن سال ها بود. دوران طلایی یادشده، به یکی از مهم ترین ادغام های آن سال ها منجر شد که ولز فارگو، خطوط اصلی حمل ونقل را از رودخانه ی میسوری تا اقیانوس آرام و بسیاری از خطوط دلیجان در ایالت های غربی را تحت مدیریت خود گرفت.

شرکت پستی Overland، یکی از مهم ترین مجموعه هایی بود که تحت مدیریت و نظارت ولز فارگو درآمد. این شرکت توسط افرادی تأسیس شد که همگی در ۴ شرکت بزرگ صنعت اکسپرس آمریکا در آن زمان، نقش داشتند (امریکن اکسپرس، یونایتد استیتس اکسپرس، آدامز اکسپرس و ولز فارگو). در سال ۱۸۵۸، شرکت پستی جدید قراردادی دولتی امضا کرد تا خدمات پستی را در مناطق جنوبی کشور انجام دهد سرمایه گذاری اصلی در آن شرکت، توسط ولز فارگو انجام شد.

ادغام بزرگ و امپراطوری حمل ونقل

در میانه های دهه ی ۱۸۶۰، رقیبی جدی برای کسب وکار ولز فارگو در غرب آمریکا متولد شد. Holladay، شرکت عظیم حمل ونقل را در ۸ ایالت غربی آمریکا شکل داده بود. به هرحال، رقابت این دو غول حمل ونقل در آن سال ها، منجر به خرید واحدهای عملیاتی Holladay توسط ولز فارگو شد. ادغام آن سال، یک امپراتوری بزرگ تحت نام ولز فارگو ایجاد کرد که تمام فرایندهای حمل ونقل ولز فارگو، اورلند میل و هالادی را پوشش می داد. در آن زمان بارنی از سمت مدیریت استعفا داد تا به شرکت خودش یعنی یونایتد استیتس اکسپرس برسد و مدیر بخش کالیفرنیا یعنی لوئیس مک لین، جایگزین او شد.

فرمانروایی ولز فارگو در صنعت حمل ونقل عمر زیادی نداشت. مک لین همان ابتدا قراردادی با یک شرکت راه آهن امضا کرد که به موفقیت آن چنانی نرسید. مشکل اصلی آن سال ها، رشد سریع صنعت راه آهن بود که به مرور، حمل ونقل با دلیجان را منسوخ کرده و سهام ولز فارگو را نیز با افت شدید ارزش روبه رو کرد.

شرکت راه آهن Central Pacific در میانه های قرن ۱۹ به مرور جای پای خود را در صنعت پررونق آن سال ها باز می کرد. لوید تویس مدیر آن زمان سنترال پاسیفیک بود که شرکتی برای فعالیت در صنعت اکسپرس تأسیس کرد و با ولز فارگو وارد رقابت شد. تویس و گروه تحت مدیریتش، در زمان افت سهام ولز فارگو، حجم بالایی از آن را نیز خریداری کردند و به مرور، قدم های جدی برای شکست آن فرمانروایی را برداشتند. در سال ۱۸۶۹، ویلیام فارگو به همراه چند نفر دیگر به اوماها نبراسکا رفت تا با تویس و همکارانش مذاکره و رایزنی کند.

مذاکره ی فارگو با تویس منجر به قراردادی عظیم و قابل توجه برای هر دو طرف شد. شرکت ولز فارگو درنهایت پاسیفیک اکسپرس را با مبلغی بیش از ارزش واقعی خریداری کرد و حقوق حمل ونقل اکسپرس در راه آهن سنترال پاسیفیک را به دست آورد. این قرارداد، با جابه جایی بزرگ دیگری هم همراه بود که منجر به انتقال کنترل ولز فارگو به دست تویس شد.

رشد ولز فارگو در سال های منتهی به قرن بیستم، ابتدا شامل دسترسی به بازارهای پرسود شرق آمریکا بود. سپس، واگن های یخچالی به خطوط حمل ونقل آن ها افزوده شدند و درنهایت، شعبه های بانک های ولز فارگو در ویرجینیا، کارسون و سالت لیک تأسیس شدند. ولز فارگو علاوه بر توسعه در داخل آمریکا، خدمات اکسپرس خود را به ژاپن، استرالیا، هنگ کنگ، آمریکای جنوبی، مکزیک و اروپا نیز گسترش داد.

شروع قرن بیستم و استقلال بانکی

در سال ۱۹۰۵، بخش بانک داری ولزفارگو از بخش حمل ونقل جدا شد. ادوارد هاریمن، یکی از مدیران باسابقه ی صنعت بانک داری، به عنوان مدیر جدید شرکت انتخاب شد. یکی از اولین ادغام های انجام شده در آن زمان با Nevada National Bank تحت مدیریت هلمن انجام شد.

مرکز مدیریت بخش حمل ونقل ولز فارگو، در سال ۱۹۰۴ به نیویورک رفت. در سال ۱۹۱۸، دولت بخش اکسپرس را مجبور کرد تا فعالیت های خود را با دیگر شرکت های فعال در این زمینه ادغام کند. درنتیجه ی این قوانین جدید، شرکت American Railway Express تشکیل شد که بعدها به Railway Express Agency تغییر نام داد. فعالیت های ولز فارگو در حوزه ی حمل ونقل نیز تنها در بازارهای محدود بین المللی و تا دهه ی ۱۹۶۰ ادامه داشت.

فعالیت های بانکی ولز فارگو پس از ادغام نوادا بانک، در ۲ سال اول به تست و بررسی ظرفیت های موجود اختصاص داشت. در سال ۱۹۰۶، زلزله ی سان فرانسیسکو، بخش های عظیمی از منطقه ی تجاری این شهر را تخریب کرد که دفتر بانک ولز فارگو نوادا نیز در آن قرار داشت. البته، ذخیره های اسنادی و اعتباری بانک خسارت ندیدند و حتی ولز فارگو، هزینه های بازسازی سن فرانسیسکو پس از زمین لرزه را نیز تاحدودی بر عهده گرفت. از مناطق دیگر آمریکا نیز پول هایی برای کمک به بازسازی شهر واریز شدند که درنهایت، ذخیره ی بانک ولز فارگو را از ۱۶ میلیون به ۳۵ میلیون دلار رساند.

در سال ۱۹۰۷، بحران مالی مشهور آمریکا از نیویورک و بانک های این شهر شروع شد. مردم برای دریافت سرمایه های خود به بانک های نیویورک هجوم بردند و پس از آن، بحران به شیکاگو و به مرور به کل کشور رسید. در آن زمان، ولز فارگو به مدت ۶ هفته، هر هفته یک میلیون دلار از ذخیره ی خود را از دست می داد. روند ایجاد شده، شروع دورانی دشوار برای بازسازی فرایندهای مالی را نشان می داد.

در سال ۱۹۲۰، پس از یک جابه جایی مدیریت از هلمن به پسرش، فردریک ال لیپمن به عنوان مدیرکل بانک ولز فارگو شروع به کار کرد. استراتژی او، شامل توسعه و فعالیت های محافظه کارانه ی شبیه به مدیران پیشین بود. ادغام بزرگ در زمان لیپمن، با شرکت Union Trust و در سال ۱۹۲۳ انجام شد. نتیجه ی این ادغام، تشکیل شرکتی با نام Wells Fargo Bank & Union Trust Company بود.

فعالیت های محافظه کارانه ی لیپمن در مدیریت بانک، موجب دوام آوردن ولز فارگو و شرکت های زیرمجموعه در دوران رکود شدید شد. پس از سقوط سیستم بانک داری در سال ۱۹۳۳ نیز ولز فارگو توانست نیازهای مشتریان و طرفین قراردادهای خود را به خوبی پاسخ دهد.

دوران جنگ جهانی دوم، با رخداد خاص یا چالشی برای ولز فارگو همراه نبود. آن ها حتی در آن دوران درآمد و سود مناسبی نیز کسب کردند. در دهه ی ۱۹۵۰، ولز فارگو تحت مدیریت نوه ی هلمت معروف یعنی I. W. Hellman III قرار داشت. او برنامه هایی جدی برای توسعه ی کسب وکار پیاده کرد و با خرید چند بانک در منطقه ی خلیج سان فرانسیسکو، به نوعی تجارت ولز فارگو را در این شهر تثبیت کرد.

رشد سریع کسب وکار ولز فارگو

در خلال سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵، سوددهی ولز فارگو بیش از هر بانک دیگری در آمریکا بود. وام آن ها به کسب وکارها پس از سال ۱۹۷۱ با سرعت زیادی افزایش یافت. آن ها برای افزایش اعتبار خود به منظور اعطای وام، قرض های کوتاه مدت را از بانک مرکزی دریافت می کردند و آن ها را با نرخ های بالاتر به کسب وکارها و افراد می دادند.

در سال ۱۹۷۳، سیاست های پولی و مالی آمریکا دشوارتر شد و فرایند بالا را تاحدودی برای ولز فارگو کم سود کرد. البته، آن ها از سیاست جدید که شامل افزایش نرخ سود بانکی بود استفاده کرده و با پیش گامی در عرضه ی خدمات سرمایه گذاری با سود بالا، مشتریان جدید را با سرعت بالایی به سمت بانک خود جذب کردند. مشتریان جدید، به معنای ذخیره ی پول بیشتر در خزانه های ولز فارگو بود که علاوه بر پیشرفت در فضای شدیدا رقابتی آن زمان کالیفرنیا، کاهش بدهی به بانک مرکزی را نیز برای آن ها به ارمغان آورد.

سال ۱۹۷۳، با تغییرات داخلی در بانک نیز همراه بود. ولز فارگو، تغییراتی در سیاست گذاری های خود نیز ایجاد کرد. آن ها به سمت شرکت های با ابعاد متوسط و وام دهی به مردم عادی جذب شدند. این فرایند، سوددهی فعالیت های بانک را افزایش داد و تا سال ۱۹۷۴، بدهی ها به قدری کاهش یافت که بانکی سالم و سودده را از فعالیت های ولز فارگو نوید می داد.

بازار املاک و مستغلات و فرایندهای رهن و اجاره، از زمینه های جدید فعالیت ولز فارگو در دهه ی ۱۹۷۰ بود. آن بخش با مدیریت کارل ریچاردت کار می کرد که بعدها به مدیر کل بانک نیز تبدیل شد. بازار املاک کالیفرنیا در آن سال ها پررونق بود و ولز فارگو با تمرکز روی آن، فعالیت های تجاری پرریسک را تاحدودی از روند اصلی کارهای خود خارج کرد.

ولز فارگو باوجود پیشرفت های سریع در بازار داخلی آمریکا، در آن سال ها ثبات زیادی در بازار بین المللی نداشت؛ به عنوان مثال شراکت آن ها در یک بانک آلمان غربی، به خاطر اعطای وام های مسکن ضررده توسط آن بانک، خسارتی ۴ میلیون دلاری را برای ولز فارگو به همراه داشت. یکی دیگر از مؤسسه های بانک داری شراکتی ولز فارگو، در لندن و با نام Western American Bank فعالیت می کرد که در سال ۱۹۷۴ و در پی رکود شدید اقتصادی، سرانجامی جز شکست نداشت.

به هرحال شکست های پی درپی ولز فارگو در بازارهای بین المللی، آن ها را درمیانه ی دهه ی ۱۹۷۰ به این نتیجه رساند که سرمایه گذاری در بانک های بین المللی دیگر را پایان دهند. درنتیجه، توسعه های خارجی تنها با تأسیس شعبه های زیرمجموعه ی ولز فارگو ادامه یافت.

خدمات سرمایه گذاری ولز فارگو در سال های پایانی دهه ی ۱۹۷۰، رشد قابل توجهی داشت. آن ها با برگزاری انواع مراسم و سمینارها، برنامه های سرمایه گذاری مدرن خود برای مدیریت پورتفولیو را به اطلاع مردم و کسب وکارها می رساندند که درنهایت، منجر به جذب مشتری، بیش از هر شرکت مدیریت مالی در آمریکا شد. به هرحال در پایان دهه ی ۱۹۷۰ و سال ۱۹۷۹، رشد شرکت از ۱۹ درصد در خلال سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸، به ۱۲ درصد رسید. رئیس هیئت مدیره ی آن زمان هلدینگ ولز فارگو به رسانه ی فورچن گفت: «اکنون زمان آن رسیده است که سرعت خود را تاحدودی کاهش دهیم. در ۵ سال گذشته، ما با سرعت بالایی رشد کردیم و درآمد، ذخیره ی مالی و دارایی و مشتریان خود را به خوبی توسعه دادیم».

سال های پایانی قرن بیستم و ادغام های بیشتر ولز فارگو

با اوج گرفتن عصر کامپیوتر و فناوری های مرتبط با آن، فعالیت های ولز فارگو در همان بازارهای سودده کالیفرنیا، رنگ و بویی تازه به خود گرفت. آن ها باوجود مشکلات اقتصادی سال های ابتدایی دهه ی ۱۹۹۰، رشد مناسبی داشتند و از درآمدهای حاصل، برای عرضه ی خدمات و محصولات جدید استفاده کردند. به عنوان مثال، فروش تمبر ازطریق دستگاه های ATM یا همکاری با استارتاپ نرم افزاری CyberCash برای ارائه ی خدمات اینترنتی، جزو نوآوری های سال های پایانی قرن بیستم بودند.

هلدینگی که ولز فارگو برای خرید آن تلاش می کرد، تاریخچه ای از سال ۱۹۰۴ و فعالیت های یک بانکدار ایتالیایی در آمریکا داشت. آن شرکت نیز فراز و فرودهای متعددی را در تاریخ خود تجربه کرده بود و به مرور، هلدینگ و شبکه ی قدرتمند خود را در غرب آمریکا تأسیس کرد.

ولز فارگو پبیشنهادی بسیار بلندپروازانه را برای خرید First Intersatate ارائه کرد. آن ها رقم ۱۰.۸ میلیارد دلار را پیشنهاد دادند. رقبای دیگری نیز برای خرید آن هلدینگ اقدام کرده بودند که Norwest ،Bank One و First Bank System از مهم ترین آن ها بودند. فرست بانک حتی پیش از این به تفاهمی ۱۰.۳ میلیارد دلاری رسیده بود که موانع قانونی، جلوی خرید آن ها را گرفت.

خرید و به دست گرفتن کنترل فرست اینتراستیت، در آوریل سال ۱۹۹۶ با قیمت پایانی ۱۱.۳ میلیارد دلار نهایی شد و قوانین ضد تراست نیز دو طرف را مجبور به تأسیس ۶۱ شعبه ی بانک در کالیفرنیا کردند. شرکت جدید حاصل از آن خرید بزرگ، ۱۱۶ میلیارد دلار دارایی، ۷۲ میلیارد دلار وام و ذخیره ی ۸۹ میلیارد دلاری داشت. پس از خرید، ولز فارگو در رتبه ی ۹ بزرگ ترین بانک های آمریکا قرار گرفت.

خرید فوق اگرچه در وهله ی اول برای ولز فارگو سودده به نظر می رسید، پس از مدتی چالش های خود را نشان داد. دو شرکت برای کاهش هزینه ها ۱۶ درصد از نیروی انسانی خود یعنی حدود ۷۲۰۰ موقعیت شغلی را حذف کردند. به علاوه، ادغام فعالیت های آن ها که با توسعه ی سریع در سال های گذشته همراه بود، دشواری های خاص خود را داشت.

به عنوان نمونه ای از چالش های ولز فارگو پس از ادغام بزرگ می توان به مشکلات سیستم های کامپیوتری اشاره کرد که حتی منجر به از دست رفتن حساب های کاربران نیز می شد. تعطیلی شعبه های متعدد، منجر به تشکیل صف های طولانی در شعبه های باقی مانده شد و درگیری فرهنگی نیز بین دو بانک و مشتریان، وجود داشت.

ولز فارگو، در خط مقدم بانک داری نوین و خدماتی همچون ATM و اینترنت بانک بود. آن ها شعبه های کوچک و پربازده نیز تأسیس کرده بودند که منجر به حذف تدریجی بانک داری سنتی می شد. درمقابل، اینتراستیت روی بانک داری شخصی با ارتباط نزدیک با مشتریان تمرکز داشت. مشتریان آن ها، عادت داشتند که به جای ماشین و کامپیوتر، با انسان ها و کارمندان واقعی بانک ارتباط داشته باشند. درنتیجه ی این اختلافات، بسیاری از مدیران اینتراستیت، شرکت جدید را ترک و مشتریان بسیاری نیز سرمایه های خود را از بانک دریافت کردند.

پس از خریده شدن توسط نوروست، مدیر آن زمان ولز فارگو یعنی پل هیزن به عنوان رئیس هیئت مدیره ی شرکت جدید و مدیر نوروست یعنی ریچارد کواکویچ به عنوان مدیرعامل انتخاب شدند. بانک جدید، در رتبه ی ۷ بزرگ ترین بانک های آمریکا قرار داشته و ۲۸۵۰ شعبه در ایالت های اوهایو تا کالیفرنیا داشت.

ادغام با نوروست بسیار بهتر از اینتراستیت انجام شد چون در این فرایند، سرعت پایین تری مد نظر مدیران بود و زمان لازم برای هماهنگی و ادغام روش ها، در اختیار نیروها قرار می گرفت. فرایند هماهنگی در مدت ۳ سال و کاهش هزینه ها بر اثر آن نیز با مقداری کمتر و با سرعت پایین تر انجام شد. این ادغام برخلاف رویدادهای قبلی، با کاهش نیروی انسانی کمتر (حدود ۴ تا ۵ هزار در مدت ۲ سال) انجام شد.

روند نوروست در بانک داری، خرید کسب وکارهای کوچک تر و توسعه ی فعالیت ها بود. این روند در ولز فارگو نیز ادامه داشت و با شروع قرن ۲۱ به اوج خود رسید. آن ها با خرید بانک های بزرگ ایالت های دیگر همچون میشیگان و آلاسکا، فعالیت های خود را به آن مناطق نیز گسترش دادند.

سال های اخیر و وضعیت کنونی برند ولز فارگو

در شرکت های مالی و اقتصادی، رخدادهای مهم تاریخچه، عموما شامل خرید و ادغام های سرویس های کوچک تر می شود. ولز فارگو نیز با شروع قرن حاضر، فعالیت های خود برای خرید هرچه بیشتر شرکت ها را با قدرت ادامه داد. اولین خرید مهم، در سال ۲۰۰۱ و با ادغام شرکت خدمات مالی H.D به قیمت ۱۲۸ میلیون دلار انجام شد. البته، آن شرکت در سال ۲۰۱۵ با قیمت ۵۸۰ میلیون دلار به فروش رفت.

سال های پایانی دهه ی ۲۰۰۰، با خرید و ادغام های متعدد و البته، تغییرات مدیریتی در ولز فارگو همراه بود. آن ها مؤسسه های مالی متعددی از جمله Placer Sierra ،Greater Bay Bancorp، واحد ساخت وساز شرکت CIT ،United Bancorporation of Wyoming و Century Bancshares را در خلال سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ خریداری کردند. در سال ۲۰۰۷، جان استامف به مقام مدیریت عامل رسید و کواکویچ نیز در رئیس هیئت مدیره باقی ماند.

یکی از مهم ترین خرید و ادغام های سال های اخیر، در سال ۲۰۰۸ و با خرید Wachovia انجام شد. در آن زمان، آمریکا با بحران اقتصادی جدی روبه رو بود و واکویا نیز به عنوان یک مؤسسه ی مالی، از آن بحران ها در امان نماند. واکویا ابتدا تا مرز فروش عملیات بانکی خود به قیمت ۲.۲ میلیارد دلار به سیتی گروپ پیش رفت که با مخالفت های قانونی روبه رو شد. درنهایت، آن ها تمامی مؤسسه ی مالی را به صورت کامل و به قیمت ۱۵.۱ میلیارد دلار به ولز فارگو فروختند.

فروش واکویا به ولز فارگو، به آسانی هم انجام نشد. سیتی گروپ که خود را بازنده ی نبرد خرید یک مؤسسه ی مالی می دید، چند بار برای ممانعت از فروش اقدام کرد، اما درنهایت موفق به انجام آن نشد. خرید واکویا، ولز فارگو را بیش ازپیش در بازارها ی مالی قدرتمند کرد. آن ها به بانکی عظیم با دارایی ۱.۴ تریلیون دلاری تبدیل شدند که ۴۸ میلیون مشتری دارد. فعالیت ولز فارگو پس از آن خرید به ۹ ایالت شرقی و جنوبی آمریکا گسترش یافت.

خرید واکویا توسط ولز فارگو، آن ها را به بخشی عظیم از فرایندهای بانک داری یعنی بانک داری سرمایه نیز وارد کرد. این نوع از بانک داری تا پیش از سال ۲۰۰۸ نقش مهمی در فرایندهای ولز فارگو نداشت و از طرفی، واکویا سابقه ی خوبی در این زمینه کسب کرده بود.

سال ۲۰۰۸ با تمام موفقیت هایی که برای ولز فارگو به همراه داشت، بالاخره آن ها را نیز تحت فشارهای بحران اقتصادی قرار داد. دولت آمریکا برای کمک به این بانک بزرگ، سرمایه ای را در قبال واگذار کردن به آن ها پرداخت کرد که در مرحله ی اول ۲۵ و در مرحله ی دوم، ۱۳.۷ میلیارد دلار بود. به هرحال ورود واحدهای سرمایه گذاری اوراق بهادار واکویا به مجموعه ی ولز فارگو، آن ها را وادار به تأسیس واحد مستقلی به نام Wells Fargo Securities کرد که خود شامل بسیاری از غول های این حوزه می شود.

از آخرین رخدادهای مهم در تاریخچه ی ولز فارگو، می توان به رسوایی کلاهبرداری حساب های جعلی در آن شرکت اشاره کرد که از سال ۲۰۱۶ به جریان افتاد. خلاصه ی این رسوایی، افتتاح حساب های پس انداز و چک برای مشتریان ولز فارگو، بدون اطلاع خودشان است. سازمان های مختلف حقوقی و مالی آمریکا همچون سازمان حمایت از حقوق اقتصادی مصرف کننده، علیه ولز فارگو شکایت کرده اند که تنها یکی از آن ها، شرکت را با جریمه ی ۱۸۵ میلیون دلاری مواجه می کند.

رسوایی ولز فارگو ابتدا زمانی شروع شد که برخی مشتریان، متوجه هزینه های اضافی برای حساب های اعتباری و نقدی خود شدند، یا کارت های اعتباری جدید بدون درخواست از بانک دریافت می کردند. ابتدا، مقصر اشتباه ایجاد شده، کارمندان شعبه ها یا فروشندگان و نمایندگان ولز فارگو بیان شدند، اما پس از مدتی مشخص شد که آن ها باید طبق یک دستور مدیریتی، تا حد امکان خدمات مختلف را به مشتریان می فروختند.

بحران سال ۲۰۱۶، منجر به استعفای مدیرعامل ولز فارگو شد و همچنین، تحقیقات دولتی و قضایی نیز از آن ها با شدت به جریان افتاد. در آوریل سال ۲۰۱۸ نیز اتهاماتی جدید به این پرونده اضافه شد که شامل فروش اجباری انواعی از بیمه های خودرویی به مشتریان بود. اتهام جدید، احتمال جریمه تا یک میلیارد دلار را برای ولز فارگو به همراه دارد.

آخرین آمارها از وضعیت برند ولز فارگو، درآمد آن ها در سال ۲۰۱۸ را ۸۶.۴ میلیارد دلار بیان می کند که ۲۲.۳۹ میلیارد دلار آن، سود خالص است. این شرکت حدود ۷۰ میلیون مشتری در سرتاسر جهان دارد که توسط ۲۵۸۷۰۰ کارمند، به آن ها خدمت رسانی می شود. از زیرمجموعه های دیگر به جز خدمات مالی و مشاوره ای نیز می توان به Wells Fargo Rail اشاره کرد که شرکتی لیزینگی برای خدمات واگن های قطار است. ولز فارگو اکنون در رتبه ی ۴۳ برترین برندهای فوربز قرار دارد.

امریکن اکسپرس، یکی ازبزرگترین شرکت های خدمات مالی، اعتباری و بیمه آمریکا