دبی؛ جایی که رویای دختران به کابوس بدل می‌شود/ تجارت وحشتناک بردگی جنسی در قلب شهر پر زرق‌وبرق!

  سه شنبه، 21 مرداد 1404
دبی؛ جایی که رویای دختران به کابوس بدل می‌شود/ تجارت وحشتناک بردگی جنسی در قلب شهر پر زرق‌وبرق!
ساعدنیوز: گزارش‌های دفتر مقابله با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل (UNODC)، سازمان بین‌المللی کار (ILO) و خبرگزاری رویترز درباره قاچاق جنسی و بردگی مدرن در دوبی شامل روایت‌های متفاوت و عجیبی است که در ادامه آن‌ها را می‌خوانید.

به گزارش سرویس سیاست پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از تبیان، از نمای باشکوه برج‌های شیشه‌ای و سواحل سفید، تا وعده‌های زندگی با «شیخ عرب»؛ هزاران زن و دختر از کشورهای مختلف با رویای رفاه به دوبی کشانده می‌شوند؛ اما پشت این قاب لوکس، شبکه‌ای پیچیده از فریب، خشونت و بردگی جنسی پنهان است که قربانیان را در زنجیری از بدهی، تهدید و سکوت به بند می‌کشد.

تله‌ای به نام «رویای دوبی»

در سال‌های اخیر، موجی از ویدئوها و پست‌های شبکه‌های اجتماعی با زبان‌های مختلف، دوبی را به‌عنوان «بهشت زندگی لوکس» تصویر کرده‌اند. بلاگرها با نمایش خرید از برندهای گران‌قیمت، جواهرات طلا، آپارتمان‌های مشرف به مارینا و ماشین‌های گران‌قیمت، مدعی‌اند که ازدواج با یک «شیخ» کلید رسیدن به این زندگی است. اما طبق گزارش‌های بین‌المللی، این رویا در بسیاری موارد پرده‌ای برای پنهان‌کردن سازوکارهای قاچاق انسان و بهره‌کشی جنسی است.

فناوری در خدمت قاچاق

بر اساس گزارش 2024 دفتر مقابله با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل (UNODC)، قاچاقچیان امروز از فناوری و اینترنت در تمام مراحل کار خود بهره می‌برند:

شکار فعال: جستجوی هدفمند برای یافتن زنان و مردان آسیب‌پذیر، به‌ویژه افرادی که با فقر، بحران خانوادگی یا مهاجرت اجباری روبه‌رو هستند.

ماهیگیری دیجیتال: انتشار پست‌ها و آگهی‌های فریبنده و انتظار برای پاسخ قربانیان.

پلتفرم‌های جذب: استفاده از شبکه‌های اجتماعی، سایت‌های کاریابی، برنامه‌های دوست‌یابی و حتی نسخه‌های جعلی بازی‌های آنلاین.

پس از تماس اولیه، قاچاقچیان با وعده‌های کاری، تحصیلی یا ازدواج، اعتماد قربانی و خانواده‌اش را جلب می‌کنند. بسیاری از این طرح‌ها با وب‌سایت‌های ساختگی «شرکت‌های بین‌المللی» و تصاویر واقعی، ظاهری کاملاً معتبر پیدا می‌کنند. وقتی اعتماد شکل گرفت، چرخه اجبار آغاز می‌شود؛ از تهدید به آسیب فیزیکی یا رسوایی، تا باج‌گیری جنسی (Sextortion) و حبس در محل کار اجباری.

سود 236 میلیارد دلاری قاچاقچیان

قاچاقچیان حتی از قربانیان در کلاهبرداری‌های آنلاین، شرط‌بندی غیرقانونی یا طرح‌های سرمایه‌گذاری جعلی استفاده می‌کنند و با تهدید به پیگرد قانونی، آنها را در چرخه جرم نگه می‌دارند. طبق برآورد سازمان بین‌المللی کار (ILO)، قاچاق انسان سالانه 236 میلیارد دلار سود غیرقانونی تولید می‌کند؛ رقمی که بدون ابزارهای مالی و فضای ناشناس اینترنت ممکن نبود.

امارات؛ مقصد طلایی باندهای قاچاق

«شاخص جهانی برده‌داری 2023» نشان می‌دهد زنان و کودکانی از آسیا، آفریقا و اروپای شرقی به امارات قاچاق می‌شوند. آمار رسمی سال 2023 حاکی از ثبت 44 پرونده قاچاق انسان در این کشور است که شامل 235 قربانی بوده؛ هرچند جزئیات ملیت‌ها یا نوع استثمار اعلام نشده است.

گزارش‌های مستقل اما تصویر دقیق‌تری ارائه می‌کنند؛ زنان و مردان تایلندی که با وعده کار به عنوان ماساژور به امارات آمدند، پس از ورود گذرنامه‌هایشان ضبط و به کار جنسی اجباری وادار شدند و

دختر نوجوانی با گذرنامه جعلی وارد دوبی شد و به کار خانگی و بهره‌کشی جنسی وادار شد. در این پرونده، 6 متهم به حبس 6 ماه تا 10 سال محکوم شدند.

پرونده کریستی گلد؛ اینستاگرام به‌عنوان تله

کریستیانا جیکوب اودیاله، مشهور به «کریستی گلد»، از چهره‌های محوری پرونده‌ای بود که در تحقیق مشترک کنسرسیوم بین‌المللی روزنامه‌نگاران تحقیقی (ICIJ) و رویترز (ژوئن 2023) امارات را از مقاصد اصلی قاچاق جنسی معرفی کرد. به‌گزارش ICIJ، او 3 ژانویه 2025 در ابوجا، پایتخت نیجریه، بازداشت شد. او چهره‌ای شناخته‌شده در شبکه‌های اجتماعی بود که زندگی‌ای رویایی از دوبی را به نمایش می‌گذاشت؛ جواهرات طلا، خریدهای لوکس، تور املاک با شرکت «DAMAC Properties» و رفت‌وآمد به سالن‌های زیبایی شارجه. هدف او، جلب زنان آفریقایی جویای کار بود.

کریستی گلد، قربانیان را با وعده شغل قانونی به گرفتن ویزای توریستی ترغیب می‌کرد؛ اما پس از ورود اعلام می‌کرد شغلی وجود ندارد و تنها راه بازپرداخت «بدهی» 12 هزار دلاری، کار اجباری تن‌فروشی است. گذرنامه‌ها ضبط و تهدید به قتل یا دفن در بیابان، زنان را به اطاعت از او مجبور می‌کرد. در یک آپارتمان دوخوابه، تا 18 زن در یک اتاق زندگی می‌کردند. برادر گلد، زنان «کم‌درآمد» را با شلاق، گرسنگی و آزار جنسی تنبیه می‌کرد.

یکی از قربانیان در شهادتی که در دادگاه نیجریه ارائه شد، گفت: «به من گفتند فقط شش6ماه کار می‌کنم و بعد آزاد می‌شوم، اما هر بار که بدهی را کم می‌کردم، مبلغ تازه‌ای به آن اضافه می‌شد.»

روش‌های رایج فریب

ازدواج نمایشی: قاچاقچیان با وعده ازدواج، اعتماد خانواده را جلب کرده و سپس قربانی را برای فحشا به دوبی منتقل می‌کنند. نمونه‌ای مستند در گزارشی از رویترز، «سونترا» از بنگلادش بود که توسط همسرش که درواقع قاچاقچی بود به باند فحشا فروخته شد.

فروش عروس خردسال: گزارش دیگری از رویترز در سال 2017 نشان می‌دهد در حیدرآباد هند، دلالان دختران نوجوان را به شیوخ عمانی و اماراتی می‌فروختند. برخی به کشورهای خلیج منتقل و مجبور به بردگی جنسی یا کار خانگی شدند.

مهمانی‌های پورتی‌پاتی: یکی از روایت‌های پرسروصدا، «مهمانی‌های پورتی‌پاتی» است؛ ماجراهایی که به گفته India Today عمدتاً در پست‌های ناشناس ردیت و ویدئوهای شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود و مدعی است زنان جوان برای مهمانی‌های خصوصی با دستمزد بالا به دوبی دعوت می‌شوند و سپس با رفتارهای جنسی و تحقیرآمیز روبه‌رو می‌شوند. هرچند مدرک معتبری از دخالت مستقیم «شیخ‌ها» وجود ندارد، در چند مورد مانند مدل اوکراینی «ماریا کووالچوک»، شرکت‌کنندگان مجروح یا کشته شده‌اند.

زمینه‌های اجتماعی و ساختاری

فقر و نابرابری اقتصادی: در مناطقی مثل سونداربانس، تغییرات اقلیمی و مهاجرت مردان، زنان را بدون حمایت مالی رها کرده و آسیب‌پذیر کرده است.

رویای شهری و تبلیغات: رسانه‌ها دوبی را نماد رفاه و آزادی مالی تصویر می‌کنند، بی‌آنکه واقعیت قوانین سختگیرانه یا خطر قاچاق را نشان دهند.

نظام کفاله: کارگران مهاجر بدون اجازه کارفرما نمی‌توانند کشور را ترک کنند؛ شرایطی که زمینه سوءاستفاده و مصادره گذرنامه را فراهم می‌کند.

واسطه‌های محلی: از همسایه‌ها تا مقامات فاسد، گاهی خود بخشی از زنجیره قاچاق هستند.

خشونت و پیامدها

قربانیان در دوبی و شارجه با ضبط گذرنامه، زندان خانگی، تجاوز، شکنجه و تهدید به مرگ مواجه می‌شوند. مجازات‌ها گاه شامل شلاق، گرسنگی یا تنبیه جنسی است. پیامدها محدود به جسم نیست؛ افسردگی، اضطراب و انگ اجتماعی تا سال‌ها با قربانیان باقی می‌ماند. یک مددکار اجتماعی در کنیا می‌گوید: «وقتی قربانی برمی‌گردد، خانواده یا او را نمی‌پذیرد یا مجبور است درباره آنچه بر سرش آمده سکوت کند، چون ترس از ننگ اجتماعی، سنگین‌تر از درد جسمی است.»

خلأ قانونی و ضعف حمایت‌ها

اگرچه امارات قوانینی برای مقابله با قاچاق دارد؛ اما گزارش سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهد این قوانین اغلب در عمل اجرا نمی‌شوند یا تمرکز آن‌ها بیشتر بر مجازات فرد قاچاقچی است تا حمایت از قربانی. در بسیاری از موارد، قربانیان به دلیل ورود غیرقانونی یا کار بدون مجوز، خود با اتهامات کیفری مواجه می‌شوند.

شکستن نقاب رویای دوبی

پشت هر قاب لوکس از برج خلیفه، می‌تواند داستانی از فریب و بردگی پنهان باشد. مقابله با قاچاق جنسی به دوبی نیازمند آموزش و آگاهی‌رسانی در کشورهای مبدأ، اصلاح قوانین حمایتی و لغو نظام کفاله در امارات و همکاری فرامرزی برای تعقیب باندهای قاچاق است. این مبارزه تنها با شکستن سکوت قربانیان و برداشتن نقاب دروغین از «رویای دوبی» ممکن می‌شود.

برای مشاهده سایر ویدیوهای خبری کلیک کنید.


دیدگاه ها


  دیدگاه ها
از سراسر وب   
پربازدیدترین ویدئوهای روز   
آخرین ویدیو ها   
آخرین تصاویر