به گزارش سرویس چندرسانهای پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز،در حیاتوحش گاهی برخورد و درگیری میان میمونها و مارها رخ میدهد، بهویژه در مناطق جنگلیِ گرمسیری. این نبردها معمولاً برای حفاظت از گروه، ترس طبیعی میمونها از مار یا شکار شدن نوزادان اتفاق میافتد.
چابک و سریع؛ قابلیت جهش، بالا رفتن و تغییر مسیر فوری دارند.
دستهای قوی و انگشتان چالاک برای گرفتن، پرت کردن یا استفاده از اشیاء.
دید خوب و توانایی تشخیص سریع حرکت.
غریزهی قوی ترس از مار؛ بیشتر گونهها نسبت به مار حساسیت تکاملی دارند.
هنگام دیدن مار معمولاً هشدار صوتی میدهند و اعضای گروه جمع میشوند.
گاهی از سنگ یا چوب برای دفاع استفاده میکنند.
برخی گونهها مانند ماکاکها یا وروتها رفتار گروهی دفاعی دارند.
پرتاب اشیا (سنگ، چوب، میوه سخت) بهسوی مار.
گاز گرفتن و خراشیدن در صورت گرفتار شدن.
حملهٔ گروهی و ایجاد سر و صدا برای دور کردن مار.
تلاش برای نگهداشتن فاصله تا از گزیدهشدن جلوگیری کنند.
بدن منعطف و بیصدا که امکان نزدیک شدن پنهانی را فراهم میکند.
برخی از گونهها سم قوی دارند (مثل افعیها).
برخی دیگر قدرت حلقهپیچ شدن و خفهکردن قربانی (مثل پایتونها).
بیشتر مارها تهاجمی نیستند و زمانی حمله میکنند که احساس خطر کنند.
شکارچیان فرصتطلباند و معمولاً سراغ طعمههای کوچکتر یا آسیبپذیر میروند (مثل نوزادان میمون).
حمله سریع با دندانهای زهری (در گونههای سمی).
کمین و پنهان شدن بین بوتهها و درختان.
حلقهپیچ شدن دور طعمه در مارهای بدون سم.
فرار در صورت برهم خوردن پنهانکاری.
درگیری معمولاً زمانی شروع میشود که:
مار قصد شکار نوزاد یا میمون کوچک دارد.
میمونها هنگام جستوجو درختان، ناگهان با مار روبهرو میشوند.
مار در مسیر حرکت گروه باشد.
میمونها:
هوش و استفاده از ابزار
چابکی بالا
همکاری گروهی
مارها:
سرعت حمله در لحظه
سم یا قدرت حلقهپیچی
پنهان شدن و غافلگیری
در بیشتر موارد میمونها با سر و صدا و حمله گروهی مار را فراری میدهند.
اگر مار سمی بهطور ناگهانی حمله کند، احتمال آسیب دیدن یا مرگ یک میمون وجود دارد.
درگیریهای شدید اغلب برای حفاظت از نوزادان است.
