به گزارش سرویس دین و مذهب ساعدنیوز، ولادت امام علی علیه السلام در سیزدهم رجب سال 30 عام الفیل رخ داده است. بنا به نقل علمای شیعه[1] و گروه زیادی از اهل سنت ولادت آن حضرت در خانه خدا اتفاق افتاده است. این جریان از اختصاصات آن حضرت است و در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تکرار نشده است
از امام هادی (ع) نقل است که وقتی نزد حضرت امیر (ع) میرسی، بگو:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللهِ أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّهُ صَبَرْتَ وَ احْتَسَبْتَ حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ فَأَشْهَدُ أَنَّکَ لَقِیتَ اللهَ وَ أَنْتَ شَهِیدٌ عَذَّبَ اللهُ قَاتِلَکَ بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ وَ جَدَّدَ عَلَیْهِ الْعَذَابَ جِئْتُکَ عَارِفا بِحَقِّکَ مُسْتَبْصِرا بِشَأْنِکَ مُعَادِیا لِأَعْدَائِکَ وَ مَنْ ظَلَمَکَ أَلْقَى عَلَى ذَلِکَ رَبِّی إِنْ شَاءَ اللهُ یَا وَلِیَّ اللهِ إِنَّ لِی ذُنُوبا کَثِیرَهً فَاشْفَعْ لِی إِلَى رَبِّکَ فَإِنَّ لَکَ عِنْدَ اللهِ مَقَاما مَعْلُوما وَ إِنَّ لَکَ عِنْدَ اللهِ جَاها وَ شَفَاعَهً وَ قَدْ قَالَ اللهُ تَعَالَى وَ لا یَشْفَعُونَ اِلّا لِمَنِ ارْتَضَى
ادعیه دیگری نیز در خصوص زیارت امیرالمومنین (ع)، آمده است که در بخشهای بعد به ذکر آن میپردازیم.
برای خواندن بهترین دعا در حرم امیرالمومنین علی (ع)، علاوهبر متن زیارت امیرالمومنین از امام صادق (ع)، هفت شرح دعا، بهعنوان زیارتنامه مطلقه امام علی (ع) نقل شده است که دومی آن، به زیارت امینالله نیز مشهور است (با مراجعه به متن کتاب کامل الزیارات ابن قولویه، این زیارات را میخوانید).
علاوهبراین، خواندن زیارت علقمه و زیارت جامعه کبیره نیز در حرم حضرت علی (ع) سفارش شده است. همچنین در ایام مناسبتی همچون روز زیارتی آن حضرت، روز غدیر، 17 ربیعالاول و شب مبعث نیز، زیارتنامههایی نقل شده است.
قابل ذکر است که حضرت امیر (ع)، با معارف والایی که داشتند، دعاها و مناجات مختلفی را از خود برای نسل شیعه بهجای گذاشتند؛ مناجات شعبانیه، دعای کمیل، دعای عشرات، مناجات منظوم و مناجات امیرالمومنین در مسجد کوفه، ازجمله این ادعیه هستند که درکنار عمق معنایی والا و مفاهیم زیبای آن، حس و حال معنوی خاصی به انسان منتقل میکند.
دعایی که بعد از زیارت امام علی (ع) و بعد ازهر نماز خوانده می شود را بیان می کنیم:
و سید بن طاوس در مزار و غیر او گفته اند که هر نمازى که بجا مى آورى چه فریضه و چه نافله مادامى که در نجف مى باشى بخوان بعد از آن این دعا را:
اَللَّهُمَّ لاَ بُدَّ مِنْ أَمْرِکَ وَ لاَ بُدَّ مِنْ قَدَرِکَ وَ لاَ بُدَّ مِنْ قَضَائِکَ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إِلاَّ بِکَ
اى خدا امر و فرمان تو بر همه عالم بالضروره ثابت و لازم است و قضاء و قدر تو حتم و قطعى است و هیچ حول و قوهاى جز بواسطه تو کسى را نخواهد بود
اللَّهُمَّ فَمَا (کَمَا) قَضَیْتَ عَلَیْنَا مِنْ قَضَاءٍ أَوْ قَدَّرْتَ عَلَیْنَا مِنْ قَدَرٍ فَأَعْطِنَا مَعَهُ صَبْراً یَقْهَرُهُ وَ یَدْمَغُهُ
بار خدایا پس آنچه را که بر ما به حکم قضا و یا به فرمان قدر معین فرموده اى به ما صبر و تحمل عطا فرما چنان صبرى که غالب و قاهر شود
وَ اجْعَلْهُ لَنَا صَاعِداً فِی رِضْوَانِکَ یُنْمِی (یُنْمَى) فِی حَسَنَاتِنَا وَ تَفْضِیلِنَا وَ سُؤْدَدِنَا
و به مقام عالى بهشت رضوانت بالا برد و در حسنات و اعمال نیک ما و برترى یافتن ما و سیادت
وَ شَرَفِنَا وَ مَجْدِنَا وَ نَعْمَائِنَا وَ کَرَامَتِنَا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ لاَ تَنْقُصْ مِنْ حَسَنَاتِنَا
و شرف و بزرگى ما و نعمتهاى ما در دنیا و آخرت و کرامت ما در دنیا و آخرت بیفزاید و از کارهاى نیک ما خیرى را ناقص مگذار
اللَّهُمَّ وَ مَا أَعْطَیْتَنَا مِنْ عَطَاءٍ أَوْ فَضَّلْتَنَا بِهِ مِنْ فَضِیلَهٍ أَوْ أَکْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ کَرَامَهٍ
اى خدا و آنچه به ما از عطاء و جود خود مى بخشى یا در حق ما برترى و فضیلت یا کرامت لطف مى فرمایى
فَأَعْطِنَا مَعَهُ شُکْراً یَقْهَرُهُ وَ یَدْمَغُهُ وَ اجْعَلْهُ لَنَا صَاعِداً فِی رِضْوَانِکَ وَ فِی حَسَنَاتِنَا
با آنها هم شکرگزارى عطا فرما آن شکرى که قاهر و غالب باشد و ما را به درجات بلند بهشت رضوانت بالا برد و در اعمال نیک
وَ سُؤْدَدِنَا وَ شَرَفِنَا وَ نَعْمَائِکَ (نَعْمَائِنَا) وَ کَرَامَتِکَ (کَرَامَتِنَا) فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ
و سیادت و بزرگى و شرافت و نعمتها و کرامت تو در دنیا و آخرت بر ما بیفزاید
(اللَّهُمَّ) وَ لاَ تَجْعَلْهُ لَنَا أَشَراً وَ لاَ بَطَراً وَ لاَ فِتْنَهً وَ لاَ مَقْتاً وَ لاَ عَذَاباً وَ لاَ خِزْیاً فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ
پروردگارا و آن نعمتها را مایه شهوترانى و عیاشى و فتنه و فساد و بالنتیجه موجب عقاب و غضب تو و خوارى دنیا و آخرت ما نگردد
اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ عَثْرَهِ اللِّسَانِ وَ سُوءِ الْمَقَامِ وَ خِفَّهِ الْمِیزَانِ
خدایا ما پناه مى بریم به تو از لغزش زبان و بدى مقام و سبکى میزان
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَقِّنَا حَسَنَاتِنَا فِی الْمَمَاتِ وَ لاَ تُرِنَا أَعْمَالَنَا حَسَرَاتٍ
بار خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد (ع) و به ما در عالم بعد از مرگ حسناتمان را به ما بنما و اعمال ما را مایه حسرت و پشیمانى به ما ارائه مفرما
وَ لاَ تُخْزِنَا عِنْدَ قَضَائِکَ وَ لاَ تَفْضَحْنَا بِسَیِّئَاتِنَا یَوْمَ نَلْقَاکَ
و هنگام قضاى خود ما را خوار و ذلیل مساز و روزى که تو را ملاقات میکنیم آن روز ما را باعمال زشتمان مفتضح مگردان
وَ اجْعَلْ قُلُوبَنَا تَذْکُرُکَ وَ لاَ تَنْسَاکَ وَ تَخْشَاکَ کَأَنَّهَا تَرَاکَ حَتَّى نَلْقَاکَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و دلهاى ما را تا روز محشر چنان گردان که دایم بیاد تو باشد و هرگز تو را فراموش نکند و چنان از تو ترسان باشد که گویى تو را به چشم مى بیند و درود فرست بر محمد و آل محمد
وَ بَدِّلْ سَیِّئَاتِنَا حَسَنَاتٍ وَ اجْعَلْ حَسَنَاتِنَا دَرَجَاتٍ وَ اجْعَلْ دَرَجَاتِنَا غُرُفَاتٍ وَ اجْعَلْ غُرُفَاتِنَا عَالِیَاتٍ
و اعمال بد ما را به عمل نیکو مبدل ساز و اعمال نیک ما را موجب رفعت درجات و درجات را غرفه هاى بهشتى و غرفه ها را عالیترین مقامات مقرر فرما
اللَّهُمَّ وَ أَوْسِعْ لِفَقِیرِنَا مِنْ سَعَهِ مَا قَضَیْتَ عَلَى نَفْسِکَ
اى خدا و بر فقراى ما وسعت رزق عطا کن از آن وسعت و رحمت که بر خود فرض فرمودى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مُنَّ عَلَیْنَا بِالْهُدَى مَا أَبْقَیْتَنَا
خدایا درود فرست بر محمدو آل محمد و بر ما تا زنده ایم به کرامت و هدایت خود منت گذار
وَ الْکَرَامَهِ مَا أَحْیَیْتَنَا وَ الْکَرَامَهِ (وَ الْمَغْفِرَهِ) إِذَا تَوَفَّیْتَنَا وَ الْحِفْظِ فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمُرِنَا
و چون ما را میراندى بر ما ببخش و بقیه عمر ما را از گناه حفظ کن
وَ الْبَرَکَهِ فِیمَا رَزَقْتَنَا وَ الْعَوْنِ عَلَى مَا حَمَّلْتَنَا وَ الثَّبَاتِ عَلَى مَا طَوَّقْتَنَا
و در آنچه رزق ما کرده اى برکت ده و بر اداء تکالیفى که بر ما نهاده اى ما را یارى فرما و بر آنچه به ما طاقت آن را دادى ثبات قدم هم عطا فرما
وَ لاَ تُؤَاخِذْنَا بِظُلْمِنَا وَ لاَ تُقَایِسْنَا بِجَهْلِنَا وَ لاَ تَسْتَدْرِجْنَا بِخَطَایَانَا وَ اجْعَلْ أَحْسَنَ مَا نَقُولُ ثَابِتاً فِی قُلُوبِنَا
و از ما به ظلم و ستمکاریهایمان مؤاخذه مفرما و جهل و نادانى ما را قیاس مگیر و ما را به خطاء و گناهانمان معذب به عذاب استدراج مگردان و آنچه از ایمان بر زبان داریم بهتر و کاملتر از آن را در قلوب ما ثابت بدار
وَ اجْعَلْنَا عُظَمَاءَ عِنْدَکَ وَ أَذِلَّهً فِی أَنْفُسِنَا وَ انْفَعْنَا بِمَا عَلَّمْتَنَا وَ زِدْنَا عِلْماً نَافِعاً
و ما را نزد خود بزرگ و به چشم خودمان ناچیز و خوار ساز و به علمى که به ما عطا فرمودى ما را منتفع گردان و بر علم نافع ما بیفزا
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ قَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ وَ مِنْ عَیْنٍ لاَ تَدْمَعُ وَ مِنْ صَلاَهٍ لاَ تُقْبَلُ
و پناه مى برم به تو از قلبى که خاشع و چشمى که اشکبار نباشد و نمازى که پذیرفته نشود
أَجِرْنَا مِنْ سُوءِ الْفِتَنِ یَا وَلِیَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ
و از فتنه هاى بد ما را در پناه خود گیر اى ولى من در دنیا و آخرت