قرآن کلام خدا و کتاب آسمانی مسلمانان است که به وسیله جبرئیل به حضرت محمد(ص)، وحی شد. مسلمانان محتوا و الفاظ قرآن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند؛ همچنین معتقدند قرآن، معجزه و نشانه پیامبری حضرت محمد(ص) و آخرین کتاب آسمانی است. این کتاب بر معجزه‌بودن خود تأکید کرده و دلیل اعجازش را آن دانسته است که کسی نمی‌تواند مانندی برای آن بیاورد.
قرآن، فرقان، الکتاب و مُصحَف از مشهورترین نام‌های قرآن است. قرآن 114 سوره و بیش از 6000 آیه دارد و به 30 جزء و 120 حزب تقسیم شده است. در قرآن، از موضوعاتی چون توحید، معاد، غزوات پیامبر اسلام(ص)، داستان‌های انبیاء، اعمال شرعی دین اسلام، فضایل و رذایل اخلاقی و مبارزه با شرک و نفاق، سخن به میان آمده است.
قرآن، عربى فصیح و روانى است که آهنگ آن در گوش ها دل انگیز، و تلاوت آن بر زبان ها آسان است. از نظر محتوا نیز، در عین عمیق و پرمایه بودن، درک آن سهل و ساده و آسان است.
اصولاً آن همه حقایق بزرگ و برجسته در قالب این الفاظ محدود با سهولت درک معانى، ریخته شده است، از این نظر خداوند آن چنان تسلطى به پیامبرش بر آیات قرآن، داده بود که به آسانى و در همه جا و براى حل هر مشکل، از آن استفاده مىکرد، و پیوسته بر مؤمنان تلاوت مى نمود.
این مسأله نشان می دهد قرآن کریم اختصاص به قشر خاصى از مردم ندارد؛ همانگونه که عالمان بزرگ و فلاسفه و دانشمندان عظیم الشأن از آن بهره مىگیرند، مردم عوام (که قادر بر تلاوت قرآن هستند) نیز در حد توان و درک خود از آن استفاده مى کنند. این ویژگى در کتاب هاى دیگر دیده نمى شود.
در بیان اهمیت تلاوت قرآن همین بس که بدانیم مسلمانان هر چه دارند از قرآن است و بهترین راه براى تحصیل روحانیت قلب و صفاى دل و بودن به یاد خدا، تلاوت و تدبر در آیات قرآن است.
در این زمینه امام باقر علیه السلام روایت نموده که پیامبر خدا صلّى الله علیه وآله وسلّم فرمود: «مَنْ قَرَأَ عَشْرَ آیَاتٍ فِی لَیْلَهٍ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ اَلْغَافِلِینَ…؛ کسى که ده آیه از قرآن مجید را در شب بخواند نام او در زمره غافلین ثبت نخواهد شد».
پیامبر اکرم صلّى الله علیه وآله وسلّم در روایتی دیگر مى فرمایند: «نَوّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَهِ الْقُرْآنِ؛ خانه هاى خود را با خواندن قرآن نورانى کنید».
روایت مى فرماید خانه هایتان تاریک نباشد و قرآن تلاوت کنید و گوش اهل خانه را تلاوت قرآن بنوازد تا کم کم معناى آن را بفهمند و اندیشه کنند و نباید قرآن فقط مخصوص جاى به خصوص باشد.
در روایتی دیگر پیامبر اکرم صلّى الله علیه وآله وسلّم می فرماید: «… ولِتالِى آیه مِنْ کِتابِ اللّه خَیرٌ مِنْ تَحْتِ العرش الى تُخوم السّفلى؛ براى تلاوت کننده آیه اى از قرآن ارزش و ثوابى بهتر از آنچه زیر عرش تا زمین است موجود است»؛ یعنى ثواب آن بهتر است از آنچه بین عرش و طبقات پائین است.
آن حضرت در فرازی دیگر می فرماید: «… و یدفَعُ عن تالى القرآن بلوى الاخره؛ … و دفع مى شود از تلاوت کننده قرآن بلاى آخرت و گرفتار شدن در آن».
در روایتى دیگر پیامبر صلّى الله علیه وآله وسلّم خطاب به سلمان مى فرماید: «اى سلمان! بر تو است خواندن قرآن، زیرا قرائت آن کفاره گناهان و پوششى براى آتش و امانى از عذاب است … مؤمن زمانى که قرآن مى خواند خداوند با نظر رحمت به او مى نگرد».
پیغمبر اکرم صلّى الله علیه وآله وسلّم در آستانه ماه مبارک رمضان طى خطبه اى چنین فرمود: «فَاسْأَلُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ بِنِیَّاتٍ صَادِقَهٍ وَ قُلُوبٍ طَاهِرَهٍ أَنْ یُوَفِّقَکُمْ لِصِیَامِهِ وَ تِلَاوَهِ کِتَابِهِ؛ با نیت هاى خالص و دل هاى پاک از خداوند بخواهید تا شما را در روزه داشتن و تلاوت قرآن در این ماه توفیق دهد».
آن حضرت در فرازی دیگر از خطبه شعبانیه، که خطبه اى بسیار پر محتوى است، در مورد درهاى بهشت جمله اى دارد، مىفرماید: «إِنَّ أَبْوَابَ الْجِنَانِ فِی هَذَا الشَّهْرِ مُفَتَّحَهٌ؛[20]درهاى بهشت در این ماه باز است».
از این جمله استفاده مى شود که بهشت هم اکنون وجود دارد، و در ماه رمضان درهاى آن به سوى بندگان صالح خداوند باز است. از جمله قرآنى که تلاوت مى کنیم درى از درهاى بهشت است.
وقتى خواب روزه دار که بى خبرى مطلق است عبادت باشد، بیدارى او که در حال تلاوت قرآن باشد به طریق اولى عبادت بالاترى خواهد بود. چرا که تلاوت قرآن از افضل عبادات است و کمتر عبادتى به پایه آن مى رسد، زیرا این تلاوت الهام بخش اندیشه در قرآن، و اندیشه و تفکر، سرچشمه اعمال صالح است.
آری تلاوت قرآن فضیلتى بزرگ است؛ به ویژه در ماه مبارک رمضان که به راستى فضیلت آن بیرون از حد و شمار است، و اجر و ثوابى بس عظیم دارد؛ تا آن جا که ثواب تلاوت یک آیه از این معجزه الهى در این ماه، برابر با تلاوت تمام قرآن در غیر ماه رمضان قرار داده شده است.
ماه مبارک رمضان ارزشمندترین مقطع زمانی در طول سال است؛ این ماه در روایات اسلامی ماه خدا و میهمانی امت پیامبر اکرم (ص) خوانده شده و خداوند متعال از بندگان خود در این ماه در نهایت کرامت و مهربانی پذیرایی می‌کند؛ پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «ماه رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است.»
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیلَهِ القَدْرِ وصَیرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الی الیسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.
خدایا روزی کن مرا در آن فضیلت شب قدر را و بگردان در آن کارهای مرا از سختی به آسانی و بپذیر عذرهایم و بریز از من گناه و بارگران را، ای مهربان به بندگان شایسته خویش
برای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان جهار رکعت نماز، در هر رکعت یک بار سوره حمد و ملک و اگر نتواند بیست و پنج مرتبه سوره توحید مورد سفارش قرار گرفته است.
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی و الثلاثون فیما نذکره مما یختص باللیله السابعه و العشرین من شهر رمضان، فصل فیما یختص بالیوم السابع و العشرین، من دعاء الیوم السابع و العشرین من شهر رمضان:
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب سی و یکم اعمال و دعاهای وارد شده در شب بیست و هفتم ماه، فصل اعمال مخصوص روز بیست و هفتم، دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان:
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِی بِیَدِهِ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ (لا یَعْلَمُها إِلَّا هُوَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ
خدایی که کلیدهای غیب نزد او است و آن‌ها را جز او نمی‌داند و او از تمام آنچه در خشکی و دریا است آگاه است
وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ إِلَّا یَعْلَمُها وَ لا حَبَّهٍ فِی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلَّا فِی کِتابٍ مُبِینٍ)
و هیچ برگی نمی‌افتد مگر آنکه او از آن آگاه است و هیچ دانه‌ای در تاریکی‌های زمین و هیچ تر و خشکی نیست مگر آنکه در کتاب آشکار [الهی] وجود دارد.
سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ کُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
پاکا خدای پدیدآورنده‌ی انسان‌ها، پاکا خدای صورت‌نگار، پاکا خدای آفریننده‌ی تمام جفت‌ها، پاکا خدای آفریننده‌ی تاریکی‌ها و نور،
سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَی سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ کُلِّ شَیْءٍ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا یُرَی وَ مَا لَا یُرَی
پاکا خدای شکافنده‌ی دانه و هسته، پاکا خدای آفریننده‌ی همه‌ی اشیا، پاکا خدای آفریننده‌ی موجوداتی که دیده می‌شوند و یا نمی‌شوند،
سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ (سُبْحانَ اللَّهِ رَبِ الْعالَمِینَ)
منزّه باد خدا به اندازه‌ی نوشتن کلمات او، پاکا خدا، پروردگار جهانیان.
ثَلَاثا
سه بار
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی و الثلاثون فیما نذکره مما یختص باللیله السابعه و العشرین من شهر رمضان، فصل فیما یختص بالیوم السابع و العشرین، دعاء آخر فی هذا الیوم بروایه السید ابن الباقی رحمه الله تعالی:
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب سی و یکم اعمال و دعاهای وارد شده در شب و روز بیست و هفتم ماه، فصل اعمال مخصوص روز بیست و هفتم، (دومین) دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان به نقل از «سید ابن الباقی» -رحمه اللّه-:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ (خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثی مِنْ نُطْفَهٍ إِذا تُمْنی)
خداوندا، از تو درخواست می‌کنم ای خدایی که دو جفت نر و ماده را از یک گونه نطفه که [در رحم مادران] ریخته می‌شود آفریدی،
یَا مَنْ (أَهْلَکَ عاداً الْأُولی وَ ثَمُودَ فَما أَبْقی وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغی)
ای خدایی که قوم عاد نخستین و ثمود را نابود کردی و [هیچکس از آنان را] باقی نگذاشتی و قوم نوح را از پیش نابود کردی، زیرا آنان ستمگرتر و سرکش‌تر بودند،
یَا مَنْ فَتَحَ (أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُوناً فَالْتَقَی الْماءُ عَلی أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ)
ای خدایی که درهای آسمان را با آب ریزان گشودی و از زمین چشمه‌ها جوشاندی و در نتیجه آب به امری که [از پیش] مقدّر شده بود، رسید،
یَا مَنْ یَسَّرَ الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ یَا مَنْ نَجَّی آلَ لُوطٍ بِسَحَرٍ نِعْمَهً مِنْ عِنْدِهِ کَذَلِکَ یَجْزِی مَنْ شَکَرَ
ای خدایی که قرآن را برای یادکرد آسان نمودی، پس آیا به یادآورنده‌ای وجود دارد؟ ای خدایی که خاندان حضرت لوط را به هنگام سحر به عنوان نعمتی از نزد خود، نجات دادی [و این‌چنین سپاسگزاران را پاداش می‌دهی]،
یَا مَنْ خَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ بِقَدَرِ یَا مَنْ أَخَذَ آلَ فِرْعَوْنَ (أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ) یَا مَنْ رَفَعَ السَّمَاءَ (وَ وَضَعَ الْمِیزانَ )
ای خدایی که همه‌ی اشیا را به اندازه‌ی خاصّ آفریدی، ای خدایی که خاندان فرعون را با سربلندی و توانمندی برگرفتی، ای خدایی که آسمان را برافراشتی و ترازو [ی عدل و قسط] را نهادی،
یَا مَنْ وَضَعَ الْأَرْضَ لِلْأَنَامِ یَا مَنْ (یُسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ)
ای خدایی که زمین را برای مردم قرار دادی، ای خدایی که آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای او تسبیح می‌کنند و سربلند و فرزانه هستی،
یَا مَنْ (هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ)
ای خدایی که آغاز و پایان و پیدا و نهان هستی و از هر چیز آگاهی.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَا نَاجَیْتُکَ بِهِ مِنْ مِدْحَتِکَ فِی یَوْمِی هَذَا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ
خدایا، به آنچه از ستایش تو در این روز با تو مناجات کردم، خواستارم که بر حضرت محمّد و خاندان پاک او درود فرستی
وَ أَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ یَا مَنْ أَیَادِیهِ وَ نِعَمُهُ لَا تُحْصَی بِعَدَدٍ وَ لَا تُکَافَی بِعَمَلٍ
و مرا از آتش جهنّم آزاد کنی، ای خدایی که عطایا و نعمت‌های تو قابل شمارش نیست و با عمل نمی‌توان پاداش آن‌ها را داد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَنِی وَ لَمْ أَکُ (شَیْئاً مَذْکُوراً) وَ فَضَّلَنِی عَلَی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِیلًا
ستایش خدا را که مرا آفرید درحالی‌که چیزی که قابل یاد کردن باشد، نبودم و مرا بر بسیاری از آفریدگانش به نحو شایسته برتری داد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی رَزَقَنِی وَ لَمْ أَمْلِکْ شَیْئاً وَ فَضَّلَنِی عَلَی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقَ فِی الرِّزْقِ
و ستایش خدا را که مرا روزی داد درحالی‌که هیچ‌چیز را دارا نبودم و بر بسیاری از آفریدگانش در روزی برتری داد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ وَ أَسْأَلُهُ فِی یَوْمِی هَذَا وَ سَاعَتِی هَذِهِ وَ زَمَانِی
و ستایش خدا را و از همه‌ی گناهان از او آمرزش می‌خواهم و در این روز و این لحظه و این زمان از او می‌خواهم
أَنْ یَتَکَرَّمَ عَلَیَّ بِالْعَفْوِ مِنْ عَذَابِهِ وَ الْإِقَالَهِ مِنْ عِقَابِهِ وَ الْقَبُولِ لِمَا فَرَضَ عَلَیَّ
که گذشت از عذابش و نادیده گرفتن کیفرش و پذیرش آنچه را که بر من واجب نموده است، بر من ارزانی دارد
وَ أَنْ یَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ الْأَمْنَ وَ الْعَافِیَهَ وَ الْغِنَی وَ الْمَغْفِرَهَ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و خیر دنیا و آخرت و ایمنی و عافیت و بی‌نیازی و آمرزش را روزی‌ام کند، به راستی که تو بر هر چیز توانایی.
وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِین
درود خداوند بر سرورمان حضرت محمّد و خاندان پاک او.
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی و الثلاثون فیما نذکره مما یختص باللیله السابعه و العشرین من شهر رمضان، فصل فیما یختص بالیوم السابع و العشرین، دعاء آخر فی هذا الیوم من مجموعه مولانا زین العابدین ص:
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب سی و یکم اعمال و دعاهای وارد شده در شب و روز بیست و هفتم ماه، فصل اعمال مخصوص روز بیست و هفتم، (سومین) دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان به نقل از مجموعه‌ی مولی امام زین العابدین-صلوات اللّه علیه-:
یَا مَادَّ الظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاکِناً ثُمَّ جَعَلْتَ (الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا) ثُمَّ قَبَضْتَهُ إِلَیْکَ (قَبْضاً یَسِیراً)
ای خدایی که سایه را گستراندی و اگر می‌خواستی می‌توانستی آن را بی‌حرکت قرار دهی، آن‌گاه آفتاب را به عنوان راهنما بر آن قرار دادی، سپس آن را به آرامی به‌سوی خود کشیدی،
یَا ذَا الْحَوْلِ وَ الطَّوْلِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْآلَاءِ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ عَلَّامَ الْغُیُوبِ وَ الشَّهَادَهِ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
ای دارای بازدارندگی و بخشش و بزرگمنشی و نعمت‌ها، معبودی جز تو وجود ندارد از همه‌ی نهانی‌ها و آشکار بسیار آگاهی، ای رحمت‌گستر ای مهربان، ای خدایی که معبودی جز تو وجود ندارد،
یَا قُدُّوسُ یَا سَلَامُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
ای بسیار پاکیزه، ای ایمن ای ایمنی‌بخش ای نگاه‌بان چیره، ای سرفراز، ای باشکوه ای متکبّر، ای آفریدگار ای پدیدآورنده ای نگارگر، ای خدا ای خدا ای خدا،
لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلَاءُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
زیباترین نام‌ها و اوصاف برتر و بزرگمنشی و نعمت‌ها از آن تو است، به اسم تو «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» خواهانم
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذَا الْیَوْمِ فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ
که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و نام مرا در این روز جزو نیکبختان و روحم را با شهیدان [گواهان]
وَ إِحْسَانِی [حَسَنَاتِی] فِی عِلِّیِّینَ وَ سَیِّئَاتِی مَغْفُورَهً یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و نیکوکاران [نیکی‌هایم] را در علّیّین [بالاترین جای بهشت] قرار دهی و بدی‌هایم را بیامرزی ای پروردگار جهانیان.
اللَّهُمَّ هَبْ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِینِی بِمَا قَسَمْتَ لِی وَ ارْزُقْنِی شُکْرَکَ وَ ذِکْرَکَ
خدایا، یقینی به من ارزانی دار که با دلم درآمیزی و ایمانی که تردید را از من بزداید و به آنچه قسمت کرده‌ای خشنودم گردانی و سپاسگزاری و یاد
وَ الرَّغْبَهَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَهَ وَ التَّوْفِیقَ وَ اجْعَلْ مَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ مِنْ طَاعَتِکَ خَالِصاً لَکَ بِنِیَّهٍ صَادِقَهٍ وَ عَزْمِ إِرَادَهٍ فِی غَیْرِ فَخْرٍ وَ لَا کِبْرٍ یَا کَرِیمُ
و گرایش و بازگشت به خود و توفیق را روزی‌ام کن و طاعتی که مرا به تو نزدیک می‌کند، خالص برای خود و همراه با نیّت صادق و اراده‌ی حتمی بدون فخر و خودبزرگ‌بینی قرار ده ای بزرگوار.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی قَلْباً یَخْشَاکَ کَأَنَّهُ یَرَاکَ حَتَّی یَلْقَاکَ یَا رَبَّ السَّمَاوَاتِ الْمَبْنِیَّاتِ وَ مَا فِیهِنَّ مِنَ النُّورِ وَ الظُّلُمَاتِ
خداوندا، دلی برای من قرار ده که از تو بهراسد به‌گونه‌ای که گویی تو را می‌بیند به حدّی که تو را ملاقات می‌کند، ای پروردگار آسمان‌های برافراشته و آنچه از نور و تاریکی‌ها در آن‌ها است
وَ یَا رَبَّ الْأَرَضِینَ الْمَبْسُوطَاتِ وَ مَا فِیهِنَّ مِنَ الْخَلَائِقِ وَ الْبَرِیَّاتِ وَ یَا رَبَّ الْجِبَالِ الرَّاسِیَاتِ
و ای پروردگار زمین‌های گسترده و آنچه از خلایق و آفریده‌ها در آن‌ها است و ای پروردگار کوه‌های استوار و ای پروردگار بادهای پراکنده‌کننده
وَ یَا رَبَّ الرِّیَاحِ الذَّارِیَاتِ وَ یَا رَبَّ السَّحَابِ الْمُمْسِکَاتِ الْمُنْشِئَاتِ بَیْنَ الْأَرَضِینَ وَ السَّمَاوَاتِ
و ای پروردگار ابرهای نگاه‌داشته‌شده و آفریده‌شده در میان زمین و آسمان‌ها
وَ یَا رَبَّ النُّجُومِ الْمُسَخَّرَاتِ فِی جَوِّ السَّمَاءِ خَافِیَاتٍ وَ بَادِیَاتٍ وَ یَا عَالِمَ الْخَفِیَّاتِ وَ یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ
و ای پروردگار ستارگانی که در جوّ آسمان مسخّر شده‌اند، خواه ناپیدا باشند و یا پیدا، و ای آگاه به نهان‌ها و ای شنونده‌ی صداها
وَ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ وَ یَا رَفِیعَ [رَافِعَ] الدَّرَجَاتِ وَ یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ وَ یَا نَفَّاحاً بِالْخَیْرَاتِ
و اجابت‌کننده‌ی دعاها و ای بالابرنده‌ی درجه‌ها و ای برآورنده‌ی حاجت‌ها و ای دمنده‌ی خیرات و ای پوشاننده‌ی زشتی‌ها
وَ یَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ وَ یَا کَاشِفَ الْکُرُبَاتِ وَ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَسْأَلُکَ بِالْحَجِّ الْأَکْبَرِ وَ مِنًی وَ عَرَفَاتٍ
و ای برطرف‌کننده‌ی اندوه‌ها و ای نادیده‌انگارنده‌ی لغزش‌ها. از تو به حجّ بزرگ‌تر و منی و عرفات منی و عرفات، درخواست می‌کنم
وَ أَسْأَلُکَ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ الْمُبَارَکَاتِ تَوْفِیقَ أَهْلِ الْهُدَی وَ عَمَلَ أَهْلِ الْیَقِینِ وَ مُنَاصَحَهَ أَهْلِ التَّوْبَهِ وَ عَزْمَ أَهْلِ الصَّبْرِ
و به این نام‌های فرخنده توفیق هدایت‌یافتگان و عمل اهل یقین و خیرخواهی و اخلاص توبه‌کنندگان و عزم شکیبایان
وَ عَزْمَ أَهْلِ الْخَشْیَهِ وَ شَوْقَ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ طَلَبَ أَهْلِ الرَّغْبَهِ وَ عِرْفَانَ أَهْلِ الْعِلْمِ وَ تَقِیَّهَ أَهْلِ الْوَرَعِ حَتَّی أَخَافَکَ
و دوراندیشی هراسناکان و شوق بهشتیان و طلب الجنّه، و طلب گرایندگان و شناخت دانشمندان و تقوای پرهیزگاران را خواستارم تا-ای خدا-از تو بهراسم،
اللَّهُمَّ مَخَافَهً تَحْجُزُنِی بِهَا عَنْ مَعَاصِیکَ وَ حَتَّی أَعْمَلَ بِطَاعَتِکَ عَمَلًا أَسْتَحِقُّ بِهَا کَرَامَتَکَ
هراسی که به واسطه‌ی آن مرا از گناهان بازداری و به طاعتت عمل کنم، عملی که به واسطه‌ی آن اهلیّت کرامتت را پیدا کنم
وَ حَتَّی أُنَاصِحَکَ فِی التَّوْبَهِ خَوْفاً مِنْکَ وَ حَتَّی أُخْلِصَ لَکَ النَّصِیحَهَ حُبّاً لَکَ
و از بیم تو در توبه به درگاهت اخلاص ورزم و نیز از روی دوستی تو در خیرخواهی‌ام اخلاص ورزم
وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فِی الْأُمُورِ کُلِّهَا حُسْنَ ظَنِّی بِکَ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ النُّورِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی رَسُولِهِ سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما
و در همه‌ی کارها بر تو توکّل کنم. گمانم به تو نیک است، پاکا خدای آفریننده‌ی نور. درود و سلام شایسته‌ی خداوند بر سرورمان حضرت محمّد و خاندان او.
