به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، محمّد قریب به سالِ 1288 در تهران متولّد شد. پدر و مادر وی متولد روستای گرکان در آشتیان بودند، که به تهران مهاجرت کرده بودند.[نیازمند منبع] وی همچنین در خاطرات خود، نوشتهاست که مدتی به دلیل قحطی و شیوع بیماری در تهران به گرکان بازگشته بودهاند. او تحصیلات ابتدایی را در دبستان سیروس، و متوسطه را در دارالفنون گذراند، و در سال 1306 خورشیدی، در زمره اولین گروه دانشجویان ایرانی، که برای ادامه تحصیل به فرانسه رفتند، به همراه مهدی بازرگان بود. او در پایان سال اول در شهر رن فرانسه موفق به دریافت جایزه لابراتوار تشریح دانشکده پزشکی شد، و در سال 1314 نخستین ایرانی بود که توانست در کنکور انترنی بیمارستان پاریس پیروز شود.
او در سال 1315 با زهرا قریب، دختر عبدالعظیم قریب ازدواج کرد، و ایران را ترک نمود، و عاقبت در سال 1317 به ایران بازگشت. پس از طی نمودن دوره سربازی در سال 1319 به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی و تدریس مشغول گردید. وی ابتدا در بیمارستان رازی به اداره بخش اطفال مشغول شد، و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخوابی رفت و در آنجا بخش اطفال را دایر کرد. او در سال 1319 کتاب بیماریهای کودکان را به چاپ رساند، و در سال 1335 با همکاری حسن اهری آن را با اصلاحات جدید تجدید چاپ نمود.
محمد قریب در سال 1321 موفق به دریافت نشان عالی دولت فرانسه شد، و در سال 1350 به عضویت هیئت مدیره انجمن بینالمللی بیماریهای کودکان درآمد. همچنین در آخرین سالهای عمرش موفق به دریافت نشان درجه اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش شد. وی در طول سالهای فعالیت علمی خود در کنگرههای مختلف بینالمللی در کشورهای مختلف، از جمله: فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش دعوت شد، و عضویت چندین مجمع علمی بینالمللی را برعهده داشت. او نخستین تعویض خون را در ایران انجام داد و از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بود.
محمد قریب دروس پزشکی را در دانشگاه تهران به دانشجویان رشته پزشکی تدریس کرد. او در حین فعالیت علمی فعالیت سیاسی و اجتماعی نیز داشت، به گونهای که بارها در کلاس درس از اقدامات محمد رضا شاه پهلوی انتقاد نموده، و پس از واقعه 28 مرداد 1332 نیز پس از امضای یک بیانیه به همراه 10 تن دیگر از اعضای هیئت علمی دانشگاه مانند مهدی بازرگان، یدالله سحابی و نعمتالهی به دستور محمدرضا پهلوی از دانشگاه اخراج شد. از دیگر اقدامات او بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان به همراه حسن اهری بود، که این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام داد.
قریب در سال 1351 به خونادراری مبتلا شد، که بعدها سرطان مثانه که به شکم متاستاز داده شده تشخیص داده شد، و اقدامهای درمانی انجام شده در ایران و آمریکا تأثیر چندانی بر بیماری وی نداشت. او به دلیل ضعف بدنی در 1 بهمن 1353 در بیمارستان مرکز طبی کودکان، محل خدمت خود درگذشت. او طبق وصیتش، در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد. برای مراسم تدفین دکتر محمد قریب، محمدرضا شاه پهلوی به همراه خودروهای دربار شخصا پیکر دکتر محمد قریب را از تهران تا قم همراهی کرد، و آیتالله سید شهاب الدین مرعشی نجفی نماز میت برای ایشان قرائت نمود.
روزگار قریب مجموعهای تلویزیونی است که کیانوش عیاری دربارهٔ زندگی محمد قریب ساختهاست. طبق گفتهٔ کارگردان، اگرچه او از نظر حیث و منش واقعاً همینطور بوده که در فیلم نشان دادهشده، اما داستان این مجموعه از نظر زندگینامهای به جز در وقایع مهم و کلی، ارتباط چندانی با زندگی واقعی قریب ندارد.
در 4 آبان 1392، سردیس قریب در پارک فناوری پردیس، تهران نصب شد.
قریب به پاس خدمات علمی خود، نشان دانش از دانشگاه تهران، نشان درجه اول فرهنگ وزارت آموزش و پرورش و لژیون دونور از دولت فرانسه را دریافت کردهاست.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
