به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز، احمد شاملو (21 آذر 1304 در تهران – 2 مرداد 1379 در فردیس، کرج) متخلص به الف. بامداد و الف. صبح، شاعر، فیلمنامهنویس، روزنامهنگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگنویس و از دبیران کانون نویسندگان بود. او بنیانگذار قالب شعری موسوم به شعر سپید بود که تحولی در شعر نو فارسی پس از شعر نیمایی به شمار میآمد و از این رو او را پدر شعر سپید فارسی مینامند.
بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،
وَز حاصلِ عمر چیست در دستم؟ هیچ،
شمعِ طَرَبم، ولی چو بنشستم، هیچ،
من جامِ جَمَم، ولی چو بشکستم، هیچ.
رباعی 107 خیام
این ابیات نشاندهندهی دلتنگی و پوچی زندگی هستند. شاعر به جهان و عمر خود مینگرد و میبیند که هیچ چیز در دست ندارد. علیرغم اینکه شمع شادی است، وقتی خاموش میشود، چیزی به جای نمیگذارد. همچنین، اگرچه او مانند جام جمشید است، ولی وقتی بشکند، هیچ چیزی از خود باقی نمیگذارد. در کل، این اشعار تأملاتی دربارهی بیاعتباری زندگی و ناپایداری لذتها و دستاوردها هستند.
5 ماه پیش