به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز، نورالدین عبدالرحمن بن احمد بن محمد جامی، معروف به جامی و ملقب به «خاتم الشعرا» ادیب، عارف، صوفی، موسیقیدان و شاعر مشهور ایرانی در قرن نهم هجری قمری است. عبدالرحمن جامی، سرآمد شاعران عصر خویش و از بزرگترین و نامدارترین شعرای فارسی زبان در عصر تیموری به شمار میآمد. دوران تیموریان را عصر شکوفایی شعر و نظم فارسی میدانند؛ چراکه امیران و شاهزادگان تیموری علاقه بسیاری به شعر و ادب و هنر داشتند و همواره از حامیان این حوزه و از مشوقان شعرای پارسی محسوب میشدند. ازاینرو تعداد شاعران در دوره تیموری افزایش چشمگیری پیدا کرد و در میان آنها، جامی سرآمد دوران معرفی میشد. شاعری که با همه اعتباری که در روزگار خود داشت، هرگز به مدح و ستایش امرا و سلاطین وقت رضایت نداد. با این وجود، چنان تاثیری بر حاکمان عصر خود داشت که وزرا نیز در هنگام غضب پادشاه، به سراغ نورالدین جامی برای وساطت و شفاعت نزد شاه میرفتند.
ارادت بسیار عبدالرحمن به «شیخ الاسلام احمد جام» از یک سو و توجه او به محل ولادتش تربت جام از سویی دیگر، تخلص جامی را برای این شاعر بزرگ به ارمغان آورد.
گفتی بگوی عاشق و بیمار کیستی!
من عاشق توام تو بگو یار کیستی؟
بستی میان به فتنه کشیدی ز غمزه تیغ
جانم فدات در پی آزار کیستی؟
دارم دلی ز هجر تو هر دم فگارتر
تا خود تو مرهم دل افگار کیستی!
هر شب من و خیال تو و کنج محنتی
تو با کهای و مونس و غمخوار کیستی؟
تا چند گرد کوی تو گردم گهی بپرس
کاین جا چه می کنی و طلبکار کیستی!
جامی مدار چشم خلاصی ز قید عشق
اندیشه کن ببین که گرفتار کیستی!
جامی
2 ماه پیش
2 ماه پیش