به گزارش سرویس دنیای موفقیت ساعدنیوز، تسلا (Tesla Inc) که قبلا به نام تسلا موتورز شناخته می شد، شرکت آمریکایی تولیدکننده ی خودرو و تجهیزات انرژی های پاک است. مرکز مدیریت تسلا در پالو آلتو کالیفرنیا قرار دارد و به گواه بسیاری از کارشناسان، این شرکت را می توان موفق ترین استارتاپ صنعت خودرو پس از فورد دانست. تولید خودروهای برقی، باتری های ذخیره ی انرژی از سطوح خانگی تا توزیع شهری و سلول ها و پنل های خورشیدی، حوزه های اصلی فعالیت تسلا هستند. محصولات تسلا در کارخانه های متعددی در سرتاسر جهان ساخته می شوند. تسلا فکتوری در فرمونت کالیفرنیا، گیگا نوادا در نزدیکی رنو نوادا، گیگا نیویورک در بوفلا نیویورک و گیگا شانگهای در شانگهای چین، مراکز تولیدی اصلی این شرکت آمریکایی هستند.
از محصولات مهم تسلا که در سال 2020 به بازار عرضه می شوند می توان به خودروهای مدل S، مدل 3، مدل X و مدل Y اشاره کرد. تسلا همچنین باتری های خود را تحت برندهای Powerwall, Powerpack و Megapack به بازار عرضه می کند. پنل های خورشیدی و قطعات موردنیاز برای ساخت سقف های خورشیدی نیز از محصولات کنونی تسلا هستند. تسلا موتورز از سال 2003 فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کرد و در سال 2017 به تسلا تغییر نام داد.
شرکت تسلا زمانی که تنها 10 سال عمر داشت، به عنوان یکی از غول های صنعت خودروسازی تبدیل شد و تحسین همگان را به همراه داشت. ارزش بازار آن ها به نزدیکی 30 میلیارد دلار رسیده بود و مورگان استنلی، از عبارت «مهم ترین شرکت خودروسازی جهان» برای توصیف شرکت استفاده می کرد. یکی از نکات جالب در 10 سالگی تسلا این بود که برخی نظرسنجی ها، خودروهای این شرکت را محبوب ترین محصولات در ایالات متحده لقب می دادند.
احتمالا اکثر علاقه مندان به فناوری و صنعت خودرو، با سال های اخیر تسلا و رخدادهای پیرامون آن آشنا هستند. آن چه که بیشتر مغفول مانده، تاریخچه ی سال های ابتدایی و درگیری های متعدد بنیان گذاران و کارمندان اولیه است. به عنوان مثال اکثر افراد تصور می کنند که ایلان ماسک، هم بنیان گذار پی پال و مدیرعامل کنونی تسلا، بنیان گذار اصلی آن نام دارد. درحالیکه داستان پیدایش تسلا موتورز به هیچ وجه به سادگی تصورات امروزی نیست. تسلا حاصل ایده های چند جوان مهندس ساکن در سیلیکون ولی بود که پس از مدتی، با جوان میلیاردی به نام ایلان ماسک همکاری و شریک شدند.
اولین خودروهای تسلا که خبرسازی عظیمی را به همراه داشتند، رودستر و مدل S بودند. رودستر در سال 2008 به جاده ها آمد و برخی رسانه ها، آن را گفتمان جدیدی در دنیای خودروسازی توصیف کردند. مدل S که در سال 2013 توجه همگان را به خود جلب کرد، در آن سال در رقابت با خودروهایی از خانواده ی سدان مرسدس بنز کلاس S و بی ام و سری 7 و هر خودروی سدان لاکچری دیگر، موفق شد. باوجود این موفقیت های خبرساز در دهه ی 2000، جالب است بدانید که داستان تسلا موتورز از حدود سال 1990 شروع شد.
مهندسانی که در ابتدایی دهه ی 1990، ایده های نوآورانه را شکل دادند و بعدها به تسلا تبدیل کردند، مارک تارپنینگ و مارتین ابرهارد بودند که ازطریق دوستی به نام گرگ رندا با هم آشنا شدند. آن ها ایده پردازی های مشابه یکدیگر داشتند و در جمع های دوستانه همیشه به دنبال نوآوری و استفاده از جریان های فناوری موجود در دهه ی 1990 بودند. در آن دوران توسعه ی فناوری باتری ها به آهستگی پیش می رفت و دو جوان آمریکایی به دنبال نوآوری در این صنعت رفتند. ایده ی اولیه ی آن ها که می توانست از یک باتری باکیفیت بهره ببرد، کتاب الکترونیک بود.
اولین شرکتی که تارپنینگ و ابرهارد راه اندازی کردند، NuvoMedia نام داشت. آن ها درسال 1997 شرکت را تأسیس کرده و اولین محصول خود به نام Rocket eBook را در سال 1998 به بازار عرضه کردند که لقب اولین کتاب خوان الکترونیک را یدک می کشد. دو سال بعد، شرکت نوومدیا با دریفت 187 میلیون به Gemstar فروخته شد. پس از فروش شرکت، ابرهارد باز هم به دنبال ایده ای جدید و فناورانه بود. او تصمیم به خرید یک خودروی اسپرت داشت، اما مصرف سوخت و گفتمانی که پیرامون نگرانی از گرم شدن زمین رخ داده بود، ابرهارد را به فکر فرو برد.
مارتین ابرهارد برای ایده ی جدید خود، تمامی انرژی های جایگزین برای استفاده در خودرو را بررسی کرد. در آن زمان خودروهای برقی سرعت و کارایی مناسبی نداشتند و ابرهارد انواع سوخت از سلول های سوخت هیدروژنی تا گازوئیل و دیزل و گاز طبیعی را مورد بررسی قرار داد. در میان راهکارهای مورد بررسی، باتری های الکتریکی بیش از همه منطقی به نظر می رسیدند و طبق گفته ی خود ابرهارد، یک سر و گردن از سایر راهکارها بالاتر بودند. در همان سال ها شرکت AC Propulsion خودروی الکتریکی پرسرعتی به نام tzero تولید کرده بود که ایده های اولیه را به ابرهارد و همکاران بعدی اش منتقل کرد. خودروی tzero ثابت کرده بود که می توان خودروی برقی با سرعت بالا تولید کرد، اما ایده هنوز نیاز به پرورش داشت.
ایده های ابرهارد و تلاش او در همکاری با AC Propulsion موفق نبودند و درنتیجه او تصمیم به راه اندازی شرکت خودش گرفت. ابرهارد در آن دوران از خود می پرسید که اگر خودروهای برقی، ایده ی قابل اجرایی هستند، چرا غول های خودروسازی به این حوزه وارد نشده اند. حقیقت این است که جنرال موتورز قبلا با سرمایه گذاری های میلیارد دلاری و ساخت نمونه ای اولیه به نام EV-1 سعی در ورود به صنعت خودروهای برقی تجاری داست، اما موفقیتی حاصل نشده بود.
جلسه های تارپنینگ و ابرهارد برای توسعه ی ایده پیرامون خودروهای برقی در سال های ابتدایی قرن 21 با جدیت دنبال می شد. آن ها در سال 2003 بالاخره تصمیم نهایی را برای راه اندازی یک خودروسازی با هدف ساخت خودروهای برقی نهایی کردند. هدف بنیان گذاران این بود که ابتدا خودرویی اسپرت با دو سرنشین طراحی کنند و سپس به مرور به بازارهای دیگر وارد شوند. باتری های یون لیتیم و موتور القایی، اولین نتیجه ی تحقیقاتی برای انتخاب تجهیزات اصلی خودروی برقی بودند.
مارتین ابرهارد در آستانه ی راه اندازی شرکت در سال 2003، به دنبال نامی جذاب برای آن بود. او با نامزدش مشورت می کرد و انواع اسامی را برای خودروسازی جدیدش پیشنهاد می داد. مارتین به دنبال نامی بود که یک خودروی قدرتمند و البته برقی را به خوبی نشان دهد. او نمی خواست از عبارت های مرسوم استفاده کند و سعی داشت شرکتش، در دنیای فراتر از استارتاپ های فناوری نام بگیرد. درنهایت ابرهارد که تصمیم داشت ادای دینی به مخترع موتورهای القایی AC هم داشته باشد، نام نابغه ی صنعت برق یعنی نیکولا تسلا را برای شرکتش انتخاب کرد.
مارتین نام تسلا موتورز را با تارپنینگ در میان گذاشت و آن ها در آوریل 2003، دامنه ی Teslamotors.com را خریداری کردند. درنهایت شرکت تسلا موتورز در یکم ژوئیه 2003 به صورت رسمی کار خود را شروع کرد. اولین دفتر شرکت در منلو پارک کالیفرنیا بود که بنیان گذاران در ماه اوت به آن نقل مکان کردند. فعالیت های ابتدایی، بهینه سازی ایده و آماده کردن ارائه برای سرمایه گذارها بود. ابرهارد و تارپنینگ که سابقه ی خوبی در دنیای فناوری و محیط استارتاپی سیلیکون ولی داشتند، حالا باید خود را به فعالان صنعت خودروسازی نزدیک می کردند تا ترکیبی بهینه را برای شرکت فعال در این حوزه ایجاد کنند.
بنیان گذاران تسلا در دوران آماده سازی ایده برای ارائه به بنیا ن گذاران، روی چند ویژگی اصلی آن تمرکز کردند. آن ها می خواستند خودرویی برقی در کلاس رودستر تولید کنند که قیمتی مقرون به صرفه هم داشته باشد. ایده ی آن ها از همان ابتدا تمامی پیش نیازهای یک ایده ی ساختارشکنانه را برای صنعت خودروسازی داشت. ابرهارد و تارپنینگ پس از بررسی انواع مدل های کسب وکاری، به این نتیجه رسیدند که محصولات خود را نباید ازطریق نماینده های فروش به دست مشتری برسانند. آن ها بهینه سازی های دیگری هم در مدل کسب وکار ایجاد کردند و با شرکت بریتانیایی Lotus نیز جلسه های مشاوره ای برای بررسی بخش های خودروسازی ایده انجام دادند. درنهایت در سال 2004، دو بنیان گذار برای برگزاری جلسه با سرمایه گذاران خطرپذیر آماده بودند.
استارتاپی که تصمیم به ساختن یک خودروی انقلابی دارد، قطعا در جذب سرمایه روند دشوارتری نسبت به استارتاپ های دیگر همچون توسعه دهنده های نرم افزار و سرویس های تحت وب دارد. به هرحال ابرهارد و تارپنینگ در اولین دور جذب سرمایه، از سرمایه گذاری اعضای خانواده و چند شرکت VC محدود بهره بردند.آن ها می دانستند که این نوع سرمایه گذاری قطعا برای ساختن خودرو کافی نیست و به همین دلیل به دنبال یک سرمایه گذاری فرشته رفتند.
بنیان گذارهای تسلا موتورز در سال 2004 و دوران اوج ایده پردازی و فعالیت های اسپیس ایکس با ایلان ماسک دیدار کردند. ابرهارد و یان رایت (عضو سوم تسلا موتورز) در لس آنجلس و دفتر مرکزی اسپیس ایکس جلسه ای با ایلان ماسک داشتند که قرار بود 30 دقیقه باشد، اما دو ساعت به طول انجامید. چند جلسه ی دیگر با هدف بهینه سازی مدل کسب وکار و بررسی تمامی جوانب انجام شد. ایلان ماسک درنهایت در آوریل 2004 با سرمایه گذاری در تسلا موتورز موافقت کرد و با پرداخت 7/5 میلیون دلار، علاوه بر شراکت، به عنوان رئیس هیئت مدیره انتخاب شد.
یان رایت عضو سوم گروه بنیان گذاران تسلا بود که به عنوان مهندس اصلی حرفه ای در صنعت خودرو، به تیم اضافه شد. او وظیفه ی حفظ ارتباط تیم را با شرکت بریتانیایی لوتوس و AC Propulsion برعهده داشت. تسلا موتورز ابتدا می خواست AC Propulsion را با تمامی محصولات و فناوری ها تصاحب کند، اما مدیران آن شرکت مخالفت می کردند. درنهایت سازنده ی tzero با اهدای مجوز استفاده از فناوری ها موافقت کرد و تسلا موتورز برای ساختن خودروی جدید، آماده شد.
طراحی اولین خودروی تسلا موتورز، اهمیت بسیار زیادی داشت. آن ها به دنبال یک خودروی رودستر بودند که در نگاه اول، برقی بودن خود را فریاد نزند. ابرهارت جلسه های متعددی را با افراد و شرکت های طراح گوناگون و خصوصا تیم طراحی لوتوس برگزار کرد تا چشم انداز موردنظر خود را به آن ها منتقل کند. درنهایت بیل مگریج و شرکت IDEO جلسه های خوبی با ابرهارت داشتند و چند طرح اولیه برای او آماده کردند. هم بنیان گذار تسلا موتورز در یک میهمانی با حضور اعضای شرکت و مشاوران برگزار کرد و از آن ها درباره ی طرح های اولیه نظر خواست. طرح نهایی رودستر در همان جلسه انتخاب شد.
نمونه ی اولیه ی خودروی رودستر تسلا موتورز در نوامبر 2004 آماده شد. جی بی استرابل که در آن زمان مدیر فناوری تسلا موتورز بود، اولین رانندگی را با نمونه ی اولیه انجام داد. خودرو در وضعیت نهایی نبود و آزمایش های اولیه تنها برای بررسی نرم افزار و سخت افزار و باتری انجام شد. اولین آزمایش، نشان از موفقیت طراحی و ساخت نمونه ی اولیه داشت که بدون مشکل خاص، جاده را طی کرد.
تسلا موتورز تا سال 2006 هنوز به صورت مخفیانه و به دور از رسانه ها فعالیت می کرد. ازطرفی وقتی شما درحال ساختن یک محصول انقلابی، یعنی رودستر برقی هستید، نمی توان فعالیت مخفیانه را آن چنان ادامه داد. به هرحال اخبار و گمانه زنی ها در سیلیکون ولی روز به روز بیشتر می شد. درنهایت در 19 ژوئیه 2006، رویدادی عمومی با هدف اطلاع رسانی از محصول اول تسلا در بارکر هانگار سانتا مونیکا برگزار شد. ابرهارد آن روز را با ترس و نگرانی شدید به یاد می آورد. یک رویداد بزرگ با حضور میهمانانی از هالیوود و همه ی دوستان و آشنایان بنیان گذاران که برای دیدن خودرویی انقلابی جمع شده بودند.
ماسک و ابرهارد در رویداد رونمایی اولیه ی تسلا سخنرانی کردند. در آن دوران ابرهارد چهره ی اول تسلا موتورز بود و به خوبی حاضران را جذب ایده ی تسلا کرد. در همان رویداد، میهمانان گوناگون خودروهای تسلا را آزمایش کردند و به نوعی انقلاب آینده را با چشمان خود دیدند. تنها دو هفته پس از رویداد رونمایی، تسلا 127 خودروی رودتسر را فروخته بود.
رسانه های متعدد دنیای فناوری و خودروسازی، استقبالی عالی از مراسم رونمایی و پیش فروش تسلا رودستر داشتند. مقاله های متعددی در روزها و هفته های بعد منتشر شدند که از یک خودروی انقلابی و کاملا متفاوت با خودروهای برقی گذشته خبر می دادند. در جریان رویدادهای خبری و رسانه ای و مقاله هایی که منتشر می شدند، اشاره ی زیادی به ایلان ماسک نمی شد. شاید شروع درگیری ماسک با بنیان گذاران را بتوان از همن دوره دانست. ماسک حتی روزی با مسئول روابط عمومی تسلا موتورز جلسه داشت و به او گفت اگر به دنبال حفظ شغلش در شرکت است، باید اعتبار ماسک را نیز در محتوای روابط عمومی حفظ کند.
تسلا موتورز تصمیم داشت تا اولین محصولات رودستر را در سال 2006 به بازار عرضه کند و تا سال 2008 به سوددهی برسد. منتهی چالش هایی که در روند طراحی و توسعه پیش آمد، رونمایی نهایی از محصول را تا سال 2008 به تعویق انداخت. دراین میان ابرهارد نیز پیشنهاد داد که از سمت مدیریت عامل کنار برود و روی توسعه ی محصول متمرکز شود. او معتقد بود شرکت کنونی با 140 کارمند، نیاز به مدیرعامل باتجربه تر دارد و تسلا موتورز رویکردی شبیه به گوگل را در نظر داشت. درنهایت پس از بحث های متعدد، هیئت مدیره ی تسلا ابتدا با جلسه ای بدون حضور ابرهارد، مایک مارکس، مدیرعامل سابق Flextronics را استخدام کردند. به خاطر چالش های قانونی این تصمیم، جلسه ای هم با حضور ابرهارد انجام شد و او به صورت رسمی از سمت مدیریت عامل کناره گیری کرد و به عنوان «مدیر کل بخش فناوری» مشفول به کار شد.
رابطه ی ماسک با ابرهارد آن چنان خوب نبود. به گواه بسیاری از کارمندان و مدیران ابتدایی تسلا موتورز، ماسک رفتار عجیبی داشت. اگر فردی عدم توانایی در انجام کاری را از خود نشان می داد، ماسک دیگر او را به هیچ وجه تأیید نمی کرد. همین رخداد برای ابرهارد و وظیفه ی مدیریت عامل هم پیش آمد. درواقع ماسک به نوعی به دنبال اخراج ابرهارد از شرکتش بود. دراین میان دعواهای حقوقی متعددی هم بین این دو نفر شکل گرفت و تسلا موتورز را پیش از عرضه ی اولین خودرو، با چالش های متعدد روبه رو کرد.
مایک مارکس در دوران مدیریت عامل تسلا، بسیاری از چالش های اولیه ی شرکت را برطرف کرد. او در شرکت قبلی سابقه ی خوبی به دست آورده بود و به معنای کامل، مدیریت اجرایی را درک می کرد. بسیاری از پروژه های اضافی و چالش های مالی اولیه ی تسلا در زمان مدیریت کوتاه مارکس از بین رفتند و او در نوامبر 2007 از مدیریت عامل برکنار شد. زیو دروری، مدیرعامل سابق شرکت Cliffor Electronics به عنوان جایگزین مارکس مسئولیت مدیرعاملی را برعهده گرفت. درنهایت اولین خودروی تسلا رودستر در 31 اکتبر 2008 به اولین مشتری تحویل داده شد که در سال 2006 با یک چک 100 هزار دلاری آن را پیش خرید کرده بود.
ایلان ماسک درنهایت در اکتبر 2008 و پس از عرضه ی اولین تسلا رودستر، به عنوان مدیرعامل شرکت تسلا موتورز مشغول به کار شد و 25 درصد از نیروی انسانی شرکت را تعدیل کرد. او تا آن زمان 55 میلیون دلار در شرکت سرمایه گذاری کرده بود. ایلان ماسک در مصاحبه ای گفته بود که سرمایه گذاری زیادی در تسلا موتورز انجام داده است و بالاخره زمان کنترل کامل شرکت توسط او فرا رسیده بود. تارپنینگ و ابرهارد در همان سال شرکت را ترک کردند.
اولین محصولات تسلا در دسته ی خودروهای برقی بدون چالش نبودند. تا ماه مه سال 2009، شرکت حدود 75 درصد از رودسترهای فروخته شده بین مارس 2008 تا آوریل 2009 را فراخوانی و مهندسان تعمیر خود را برای برطرف کردن مشکل فنی خودروها اعزام کرد. همین چالش ها، برخی از مشتریان اولیه را مأیوس کرد که از افراد سرشناس هم بودند. به عنوان مثال جورج کلونی، بازیگر مشهور هالیوودی خودروی تسلا رودستر خود را فروخت. او از تجربه ی نه چندان مناسب رانندگی با رودستر ناراحت بود و در بسیاری از مواقع، مجبور به تعمیر خودرویش می شد. دراین میان ماسک مسئولیت حفظ اعتبار شرکت را به خوبی انجام می داد. او از همان دوران با توییت های خبرساز خود، تسلا را در صدر اخبار نگه می داشت و حتی در توییتی، به شکایت جورج کلونی هم پاسخ داد و مشکلات در اولین محصول یک شرکت را طبیعی دانست.
محصول بعدی تسلا که برای ورود جدی به بازار تجاری آماده می شد، Model S نام داشت. نمونه های اولیه ی این خودروی سدان در مارس 2009 رونمایی شد. خودرویی با 518 اسب بخار قدرت و قیمت پایه ی 76 هزار دلار که در صورت موفقیت، مسیر تسلا را برای تبدیل شدن به انتخاب اول خریداران، هموار می کرد. از رخدادهای مهم آن سال می توان به ورود Daimler AG به جمع سرمایه گذاران تسلا اشاره کرد. به هرحال بحران اقتصادی سال 2008 به تسلا موتورز هم فشار وارد کرده بود و آن ها به دنبال سرمایه ی جدید برای رهایی بودند. دایملر با پرداخت 50 میلیون دلار و تصاحب 10 درصد از سهام تسلا موتورز، بسیاری از چالش های مالی را برطرف کرد.
حتی پس از جدا شدن ابرهارد هم چالش های او با ماسک و تسلا ادامه داشت. مارتین در سال 2009 ماسک را متهم به دورغگویی در تعریف کردن داستان مشکلات تسلا کرد. ماسک در اکثر مصاحبه ها، مشکلات مدیریتی ابرهارد را به عنوان دلیل تأخیر در عرضه ی اولین محصولات بیان کرد. ابرهارد حتی در بخشی از شکایت خود ادعا کرد که خودروی تسلای خودش به صورت عمد از سوی شرکت با اشکال فنی ارسال شده است. تسلا موتورز در همان دوران با چالش های مالی دست وپنجه نرم می کرد و وامی به ارزش 465 میلیون دلار از وزارت انرژی ایالات متحده گرفت. جابه جایی مرکز مدیریت شرکت نیز در همان سال انجام شد و کارمندان اصلی به مرکزی در پالو آلتو کالیفرنیا رفتند.
ایلان ماسک در سال 2010 تصمیم به عرضه ی عمومی سهام تسلا گرفت که از همان ابتدا، روند صعودی را طی کرد. سهام شرکت در 29 ژوئن در بازار نزدک عرضه شد و 226 میلیون دلار سرمایه جدید را به تسلا وارد کرد. در همان سال، غول ژاپنی صنعت خودروسازی، تویوتا، تصمیم به سرمایه گذاری در تسلا گرفت و با پرداخت 50 میلیون دلار، یک شراکت عمومی جهت تولید خودروهای برقی و قطعات مرتبط را هم با برند آمریکایی شروع کرد.
حرکت مهم تسلا موتورز در مسیر تولید خودرو، در 27 اکتبر 2010 رخ داد. شرکت آمریکایی به کارخانه ی جدیدی در فرمونت کالیفرنیا رفت که قبلا تحت مالکیت و مدیریت مشترک جنرال موتورز و تویوتا بود. تولید انبوه مدل S در همان کارخانه شروع شد و مدل های بعدی یعنی Model X و Model 3 نیز به سرعت به خط تولید اضافه شدند.
تسلا مدل S بالاخره در اکتبر 2011 در انظار عمومی ظاهر شد. ایلان ماسک که دیگر به صورت کامل به چهره ی عمومی تسلا موتورز تبدیل شده بود، در یک میهمانی خصوصی در فرمونت، نمونه ی اولیه ی خودرو را به نمایش گذاشت. یک سال بعد، نوبت به رونمایی از شاسی بلند کراس اور تسلا بود. تسلا مدل X در رویدادی در استودیوی طراحی هاوثورن کالیفرنیا رونمایی شد، اما هنوز زمان زیادی تا رونمایی از محصول نهایی باقی مانده بود. در همان سال، تسلا موتورز برنامه های حمایتی از مشتریان خود را با جدیت شروع کرد و در اولین اقدام، شبکه ی Supercharger را با 6 ایستگاه شارژ در کالیفرنیا ره اندازی کرد. صاحبان تسلا مدل S به صورت رایگان از این ایستگاه ها استفاده می کردند.
شروع سال 2013 با بحران جدی برای تسلا همراه بود. آن ها مدل S را به بازار عرضه کرده بودند، اما ارزش سهام شرکت با شیب شدیدی به سمت سقوط می رفت. اشلی ونس، نویسنده ی کتاب زندگی نامه ی ایلان ماسک می گوید او در آن دوران حتی تصمیم به فروش تسلا به گوگل گرفت. ایلان ماسک تصمیم داشت تا شرکتش را با دریافت 6 میلیارد دلار به گوگل بفروشد. البته در ماه مه، مجددا ارزش سهام افزایش یافت و ماسک پیشنهاد خود را پس گرفت.
اولین گزارش سوددهی فصلی تسلا در هشتم می 2013 منتشر شد. خودروساز انقلابی پس از نزدیک به یک دهه فعالیت، بالاخره به سوددهی رسیده بود و 11 میلیون سود فصلی گزارش کرد. در همان سال، حادثه ای برای یکی از خودروهای تسلا رخ داد که بار دیگر آن ها را به صدر اخبار رساند. یک خودروی تسلا در جریان تصادفی دچار آتش سوزی شد. اگرچه راننده ی آن خودرو دچار جراحت های جدی نشد، اما چند حادثه ی مشابه در ماه های بعد رخ داد که نیاز به بهبود وضعیت ایمنی خودروهای تسلا را دوچندان کرد.
تسلا از حدود سال 2013 تصمیم به ورود جدی به صنعت انرژی های پاک گرفته بود. آ ن ها با فروش دو میلیارد دلار اوراق قرضه، در سال 2014 تصمیم به راه اندازی کارخانه ای برای تولید اختصاصی باتری برای خودروی Model 3 گرفت. کارخانه ی گیگافکتوری در نوادا راه اندازی شد که مسئولیت تولید تجهیزات ذخیره سازی برق برای کسب وکار انرژی های پاک شرکت را هم برعهده داشت. ایلان ماسک در همان سال اولین ایده ها برای ورود تسلا به صنعت خودروهای خودران را نیز مطرح کرد که نشان از بلندپروازی قابل توجه او برای شرکت تحت مدیریتش داشت.
اولین محصولات تسلا که خارج از کسب وکار خودروسازی تولید شدند، کاربران خانگی را هدف قرار دادند. ایلان ماسک در آوریل 2015 از تولید دو محصول به نام های Powerwall و Powerpack خبر داد که برای ذخیره سازی نیرو و استفاده از سیستم توزیع برق خانگی و صنعتی کاربرد داشتند (محصول اول برای کاربرد خانگی و دومی برای کاربردهای صنعتی). خانه هایی که از پنل های خورشیدی برای تأمین نیروی موردنیاز خود استفاده می کردند، با استفاده از این باتری ها توانایی ذخیره ی نیروی تولیدشده را هم پیدا می کردند.
از رخدادهای مهم دیگر تسلا در سال 2015 می توان به خرید شرکت Riveria Tool & Die اشاره کرد که زیرساخت های تولیدی شرکت را برای تولید انبوه مدل 3، بهبود می داد. فعالیت های جدید و هدف گیری بازارهای متنوع، باز هم نیاز به سرمایه داشت. تسلا موتورز برای تأمین هزینه های جدید، در سال 2015 مجبور به فروش 2/69 میلیون سهم به ارزش 738 میلیون دلار شد. اکثر سرمایه ی دریافت شده، در پروژه های زیرساختی شرکت استفاده شد. از برنامه های جدید می توان به راه اندازی یک کارخانه ی تولید باتری و یک مرکز تولید خودروی مدل 3 اشاره کرد.
تسلا مدل X در سپتامبر 2015 به صورت رسمی به بازار راه یافت. کراس اور جدید آمریکایی با قیمت پایه ی 89 هزار دلار فروخته می شد، اما مشتری ها عموما برای دریافت آپشن های بیشتر، تا 100 هزار دلار برای این خودرو پرداخت می کردند. خبر مهم دیگر آن سال، در ماه اکتبر منتشر شد. تسلا موتورز بالاخره فناوری خودران را به خودروهای خود اضافه کرده بود و auto-pilot به عنوان گزینه ای جدید در خودروهای تسلا پیاده سازی شد. البته تجربه ی رانندگی خودکار با تسلا به صورت کامل بی نیاز از راننده نبود و توجه او را نیاز داشت.
تسلا Model 3 که سال ها در بخش های تحقیق و توسعه ی تسلا چرخیده بود، بالاخره در مارس 2016 رونمایی شد. تسلا موتورز با این خودرو تصمیم داشت تا بدنه ی بازار را هدف قرار دهد و محصولی برای مصرف کننده ی عادی تولید کند. وارد شدن به جریان تولید انبوه مدل 3، نیازمند سرمایه ی بیشتر بود و تسلا با فروش سهام خود به ارز 1/46 میلیارد دلار، سرمایه ی موردنظر را تأمین کرد. ماسک در آن زمان پیش بینی کرده بود که برای رسیدن به هدف تولید 500 هزار خودرو در سال 2018 در کارخانه ی فرمونت، به بیش از دو میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد.
ایلان ماسک همیشه با خبرسازی شناخته می شود. او در بازاریابی محصولات خود هنر بالایی دارد و بسیاری رفتارش را شبیه به استیو جابز فقید می دانند. البته رویکردهای مدیرعامل تسلا همیشه هم موفق نبودند. او در سال 2017 پیش بینی کرد که شرکتس به ظرفیت تولید 100 تا 200 هزار خودرو در نیمه ی دوم سال 2017 می رسد و در سال 2018 نیز رکورد تولید 500 هزار دستگاه را ثبت خواهد کرد. رکوردی که 6 برابر تولید شرکت در سال 2016 بود. پیش بینی ها و ادعاهای ماسک درنهایت به حقیقت نپیوست و تسلا (از سال 2017 نام شرکت از تسلا موتورز به تسلا تغییر یافت) تنها 55 هزار خودرو در نیمه ی دوم 2017 تولید کرد. مشکل دیگر تسلا در سال 2017، اولین حادثه ای بود که برای راننده ای با سیستم رانندگی خودکار تسلا رخ داد. اولین حادثه، حوادث دیگری را هم به دنبال داشت که تاحدودی اعتبار تسلا را خدشه دار کرد. البته شرکت در همان سال اعلام کرد که خودروی مدل X ازسوی سازمان National Highway Safety Traffic Administration امتیاز ایمنی عالی را دریافت کرده است و کمی از فشار انتقادها کاست.
ورود جدی تسلا به صنعت انرژی های پاک در سال 2016 و با خرید شرکت SolarCity انجام شد. این شرکت که توسط پسرعموهای ماسک راه اندازی شده بود، با دریافت 2/6 میلیارد دلار به زیرمجموعه ی تسلا پیوست. ایلان ماسک پیش از خرید سولارسیتی، به عنوان رئیس هیئت مدیره ی آن فعالیت می کرد و از سرمایه گذاران اصلی هم محسوب می شد.
از اقدام های مهم تسلا برای بازاریابی هرچه بیشتر پیرامون فناوری انرژی های خورشیدی، می توان به خرید جزیره ی تائو با 600 نفر جمعیت اشاره کرد. این جزیره در سال 2016 به مالکیت تسلا درآمد تا شرکت، توانایی خود را در تأمین 100 درصدی انرژی پاک برای یک منطقه ی مسکونی، نشان دهد. در همان دوران، شرکت آلمانی Grohem Engineering نیز به زیرمجموعه ی تسلا پیوست تا اتوماسیون تولیدی را در شرکت بهبود دهد.
غول چینی دنیای فناوری، تنسنت، در سال 2017 با پرداخت 1/8 میلیارد دلار، پنج درصد از سهام تسلا را تصاحب کرد. سرمایه گذاری چینی ها در یک شرکت آمریکایی اگرچه با بحث و جدل های فراوان همراه بود، اما قطعا بسیاری از نیازهای مالی تسلا را برطرف می کرد. البته در همان سال، تویوتا از فهرست سهام داران تسلا خارج شد.
برنامه های تسلا برای توسعه ی خدمات در حوزه ی انرژی های پاک، در سال های اخیر با جدیت ادامه یافته اند. برند آمریکایی در سال 2017 در همکاری با شرکت های استرالیایی پروژه ی عظیمی را برای تأمین برق در جنوب این کشور شروع کرد. بزرگ ترین باتری جهان در سطح نیروگاهی، حاصل این پروژه بود که به نام Hornsdale Power Reserve و با ظرفیت 100 مگاوات شروع به کار کرد و در دسامبر 2017 به شبکه ی برق اصلی وصل شد. از فعالیت های مشابه دیگر می توان به ارائه ی 700 پنل خورشیدی برای تأمین نیروی بیمارستانی در پورتو ریکو اشاره کرد.
سال 2017 با تمام رخدادهای مثبتی که برای تسلا داشت، با بحران اقتصادی و بازار سهام نیز همراه بود. آن ها که لقب ارزشمندترین شرکت خودروسازی جهان را هم دریافت کردند، همیشه با انتقاد تأخیر در تحویل خودرو روبه رو بودند. همین تأخیرها در تحویل مدل S و X باعث شد تا تسلا خسارت 12 میلیارد دلاری را در بازار سهام تجربه کند و 5/6 درصد از ارزش خود را از دست بدهد. از محصولات اخیر و خبرساز تسلا می توان به کامیون برقی این شرکت اشاره کرد که در سال 2017 و به نام Tesla Semi رونمایی شد. تسلا ادعا می کرد که تولید کامیون از سال 2019 شروع خواهد شد.
تسلا در همان رویداد رونمایی از کامیون سمی، یک سورپرایز برای حاضران داشت. آ ن ها مدل 2020 تسلا رودستر را در پایان رویداد رونمایی کردند و ماسک ادعا کرد که مدل جدید، با باتری 200 کیلووات ساعتی، تا هزار کیلموتر رانندگی را تضمین می کند. از دیگر مشخصات ادعای تسلا رودستر 2020 می توان به زمان 1/9 ثانیه ای برای رسیدن از سرعت صفر به 100 کیلومتربرساعت اشاره کرد. ماسک می گوید مدل 2020 توانایی رسیدن به حداکثر سرعت بیش از 400 کیلومتربرساعت را دارد. طبق ادعای او، تسلا رودستر 2020 باید پس از عرضه ی مدل جدید S عرضه شود که خود در پایان 2020 به بازار خواهد رسید.
باوجود تمامی اخبار مثبت و جذابی که همیشه پیرامون تسلا و مدیرعاملش، ایلان ماسک، می شنویم، این شرکت همیشه با بحران تأخیر در تولید و تحویل روبه رو بوده است. اولین بحران سال 2018، مشکل تولید سدان مدل 3 بود. شرکت در همان ماه ابتدایی سال اعلام کرد که توانایی رساندن تولید به پیش بینی ها را ندارد. تیم تحت مدیریت ایلان ماسک، تولید هفتگی پنج هزار دستگاه مدل 3 را پیش بینی کرده بود، اما پس از گذشت سه ماه تنها موفق به تولید 2،425 دستگاه شد. شاید به خاطر همین مشکلات بود که ماسک مجددا تصمیم به انجام برنامه ای بازاریابی گرفت و در فوریه ی همان سال، یک دستگاه تسلا رودتسر را با یک موشک اسپیس ایکس به فضا فرستاد. البته آن ها بالاخره در ماه ژوئیه موفق شدند تا ظرفیت تولید شرکت را به تولید پنج هزار دستگاه در هفته برسانند.
تسلا پس از چند ماه چالش و بحران در ابتدای سال 2018، در ماه اوت اتفاقی مثبت را تجربه کرد. آمارها نشان می داد که Model 3 فروشی بیش از خودروی برقی نیسان موسوم به Leaf داشته و رتبه ی اول فهرست پرفروش ترین ها را تصاحب کرده است. تسلا موفق به فروش 59 هزار دستگاه از خودروی برقی خود شده بود، درحالیکه محصول نیسان آمار فروش 57 هزار دستگاه را ثبت کرد. رخداد مهم تاریخی دیگر در ماه اوت برای تسلا، توییت جنجالی ایلان ماسک بود. مدیرعامل تسلا اعلام کرد که قصد خصوصی کردن شرکت را دارد. همین خبر باعث افزایش ارزش سهام شرکت به میزان 10 درصد در هفتم اوت شد. البته ایلان ماسک بعدا از این ایده ی خود هم مانند تصمیم فروش شرکت به گوگل، صرف نظر کرد.
از بحران های مهم سال 2018 برای تسلا هم می توان به اقدام کارمند سابق بخش امنیتی این شرکت یعنی کارل هنسن اشاره کرد. او در تماس با کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده، از تخلف تسلا در بازرسی های داخلی خبر داد. طبق ادعای هنسن، تسلا بازرسی های داخلی پیرامون تخلف های گسترده در کارخانه ی نوادا گیگافکتوری را به صورت مخفیانه متوقف کرده بود. این رخداد و توییت تسلا باعث شدند تا SEC شکایتی را علیه ایلان ماسک به جریان بیندازد. آن ها ماسک را به اتهام انتشار اطلاعات و گمراه کننده به بازار بورس و اوراق بهادار، متهم کرده بودند. ایلان ماسک در جریان همین شکایت پرداخت جریمه ی 20 میلیون دلاری را پذیرفت و از ریاست هیئت مدیره ی تسلا کنار رفت. شرکت نیز ملزم به پرداخت جریمه ی 20 میلیون دلاری و تعهد به نظارت بر عملکرد ایلان ماسک در رسانه های اجتماعی شد.
دولت ایالات متحده برای حمایت از تولید و استفاده از خودروهای برقی، معافیت مالیاتی در نظر گرفته بود. معافیت مالیاتی 7،500 دلاری دولت پس از اینکه تسلا تا سال 2018 تعداد مشخصی از خودروهای خود را فروخت، لغو شد. لغو شدن معافیت با افزایش قیمت محصولات تسلا همراه بود که شرکت با کاهش قیمت دو هزار دلاری در مدل های 3 و S وX، آن را جبران کرد.
با ورود به سال 2019، بحران های تسلا هم ادامه یافت. آن ها در شروع سال مجبور به تعدیل هفت درصد از نیروی انسانی خود شدند. در ماه های بعدی، تعدادی از مدیران و مشاوران رده بالا به خاطر چالش های گوناگون خصوصا در فرهنگ سازمانی شرکت، از تسلا رفتند. بحران بزرگ بعدی باز هم به ایلان ماسک مربوط می شد که در توییتی در فوریه ی 2019 نوشت: «تسلا در سال 2011 صفر دستگاه خودرو تولید کرد، اما در سال 2019، 500 هزار دستگاه تولید می کند». کمیسیون SEC از قاضی فدرال درخواست کرد تا ماسک را به جرم توهین به دادگاه محکوم کند. ماسک یک سال قبل متعهد شده بود که چنین اعلامیه هایی صادر نکند و در این مورد هم مجبور به انتشار یک توییت تکمیلی شد و ظرفیت تحویل را 400 هزار دستگاه عنوان کرد.
یکی از برنامه های مهم تسلا، عرضه ی مدل 3 با قیمت مقرون به صرفه بود. ماسک در ماه مارس اعلام کرد که بالاخره توانایی تولید تسلا مدل 3 با قیمت 35 هزار دلار در شرکت فراهم شده است. مدیران تصمیم داشتند تا با تعطیا کردن خرده فروشی ها و کاهش نیروهای آن بخش، هزینه ها را کاهش دهند. البته این برنامه هم مجددا لغو شد و شرکت قیمت همه ی مدل ها را سه درصد افزایش داد. در همان سال شاسی بلند تسلا به نام Model Y رونمایی شد که طبق پیش بینی های شرکت، ظاهرا قرار است به پرفروش ترین خودروی آن ها تبدیل شود.
از جدیدترین محصولات تسلا در خانواده ی خودرو می توان به وانت خبرساز تسلا سایبرتراک اشاره کرد که رویداد رونمایی قابل توجهی هم داشت. ایلان ماسک در رویدادی در 21 نوامبر 2019 از وانت جدید شرکتش رونمایی کرد که در سال 2021 به تولید انبوه خواهد رسید. او پنج روز پس از رونمایی در توییتی ادعا کرد که 250 هزار پیش سفارش برای تسلا سایبرتراک ثبت شده است، اگرچه پیش سفارش این خودرو هزینه ی ناچیز 100 دلاری داشت و مشتریان هر زمان می توانند پرداختی خود را پس بگیرند. نکته ی جالب توجه اینکه ماسک ادعا کرد شیشه های سایبرتراک نشکن هستند، اما در همان مراسم رونمایی و پس از برخورد توپ فلزی، هر دو شیشه شکستند.
برند تسلا امروز باوجود تمام چالش های گاه وبی گاهی که مدیرعاملش، ایلان ماسک، ایجاد می کند، وضعیت روبه رشدی در بازار دارد. آخرین آمار، دارایی های تحت تملک شرکت را 6/618 میلیارد دلار عنوان می کنند. درآمد شرکت در سال 2019 حدود 24/5 میلیارد دلار بود، اما سود خالص شرکت در سال 2019، منفی 862 میلیون دلار اعلام شد. در حال حاضر رابین دنهولم به عنوان رئیس هیئت مدیره ی تسلا فعالیت می کند که در نوامبر 2018 جایگزین ماسک شد.
برای مشاهده مطالب تاریخچه سایر برندها با ساعدنیوز همراه باشید.
