به گزارش سرویس سیاست پایگاه خبری ساعدنیوز، پس از پایان جنگ ایران و عراق، یکی از سیاه‌ترین و ناگوارترین صفحات تاریخ معاصر، در دل گروهک مجاهدین خلق رقم خورد. به دستور مستقیم مسعود رجوی، بیش از 870 کودک بی‌گناه از والدین خود جدا شدند. این کودکان که عمدتاً فرزندان اعضای این گروهک بودند، با برنامه‌ای حساب‌شده به کشورهای اروپایی و آمریکایی فرستاده شدند، نه برای داشتن زندگی بهتر، بلکه برای سوءاستفاده در چارچوب اهداف سیاسی و ایدئولوژیک این گروهک.
این اقدام وحشیانه که به معنای واقعی کلمه نابودی خانواده‌ها بود، نه‌تنها پیوندهای عاطفی کودکان و والدینشان را قطع کرد، بلکه این کودکان را در شرایطی قرار داد که هویت، امنیت روانی و آینده‌شان تحت خطر جدی قرار گرفت. بسیاری از این کودکان، که در سنین حساس و آسیب‌پذیری بودند، در این انتقال‌ها ناپدید شدند و هرگز خبری از سرنوشت آنها به دست نیامد. آن‌هایی هم که به سرزمین‌های غربی رسیدند، اغلب در محیط‌هایی غیرانسانی و تحت فشار شدید قرار گرفتند. برخی از آنها مجبور به زندگی در مراکز آموزشی تحت کنترل گروهک شدند، جایی که تلاش می‌شد آنها را به ابزارهایی برای اهداف سیاسی و تبلیغاتی تبدیل کنند.
تراژدی اصلی این ماجرا، غم از دست دادن والدین برای این کودکان و داغ حسرت و انتظار برای والدین بود که تا پایان عمر، به دنبال فرزندان خود بودند. جنایت رجوی و دیگر رهبران گروهک نه‌تنها از لحاظ انسانی غیرقابل‌قبول است، بلکه نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق کودکان و جنایتی علیه بشریت محسوب می‌شود. روایت این جدایی‌ها، نه‌تنها برای یادآوری ظلم‌هایی است که بر این کودکان روا شد، بلکه هشداری برای جامعه جهانی است که فریب گروه‌هایی با نقاب‌های ایدئولوژیک را نخورند و اجازه ندهند کودکان، قربانی جاه‌طلبی‌های سیاسی شوند.
برای مشاهده دیگر مطالب مرتبط با سیاست روی لینک کلیک کنید
2 ماه پیش