به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از رویترز، منطقه دروزینشین سویدا در جنوب سوریه بار دیگر در کانون توجه قرار گرفته است؛ جایی که درگیریهای مسلحانه میان نیروهای دولتی و گروههای مسلح محلی شعلهور شدهاند، در حالی که تلاشهای دمشق برای اعمال آتشبس به شکست انجامیده است. خشونتها در این منطقه که سالها از خطوط مقدم جنگ داخلی فاصله گرفته بود، حالا نشانهای از شکاف عمیق و فزاینده در ساختار قدرت و وحدت ملی سوریه است.
بسیاری از ناظران معتقدند که ریشه درگیریهای اخیر صرفاً امنیتی نیست. منطقه سویدا، که جمعیت غالب آن را پیروان طایفه دروز تشکیل میدهند، مدتهاست به دلیل فشارهای اقتصادی، فساد اداری، و محرومیت از خدمات عمومی، از دولت مرکزی دلزده شدهاند. با وجود نقش نسبتاً بیطرفانه در جریان جنگ داخلی، گروههای محلی اکنون با خواستهایی نظیر خودمدیریتی بیشتر، حذف نیروهای امنیتی از شهرها، و کنترل منابع اقتصادی، به یک بازیگر محلی مستقل تبدیل شدهاند.
درگیریهای اخیر همچنین بازتابی از چنددستگی در ساختار حکومتی سوریه است. بسیاری از نیروهای امنیتی حاضر در منطقه، از جمله برخی یگانهای ارتش و نیروهای دفاع ملی، از مرکز فرمان نمیگیرند و به جناحهای مختلف متصلاند. در مقابل، گروههای دروزی مسلح نیز بدون هماهنگی با دمشق، اقدام به برقراری ایستهای بازرسی و مقابله با نفوذ امنیتی کردهاند. این وضعیت، ساختاری آشوبزده و غیرقابل کنترل بهوجود آورده است.
با توجه به جایگاه اقلیت دروزی در کشورهای مختلف مانند لبنان، اسرائیل و اردن، تشدید درگیریها در سویدا میتواند تبعات فراملی داشته باشد. افزایش خشونت علیه دروزیان ممکن است واکنشهایی را در سطح منطقه برانگیزد و زمینهساز مداخلاتی تازه شود. همچنین، برخی گزارشهای غیررسمی به فعالیت گروههای نیابتی و تلاش برای بیثباتسازی این منطقه از سوی بازیگران خارجی اشاره میکنند.
دولت بشار اسد در مواجهه با بحران سویدا تاکنون موضعی دوگانه اتخاذ کرده است. از یکسو، تلاش برای مذاکره با رهبران محلی در جریان بوده، اما از سوی دیگر، اقدامات امنیتی برای بازپسگیری کنترل شهرها شدت یافته است. با این حال، تحلیلگران معتقدند بدون تغییر راهبردی در نحوه تعامل با اقلیتهای قومی-مذهبی و درک دقیقتر از مطالبات مدنی، دولت دمشق نمیتواند ثبات پایدار را در این منطقه برقرار کند.
بحران سویدا اگرچه در ظاهر محدود به یک منطقه خاص است، اما در عمل بخشی از پازلی بزرگتر به نام «سوریه پساجنگ» محسوب میشود. کشوری که پس از یک دهه جنگ، درگیر ویرانی اقتصادی، چندپارگی اجتماعی و فروپاشی نهادی شده، حالا با چالشی تازه مواجه است: چگونه میتوان کشور را دوباره متحد کرد، بدون نادیده گرفتن صداهای متفاوت، اقلیتهای ریشهدار و خواستههای مشروع مردم؟
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
