به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از سی ان ان، در روزهایی که اخبار جنگ و رنج انسانی از غزه بیوقفه به جهان مخابره میشود، خبر کشته شدن سلیمان العبید، فوتبالیست برجسته فلسطینی و ملقب به «پله فلسطین»، موجی از اندوه و خشم در میان دوستداران فوتبال و مدافعان حقوق بشر برانگیخت. العبید که سالها به عنوان نمادی از امید و تابآوری در زمین فوتبال شناخته میشد، در 41 سالگی و در حالی که در صف دریافت کمکهای غذایی ایستاده بود، در پی حمله هوایی به جنوب غزه جان خود را از دست داد. او که سابقه سالها حضور در تیم ملی فوتبال فلسطین را داشت، نه تنها بهعنوان بازیکنی توانا، بلکه بهعنوان الهامبخش نسل جوان شناخته میشد؛ کسی که در دل ویرانی، شادی و انگیزه را برای کودکان و نوجوانان به ارمغان میآورد.
اتحادیه فوتبال اروپا (UEFA) پس از انتشار خبر درگذشت او، پیامی کوتاه در شبکه اجتماعی X منتشر کرد که در آن با لحنی کلی و شاعرانه، از العبید بهعنوان «استعدادی که حتی در تاریکترین لحظات، امید را برای بیشمار کودک زنده نگاه میداشت» یاد شد. اما در این پیام هیچ اشارهای به چگونگی و چرایی مرگ او نشد؛ سکوتی که برای بسیاری عجیب و حتی آزاردهنده بود.
در این میان، محمد صلاح، ستاره سرشناس تیم لیورپول و کاپیتان تیم ملی مصر، سکوت را شکست و مستقیماً اتحادیه فوتبال اروپا را خطاب قرار داد. او با بازنشر پیام UEFA نوشت: «میتوانید بگویید چگونه فوت کرد، کجا و چرا؟» پرسشی ساده، اما پرمعنا که توجه جهانیان را به خلأ حقیقتگویی در بیانیههای رسمی جلب کرد. واکنش صلاح نه صرفاً بهعنوان یک اعتراض فردی، بلکه بهعنوان صدای جمعی از ورزشکاران و مردمی بود که از نادیده گرفتهشدن زمینه انسانی فجایع خسته شدهاند.
این موضعگیری بازتاب گستردهای در رسانههای بینالمللی پیدا کرد. خبرگزاریها و روزنامههای مطرح از جمله رویترز، گاردین و الجزیره به پوشش این انتقاد پرداختند و آن را نمونهای از نقش مهم چهرههای ورزشی در مطالبه شفافیت و مسئولیتپذیری دانستند. بسیاری در شبکههای اجتماعی از صلاح حمایت کردند و او را به خاطر استفاده از جایگاهش برای رساندن صدای قربانیان ستودند.
ماجرای العبید و واکنش صلاح در بستری رخ داد که آمارهای نهادهای ورزشی فلسطین از ابعاد تکاندهندهای خبر میدهند. از آغاز جنگ در اکتبر 2023 تاکنون، صدها ورزشکار فلسطینی کشته شدهاند، از جمله بیش از 400 نفر که به طور مستقیم در فوتبال فعالیت داشتند. دهها ورزشگاه و مرکز ورزشی تخریب شده و بسیاری از خانوادهها در نتیجه محاصره و کمبود مواد غذایی با گرسنگی و سوءتغذیه دست و پنجه نرم میکنند. در چنین شرایطی، مرگ العبید نه یک حادثه منفرد، بلکه بخشی از یک تصویر وسیعتر از نابودی زیرساختها و زندگیهای انسانی در سرزمینهای اشغالی است.
سلیمان العبید برای مردم غزه فقط یک فوتبالیست نبود؛ او نماد موفقیت در برابر محدودیتها و تنگناها بود. او با وجود تمام موانع، در زمین فوتبال میدرخشید و با لبخند و رفتار انسانیاش به جوانان میآموخت که امید را نباید از دست داد. کشته شدن او در حالی که برای گرفتن آذوقه ایستاده بود، یکی از تلخترین جلوههای واقعیت جنگ را عریان کرد: مرگ در جایی که زندگی باید سادهترین و ابتداییترین حق باشد.
صلاح که پیشتر نیز در بزنگاههای انسانی درباره بحران غزه و ضرورت ارسال کمکهای بشردوستانه سخن گفته بود، این بار صریحتر از همیشه به یکی از بزرگترین نهادهای فوتبالی جهان طعنه زد. او تلویحاً به این نکته اشاره کرد که یادبود بدون حقیقت، چیزی جز نوعی شستن دستها از مسئولیت نیست. در نگاه او و بسیاری از ناظران، وقتی نهادی مانند UEFA که نفوذی جهانی دارد، از ذکر واقعیتهای مرگ یک ورزشکار سر باز میزند، به شکلی غیرمستقیم در روند عادیسازی و فراموشی فجایع انسانی نقش ایفا میکند.
این رویداد همچنین بحثی گسترده درباره مرز میان ورزش و سیاست برانگیخت. برخی مدعی شدند که نهادهای ورزشی باید بیطرف بمانند و وارد عرصه سیاست نشوند، در حالی که گروه دیگری پاسخ دادند که حذف حقیقتهای مرتبط با مرگ انسانها به بهانه بیطرفی، خود یک تصمیم سیاسی است. واکنش صلاح نشان داد که برای بسیاری از ورزشکاران، مسئولیت انسانی فراتر از قواعد سکوت و خنثیبودن است.
تا لحظه انتشار این متن، UEFA به پرسش صلاح پاسخی نداده است. تنها پیامی که بعداً از سوی رئیس این اتحادیه به فدراسیون فوتبال فلسطین ارسال شد، همچنان در چارچوب تعارفات و جملات کلی باقی ماند و جزئیاتی از شرایط مرگ العبید ارائه نکرد. این رویکرد، بار دیگر موج انتقادها را در فضای مجازی و رسانهها برانگیخت و بر ضرورت بازنگری در نحوه واکنش نهادهای بینالمللی به چنین وقایعی تأکید کرد.
ماجرای العبید و صلاح به شکلی نمادین نشان داد که ورزشکاران پرنفوذ میتوانند صدایی باشند برای کسانی که صدایشان کمتر شنیده میشود. صلاح با جایگاه و محبوبیت جهانیاش، پرسشی را مطرح کرد که شاید هزاران نفر در دل داشتند اما امکانی برای بیانش نداشتند. او نشان داد که یک جمله کوتاه میتواند سکوتی طولانی را بشکند و بحثی تازه در افکار عمومی بگشاید.
در پایان، داستان «پله فلسطین» و واکنش محمد صلاح فراتر از یک خبر ورزشی است. این قصه درباره ارزش جان انسانها، مسئولیت روایت حقیقت و مقاومت در برابر فراموشی است. وقتی یک قهرمان ورزشی در میان مردم خود جان میبازد و نهادهای جهانی فقط به یک ادای احترام بیروح بسنده میکنند، یادآوری این نکته ضروری است که همدلی واقعی بدون شفافیت و صداقت معنایی ندارد. محمد صلاح با پرسشی ساده اما کوبنده این پیام را به گوش جهان رساند: پیش از هر ادای احترام، حقیقت را بگویید.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
