به گزارش سرویس گردشگری ساعدنیوز، طبق برخی برآوردها، این غارها بیش از 2000 سال پیش حفر شدند، احتمالاً 200 سال قبل از میلاد. تخمین تقریبی نشان میدهد که حدود یک میلیون متر مکعب سنگ خارج شده تا این غارها ایجاد شود.
در سال 1992، مرد کنجکاوی به نام وو آنای، در نزدیکی روستای چینی شیان بیکون، شروع به خارج کردن آب برکه روستایش کرد. او معتقد بود که این حوضچه طبیعی نیست و آنقدرها که مردم فکر میکنند عمیق نیست، و تصمیم گرفت این را ثابت کند. او تعدادی از روستاییان را متقاعد کرد و با هم یک پمپ آب خریدند و آب برکه را بیرون کشیدند. بعد از 17 روز پمپاژ، سطح آب آنقدر پایین رفت که ورودی یک غار مصنوعی باستانی آشکار شد و حرف آنای را تایید کرد.
این غار که اکنون لانگیو نامیده میشود، یکی از بزرگترین حفاریهای زیرزمینی دوران باستان است. در مجموع 24 غار کشف شد که به صورت دستی حفاری شده اند، هرکدام حدود هزار متر مربع مساحت دارند و ارتفاع سقف آنها به 30 متر میرسد. مجموع مساحت کلی غارها 30 هزار متر مربع است.
طبق برخی برآوردها، این غارها بیش از 2000 سال پیش حفر شدند، احتمالا 200 سال قبل از میلاد. تخمین تقریبی نشان میدهد که حدود یک میلیون متر مکعب سنگ خارج شده تا این غارها ایجاد شود. مطمئنا مورخان و مسافران باید به چنین پروژه بزرگی اشاره میکردند، اما هیچ سند و مدرکی پیدا نشده است، که با توجه به اینکه چینیهای باستان دقت و وسواس زیادی در ثبت تاریخ دارند، عجیب است.
با این حال، نمیتوان این را غیرمحتمل دانست که سازندگان غارهای باستانی یک غار طبیعی موجود را گسترش دادند که میتواند چیزهای زیادی را توضیح دهد. با این وجود، حفاری این غار پروژه بزرگ و ماندگاری بوده که توسط انسان انجام شده و همچنین یک راز خواهد ماند.
برای مشاهده جاذبه های گردشگری ایران و جهان اینجا کلیک کنید.
