به گزارش سرویس ورزش ساعدنیوز، روز مادر فرصتی است برای مرور زندگی ستارگانی که پیش از رسیدن به شهرت و روشنایی ورزشگاهها، در سایهی عشق، صبر و فداکاری مادرانشان رشد کردند. قهرمانانی که شاید نامشان در تاریخ فوتبال ثبت شده، اما ریشهی ایستادگی و موفقیتشان را باید در دستان پینهبسته، اشکهای پنهان و دعاهای شبانه مادرانشان جستوجو کرد.
کریستیانو رونالدو، اسطوره پرتغالی، بارها گفته است که «همهچیزم را مدیون مادرم هستم.» دولورس، مادر رونالدو، سالها با چند شغل سخت درگیر بود تا بتواند از فرزندانش حمایت کند. او کسی بود که استعداد کریس را قبل از همه دید، با او تمرین کرد، حمایتش کرد و حتی زمانی که رونالدو برای پیشرفت مجبور شد خانه و خانواده را ترک کند، دلش را قرص کرد تا پسرش راهی بزرگ را آغاز کند. رونالدو همیشه گفته: «قهرمان واقعی من مادرم است.»
در فوتبال کشورمان، مرتضی پورعلیگنجی نیز یکی از بازیکنانی است که با عشق مادرانه به اوج رسید. مرتضی هرگز پنهان نکرده که سختیهای زندگی و تلاش مادرش مهمترین انگیزه او بوده است. او در مصاحبههایش از مادری گفته که در دشوارترین شرایط زندگی، تنها دلخوشیاش لبخند پسرش بود؛ مادری که با صبر و ایمان، امید را در دل فرزندش زنده نگه داشت تا امروز جزو بهترینهای فوتبال کشور باشد.
نام مارادونا، نابغه جنجالی فوتبال جهان، همیشه کنار نام مادرش «دالما سالوادورا» آورده میشود. زنی که در دل فقرِ محلههای بوئنوسآیرس، هرچه داشت برای پسرش کنار گذاشت. روایت معروفی وجود دارد که بارها گرسنه میخوابید ولی به مارادونا میگفت «من سیرم»، تا دیگو سهم غذای خود را بخورد. مارادونا بعدها گفت: «اگر ابرقهرمان واقعی وجود داشته باشد، آن مادرم است نه من.»
در میان نسل جدید فوتبال ایران نیز نمونههایی از این عشق مادرانه کم نیست. محمد خدابندهلو یکی از جوانانی است که بارها تأکید کرده بخش بزرگی از پیشرفتش را مدیون مادرش است؛ مادری که در تمام سالهای نوجوانی او و سختی تمرینها، نهتنها همراهش بود بلکه با تشویق و حمایت، باور رسیدن را در قلب پسرش زنده نگه داشت. موفقیت امروز او تنها حاصل تمرین و استعداد نیست؛ نتیجهی نیرویی است که از عشق مادر سرچشمه گرفته است.
برای دنبال کردن اخبار ورزشی و حواشی زندگی ورزشکاران کلیک کنید
اینستاگرام ساعدنیوز را دنبال کنید اینستاگرام ساعدنیوز پلاس را دنبال کنید
