مهرانه مهین ترابی متولد 20 مرداد 1336 در کرج، بازیگر ایرانی است او فرزند چهارم یک خانواده هفت نفری است و جز او کسی در خانواده فعالیت هنری ندارد. اولین تجربه بازیگری او ایفای نقشی در تئاتر تله نوشته محسن یلفانی و به کارگردانی خانم دیانا و در سال 1356 بود.
مهرانه مهین ترابی مجرد است و در پاسخ به این پرسش که چرا ازدواج نکرده گفت: «ازدواج را دوست داشتم اما باید تنها می ماندم. من هم عاشق فرزند هستم و دوست دارم برای افراد خانواده ام آشپزی کنم. اما از آنجا که بازیگری وجودم را ساخته بود نمی توانستم به راحتی از حرفه ام بگذرم».

در 18 سالگی بعد از گرفتن دیپلم، وارد رشته ارزیابی گمرک شد و بعد از دو سال با مدرک کاردانی در گمرک مشغول بکار شد تا اینکه به مست علاقه اش تئاتر رفت مدتی در کرج به کلاس های تئاتر رفت تا اینکه سال 1356 وقتی 20 ساله بود با نمایشی بنام تله، نوشته محسن یلفانی اولین تجربه جدی بازیگری را بدست آورد
وی با فیلم گلبهار به کارگردانی تهمینه اردکانی در سال 1365 به سینما آمد و با مجموعه تلویزیونی مش خیرالله صندوقچه اسرار در سال 1370 وارد تلویزیون شد

مهرانه مهین ترابی با نقش آفرینی در مجموعه همسران در سال 1373 و خانه سبز در سال 75 به کارگردانی بیژن بیرنگ و مسعود رسام به اوج شهرت و محبوبیت رسید.
من عاشق آشپزی هستم. حتی وقتی سر کار هستم هم آشپزی می کنم. طوری که اگر فرجه ای میان کار برای آشپزی پیدا می کنم، همانجا غذا می پزم و با بچه های صحنه می خوریم. آشپزی کردن را خیلی خیلی دوست دارم چون یک حس خوبی از زندگی به من می دهد. قورمه سبزی و بیف استراگانفی که می پزم، بسیار خوشمزه می شوند.
سفر را بسیار دوست دارم، هر وقت که پای سفر در میان باشد آماده ام و بیشتر دوست دارم با خانواده ام به سفر بروم. من در سفر رفتن کمی لوسم و امکانات و رفاه را در دسترس می خواهم. بارها دوستانم به سفرهای کمپی رفتند، تورهای طبیعت گردی که در چادر و کیسه خواب می خوابند، اما من همراهی شان نکردم. البته شاید الان به خاطر سنم باشد، اما در عمرم هیچ وقت این کارها را نکردم. بیشتر دوست دارم وقتی مسافرت می روم در یک هتل باشم و یک رفاه نسبی را داشته باشم، چون به نظم خیلی اهمیت می دهم.
من سال های زیادی یک ورزش که برای یک خانم آمریکایی هست به نام کالام پیک نی انجام می دادم، نام ورزش کل نتیکس است اما متاسفانه ما به خاطر شغل مان نمی توانیم برنامه ریزی های همیشگی داشته باشیم، من سال ها ورزش کردم و سلامتی الان خود را مدیون آن ورزش ها هستم.

به این قضیه فکر کردم و نمی دانم که می توانم این کار را الان انجام دهم یا نه اما از بچگی نجاری را خیلی دوست داشتم، نمی دانم چرا خیلی از بوی چوب خوشم می آید. هنوز هم فکر می کنم اگر الان هم جایی داشتم که وقت های بیکاری به آنجا می رفتم و یک چیزی را اره می کردم و چیزی می ساختم خوشحالم می کند یا اینکه باغبان می شدم.
برای مشاهدهی مطالب بیشتر حوزهی هنر و رسانه اینجا کلیک کنید