به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز،اعتصاب خونآلود کارگری، خانواده طبقه کارگر تا بیخ در سیاهی فرو رفته، مردی به ظاهر آرام با گذشتهای تاریک، یک قصه جنایی تصادفی و زنی شهرآشوب، این چکیده سریال «وحشی» تازهترین ساخته هومن سیدی در شبکه نمایش خانگی است که فصل اولش در بهار 1404 از فیلمنت پخش شد. سریال «وحشی» یک درام جنایی است که بر اساس داستان زندگی علی اشرف پروانه مشهور به مایکل اسکافیلد ایرانی ساخته شده است. او در دهه هشتاد چندین قتل مسلحانه انجام داد و محکوم به سی سال حبس در زندان رجاییشهر شد. فرار اشرف پروانه در سال 1384 با کندن تونل در زندان به وسیله قاشق، مورد توجه رسانهها قرار گرفت و عدهای معتقدند داستان مایکل اسکافیلد در سریال «فرار از زندان»، از این زندانی ایرانی الهام گرفته است. سیدی البته نسخه خیالی داستان اشرف پروانه را در سریال «وحشی» روایت کرده است.
یکی از عوامل موفقیت سریال بدون شک بازی جواد عزتی در نقش داوود اشرف است. عزتی از همان ابتدا کاری میکند که ما به عنوان مخاطب کاملا باورش میکنیم. عمق اضطراب، اندوه، استیصال و عذاب وجدان او را درک میکنیم و به اندازه خود او هنگام تماشای سریال نفسمان بند میآید. عزتی علاوه بر تغییر لحن صحبت کردن، با شیوه نگاه کردن و سیگار کشیدن و حتی نفسنفس زدنش کاری کرده است که حس کنیم سالهاست داوود را میشناسیم.
داوودی که آه در بساط ندارد و میداند اگر گیر بیفتد تمام زندگی خودش و پدر و مادرش سیاه میشود. عزتی تا اواسط قسمت پایانی، شخصیتی ساده به حساب میآید اما بعد از شنیدن صدای رها و رفتاری که دوستش با او انجام میدهد، دیگر داوود قبل نیست. جنس بازی جواد عزتی هم تغییر میکند. از قالب یک مرد ترسو بیرون میآید و دیگر هیچ چیز برایش اهمیت ندارد. شیوه حرف زدن، سیگار کشیدن و حتی نگاه کردنش تغییر میکند تا در سکانس پایانی بالاخره برای اولینبار فریاد بکشد. اما در فصل جدید اوضاع زندگی داوود اشرف به کل تغییر می کند و بار دیگر شاهد هلول بازیگری در او هستیم.
شباهتهای میان سریال «وحشی» و «بازی مرکب» را نمیتوان صرفاً اتفاقی یا سطحی دانست. هر دو اثر بر بستری مشترک بنا شدهاند: جامعهای که در آن بقا به رقابت تبدیل میشود و انسان، ناگزیر، به ابزاری در یک بازی نابرابر فروکاسته میشود.
در «وحشی» همانند «بازی مرکب»، قواعد ساده اما بیرحمانهاند؛ پیشروی تنها از مسیر حذف دیگری ممکن است. با این تفاوت که حذف، الزاماً به معنای مرگ فیزیکی نیست، بلکه گاه به قیمت از دست رفتن اخلاق، کرامت انسانی و هویت فردی تمام میشود. شخصیتها ظاهراً با ارادهی خود وارد میدان میشوند، اما این «انتخاب» محصول فشارهای ساختاری، فقر، بیعدالتی و انسداد اجتماعی است.
تمایز اصلی دو روایت در جغرافیای خشونت است. «بازی مرکب» خشونت را در فضایی ایزوله و نمادین به نمایش میگذارد، در حالی که «وحشی» آن را به متن جامعه میکشاند؛ جایی که مرز میان تماشاگر و قربانی از میان میرود و خشونت، امری روزمره و نهادینه میشود.
برای مشاهده سایر مطالب هنرمندان با سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز در ارتباط باشید.
