داروی آزاتیوپرین (Azathioprine) دارویی است که برای درمان بیماری های آرتریت روماتوئید، میوزیت ها، اسکولیت ها، لوپوس و سایر بیماری های روماتیسمی در سرتاسر جهان تجویز می شود. داروی آزاتیوپرین به طور کلی یک داروی تضعیف کننده ی سیستم ایمنی بدن است و به همین دلیل باعث کاهش التهاب و درد ناشی از بیماری های مفصلی، روماتیسمی و جلوگیری از معلولیت می شود. از دیگر کاربردهای داروی آزاتیوپرین می توان به این موارد اشاره کرد: پیشگیری از رد پیوند کلیه، کبد، لوزالمعده و درمان برخی سرطان ها و بیماری های التهابی روده. معمولا این دارو برای افراد مبتلا به روماتیسم که به داروهای دیگر جواب نداده اند، تجویز می شود و می تواند سیر پیشرفت بیماری را به کل تغییر دهد.
موارد مصرف داروی آزاتیوپرین
- التهاب مشیمیه
- آرتریت روماتوئید1
- مولتیپل اسکلروزیس
- بیماری کرون
- کولیت اولسراتیو
- جلوگیری از رد پیوند کلیه
- لوپوس اریتماتوز سیستمیک
- آرتریت تاکایاسو
- درماتیت آتوپیک
- سارکوئیدوز
عوارض مصرف داروی آزاتیوپرین
- سیستم اعصاب مرکزی: کسالت
- گوارشی: تهوع و استفراغ، اسهال
- هماتولوژی و انکولوژی: لکوپنی، نئوپلازی، ترومبوسیتوپنی
- کبدی: سمیت کبدی، افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز، افزایش بیلی روبین سرم، افزایش سطح سرمی آنزیم های ترانس آمیناز
- عفونی: افزایش احتمال ابتلا به عفونت (شامل عفونت باکتریایی، قارچی، تک یاخته، ویروسی، فرصت طلب و فعال شدن مجدد عفونت های نهفته)
- عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد عضلانی
- متفرقه: تب
سخن آخر
آزاتیوپرین می تواند شما را بیشتر در معرض عفونت قرار دهد یا هرگونه عفونت فعلی را بدتر کند. از تماس با افرادی که عفونت مسری مانند آبله مرغان ، سرخک و آنفولانزا دارند خودداری کنید. اگر در معرض عفونت هستید یا اطلاعات بیشتر می خواهید با پزشک خود مشورت کنید.
عوارض و موارد مصرف داروی پارامومایسین
