دسیپرامین یا دزیپرامین از داروهای ضدافسردگی سه حلقهای است که از طریق مهار برداشت مجدد نوراپینفرین و سروتونین توسط غشاء پایانه سلول عصبی پیشسیناپسی، غلظت آنها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش میدهد.
مسمومیت با دسیپرامین (دزیپرامین) و درمان آن
علائم: 12 ساعت اول مسمومیت حاد ، فاز تحریکی است که با فعالیت بیش از حد آنتی کولینرژیکی (بی قراری، تحریک، گیجی، توهم، علائم پارکینسونی، هایپرترمی، تشنج، احتباس ادراری، خشکی غشاهای مخاطی، گشادی مردمکها، یبوست و ایلئوس) همراه است و با فاز مهاری CNS شامل هایپوترمی ، کاهش یا حذف رفلکسها، خواب آلودگی، افت فشار خون، سیانوز، و نامنظم شدن ضربان قلب (تاکیکاردی، اختلالات هدایتی و اثرات شبه کینیدین روی ECG) دنبال میشود.
شدت مسمومیت با پهن شدن کمپلکس QRS مشخص میشود که معمولاً نشان دهنده سطح سرمی بیش از ng/ml 1000 است. عموماً سطح سرمی کمک کننده نیست. به دنبال افت فشار، افت ونتیلاسیون و تشنج ممکن است اسیدوز متابولیک بروز نماید.
درمان: درمان علامتی و حمایتی است؛ حفظ راه هوایی، تنظیم دمای بدن و حفظ تعادل آب و الکترولیتها بسیار مهم است. القای استفراغ ممنوع است. میتوان اقدام به شستشوی معده و تجویز ذغال فعال نمود. دیالیز اثر کمی دارد. بدون توجه به مقدار مصرف شده، بیمار از هر لحاظ باید پایش شود.
فیزوستیگمین ممکن است با احتیاط برای تصحیح اختلالات قلبی عروقی یا کوما به کار رود ، هرچند که تجویز بسیار سریع آن میتواند منجر به تشنج شود. تشنج را با دیازپام یا فنیتوئین تزریقی، آریتمی را با فنی توئین یا لیدوکائین تزریقی و اسیدوز را با بیکربنات سدیم باید درمان نمود. همچنین آریتمیها و افت فشار خون را میتوان با بیکربنات سدیم، مایعات یا وازوپرسورها درمان نمود. باربیتوراتها را نباید تجویز نمود، زیرا این داروها ممکن است اثرات تضعیف تنفسی و عصبی را تشدید نمایند.
عوارض جانبی دسیپرامین (دزیپرامین)
اعصاب مرکزی: بیقراری ، اضطراب، گیجی، گیجی، تحریک پذیری، سردرد، عصبانیت، احساس ناراحتی، لرزش، ضعف، تغییرات EEG، واکنشهای اکستراپیرامیدال، تشنج.
قلبی- عروقی: افت فشار خون وضعیتی ، تاکیکاردی، تغییرات ECG، افزایش فشار خون.
دستگاه گوارش: بیاشتهایی، یبوست، خشکی دهان، تهوع، ایلئوس فلجی، استفراغ.
چشم: تاری دید، میدریاز.
گوش: وزوز گوش.
ادراری- تناسلی: احتباس ادراری.
متابولیک: هایپرگلیسمی، هایپوگلیسمی.
پوست: عرق سرد، حساسیت به نور، راش، کهیر.
سایر عوارض: واکنشهای ازدیاد حساسیت.
پس از قطع ناگهانی درمان طولانیمدت: سردرد، ناخوشی، تهوع.
