به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فرارو، ال پائیس، کار آسان به نظر می‌رسید. پس او این پیشنهاد را پذیرفت. به دست آوردن این پول برای یک دختر 16 ساله آسان بود. آنان با یکدیگر قرار گذاشتند تا چند روز بعد در خانه‌ای با هم ملاقات کنند که قرار بود او خدمات خود را ارائه دهد جایی که چندان دور از کلوب شبانه نبود.
در آنجا او متوجه شد که موضوعی مشکوک به نظر شد. زمانی که متوجه شد حقیقت ماجرا به او گفته نشده بود. موفق شد مخفی شده و با پلیس تماس گرفته و موضوع را گزارش دهد که در خانه‌ای به گروگان گرفته شده است.
ماموران به آدرسی که داده بود رفتند و او را نجات دادند. آنان دریافتند که او توسط یک شبکه بهره کشی جنسی ربوده شده است. موضوع این بود که فقط آن زن به گروگان گرفته نشده بود.
علاوه بر آن دختر نوجوان سه فرد دیگر نیز روایت مشابهی را تعریف کردند. آنان در کلوب‌های شبانه یا از طریق شبکه‌های اجتماعی پیشنهاداتی دریافت کرده بودند. از بسیاری از آنان خواسته شده بود تا در نوعی مصاحبه شغلی شرکت کنند. برای ارزیابی به همه آنان گفته شد به یک مکان بروند: خانه سرکردگان.
آنجا خانه زوجی در یک آپارتمان گران قیمت در منطقه تتوآن در مادرید در اسپانیا بود جایی که اجاره بهای 3500 یورویی (3769 دلاری) آن در ماه برای چهار ماه پیش پرداخت شده بود. به گفته پلیس آن زوج و شش عضو دیگر آن باند بازداشت شده اند. آنان اجاره بهای آپارتمان را از طریق بهره کشی جنسی از زنان پرداخت کرده بودند.
پلیس از طریق تحقیقات انجام داده 18 زن را که به عنوان بردگان جنسی مورد بهره کشی قرار می‌گرفتند شناسایی کرده بود.
"توماس سانتاماریا" بازرس ارشد دفتر نیروی مرزی و مهاجرت مادرید می‌گوید که آن دختران داوطلبانه به خانه‌ها رفتند و فکر می‌کردند که به مهمانی‌ها یا مراسم خصوصی می‌روند. آنان با یک چمدان برای اقامت چند روزه وارد خانه می‌شدند و چیزی که متوجه می‌شدند این بود که در سه هفته نخست اقامتشان اجازه خروج از خانه را نداشتند. نوجوانی که به تازگی وارد خانه شده بود هنوز گوشی تلفن همراه اش را در اختیار داشت و به همین دلیل توانسته بود با پلیس کمک بگیرد".
از لحظه‌ای که دختران پا به خانه‌ها گذاشتند به بخشی از یک کاتالوگ آنلاین تبدیل شدند که در آن به عنوان یک محصول عرضه می‌شدند: «دختر دانشگاهی»، «پوست ابریشمی»، «عاشق»، «الکل 24 ساعته».
فردی که قرار ملاقات‌ها را مدیریت می‌کرد زنی بود که دختران را در کلوپ‌های شبانه استخدام کرده بود. سانتاماریا می‌گوید: " او تماس‌های مشتریان را با یک شماره دریافت می‌کرد و سپس آن چه را که با آنان توافق کرده بود با تلفن دیگری به کارکنان اش انتقال می‌داد. این می‌توانست یک "حداقل خدمات" 60 یورویی (64.62 دلار) برای رابطه جنسی یا بسته کامل با بهترین دختران به خصوص دو نفر از آنان در یک تماس خانگی برای زمانی کم و بیش و همراه با مواد مخدر باشد".
شنیده میشود که آن زن در استراق سمع می‌گوید: "کسی که من الان دارم یک ساعت با دختر و آب نبات (کوکائین) خریده است. پیشنهاد را می‌توان تا آنجا که مشتری می‌خواست سفارشی کرد". رئیس بازرس خاطرنشان می‌کند: "عده‌ای بودند که هفته‌ای سه یا چهار بار برای خدمات تماس می‌گرفتند".
در ابتدا دختران که همگی بسیار جوان بودند 50 درصد از مبلغی را که مردان پرداخت کرده بودند را دریافت می‌کردند مبلغی که هر بار با بهانه‌های مختلف کاهش یافت. بسیاری از آن آنان با بدهی‌های ادعایی مواجه و تهدید شدند و هم چنین برخی از آنان فاقد مدارک اقامت و کار در اسپانیا بودند. یکی از آنان از سواحل مدیترانه برده شده و به مادرید منتقل شده بود.
این نمونه‌ای بارز از روند‌های جدید استثمار جنسی در اسپانیا است. سانتاماریا به طور خلاصه می‌گوید: "شبکه‌های جنایی مکان‌های عمومی را ترک کرده اند و اکنون استخدام از طریق خود شبکه‌ها انجام میشود و این سازمان‌ها به اعضای بسیار کمتری برای کنترل دختران نیاز دارند".
او می‌افزاید: "انتقال این نوع برده داری به خانه‌های شخصی کار بازرسان را به شدت دشوار می‌کند، زیرا آنان باید باید ماه‌ها برای گرفتن مجوز از قضات برای ورود و جستجوی اموال خصوصی مدارک جمع آوری کنند".
او می‌گوید: "وضعیت مشابه 20 سال پیش نیست یا عملیاتی که 100 نفر را در جریان آن بازداشت می‌کردیم. کسانی بودند که دختران را در خایبان تماشا می‌کردند ماموران امنیتی دیگری که از ورود باند‌های دیگر به قلمرو آنان جلوگیری می‌کردند حضور داشتند افرادی بودند که دختران را جابجا می‌کردند و کسانی که حساب را نگه می‌داشتند. در حال حاضر با یک نفر در هر طبقه آنان همه چیز را تحت کنترل خود دارند".
زوج ونزوئلایی در راس سازمان از خانه مجلل خود بر خانه‌ها نظارت می‌کردند. به لطف سیستم‌های نظارت تصویری که از طریق اینترنت فقط به قیمت 30 یورو (32.32 دلار) خریداری شده بودند این زوج دید 24 ساعته از آن چه در هر یک از خانه‌های شان می‌گذشت داشتند.
افسر بازرس این پرونده می‌گوید: "آنان تماشا می‌کردند که زنان چه زمانی وارد می‌شدند و چه زمانی می‌رفتند و چه مدت زمانی را با هر مردی گذرانده بودند و این که آیا کسی بیشتر از زمانی که او هزینه کرده بود در آنجا مانده بود. ماموران دریافته اند که هر چه قربانی اعتماد بیش تری نسبت به مشتری خود پیدا کند احتمال این که زن مورد استثمار برای رهایی از وضعیت درخواست کمک کند بیشتر است. غیرمعمول نیست که خود مراجعان در مورد استثمار یک قربانی به پلیس گزارش دهند".
آن زوج به سختی به خانه‌ها سر می‌زدند به جز برای جمع آوری گهگاه پول یا برای پر کردن انبار مواد مخدر که پول آن توسط مردانی که با سازمان تماس می‌گرفتند تامین می‌شد. این گروه پنج آپارتمان را کنترل می‌کرد: یک ویلا در آرتورو سوریا، سه خانه در تتوآن و یک آپارتمان در پوئنته د والکاس در مادرید. زمانی که در تعطیلات در مقاصد انحصاری یا صرف غذا در رستوران‌های گران قیمت نبودند در خودروی بی ام دابلیو ایکس 6 (199 هزار یورویی یا 177 هزار دلاری) شان سوار می‌شدند. زندگی لوکسی که توسط شبکه‌ای از استثمار پشتیبانی میشود.
