آشنایی با آداب و رسوم جالب مردم مازندران

در تعطیلات آخر هفته، تعطیلات عید و تابستان اولین جایی که ما ایرانیان برای سفر انتخاب می کنیم، خطه سرسبز و زیبای کشور خودمان، یعنی شمال ایران است. حالا که آنقدر طرفدار و دوستدار این منطقه هستیم، پس چه خوب است که راجع به فرهنگ و آداب و رسوم اقوام منطقه آشنا شویم. آداب و رسوم مازندران را چقدر می شناسید؟ این استان یکی از پرجمعیت ترین مناطق ایران از لحاظ تراکم جمعیتی است. این استان دارای ۲۲ شهرستان است. این استان یکی از بزرگترین استان های شمالی ایران به شمار می رود.

مراسم ورف چال

یکی از مراسم جالبی که مختص زنان مازندران است، مراسم برف چال در روستای اسک در جاده هراز است. این مراسم در پایان فصل زمستان، زمانی که برف زمستان در حال آب شدن است، یعنی از اوایل اردیبهشت ماه تا پانزدهم اردیبهشت ماه در یکی از روز های جمعه برگزار می شود. معمولا زمان برپایی این جشن توسط بزرگان اعلام و به همه افراد روستا اطلاع داده می شود. مراسم برف چال در واقع برای جلوگیری از کم آبی در فصل تابستان است. آن هنگام که فصل تابستان آغاز و کم آبی به اوج خود می رسید، دامداران در آن هنگام از برفی که در چاهی به نام «ورف چاه» ذخیره کرده بودند، استفاده می کردند. در مراسم ورف چال مردان پس از میل صبحانه همراه با چای و غذای ظهر خود به سمت چاهی که در گذشته در دامنه کوه دماوند قرار داشت با نام ورف چال می رفتند.

در آن زمان نوبت به زنان روستا می رسید؛ آنان تمام امور و کارهای روستا را انجام می دادند. همه زنان در مساجد و برخی از مکان های عمومی روستا تجمع کرده و شروع به برپایی جشن عروس و داماد و شاه و وزیربازی می کردند. این جشن و مراسم مختص زنان روستا بود. این چاه توسط سید حسن ولی، ایجاد شده که محل دفن او در روستای نیاک، مکانی برای زیارت روستاییان و عموم مردم بوده است. پس از رسیدن به مکان دقیق این چاه، همه مردان در حد توان خود مقداری برف درون این چاه می ریختند تا چاه پر شود. بعد از پر شدن چاه از برف، در کنار هم چای و ناهاری صرف می کردند و نماز ظهر را به اقامه می ایستادند. در هنگام جشن، ورود هرگونه مرد به داخل روستا ممنوع است و اگر وارد روستا شوند زنان با چوب به استقبال آن ها رفته و آن ها را تنبیه می کنند. ولی پس از صرف ناهار همه مردان به روستا باز می گردند. این مراسم از دیرباز تا به حال در این روستا برگزار می شد.

مراسم محرم

یکی از رسوم بسیار مهم در استان مازندران مراسم قبل و حین ماه محرم است. در استان مازندران تمامی شهرها قبل از فرارسیدن ماه محرم سیاه پوش می شوند. برپایی تکیه ها، دسته های سینه زنی و زنجیرزنی، اهدای نذورات در این ماه در شهرهای مازندران انجام می شود. مردم روستای نوا، شهرستان آمل سعی می کنند از روز اول تا روز هفتم محرم نذورات خود را پخش کنند. روز هفتم همه مردم به تماشای نخلی می نشینند که قرار است در روز هشتم در روستا بچرخانند.

مردم این روستا معتقدند که این نخل تابوت امام حسین (ع) است. در روز هشتم همه به دنبال نخل می روند و در همین حین روضه خوانی و سینه زنی انجام می شود. از روز هشتم تا دهم همراه با نخل گردانی شیر بین مردم پخش می شود و مردم به درب خانه هایی می روند که نذوراتی مانند شربت و خرما دارند. برخی حیواناتی مانند گوسفند یا گاو برای قربانی دارند که در این روز آن ها را قربانی می کنند؛ اما در شب دهم که شب شام غریبان است، همان طور که نخل در محله یا روستا چرخانده می شود مردم هم همراه با آن پابرهنه و یک شمع در دست به سمت امامزاده واقع در روستا می روند.

آداب و رسوم تولد نوزاد

در زمان گذشته و در استان مازندران، هر موقع متوجه می شدند که یک نوزادی در شکم مادر وجود دارد، شروع به برگزاری جشن های مختلف می کردند تا زمانی که نوزاد به دنیا بیاید؛ حتی یکسری جشن هایی هم وجود دارد که برای بعد از به دنیا آمادن نوزاد است.

• وَچه بَکِردِن (لحظه به دنیا آمدن نوزاد)
• نوم بِشتِن (انتخاب اسم برای کودک)
• ده حموم (روز دهم، کودک را به حمام می برند)
• گَهرِه بندونی (گهواره بندی)
• دَنّون سری (دندان سری)
• گوش راهکَری (سوراخ کردن گوش نوزاد دختر)
• ختنه سرون یا چیک ورینی (مراسم ختنه کردن نوزاد پسر)

شب یلدا

مردم مازندران مراسم مخصوص شب یلدا را با اسم های “چِلِه شو” و یا “ماهی گرده بیچ” می شناسند؛ این رسم آنقدر در نزد مازندرانی ها محبوب و مهم است که باید حتما یک شامی را در این شب تدارک ببیند و فکر می کنند که اگر این کار را انجام ندهد برای آنها بدشگونی می اورد. البته شب یلدا در آداب و رسوم مازندران با بقیه استان ها زیاد تفاوتی ندارد؛ تفاوت آنها بیشتر از نوع غذا و خوراکی هایی است که در این شب می خورند؛ مثلا اگر تهرانی ها اگر شیرینی بخرند، مازندرانی ها خودشان شیرینی های محلی به مانند بئودونه (برنجک) را درست می کنند. شب نشینی در چله شو مازندران، بینهایت دیدنی و سرگرم کننده است؛ مردان معمولا سعی می کنند تا یکی از بازی های محلی مازندران را انجام دهند و زنان هم مشغول به سرگرمی های خاص خودشان هستند. همچنین یک شعری هم مربوط به آداب و رسوم مازندران در شب یلدا وجود دارد که اینگونه است:

اَی بیَمو چِلّه شو – دوباره شب چله آمد
بَخِر بَخِره نصفه شو – تا نصفه شب غذا می خوریم
کئی تیم و اِنارتیم – تخم کدو و تخم انار
دَکِردِمه شه بِتی. – ریخیتم داخل شکممون
بِشتِزیک بَوین جان – بشتزیک (شیرینی مازندران با کنجد) رو نگاه کن
دِرِس هَکرده می نَنجان – مادرم درست کرده
هندونه رِه قف بَزِن – هندونه را قاچ بزن
قَچِل قَچِل تب بَزِن
تا سِواءی کِرسی بِن – تا صبح، زیر کرسی
هَی شون بَکِش می اِشکِم – شکمم، داد بزن!

نوروز خوانی

نوروز خوانان معمولا” پانزده روز قبل از فرا رسيدن عيد نوروز به داخل روستاها مي آيند و با خواندن اشعار در مدح امامان ترانه هاي محلي، طليعه سال نو را به آنان مژده مي دهند. نوروز خوانان چند نفر هستند كه يك نفر اشعار را مي خواند، يك نفر ساز مي زند،نفر ديگر كه به آن كوله كش( باركش ) مي گويند به در خانه هاي مردم مي رود و مي خواند:
بادبهارون بيمو / نوروز سلطون بيمو/ مژده دهيد به دوستان / گل به گلستون اومد / بهار آمد بهار آمد خوش آمد/ علي باذولفقار آمد، خوش آمد/ نوروزتان نوروز ديگر / شما را سال نو باشد مبارك صاحب خانه نيز با دادن پول، شيريني ، گردو، تخم مرغ و نخود، و كشمش از آنان پذيرايي مي كند.

بازی های محلی

• چیلک مارکا: در این بازی بازیکنان در ابتدا به دو گروه تقسیم می شوند. برای انجام این بازی به یک تکه چوب کوچک (چیلک) و یک تکه چوب بزرگ (مارکا) نیاز است. سپس گودالی کوچک کنده و چوب چیلک یا همان چوب کوچک را روی گودال قرار می دهند و با چوب مارکا یعنی چوب بزرگ زیر آن می زنند. چوب هر یکی از بازیکنان این بازی مسافت طولانی تری را طی کند، آن تیم برنده این بازی شناخته می شود. بازنده باید به برنده کولی بدهد.
• آغوزکا یا گردوبازی: در بازی آغوزکا وسیله اصلی برای انجام بازی گردو است. گردو ها را دوبه دو روی هم قرار می دهند. سپس با یک گردوی بزرگ تر که به آن کُل یا تیره می گویند به سمت این گردوها پرتاب می کنند. اگر این گردوها با گردوی کل یا تیره یک بازیکن بریزد، فعلا برنده بازی این بازیکن است. در ادامه باید بازیکنان دیگر سعی کنند که با گردوی خود به گردوی کل یا تیره نفر اول زده تا برنده این بازی شوند. اگر کسی نتواند که به کل یا تیره نفر اول بزند، نفر اول صاحب همه گردوها می شود.
• ریسمان بازی: رسیمان بازی یکی از بازی های هیجان انگیز استان مازندران به شمار می رود. این بازی در واقع بازی و نمایش سنتی است. این نمایش معمولا در مراسم عروسی انجام می شود. در ریسمان بازی یک نفر به عنوان بندباز که روی سر خود سینی گذاشته روی ریسمانی راه می رود. فرد بندباز، گاه با دوچرخه از روی طناب عبور می کند. نفر دیگری هم در پایین به نام شیطانک، با حرکات نمایشی و خنده دار مردم را سرگرم می کند. در پایان نمایش شیطانک در بین مردم رفته، سپس از مردم و صاحب خانه نیز پول یا شیرینی می گیرد.
• کشتی لوچو: کشتی لوچو از دیگر بازی ها و مسابقات سرگرم کننده در استان مازندران است. این کشتی معمولا در جشن های عروسی، اعیاد مذهبی یا ملی یا در هنگام برداشت شالی که هنگام پایان کار و در واقع استراحت روستاییان است، انجام می شود. در مسابقه کشتی لوچو دو نفر از افراد ماهر و قهار در این کشتی به عنوان داور و ناظر بر مسابقه انتخاب می شوند. قوانین مسابقه به این صورت است که ضربه زدن به سر حریف، گرفتن انگشتان دست، چنگ یا ضربه زدن به کتف و گوش خطا محسوب می شود. کشتی گیران دو هفته باهم مسابقه می دهند و در آخر هر کس که بتواند همه ی حریفان را شکست دهد، برنده این مسابقه می شود. در تمام مدت مسابقه کشتی لوچو، ساز و دهل نواخته می شود که شور و هیجان بین تماشاچیان و بازیکنان را به وجود می آورد. جایزه برنده یک راس گاو است که اهالی آن را می خرند و به برنده می دهند.

مراسم چهار شنبه سوری

همه با مراسم چهارشنبه سوری آشنا هستید و می دانید که در این روز، چه اتفاقی در کوچه پس کوچه های ایران می فتد؛ ولی می دانید که چهارشنبه سوری در آداب و رسوم مازندران چگونه است؟ همانطور که می دانید، رسم پریدن از روی آتش در روز چهارشنبه سوری یک رسم باستانی در ایران است که در مازندران هم انجام می شود؛ ولی تفاوت مازندران با بقیه استانها چیست؟ زنان مازندرانی در این روز، اقدام به پخت یک آش با نام “آش هفت ترشی” می کنند و همانطور که از اسمش هم مشخص است، هفت تا ترشی را در داخل این آش می ریزند؛ بعد از پختن آش، آن را بین همسایگان و آشنایان پخش می کنند. در اصل این کارها بیشتر برای دورهمی و شب نشینی انجام می شود؛ وگرنه آش بهانه است!

مراسم ترما سزد شو

از دیگر مراسم سنتی و رسمی مازندران تیرماه سیزده است که در اواسط آبان هر سال برگزار می شود. البته روایات مختلف در مورد تیرماه سیزده وجود دارد. می گویند پیروزی کاوه بر ضحاک و آرش کمانگیر و جشن مهرگان است. در این شب همه خانواده کنار هم جمع می شوند و تا پاسی از شب به خوردن تنقلات و گوش دادن به قصه و افسانه های بزرگترها سپری می کنند جوانان هم با در دست داشتن ترکه ای بلند که کیسه ای به انتهای آن بسته شده است. همراه کودکان به در خانه ها رفته و با سر و صدا و کوبیدن چوب به درخانه ها و لال بازی از صاحب خانه تقاضای هدیه می کنند به آنها پول، میوه، شیرینی داده می شود.هنگامی که لال به همراه گروه خود در کوچه ها شروع به حرکت می کند این اشعار را می خواند: لال بیمو، لال بیمو، پارسال و پیرار بیمو، چل بزن دیگه بزن، لال انه لالک انه، پیسه گنده خوانه، سالو ما ارزون نوه، لال مار رسوا نو، لال انه لالک انه، پاربورده امسال انه، لال آمده، لال آمده، پارسال و امسال امده، چرخ نخ ریسی را حرکت بده، به دیگ بزرم، لال آید، لال کوچک می آید، کسی که شیرینی پیس کنده می خواهد می آید، سال و ماه ارزان نمی شود، لال بزرگ رسوا نمی شود، لال می آید، لال کوچک می آید، پارسال رفته امسال می آید.

آیین سنتی 26 عید ماه

مراسم تمنای باران

از آنجا که اساس معیشت و کشاورزی بر پایه آب است، بنابر این کم و یا زیاد بودن باران و آب مشکلاتی را ایجاد می کند. اگر باران کم ببارد و دچار کمبود آب بشوند مراسم خاصی را به جای می آورندتا خداوند دعای آنها را مستجاب کرده وباران بفرستد. مراسمی که برای تمنای باران دارند به این شرح است: اهالی روستا همگی به امامزاده مسجد یا میدان بزرگ روستا و یا خارج از روستا می روند دعا می کنند و سید گوشه ای از جلد قرآن را خیس می کند یا منبر را به این نیت که باران بیاید، با گلاب می شوید. علاوه بر این مرسوم است که همه مردم شیر و برنج جمع می کنند و با آن شیر برنج درست کرده می خورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد روی پشت بام می ریزند.

مراسم باران خواهی

یکی از مراسم رایج به هنگام خشک سالی مراسم باران خواهی است. به این منظور ابتدا از اهالی محل مواد اولیه برای پخت شیر و برنج و یا آش مورد نظر آن ها جمع آوری می شود در روز معین اهالی در مکان مقدسی مانند مسجد، تکیه، امامزاده و یا در اطراف درخت مقدس جمع می شوند و پس از پخت آش به وسیله زن های محل، مراسم دعا وروضه خوانی انجام می شود و از خداوند طلب باران می کنند. پس از صرف آش مراسم به پایان می رسد.از دیگر عقاید مردم منطقه در این زمینه، گذاشتن پایه منبر در آب و یا ریختن آب به روی فردی سید است.

مراسم آفتاب خواهی

اگر بارندگی زیاد باشد برای این باران بند بیاید نام هفت یا چهل کچل را بر کاغذ می نویسند و آن به بندی آویزان می کنند تا باد بخورد و باران قطع شود یا با خواندن دعا و نذورات مختلف از خداوند طلب آفتاب و در آمدن خورشید می کنند. در روستای کرات کیاسر از توابع ساری، اگر باران ببارد و مانع فعالیت کشاورزی شود، زن های روستا به طور جمعی شعر زیر را می خوانند: باران کو، باران بی پایان کو، گندم که زیر خاکه، از تشنگی هلاکه، یا سلیمان، روز آفتاب و شب باران. در روستا ولویه کیاسر ساری هنگامی که باران به مدت چند روز ادامه داشته باشد برای بند آمدن آن بچه های روستا قوطی های حلبی را به نخی می بندند و دو سر نخ را می گیرند و در کوچه های محل راه می روند و دسته جمعی شعر زیر را می خوانند: قوطی قوطی آفتاب کن، یک مشت برنج تو ابا کن، ما بچه های گرگیم، از سرمایی بَمِردیم، یا قرا، یا کتاب فردا بشه آفتاب.

در روستای کلیج کلا دودانگه در هنگام بارش زیاد باران، بچه های محل لباس کهنه می پوشند و با جارو و گل و لای کوچه ها را به هم می زنند و میخ وانند بابروم بابروم، امروز آفتاب فردا آفتاب پیرا (پس فردا) آفتاب آنگاه افراد هر خانواده به بچه ها مواد غذایی و یا شیرینی می دهند.در روستای علی آباد منطقه سواد کوه، وقت بارش زیاد باران اهالی محل پارچه ای را از امامزاده شاهزاده حسین می ربایند پس از آفتابی شدن هوا آن پارچه را به اضافه پارچه دیگر به امامزاده پس می دهند.

مراسم ازدواج

مراسم عروسی در شهرها و روستاهای مازندران با مشابهت هایی برگزار می شود.در این جا به نمونه ای از این مراسم اشاره می شود: بدین ترتیب که جشن پلوخوران مفصلی همراه با ترانه ها،رقص ها و آوازهای محلی ترتیب می دهند و سازهای محلی می نوازند. جشن عروسی در خانه پدر عروس ترتیب می یابد.پس از انجام تشریفات عروسی،عروس را سوار بر اسب به خانه داماد می برند.داماد هم از فاصله دور سوار بر اسب به پیشواز عروس می آید و برای اطرافیان مقداری سکه و نقل پخش می کند. در قدیم به جای سکه و نقل، نارنج پرت می کردند. از مراسم جالب توجه عروسی های مهم ساکنین اطراف چالوس، کشتی گیری و گاوبازی است. در صورتی که عروس و داماد هر دو، یا یکی از آنها از خانواده ثروتمند یا سرشناس باشند، مراسم کشتی گیری و گاوبازی خاصی ترتیب می دهند که در زبان طبری به آن “ورزا جنگی” می گویند.

مراسم رمضان

مردم استان مازندران ماه مبارك رمضان را در حالي آغاز كردند كه روزه اولي ها مثل هميشه بر سر سفره افطار متبرك شمرده مي شوند. ماه مبارك رمضان ماه توبه، ماه محو گناهان، ماه سلام و اسلام است كه مردم استان مازندران با اميد به دست آوردن بازگشت به خويشتن از راه پيروزي بر طاغوت نفس، روزه شان را آغاز كردند. ماه رمضان در فرهنگ عامه ايرانيان جايگاه ويژه اي دارد و در تمامي شهرهاي كشور ماهي مقدس به شمار مي رود. از جمله آداب و رسوم و اعتقادات مردم در اين ماه نذورات مختلفي است كه مردم به آن توجه خاصي دارند. مردم استان مازندران براي برآورده شدن آرزوها و ارتباط معنوي با خدا سه روز مانده به ماه مبارك رمضان را روزه مي گيرند.

• روزه سري: كساني كه در مازندران براي نخستين بار به سن تكليف مي رسند و روزه مي گيرند تا زماني كه از جانب بزرگ ترها به عنوان روزه سري هديه اي نگيرند، افطار نمي كنند. معمولاً اين هدايا شامل چادر نماز و طلاجات براي دختران، پول و انواع نقره جات قديمي براي پسران است.
• سحر و افطار: مازندراني ها بر اين اعتقادند كه سحر را نمي خوابند، زيرا نماز نافله شب مي خوانند و به ويژه مناجات حضرت امير در مسجد امير را به نام مولا يا مولا زمزمه مي كنند. مردم استان مازندران يا با صداي خروس و يا با سحر خواني آواز خوانان خود را براي سحر آماده مي كنند. سحر خوانان با صداي بلند مي خواندند: سحر شد بپا خيز هنگام نماز است و همسايه ها نيز با اين آواز ديگران را براي سحري در صورت خواب بودن بيدار مي كردند. قرائت مناجات ابوحمزه ثمالي و خواندن يك جزء از قرآن توسط با سوادان از ديگر سنت هاي مردم مازندران بوده است. ساك با كوكو، تخم مرغ و برنج و در قديم نيز قرقناق از غذاهاي محلي مازندران بود كه اعتقاد داشتند خوردن اين غذاها در طول روز مانع گرسنگي و ضعف مي شود. دعوت از اقوام و فاميل به افطاري يكي از مهم ترين مراسمي است كه مردم مناطق مازندران به آن پايبند هستند.
• وداع با ماه مبارك رمضان: اين مراسم در مازندران از شب ۲۷ ماه مبارك رمضان برگزار مي شود. در اين شب ها مداحان و مبلغان ديني نداي خوش الوداع با رمضان، الوداع شهر نور و القرآن را سروده و با اشعار زيبايي از سروده هاي محلي با ماه رمضان وداع مي كنند و براي ورود به ماه شوال و بزرگ ترين عيد اسلامي آماده مي شوند. در اين ماه فوت كردن به قند و بستن گره به نخ هنگام خواندن دعاي جوشن كبير و دادن آن به مريض براي شفا نيز رسم است. مردم مازندران در شب ضربت خوردن حضرت علي (ع) خوردن شيريني را حرام مي دانند.

مراسم جشن مردگان

آیین سنتی ۲۶ دی ماه (معروف به جشن مردگان) در بین مردم مازندران مخصوصاً اهالی ساری بسیار مرسوم است. نام این جشن در نگاه اول کمی عجیب به نظر می رسد! اما جالب است بدانید در جشن مردگان خبر از غصه خوردن و عزاداری نیست. در این رسم کهن مردم ساری به برنامه هایی مانند اسب سواری، کشتی لوچو، خیرات برای مردگان، روشن کردن شمع برای اموات، توزیع شیرینی و ... می پردازند. راجع به جشن مردگان ابتدای مقاله به طور مفصل صحبت کردیم. این جشن هر ساله با حضور تعداد زیادی از مردم ساری در مرقد امامزاده حسن برگزار می گردد.

مراسم جشن نورگون

هر ساله در بیستم تیرماه مردم ساری در محلی به نام «قلاییش» دور هم جمع شده و جشن می گیرند. آنها گون های خشک را آتش زده و آن ها را دور سرشان می چرخاند. «جشن نورگون» یا «جشن نورگوهون» به معنای گون های شعله ور است. بر اساس داستان های قدیمی زمانی که فریدون ضحاک را به بند کشید با افروختن آتش این خبر را به گوش همگان رساند. مردمی که در نزدیکی کوه های دماوند منتظر چنین خبری بودند با دیدن نور آتش، گون های خشک را آتش زده و بر سر طنابی بستند. سپس آن را بالا آورده و به گردش درآوردند تا یاران فریدون از بودن آنها دلگرم شوند. از آن زمان به بعد این مراسم به جشنی ماندگار در بین مردم تبدیل شد.

غذا در فرهنگ مازندران

• کدو بره: کدو بره مازندران ترکیبی از کدوسبز، گوجه فرنگی، تخم مرغ، سیر، پیاز، سیب زمینی و ادویه است که در کنار هم طعم بی نظیری می گیرند. این غذای لذیذ برای گیاهخواران نیز بسیار مناسب است.
• کئی انار: محلی های مازندران، کئی انار را برای افرادی که کم خونی دارند، توصیه می کنند. این غذا از کدو حلوایی و انار تهیه می شود. به همین دلیل ویتامین سی و پتاسیم فراوانی دارد. از ترکیبات دیگر این غذا می توان به عدس، سیر، گردو، پیاز، لوبیا چیتی، روغن و زردچوبه اشاره کرد.
• اکبر جوجه: اکبر جوجه نامی آشناست که اکنون در کل ایران طبخ می شود. این غذای محبوب شیوه پخت خاص خود را داشته و امروزه بسیار پرطرفدار است. جوجه، رب انار، زعفران، لیموترش، روغن مایع و ادویه های مخصوص ترکیبات اصلی این غذای لذیذ هستند. اکبر جوجه در کنار برنج سرو می شود.
• خورشت ناردون: خورشت ناردون یکی از غذاهای اصیل و محبوب مازندران است که معمولاً برای ناهار عروسی پخته می شود. در تهیه این غذا از موادی مانند گوشت اردک، انار، پیاز، رب انار، سیر و شکر استفاده می کنند. این غذا طعم بسیار لذیذی داشته و یکی از خوشمزه ترین غذاهای مازندرانی به شمار می آید.
• اردک شکم پر: اردک شکم پر یکی از غذاهای خوشمزه و خوش طعم مازندرانی است. درست کردن این غذا مهارت خاصی می خواهد یا به قول معروف قِلق مخصوص خود را دارد. باید برای پخت کامل آن صبر و حوصله داشته باشید چرا که این صبر پایان خوشایندی برایتان به همراه دارد. برای تهیه این غذا ابتدا شکم مرغ را خالی می کنند و پیاز، رب انار، رب گوجه، رب نارنج، ادویه و سبزی معطر درون شکم آن ریخته و می گذارند کامل پخته شود.
• خورشت سیر انار: خورشتی ترش و خوشمزه که در آن پودر موسیر، پودر سیر، ادویه، انار، رب انار، گوشت مرغ، پیاز و به دلخواه روغن زیتون و زعفران یا گوشت بلدرچین می ریزند.
• باقالا وابیج: باقلا مواد اصلی در پخت بسیاری از خوراک ها و پلوهاست. یکی از این غذاهای خوشمزه که با باقلا درست می کنند، باقالا وابیج است. مواد غذایی که در این غذا استفاده می شود شامل: باقلا، شوید خشک، تخم مرغ، سیر، کره یا روغن، ادویه است و در صورت علاقه به آن دارچین اضافه کنید. شما می توانید این غذا را با برنج و زیتون پرورده میل کنید.

سخن آخر

مواردی که در بالا اشاره کردیم، فقط بخشی از آداب و رسوم مازندران بود و باید بدانید که برای معرفی تمامی رسم و رسومات مازندران، نیاز به یک کتاب دارید تا مقاله! در اینجا ما سعی کردیم تا مهمترین ها را برای شما معرفی کنیم. امیدواریم از خواندن این مطلب لذت ببرید.

آشنایی با آداب و رسوم جالب کشور لهستان