کشور صربستان در جنوب شرقی اروپا واقع است و با کشور های بلغارستان، مجارستان، رومانی، آلبانی، مقدونیه، مونته نگرو، بوسنی و هرزگوین و بلغارستان مرز مشترک دارد. این کشور زیبای اروپایی دارای تاریخی طولانی است که فراز و نشیب های فراوانی داشته است. از دورانی که بخشی از امپراتوری عثمانی بوده تا زمانی که یکی از بخش های پادشاهی یوگسلاوی محسوب می شده است. اما در حال حاضر و پس از جنگ و جدال های فراوان این کشور به عنوان جمهوری صربستان شناخته می شود. کشور صربستان با داشتن مساحتی بالع بر 88 هزار و 361 کیلومتر مربع صد و سیزدهمین کشور بزرگ جهان است و در خود حدود هفت و نیم میلیون جمعیت را جای داده است که از نژاد های صرب (83%)، مجار (9%)، رومانیایی (4%)، یوگسلاو (1%) و بوسنیایی (2%) و مونته نگرویی (1%) تشکیل شده اند.
دینار
از دوره سلطنت پارتیان دیناری به دست نیامده اما در دورهٔ ساسانی و از زمان سلطنت اردشیر یکم تا شاپور سوم این سکه به وزن ۷ تا ۷٫۴ گرم (مشابه وزن درهم نقره) ضرب می شد که عمدتاً برای مصارف تشریفاتی مورد استفاده بود؛ با اینحال از کتیبهٔ سه زبانه شاپور اول چنین بر می آید که رومی ها در اثر شکست از امپراتوری ایران و برای حفظ جان امپراتور فیلیپ عرب و خانواده اش مجبور به پرداخت پانصد هزار دینار غرامت شدند.
دینار پس از دوران اسلامی هم به صورت دینارهای بیزانسی کاربرد داشت؛ اما تا سالهای ۷۲ه.ق/۶۹۲. م توسط مسلمانان ضرب نمی شد. نخستین دینارهای اسلامی وزنی برابر با دینار بیزانسی ۴٫۵۵ گرم داشت که در زمان سلطنت بنی امیه و در دمشق ضرب شد و وزن آن تا ۴٫۲۵ گرم هم پایین آمد با اینحال ابزار اصلی برای مبادلات کماکان درهم نقره بود.
در اوایل قرن یازدهم میلادی و در زمان سلجوقیان ضرب مسکوکات نقره متوقف شد چنان که دو قرن پیش از آن در اوایل قرن نهم میلادی ضرب سکه مسی فلوس متوقف شده بود با این توصیف تنها واحد پولی در زمان سلجوقیان دینار طلا بود. هنوز معلوم نیست با توجه به ارزش بالای طلا مبادلات کوچکتر در این دوره را با چه وسیله ای انجام می دادند.
از دوران چنگیز خان تنها معدودی سکه طلا باقی مانده اما از قرن سیزدهم میلادی، دوران غازان خان، ایلخان مغول و وزیرش رشید الدین، دینار به عنوان واحد پایهٔ پولی و معادل ۴٫۳۰ گرم یا شش درهم نقره قرار گرفت. در واقع در این دوره برای نخستین بار معادل ارزش یک دینار به عنوان استاندارد پولی (و نه سکه حقیقی) درآمد از اینرو در دورهٔ بعد از ایلخانیان وزن درهم و ارزش این واحد به شدت کاهش یافت تا جایی که در دوره های بعد از واحد شمارش تومان (که در زبان مغولی به معنای ده هزار است) برای شماردن دینارها که واحد پولی کشور بود، استفاده می کردند.
واحد دینار از زمان غازان خان تا سلطنت پهلوی در ایران واحد پول رسمی بود که در زمان سلسله پهلوی از دینار به صورت ریال درآمد و واحد فرعی دینار نام گرفت.
در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای نخستین بار اسکناس ده هزار دیناری منتشر شد که برای سهولت بر روی آن عنوان تومان (به معنی ده هزار در زبان مغولی) گذاشتند که در واقع ابزار شمارش دینار است و واحد پولی در دوره قاجار همان دینار بود.
واژه دینار بیش از دویست بار در شاهنامه فردوسی آمده؛ جمع این واژه در فارسی دینارها و در عربی دنانیر است. دینار در حال حاضر به طور رسمی زیر واحد پول ایران است که معادل یکصدم ریال می باشد (هر صد دینار معادل یک ریال است)
واحد پول کشور صربستان
واحد پول صربستان "دینار" یا RSD می باشد که نام کامل آن Republic of Serbia Dinar است. مسئولیت کنترل این یکای پول را بانک ملی صربستان بر عهده دارد. لازم به ذکر است که بگوییم اگرچه واحد پول این کشور دینار است و ارزش آن روز به روز در حال افزایش می باشد، ولی اغلبِ خرید و فروش های مهمی که در صربستان صورت می گیرد بر اساس یورو انجام می شود. مواردی از قبیل کرایه تاکسی یا اتوبوس، هزینه رستوران، خرید در فروشگاه ها و یا خرید از سوپرمارکت ها با پول رسمی این کشور انجام می شود.
در کشور صربستان مانند دیگر کشور ها چند جای مختلف برای تبدیل ارز در این کشور موجود است. باجه های صرافی و هتل و فرودگاه و بانک از مکان هایی هستند که برای تبدیل ارز از آن ها استفاده می شود. توجه داشته باشید که برای تبدیل یورو به دینار بهتر است به صرافی ها مراجعه کنید تا ضرر کمتری داشته باشید. برای پرداخت هزینه غذاها و کرایه تاکسی و خرید اجناس از فروشگاه ها بهتر است از دینار استفاده کنید.اسکناس های کشور صربستان به صورت ۲۰۰۰ و ۱۰۰۰ و ۵۰۰ و ۲۰۰ و ۱۰۰ و ۵۰ و ۲۰ و ۱۰ و ۵۰۰۰ دیناری موجود می باشند که در میان این اسکناس ها از ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ دیناری به ندرت استفاده می شود.
سکه های مورد استفاده در صربستان 1، 2، 5، 10 و 20 دیناری هستند. اسکناس هایی که در این کشور وجود دارند به صورت 10، 20، 50، 100، 200، 500، 1000، 2000 و 5000 دیناری می باشند که در این بین اسکناس های 2 و 5 هزار دیناری کمترین کاربرد را دارند.