زرد زخم یک عفونت پوستی شایع و بسیار مسری است که به طور عمده بر نوزادان و کودکان ۲ تا ۵ ساله تاثیر می گذارد اما با این وجود می تواند در هر سنی دیده شود. اولین علامت زرد زخم لکه های قرمز پوستی و خارش پوست است. زرد زخم معمولا به صورت زخم های قرمز روی صورت، به ویژه در اطراف بینی و دهان کودک و در دست و پا ظاهر می شود. زخم ها گسترش یافته و پوسته های عسلی رنگ را تشکیل می دهند.
به طور کلی درمان با آنتی بیوتیک ها به منظور جلوگیری از انتقال بیماری به سایر افراد توصیه می شود. بنابراین مهم است که کودک خود را از رفتن به مدرسه یا مهد کودک منع کنید و در خانه از آن ها مراقبت کنید تا زمانی که بیماری دیگر مسری نیست حداقل حدود ۲۴ ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی. با این وجود زرد زخم به ندرت یک بیماری جدی محسوب می شود و معمولا علائم آن در عرض ۲ هفته از بین می روند. با این حال، گاهی اوقات همراه با عوارض دیده می شود، بنابراین پزشک ممکن است پماد آنتی بیوتیکی یا آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کند.
عوارض زرد زخم
عفونت بافت نرم
گاهی اوقات باکتری عامل زردزخم تهاجمی شده و منجر به بروز سلولیت و لنفانژیت می شود؛ باکتریمیِ ناشی از این عارضه می تواند منجر به استئومیلیت (عفونت چرکی استخوان)، آرتروز عفونی (عفونت چرکی مفصل) یا ذات الریه(عفونت چرکی ریه) شود.
سندرم پوست فلسی استافیلوکوکی
گاهی اوقات، در کودکان زیر ۶ سال و بزرگسالان مبتلا به نارسایی پیشرفته کلیه، زردزخم تاولی متمرکز ناشی از سروتیپ های استافیلوکوکی خاصی منجر به سندرم پوست فلسی استافیلوکوکی می شود. در اینجا، دلمه بستن سطحی و متعاقباً تخریب سطح پوست در ناحیه صورت، در چین های پوست و جاهای دیگر، به دلیل اپیدرمولیسین یا اکسفولیاتین متحرک رخ می دهد، نه به خاطر عفونت مستقیم پوست. این عارضه جای زخمی به جا نمی گذارد.
زرد زخم در کودکان و نوزادان چیست؟
سندرم شوک سمی
سندرم شوک سمی عارضه ای نادری بوده و در موارد نادری به دنبال زرد زخم بروز می کند. این عارضه باعث تب، آریتمای پراکنده و سپس رَش پوسته پوسته ای، فشار خون پایین و درگیر شدن سایر اندام ها می شود.
گلومرولونفریت حاد متعاقب استرپتوکوکی
عفونت استرپتوکوکی گروه آ در موارد نادری، ۳ تا ۶ هفته بعد از عفونی شدن پوست، منجر به گلومرولونفریت حاد متعاقب استرپتوکوکی می شود. این عارضه با آنتی بادی های آنتی- دی ان آز B و آنتی استرپتولیزین O (ASO) ارتباط دارد.
تب روماتیسمی
در کشورهای گرمسیری، عفونت های پوستی استرپتوکوکی گروه آ به ندرت باعث تب روماتیسمی و بیماری روماتیسم قلبی می شوند. گمان می رود که دلیل این امر این است که انواعی از استرپتوکوک های گروه آ که معمولاً روی پوست وجود دارند به گلو (که محل رخ دادن بیشتر عفونت های ناشی از تب روماتیسمی است) وارد می شوند.
عوامل خطرزا
چند عامل می تواند باعث بالا رفتن خطر گسترش زرد زخم بشود. این عوامل شامل:
- سن: بچه های کم سن بویژه کودکان مهد کودک، پیش دبستانی و دبستان بیشتر در معرض خطر ابتلا به زرد زخم قرار دارند. با این حال هر رده ی سنی ممکن است مبتلا به این بیماری بشود.
- فصل: زرد زخم در تابستان های گرم رایج تر است.
- شلوغی: زرد زخم در مراکز مراقبت شلوغ آسان تر پراکنده می شود. خانه های پر جمعیت عامل خطرناکی برای پراکنده شدن زرد زخم در جوامع دور افتاده ی استرالیا هستند.
- دیابت و بیماری های دیگری که بر روی توانایی سیستم دفاعی بدنمان تاثیر می گذارند.
- ورزش های تماسی: ورزش هایی مانند راگبی که دارای تماس فیزیکی هستند باعث افزایش زرد زخم می شوند.
- بریدگی ها، خراش ها، آبله مرغان، اگزما و شرایطی از این قبیل که باعث بازشدن سطح پوست می شوند.
