به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعدنیوز، مهدی حب درویش با استفاده از استعداد بی‌نظیری که در کنترل توپ دارد، بارها نامش را در کتاب گینس ثبت کرده و برای کشور و هموطنانش افتخارآفرین شده است.آقای رکورددار از روپایی زدن خسته نمی‌شود. او به این کار عشق می‌ورزد و می‌تواند هنگام روپایی زدن مایعات هم بنوشد.
به جز مهدی حب درویش، نام چند ایرانی هم در کتاب پرطرفدار رکوردهای گینس ثبت شده است
گینس کتاب رکوردهاست. رکوردها را آدم‌ها درست می‌کنند و همین آدم‌ها هم هستند که جابه‌جایش می‌کنند. این آدم‌ها می‌توانند به هر کجای این کره خاکی تعلق داشته باشند؛ همه جا از جمله ایران. پس نباید عجیب باشد که بین رکوردداران گینس نام چند ایرانی هم دیده شود. البته همیشه جای یک حسرت همیشگی باقی می‌ماند: ایرانی‌ها رکوردهای بسیاری را در دست دارند ولی به خاطر عدم ارتباط با موسسه گینس و سختی‌هایی که این وسط وجود دارد، رکوردهایشان ثبت و ماندگار نمی‌شود. اگر این موانع کمتر بود، بدون شک ایرانی‌ها گینس را قرق کرده بودند.
بیشترین آدم‌هایی که می‌توانند برای یک مناسبت خاص در یک جا جمع شوند، چقدر بوده‌اند؟ شاید خیلی‌ها جواب این سؤال را ندانند اما جواب آن به عنوان یک رکورد در گینس به نام ایرانی‌ها ثبت شده است: در مراسم تشییع پیکر امام خمینی (ره) جمعیتی نزدیک به 10 میلیون و 200 هزار نفر در فاصله 32 کیلومتری تهران تا بهشت زهرا جمع شده بودند که آن موقع می‌شد یک ششم جمعیت ایران.
اگر از شما بخواهند که نام بزرگ‌ترین گلزن ملی تاریخ فوتبال را بگویید اسم چه کسی به ذهنتان می‌رسد؟ حتما سریع سراغ فوتبالیست‌های برزیلی می‌روید که فوتبال در خونشان است یا شاید هم یاد بازیکن‌های گلزن ایتالیایی و آرژانتینی بیفتید!؟ اما نکته جالب اینجاست که برای رسیدن به این اسم نباید راه دوری بروید چون معروف‌ترین گلزن ملی ایران - یعنی علی دایی - تا همین چند وقت پیش در صدر این فهرست قرار داشت.
قبل از دایی، این رکورد در اختیار پوشکاش مجارستانی بود. لازم است بدانید که تیری آنری فرانسوی با رکورد 51 گل زده در 115 بازی ملی در رده بعدی قرار دارد و این عدد هنوز به نصف رکورد علی دایی هم نرسیده است. 109 گل ملی رقمی نیست و تا امروز تنها کریستیانو رونالدو توانسته به آن برسد.
مدال طلا؟ وزنه‌برداری؟ آن هم در فوق سنگین؟ خیلی‌ها تا زمان ظهور رضازاده حتی خوابش را هم نمی‌دیدند که ایران بتواند در فوق سنگین وزنه‌برداری جهان طلا بگیرد. در وزن‌های دیگر افتخاراتی کسب شده بود ولی در سنگین وزن، هرگز. رقابت‌های سنگین وزن وزنه برداری، مهم‌ترین و گل سرسبد مسابقات وزنه برداری جهان است.
اگر کشوری در تمام رشته‌های این ورزش طلا بگیرد اما این یکی را از دست بدهد، انگار نه انگار که کار مهمی انجام داده. اما حسین رضازاده در ورزش ایران و جهان ظهور کرد و نه‌تنها طلا گرفت که رکوردهایی هم از خودش به جا گذاشت که هنوز هم که هنوز است نقل محافل فولاد سرد هستند. در روزهای رکوردشکنی رضازاده چشم‌های تماشاچیان ایرانی لحظه‌ای از گیرنده‌هایشان جدا نمیشد تا ورزشکار سنگین وزنشان را ببینند که چطور به قوی‌ترین مرد جهان تبدیل شد. او در المپیک آتن، 263 و نیم کیلوگرم را روی سر برد.
اسمش را گذاشته‌اند سیمولتانه. یعنی چه؟ یعنی یک شطرنج باز، همزمان با چند حریف بازی کند و لحظه‌ای هم حق نشستن و استراحت کردن نداشته باشد. همان‌طور که برای رزمی کاران، مبارزه همزمان با چند حریف، نشانه ورزیدگی و مهارت کامل است، برای شطرنج بازان هم سیمولتانه همین حالت را دارد.
مرداد ماه امسال هم مرتضی محجوب - استاد بزرگ شطرنج ایرانی - تصمیم بزرگی گرفت؛ بازی رودر رو با 500 نفر. او از این 500 بازی همزمان، 442 امتیاز به دست آورد و 90 بازی را هم مساوی کرد. جابه جا شدن بین میزهای حریفان کار آسانی نبود ومرتضی محجوب رکورد 43 کیلومتر پیاده روی در 18 ساعت را هم برای خودش ثبت کرد. محجوب همه این کارها را انجام داد و این دو استقامت شطرنجی را با موفقیت به سرانجام رساند تا آخرین رکورددار این سبک از بازی شطرنج در دنیا باشد.
اگر جزو خوانندگان پروپاقرص سرنخ باشید حتما با نام علی دولتشاهی و رکورد افتخارآمیز او در شماره 25 سرنخ آشنا شده‌اید. این ورزشکار ایرانی شش سال است که رکورد شنای باستانی جهان را به نام خودش ثبت کرده است. دولتشاهی موفق شد در مسابقات جهانی رکوردداران که سال 83 برگزار شد، در مدت سه ساعت در حضور داوران و نمایندگان گینس قهرمان جهان بشود.
او در این مدت 7هزار بار شنا رفت تا از رکورددار چینی که هشت سال عنوان قهرمانی این رشته را یدک می‌کشید جلو بیفتد! رکورد علی دولتشاهی بعد از گذشت 5 سال همچنان دست‌نیافتنی باقی مانده است.
