به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، شدت بدخلقی در کودکان می تواند از ناله و شکایت کردن، غر زدن و گریه کردن تا جیغ کشیدن، دست و پا زدن و لگد زدن، متفاوت باشد؛ این رفتار بیشتر در بین پسران و دختران 1 تا 4 ساله دیده می شود.
کودکان، برخلاف بزرگسالان، حس کنترل ندارند، بنابراین به دلیل عدم توانایی شان برای رسیدن به هدف و خواسته شان احساس سرخوردگی می کنند. آیا زمانی را که حس می کردید در وضعیت خاصی کنترلتان را از دست داده و حس وحشتناکی را تجربه کرده بودید، به یاد می آورید؟ آن حس دقیقا همان چیزی است که کودک شما ممکن است تجربه کند، با این تفاوت که او درک نمی کند که می تواند شیوه ی رفتارش را کنترل کند.
چرا کودکان پرخاشگری می کنند؟
اعتقاد بر این است که بروز بدخلقی در رفتار کودک می تواند دلایل متفاوتی داشته باشد؛ گرسنگی، به دنبال توجه بودن، دنبال اطمینان و آرامش و امنیت بودن یا فقط احساس ناراحتی از جمله ی این دلایل هستند. اغلب کودکان زمانی پرخاشگری می کنند که تسلیم خواسته هایشان نمی شوید؛ این خواسته می تواند هر چیزی باشد، درخواست یک اسباب بازی خاص یا سایر خواسته های غیرمنطقی!
همه ی کودکان پرخاشگری می کنند و این موضوع مختص کودک شما نیست، پس نگران نباشید و با کودک خود مثل کالای معیوبی که نیاز به تعمیر دارد، رفتار نکنید.
هر کودکی بالاخره دوره هایی از نافرمانی و خودسری را تجربه می کند، در این شرایط وظیفه ی شماست که اوضاع را کنترل کرده و آگاهانه رفتار کنید. توجه داشته باشید، راهی را که برای کنترل رفتار کودکتان انتخاب می کنید، می تواندبه تفاوت زیادی در رفتار او منجر بشود.
کنترل پرخاشگری و بدرفتاری های کودک می تواند شما را چه از نظر جسمی و چه از نظر روحی دچار استهلاک و فرسایش کند، ولی نگران نباشید، فقط کودک شما این طور نیست. در ادامه برخی از فنونِ کنترل پرخاشگری های شایع در کودکان را معرفی می کنیم که به شما در ایجاد و برقراری رابطه ی مادر-فرزندیِ مناسب کمک خواهند کرد.
اگر بچه ی شما این رفتارهای پرخاشگرانه را از خود نشان می دهد بستگی به شما دارد که چگونه به او کمک کنید تا او حس خویشتن داری و قضاوت را در خودش پرورش دهد و توانایی بیان احساسات اش به طریقی درست را به دست بیاورد. در اینجا چند روش وجود دارد که می گوید در مقابل رفتار پرخاشگرانه کودک چه کنید:
۱- محدودیت های محکم و بی تناقض تنظیم کنید
بچه ها نیاز دارند بدانند که اجازه دارند چه رفتارهایی انجام بدهند و چه رفتارهایی را انجام ندهند. مطمئن شوید هر کسی که از بچه های شما مراقب می کند این قوانین را بداند و در صورت بروز این رفتارها پاسخگو باشد. بچه ای که لگد می زند، وسیله پرت می کند باید خیلی زود تنبیه شود تا متوجه شود کاری که می کند اشتباه است.
۲- به کودک خود کمک کنید راه های جدیدی برای مقابله با خشم اش پیدا کند
او را تشویق کنید تا از کلمات برای بیان احساسات اش استفاده کند نه اینکه با بدنش با آن بجنگد. به آرامی از او بپرسید تا توضیح دهد چه چیزی باعث عصبانیت او شده است.در تقابل با رفتار پرخاشگرانه کودک، صحبت در مورد آن موضوع باعث می شود بعضی از کودکان با خشم شان کنار بیایند و آرام شوند. اگر بچه ی شما نمی خواهد در مورد آن موضوع با شما صحبت کند شاید احساس راحتی بیشتری داشته باشد که با حیوان خانگی، عروسک و یا دوست خیالی اش صحبت کند.
کوچولوی خود را به خاطر اینکه رفتار خشنی از خود بروز نداده تشویق کنید. بگذارید او بفهمد که وقتی با خشم اش به روش مثبتی کنار می آید شما به او توجه می کنید.
۳- خودداری و خود کنترلی را کم کم به او یاد دهید
بچه ها به طور طبیعی توانایی کنترل کردن رفتارشان را ندارند. آن ها نیاز دارند که به آن ها یاد داده شود که نباید وقتی عصبانی می شوند گاز بگیرند لگد بپرانند و یا وسیله پرت کنند. کودک نیاز به راهنمایی والدین دارد تا توانایی کنترل احساسات اش را داشته باشد و قبل از هر رفتاری در مورد آن فکر کند. کنترل رفتار پرخاشگرانه کودک باید از طریق والدین آنها انجام شود.
۴- از تشویق او به سخت و خشن بودن بپرهیزید
در بعضی خانواده ها رفتار پرخاشگرانه کودک مورد تشویق والدین قرار می گیرد- به خصوص در میان پسرها. والدین معمولا از لغت ” محکم بودن” برای تعریف کودک استفاده می کنند. که این کار می تواند باعث شود کودک احساس کند که باید رفتارهای خشنی مثل لگد پراندن و گاز گرفتن انجام دهد تا مورد تایید والدین قرار بگیرد.
۵- به عنوان روش تربیتی، کودک خود را با دست نزنید
بعضی از والدین به عنوان تنبیه، کودک خود را با دست می زنند. بچه ای که فیزیکی تنبیه شود به این باور می رسد که این روش راه درستی است که وقتی مردم آن طور که مطابق میل او نیست رفتار می کنند با آن ها برخورد کند. تنبیه فیزیکی باعث می شود کودک نسبت به دیگران رفتارهای خشونت آمیز داشته باشد، سرمنشا بسیاری زیادی از رفتار پرخاشگرانه کودک می تواند همان تنبیه های فیزیکی باشد.
۶- خشم خود را کنترل کنید.
خیلی مصمم با آرامش در خانه برخورد کنید تا مثالی برای فرزندتان باشید. کودکان از بزرگترها تقلید می کنند روشی که خشم خودتان را کنترل می کنید بر کودک تان تاثیر می گذارد. نمونه ی مثبت بودن باعث غلبه بر توانایی ها می شود- مثل انجام کارهایی که شما را آرام می کند و شما را از آن موقعیت ناراحت کننده دور می کند- و کودک شما هم دقیقا همان کار را می کند.
۷- یک روش خلاق بیابید.
بچه ها از طریق کارهای مختلف می توانند خشم خود را کنار بگذارند کارهایی مثل پا زمین کوبیدن، مشت زدن به بالش، هل دادن چیزی، یا کار با خمیر سفالگری. هم چنین رقصیدن و صحبت کردن هم می تواند کمک کند. کودک خود را تشویق کنید کارهایی که از انجامش لذت می برد را انجام دهد—مثل طراحی کردن، پیاده روی با سگ، مطالعه و…—این کارها باعث می شود فکرش از خشم و عصبانیت منحرف شود.
۸- به او مهربانی کنید و دلداری اش دهید.
بگذارید کوچولوی شما بداند که خالصانه در مورد احساس او و شرایطی که در آن است مراقب و به فکر او هستید. کودکان نوپای زیر ۴ سال با حضور فیزیکی شما حس آسودگی خواهند داشت هم چنین کودکان بزرگتر هنگام مواجهه با شرایط سخت به شما احتیاج دارند. هرگز قدرت به آغوش کشیدن و بغل کردن را دست کم نگیرید چون باعث می شود احساس کنند که دوستشان دارید و آن ها ۱۲را قبول دارید.
