باغ انگلیسی مونیخ (از بزرگترین پارکهای شهری در سراسر اروپا) و رود ایسار که در کنار آن جریان دارد یک از مهمترین دلایلی هستند که اکثر گردشگران از مونیخ خوششان میآید. در طول روزهای آفتابی در محوطهی این پارک می توانید افرادی از ملیتهای مختلف با سن های متفاوت را ببینید که در اینجا مشغول بازی و ورزش هستند. این پارک حتی زمانی که از برف پوشیده شده است هم زیبایی حیرتانگیزی دارد.
هنگامی که شاهزادهی بایرن ماکسیمیلیان سوم جوزف (Maximilian III Joseph) آخرین حاکم از شاخه بایرنی سلسله ویتلسباخ (Wittelsbach)، در سال 1777 بدون داشتن فرزند درگذشت، تاج و تخت وی به چارلز تئودور (Charles Theodore)، دوک بزرگ پالاتینات (Palatinate) تعلق گرفت. او منزل فعلی خود را در شهر منهایم بر روی رودخانهی راین، به زندگی در بایرن ترجیح داد. مردم مونیخ هم این رفتار او را بیجواب نگذاشتند. در نتیجه چارلز تئودور برای جبران این فضای ناخوشایند، توجه زیادی را به پیشرفتهای شهر مونیخ اختصاص داد. وی در هافگارتن یا باغ دربار یک گالری هنری ایجاد کرد، و دسترسی به این باغ و گالری جدید را برای عموم آزاد نمود.
در سال 1788، سِر بنجامین تامپسون متولد ماساچوست، که به چارلز تئودور خدمت میکرد، پیشنهاد داد که در زمان صلح به اکثر سربازان ارتش انتخاباتی مرخصی داده شود تا کارهایی غیرنظامی مانند کشاورزی و باغداری انجام دهند. در فوریه 1789، چارلز تئودور دستور داد که باید در همهی شهرهای ارتشی باغهای نظامی ایجاد شوند، تا دانش کشاورزی خوبی در اختیار سربازان قرار گیرد و همچنین به عنوان مناطق تفریحی در دسترس عموم باشند.
مکان در نظر گرفته شده برای باغهای مونیخ منطقهای در شمال دروازهی شهر شوابینگر (Schwabinger)، شکارگاه حاکمان ویتلسباخ از قرون وسطی، بود. پایه گذاری باغ نظامی در ژوئیه 1789 آغاز شد و قسمتی از آن به سرعت برای کشاورزی آماده شد. اما خیلی زود این ایده به ایجاد یک پارک عمومی گسترش یافت و قرار شد فقط بخش کوچکی از آن، باغ نظامی باشد. در 13 اوت سال 1789، چارلز تئودور دستور داد تا باغ به سرگرمی مردم مونیخ اختصاص داده شود. برای مشاوره در این پروژه، باغبان سلطنتی فردریش لودویگ اِسکِل، که در انگلستان در رشتهی باغبانی مناظر تحصیل کرده بود، اوایل ماه اوت به مونیخ احضار شد. پروژههای مرتبط مختلفی بخشی از توسعه پارک بودند، از جمله: مزرعهی گاو، مزرعهی گوسفند، دانشکده دامپزشکی برای درمان بیماری گاوها و مدرسه کشاورزی زراعی برای بهبود تکنیکهای کشاورزی. البته بیشتر این پروژهها مدت زیادی دوام نیاوردند.
در ابتدا این پارک "پارک تئودورس" نامگذاری شده بود، اما خیلی سریع با نام توصیفی "باغ انگلیسی" شناخته شد. تا ماه مه 1790 پیشرفت کافی حاصل شد تا جایی که چارلز تئودور بتواند یک تور بازرسی در آن انجام دهد. اما اولین بار در بهار 1792 بود که این پارک به طور رسمی تقریباً برای 40 هزار نفر از شهروندان مونیخ افتتاح شد.
باغ انگلیسی دارای جاذبهها و تفریحات زیادی است که روزانه بازدیدکنندگان بیشماری را به خود جلب میکند، در این قسمت به بررسی مشهورترین آنها میپردازیم.
دریاچه کلِینهِسِلوهر (Kleinhesseloher See)
کلِینهِسِلوهر یک دریاچهی مصنوعی است که به سرپرستی وِرنِک (Werneck) در حدود سال 1800 ساخته شده است. اسکل جانشین ورنک در سال 1807 تا 1812 وسعت دریاچه را یک و نیم برابر کرد و به شکل فعلی آن درآورد. این دریاچه دارای سه جزیره به نامهای، جزیرهی پادشاه، جزیرهی شاهزاده و جزیرهی نایب السلطنه میباشد. این دریاچه پر از اردک، پرندگان و غاز است که همیشه باعث سرگرمی بازدیدکنندگان میشوند. گردشگران میتوانند سوار بر قایقهای خود، اطراف دریاچه را بگردند.
یکی از جاذبههای اصلی پارک انگلیسی مونیخ، دریاچهی کلِین هِسه لوئر (Kleinhesseloher) است. این دریاچهی مصنوعی در سال 1802 همراه با سه جزیره ساخته شد. هیچکسی اجازهی ورود به این سه جزیره را ندارد، اما گردشگران میتوانند سوار بر قایقهای خود در تمام دریاچه پارو بزنند.
اطراف دریاچه پر از اردک، پرندگان و غاز است و این موضوع میتواند تجربهای جذاب برای کودکان به هنگام قایقسواری باشد. پرندگان دریاچه بهسرعت با گردشگران دوست میشوند و برای گرفتن خوراکی به سمت قایقهاشان میآیند. دریاچهی پارک بهقدری بزرگ است که برای گشت زدن در اطراف آن به چند ساعت زمان نیاز خواهید داشت. اجارهی دوچرخه یا کالسکههای همراه با اسب، میتواند روش خوبی برای دیدن تمامی محوطهی اطراف دریاچه باشد.
اگرچه ممکن است به خاطر یافتن یک مکان بسیار عالی برای برپایی بساط پیکنیک بهمنظور توقف در همان ابتدای راه فریب بخورید، اما بهتر است تا همچنان به کاوش خود ادامه دهید. باغ انگلیسی مونیخ پر از جواهرات پنهانی است که شما را شگفتزده خواهند کرد؛ در این باغ یک برج چینی به همراه یک چایخانهی ژاپنی وجود دارد که بهطور مرتب اقدام به برگزاری مراسم سنتی صرف چای میکند. شرکت در این مراسم فرصت خوبی برای آشنایی با فرهنگهای ملل گوناگون است. رستوران هیرشائو (Hirschau) در مرکز پارک نیز استیکهای آبدار لذیذی را به همراه سالادهای فصلی سرو میکند. این مکان یکی از بهترین نقاط پارک برای بازیابی انرژی از دسترفتهی بدن است.
باغ و چایخانهی ژاپنی در زمان برگزاری بازیهای المپیک 1972 در مونیخ ساخته شدند. به دلیل برگزاری مسابقات المپیک زمستانی ساپورو در ژاپن در همین سال، مسئولان وقت به نشانهی دوستی تصمیم به ساخت چایخانهی ژاپنی در این باغ گرفتند. این چایخانه در یک جزیرهی مصنوعی در پشت خانهی هنر در منتهیالیه جنوبی باغ ساخته شده است.
خانهی رامفورد (Rumfordhaus) در سال 1791 ساخته شده و به منظور میزبانی از 150 مهمان برای مراسم باشکوه شام طراحی شده است. این بنا پس از جنگ جهانی دوم مورد مرمت قرار گرفت؛ خانهی رامفورد همچنین به «محل تلاقی فرهنگ و طبیعت» مشهور است.
برج چینی یک سازهی چوبی به ارتفاع 25 متر بوده و به سبک پاگودا ساخته شده است. این سازه بین سالهای 1789 تا 1790 ساخته شد و متأسفانه در خلال بمبارانهای سال 1944 برای چندین بار مورد حمله قرار گرفت. با اینحال، برج چینی همیشه در خلال بازسازیهای خود با همان سبک و معماری اصیل مرمت شده است. وقتیکه در بالای برج چینی قرار میگیرید، میتوانید به نواحی اطراف باغ دید داشته باشید. هرساله در ایام سال نو در این مکان یک بازار بزرگ کریسمس برگزار میشود و گردشگران میتوانند همراه با دوستان و عزیزان خود از این بازار دیدن کنند.
روزانه گردشگران زیادی برای تماشای این باغ زیبا راهی اینجا میشوند. اگرچه بسیاری از آنها برای ماجراجویی به باغ میآیند، اما عدهای دیگر به دنبال فرصت استراحت هستند. تماشای دوندگانی که از کنار افرادِ در حال استراحت و انجام ورزش یوگا در باغ میگذرند، امری عادی است.
باغ انگلیسی، یکی از بزرگترین پارکهای عمومی واقع در مرکز شهر مونیخ است که سال 1789، توسط بنجامین تامپسون تأسیس شد. این باغ 3٫7 کیلومتر مربع مساحت دارد و از قدیمیترین پارکهای عمومی جهان است و نام آن به دلیل وجود این نوع پارک در قرن 18 انگلستان، بر آن نهاده شدهاست.