به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از عصر ایران:
در شرایطی که بوسه می تواند فواید سلامت بسیاری را ارائه کند، اما ممکن است در انتقال میکروب هایی (باکتری ها و ویروس ها) که می توانند به بروز بیماری منجر شوند نیز نقش داشته باشد.
تبخال
تبخال های دهانی به واسطه ویروس تبخال نوع 1 (HSV-1) شکل می گیرند. به گفته کارشناسان، این شایع‌ترین عفونت قابل انتقال از طریق بوسه است. گفته می شود که زنان نسبت به مردان هرچه بیشتر مستعد ابتلا به این شرایط هستند.
اگر در دهان یا روی لب ها زخمی وجود داشته باشد، خطر انتقال هرچه بیشتر افزایش می یابد. متخصصان پزشکی رسیدگی سریع به این شرایط و پرهیز از بوسیدن در صورت ابتلا به تبخال را توصیه می کنند. تاول ها و زخم های مرتبط با تبخال به راحتی قابل مشاهده هستند.
جینجیویت
جینجیویت، نوعی التهاب لثه، شکل خفیف بیماری لثه است. باکتری مسئول این التهاب می تواند از طریق تماس با بزاق فرد آلوده منتقل شود.
بوسیدن فردی که به بیماری لثه یا پوسیدگی دندان ناشی از باکتری مبتلاست می تواند موجب بروز مشکلات دندانی در فردی شود که از تراکم کم باکتری های بد در دهان خود برخوردار بوده است.
حفظ بهداشت دهان و دندان (مسواک زدن دو بار در روز، استفاده از نخ دندان، غیره) بهترین روش برای محافظت از خود در برابر این نوع از باکتری ها محسوب می شود.
مونونوکلئوز
مونونوکلئوز عفونی که گاهی اوقات به نام «بیماری بوسه» شناخته می شود، به واسطه ویروس اپشتین-بار (EBV) رخ می دهد. افزون بر بوسیدن، این بیماری می تواند از طریق سرفه، عطسه، استفاده از مسواک یا لیوان مشترک نیز منتقل شود.
زمانی که فرد به این عفونت آلوده می شود، علائمی مانند خستگی شدید، گلو درد، تب، بی اشتهایی، و تورم غدد لنفاوی را تجربه می کند. این شرایط نسبت به سرماخوردگی کمتر مسری بوده و بیشتر افراد جوان در بازه سنی 15 تا 30 سال را درگیر می کند.
بنابر گزار کلینیک مایو، ویروس اپشتین-بار می تواند ماه ها پس از عفونت در بزاق فرد باقی بماند. توصیه می شود از بوسیدن افراد آلوده و به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی با آنها تا چند روز پس از کاهش تب پرهیز کرد.
سیفلیس
در شرایطی که احتمال انتقال در مقایسه با رابطه جنسی بسیار کم است، اما همچنان این احتمال وجود دارد که تماس نزدیک با فرد مبتلا به سیفلیس از طریق بوسه موجب انتقال بیماری شود. سیفلیس یک بیماری بسیار عفونی است و بروز زخم های دهانی از نشانه های مشخص آن است.
زخم ها به طور معمول گرد و باز هستند که ممکن است به انتقال باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema Pallidum) از طریق تماس نزدیک کمک کند. هر زمان که زخمی باز و/یا خون وجود داشته باشد، از نظر تئوری، یک عفونت می تواند به صورت دهانی منتقل شود.
مننژیت
ویروس ها و باکتری ها هر دو می توانند موجب مننژیت شوند که به التهاب غشاء اطراف مغز و نخاع گفته می شود. تماس نزدیک با فرد مبتلا به مننژیت ویروسی که از طریق ترشحات تنفسی گسترش می یابد می تواند ابتلا به ویروس را در پی داشته باشد، اگرچه به ندرت تبدیل به مننژیت می شود.
مننژیت ویروسی از شدت کمتری در مقایسه با مننژیت باکتریایی برخوردار است و به طور معمول بیمار بی نیاز از دارو درمان می شود. مننژیت باکتریایی از طریق تماس نزدیک مانند بوسیدن منتقل می شود، از این رو اگر با فردی مبتلا به بیماری در تماس بوده اید بهتر است شما نیز به پزشک مراجعه کنید تا نیاز به مصرف دارو برای کاهش خطر ابتلا به مننژیت بررسی شود.
علائم مننژیت شامل تب، سردرد، خشکی گردن، حالت تهوع و استفراغ می شوند. این شرایطی جدی است و به دریافت کمک پزشکی فوری نیاز دارد.
ویروس های تنفسی
این ویروس ها شامل سرماخوردگی عادی، آنفلوآنزا، اوریون و بسیاری موارد دیگر می شوند که به طور معمول قابلیت انتقال از طریق بزاق را دارند.
