به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، نیاز به امنیت آنقدر مهم است که بر دلبستگی کودک تاثیر زیادی می گذارد که البته همین دلبستگی هم منشاء اکثر خصلت های درست و نادرست فرد در بزرگسالی ست. نیاز به امنیت به دلیل اینکه مانند نیاز به آب و غذا مشهود نیست، در بسیاری از موارد، مورد غفلت والدین قرار می گیرد.
والدین نمی دانند عدم ارضای این نیاز باعث به وجود آمدن چه خسارات جبران ناپذیر روحی می شود که تا سال های سال با فرزندشان باقی می ماند. در این مقاله به چند اصل مهم که رعایت کردنش منجر به ایجاد امنیت در کودکان می شود، اشاره می کنیم .
برآورده شدن این نیاز در درجه اول به وجود امنیت در روابط مستحکم خانوادگی که در آن، نگرش ها و رفتارها، هم جهت و قابل اعتماد باشند؛ و امنیت حاصل از محیطی صمیمی و آشنا؛ و امنیت حاصل از وجود نظمی همواره و معین، بستگی دارد. تمامی موارد فوق، باعث می شود که ئنیا در چشم کودک، محیطی برخوردار از پیوستگی و قابل پیش بینی به نظر رسد تا بتواند با جهانی سرشار از تغییرات و تجارب جدید روبرو شود و با آنها کنار بیاید.
کودک به علت جثه بسیار کوچک و ناآگاهی بیش از حدش، بسیاری از موارد بدیهی زندگی، همچون سررفتن آب از وان حمام را تهدیدآمیز می انگارد. هم چنین، ناتوانی او را در پیش بینی وضعیت های مختلف اشیاء، همچون شکستن لیوان به هنگام افتادن، می تواند در او ایجاد وحشت کند. احتمالاً ماهیت و شدن احساسات کودک بیش از همه، احساس ایمنی او را به مخاطره می اندازد. اگر چارچوب زندگی کودک ایمن باشد، او جرأت پیدا می کند تا با اطمینان از اینکه می تواند بار دیگر به ایمنی و آسایشی که داشت رو بیاورد، به جستجوی جهان بیرون برآید.
راهکارهای ایجاد حس امنیت در کودکان:
استرس پدیده رایجی در زندگی همه ما و کودکان است. کودکان می توانند نگران ظاهر، مدرسه، مقبولیت اجتماعی، جدایی از خانواده و موارد دیگر باشند. میزانی از استرس طبیعی است، اما زیادش ناسالم است. مواجهه با اخبار ناخوشایند در تلویزیون و حرف های والدین می تواند باعث استرس و ایجاد حس ناامنی در او شود.
محیط خانواده:
اعضای خانواده باید توجه مثبتی به یکدیگر داشته باشند. کودکان در تمام سنین نیاز دارند که در آغوش کشیده شوند و به آنان محبت شود.
به محیط کودک و آنچه می شنود و می بیند دقت کنید. حتی کودکان خردسال نیز از دیدن تصاویر دلخراش اخبار آزرده می شوند. بهتر است میزان تماشای تلویزیون و حرف های خانواده در مورد حوادث را محدود کنید.
فعالیت بدنی و بازی باعث تخلیه تنش و ایجاد حس امنیت در کودکان می شود. به کودکان کمک کنید انرژی خود را در مسیر مثبت به کار گیرند.
برنامه روزمره خانواده را پیگیری کنید و در آن نظم حاکم کنید. این مسئله احساس کنترل بر شرایط را در کودک افزایش می دهد.
نیازهای کودک را در زمان مناسب رفع کنید. به او نگویید بی پول هستید و نمی توانید از پس نیازهایش برآیید.
دنیا را به جای خنده داری تبدیل کنید. خندیدن بهترین درمان برای اتفاقات ناخوشایند در جهان است. در زمان سختی، سعی کنید روحیه خود را حفظ کنید و لب های کودک را به خنده باز کنید.
توصیه هایی برای والدین جهت امن کردن محیط کودک:
بر دسترسی او به محتوای خشونت آمیز نظارت داشته باشید. مشاهده فیلم های ترسناک و پر از خشونت به کودکان این حس را می دهد که دنیا جای خطرناکی است. دسترسی او به فضای مجازی و اینترنت را نیز محدود کنید. برخی از نرم افزارها محدودیت هایی را روی تلفن همراه اعمال می کنند که کودک تنها می تواند به سایت های تعیین شده توسط والدین دسترسی داشته باشد.
در کنار کودک باشید. او باید بداند که در زمان نیاز و هر موقع دچار مشکلی شود، فارغ از آنکه مقصر است یا نه، شما در کنارش هستید.
به او زمان اختصاص دهید. خندیدن، بازی کردن و حرف زدن با والدین در ایجاد حس امنیت در کودکان نقش مهمی دارد.
او را تحسین کنید و عزت نفس و اعتماد به نفسش را تقویت کنید. تشویق شما به او این اطمینان را می دهد که می تواند از پس هر مشکلی برآید.
در تربیت خود تعادل داشته باشید. همانقدر که ممکن است گاهی به خاطر یک اشتباه تنبیه شود، در مواردی نیز اشتباهاتش را ببخشید. برای این کار مرزهای تربیتی دقیقی داشته باشید. کودک باید بداند چه انتظاراتی از او می رود، چه چیزی درست و چه چیزی نادرست است و به خاطر چه چیزی ممکن است تنبیه شود. عدم هماهنگی در تربیت باعث گیج شدن کودک و ایجاد حس ناامنی در او می شود.
در مراقبت از او اهمال نکنید:
این شما هستید که برای امن کردن جهان او باید تلاش کنید. اینکه به فرزندتان بگویید با غریبه ها حرف نزن، اما هر روز اجازه دهید که تنها در کوچه بازی کند، امنیتش را به خطر می اندازید.
کودکان دستورالعمل های زیادی را از سوی ما می شنوند. اما ممکن است در زمان خطر، نتوانند از آنها استفاده کنند. این شما، به عنوان والدین یا سرپرست کودک، هستید که باید تلاش کنید در ضمن دادن دستورالعمل های مراقبت از خود تلاش کنید از بروز خطر برای او پیشگیری کنید.
پرهیز از بروز تروما، باعث می شود حس امنیت در کودکان بدون خدشه باقی بماند.
کودکی که به دلیل اهمال والدین و عدم مراقبت از کودک مورد تجاوز قرار گرفته باشد، دیگر به سختی به دنیا اعتماد خواهد کرد.
بیشتر از آنکه به فرزندتان تذکر می دهید، از او مراقبت کنید.
توضیح دادن در مورد شرایط بحرانی به کودک:
هر چند راهکارهای فوق تلاشی است در جهت ایجاد حس امنیت در کودکان است، اما واقعیت این است که دنیا همیشه جای امنی نیست. گاهی شرایطی پیش می آید که خطراتی جان ما و کودکان را تهدید می کند، وجود یک قاتل سریالی در شهر که کودکان را هدف قرار داده است، مشکلات درون خانوادگی، احتمال جنگ یا بیماری های اپیدمی می تواند این حس امنیت را مختل کند. در عین حال، لازم است که کودک از شرایط تا حدی آگاه باشد تا بتواند از خود مراقبت کنید.
در این شرایط:
با کودک صادق باشید. آرام اما واقعی صحبت کنید. به سوالات کودک در حد فهم او پاسخ دهید اما او را با دادن اطلاعات بیش از حد و غیرضروری گیج نکنید.
به او امید دهید. فرزندتان باید بداند که این شرایط موقتی است تمام می شود.
به او اطمینان دهید که شما در کنارش هستید و همه در کنار هم از این شرایط عبور خواهید کرد.
اجازه دهید کودک ترس ها و نگرانی هایش را با شما در میان بگذارد. خردسالان نگرانی های خود را در طول بازی و نقاشی نشان می دهد. بچه های بزرگ تر با نوشتن تخلیه می شوند. نوپاها نیز ممکن است به خاطر رخ دادن یک اتفاق بد احساس گناه و تقصیر کنند. به آنها اطمینان دهید که شرایط فعلی تقصیر او نیست.
برای مثال، فرض کنید یک اپیدمی در سراسر جهان در حال شیوع است و لازم است خانواده ها مراقبت بیشتری از خود به عمل آورند. اینکه دائما به فرزندتان تذکر دهید دست به هیچ کجا نزن، با بچه ها حرف نزن، مراقب باش جایی را لمس نکنی. مراقب باش بیرون از خانه چیزی نخوری و …، به او این حس را می دهد که همه کثیف و آلوده هستند و حتما مریض خواهد شد.
به جای افعال منفی، از افعال دستوری مثبت استفاده کنید. برای مثال، به هر جایی دست زدی، دست هایت را ضدعفونی کن. از افراد بیمار فاصله بگیر و غیره.
در عین حال، به او اطمینان دهید که این دوره موقت است و با مراقبت شما و خودش همه چیز تمام می شود.
