به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، کمال پرهون روانشناس و مشاور درباره اختلال هراس از مدرسه اظهار کرد: اغلب شروع سال تحصیلی برای بیشتر کودکان، رویدادی هیجان انگیز و لذت بخش است و نشانه آشکاری از رشد و نمو آن ها محسوب می شود.
او افزود: بسیاری از کودکان، رفتن به مدرسه را دوست ندارند و برای تعداد کمی از آن ها مدرسه آن قدر ترسناک و اضطراب زاست که برای رفتن سر کلاس درس از خود رغبتی نشان نمی دهند.
این روانشناس گفت: این کودکان اغلب به دلیل نگرانی از رفتن به مدرسه، مریض می شوند و یا خود را به بیماری می زنند و به خاطر شکایت های جسمانی جزئی در منزل می مانند.
پرهون تصریح کرد: آن هایی که صبح برای رفتن به مدرسه مقاومت می کنند، اما در نهایت در کلاس حاضر می شوند؛ آن هایی که به مدرسه می روند، اما به دلایلی مدرسه را ترک می کنند؛ کودکانی که با ترس شدید در مدرسه حضور می یابند و این امر باعث بهانه گیری بعدی برای عدم حضور آن ها در مدرسه می شود و نیز کودکانی که تمام روز به جای رفتن به مدرسه غیبت می کنند، همگی دچار هراس از مدرسه هستند.
او با بیان اینکه مدرسه هراسی و خودداری از رفتن به مدرسه در میان دختران و پسران به یک اندازه رایج است، افزود: هراس از مدرسه بین سنین ۵، ۶، ۱۰ و ۱۱ سالگی ظاهر می شود. ترس های مفرط و غیرمعمول از مدرسه اغلب برای نخستین بار در دوره پیش دبستانی، مهدکودک و یا کلاس اول نمایان می شود و در کلاس دوم به اوج خود می رسد. با این وجود، هراس و امتناع از رفتن به مدرسه در هر سنی می تواند رخ دهد و در سنین بعدی به طور ناگهانی آشکار شود.
این روانشناس اضافه کرد: هراس از مدرسه جزء ترس های رایج دوران کودکی است و پیامد های تحصیلی و اجتماعی جدی برای کودک به همراه دارد و می تواند بیش از اندازه ناتوان کننده باشد.
پرهون درباره عواملی که باعث ایجاد اختلال در فرد می شود، بیان کرد: کیفیت تعامل مادر-کودک، سبک والدینی پذیرنده با ابعاد بیش حمایت گری والدین، آشفتگی در فضای عاطفی خانواده، خجالتی بودن و ترس از ارزیابی در جمع، اضطراب جدایی، ترس از تجربه شکست، اعتمادبه نفس ضعیف، تک فرزند بودن، عوامل و قوانین مدرسه، رابطه معلم- دانش آموز، مشکلات خلقی و اضطراب در کودکان می تواند از دلایل مدرسه هراسی باشد.
او با اشاره به اینکه والدین باید اصرار قاطعانه بر رفتن و بازگشت کودک به مدرسه داشته باشند، افزود: هرچه زمان بگذرد، ترس های دیگر نیز بر مدرسه هراسی افزوده می شود و ممکن است از راه تقویت در خانه و تشدید هراس از مدرسه به علت جاماندن از هم کلاسی ها مشکل شدیدتر شود.
این روانشناس ادامه داد: تقویت کننده های منفی از جمله اجتناب از محیط آزار دهنده و تنش زا مدرسه و فرار از جمع آزار دهنده که کودک فکر می کند در آنجا مورد قضاوت قرار می گیرد و تقویت کننده های مثبت از جمله انجام بازی مورد علاقه، خواب و برنامه تلویزیونی مورد علاقه در مدرسه هراسی کودکان دخیل هستند.
پرهون افزود: هماهنگی والدین با کارکنان مدرسه، ارجاع سریع برای درمان، عدم تأکید بر شکایت های جسمانی، حضور الزامی در مدرسه و اجازه به مادر برای حضور در حیات مدرسه به منظور منتظر ماندن برای کودک از جمله اقدامات مثبتی است که بر کاهش ترس کودکان از مدرسه تأثیرگذار است و در مقابل تنبیه کودکان، می تواند مشکلات آن ها را تشدید کند، از این رو به والدین و معلمان توصیه می شود که از تنبیه بپرهیزند.
پرهون اضافه کرد: قبل از شروع رسمی مدارس، والدین می توانند فرزندان خود را با محیط و فضای مدرسه آشنا کنند، استفاده از قصه و بازی هایی که فضای مدرسه را شاد، بازی گونه و آموزشی جلوه دهد، برای این کودکان مؤثر است.
این روانشناس خاطرنشان کرد: جدا کردن کودک از منبع دلبستگی خود باید گام به گام و با استفاده از حساسیت زدایی منظم شکل گیرد. در روز نخست آغاز مدرسه باید مادر با کودک در محل حضور داشته باشد، روز دوم خاله یا مادربزرگ یا هرکسی که کودک در کنار آن ها احساس آرامش دارد، روز سوم پدر و غیره همراه کودک باشند تا منبع دلبستگی از شخص اول به شخص سوم انتقال یابد و کم کم کودک به جدایی از آن ها عادت کند.
