ما، یعنی من و شما هم احتمالا در بزنگاه هایی از فحش های جنسی استفاده کردیم، اصلا این میل به استفاده فحش های جنسی در ایران، میل وافری ست، باور ندارید؟ این مطلب را بخوانید.
کوچک ترین تصادفی در خیابان کافی است تا شنونده ناسزا هایی باشید که رنگ و بوی مونث به خود گرفته و مادر، خواهر و عمه ی از همه جا بی خبر را مخاطب قرار داده است؛ فحش هایی زنانه که از دهان مردان خارج می شود و به نوعی خشونت کلامی جنسی علیه زنان، مادران و خواهرانی است که نه تنها در صحنه حادثه حضور ندارند بلکه هیچ دلیلی برای مخاطب قرار گرفتن هم ندارند. کلماتی که به منظور دشنام و تخریب شخص مقابل استفاده می شوند، اما نوک پیکان آن همواره کالبد زنان را مورد هدف قرار می دهد.
افزایش شدت خشونت فیزیکی در فحاشی های ناموسی
با ورق زدن صفحه حوادث روزنامه و مروری بر فضای مجازی، به نزاع های منتج شده به قتل و جنایت برمی خوریم که نقطه مشترک دلیل جرم از زبان مجرم، فحش های ناموسی رد و بدل شده در هنگام دعوا است؛ ناسزا هایی که چشم شنونده را بر عاقبت کار می بندد و دست به کاری که نباید بزند می زند.
از دو زاویه می توان به این مساله نگاه کرد، نخست اینکه در فرهنگ ما اینگونه جا افتاده است که جنس زن ناموس و مایملک خوانده می شود پس به عنوان حربه ای برای عصبانی کردن طرف مقابل به کار برده می شود. غافل از اینکه با این عمل نوعی خشونت علیه زنان جامعه شکل می گیرد، افرادی که محلی از اعراب در جدال و دعوا ها ندارند. بنابه قانون نانوشته در فرهنگ ایرانی، وقتی یک چیزی ناموسی می شود دیگر به حد اعلای تعصب می رسد.
همین فضای حاکم، یکی از دلایلی است که افراد در دعوا ها و فحش هایی که می دهند معمولاً گروه های مونث را مخاطب قرار می دهند. شاید به همین دلیل است، دشنام های جنسی که جایگاه پدر و برادر را مورد آماج قرار می دهند، کمیاب و یا حتی نایاب هستند. دیگر اینکه این نوع فحاشی های جنسیتی که بر زبان جاری می شود به این دلیل که فرد مقابل را آزار می دهد و احساسات او را برمی انگیزاند، نه تنها خشونت کلامی محسوب می شود بلکه از جهات و زوایای مختلف، آثار سویی بر روی فرد بر جای می گذارد که گاهی مواقع عوارض این خشونت ها حتی می تواند به سمت خشونت های فیزیکی و قتل و جراحت برسد.
جنسیت زدگی در فحاشی، معضلی جهانی
به باور عموم مردم و برخی کارشناسان اجتماعی معتقدند در جامعه ای که از دوران کودکی، به فرزند پسر اقتدارگرایی و به فرزند دختر اقتدار پذیری آموخته می شود و تلاش می گردد تا با درونی کردن مفاهیم و ارزش های مبتنی بر جنسیت، از زنان تصویری آرام، مطیع، عاطفی، وابسته و نیازمند مراقبت و در مقابل از مردان تصویری مستقل، استوار و مصمم ترسیم شود، جای ناموس در فحش ها پررنگ می شود.
از این رو دشنام های جنسی خطاب به خویشاوندان مونث یک مرد، در واقع حمیت و همچنین میزان توانایی مرد را در حمایت و مراقبت از خویشاوندان مونث مورد هجمه و آماج قرار می دهند و زهر این تحقیر و ناکامی به نظر به مراتب مهلک تر است.
هنگامی که مردی در دعوا به مردی دیگر فحش جنسی می دهد، می خواهد زنی از خانواده ی او را تصاحب کند، به طور معمول مرد زمانی این کار را انجام می دهد که از لحاظ فیزیکی یا عقلانی توان مقابله با طرف مقابل را نداشته باشد.
نخستین فحش جنسی فحش به مادر است.
مردان بسیار انگیزه دارند برای تحقیر طرف مقابل به “زندگی جنسی مادر” او اشاره کنند. در درهه ی ۳۰ و ۴۰ خورشیدی فحش مادر باعث قتل می شد، ولی در این سال ها قدری از شدت عصبانیت ها کاسته شده، حتی فحش به مادر به صورت شوخی بین آقایان رواج پیدا کرده است.
دلیل استفاده از فحش جنسی به ویژه فحش به مادر چیست؟
ریشه ی این عصبانیت بر می گردد به «عدم احساس کنترل مرد بر زندگی جنسی مادر»، چون هر مردی می داند مادرش پیش از به دنیا آمدن او، بار ها آمیزش جنسی داشته است.
مرد ها به راحتی پدر واقعی طرف مقابل را زیر سوال می برند، چون می دانند هیچ راهی (طبیعی و غیرعلمی) برای اثبات واقعی بودن پدر وجود ندارد. خواهر پس از مادر هدف حمله های جنسی قرار می گیرد، چون احساس کنترل مرد بر زندگی خواهر قدری بیشتر از مادر است.
فحش جنسی به همسر
در مورد همسر این مساله کاملا متفاوت است، چون بین دو همسر تعهدی دوطرفه وجود دارد، بنابراین همسر کمتر از زن های خانواده هدف توهین های جنسی قرار می گیرد، چون آگاهی مرد بر زندگی جنسی همسر خیلی بیشتر است. آن چیزی که به نام غیرت می شناسیم، همین «خشم » ناشی از این «ضعف طبیعی» است.
هر جا رفتاری افراطی دیدیم باید به گذشته های دور و عمق وجود آدمی برویم تا به نیازی برآورده نشده برسیم. احساس مالکیت شدید مرد بر زن به خاطر عدم کنترل او بر فرایند بچه دار شدن است. این ضعف در مورد زنانی که باکره نیستند بیشتر است، به همین جهت اصولا فرزند دختر هدف توهین و فحش جنسی قرار نمی گیرد.
طبیعت به زن این امکان را داده که یقین داشته باشد خودش مادر شده است، ولی اراده ی مرد برای فرزند داشتن به اندازه اراده ی زن موثر نیست؛ بنابراین زن نگرانی بابت آمیزش های جنسی دیگران ندارد، چون مشکلی برای ارضای نیاز اصلی او بوجود نمی آورد. به همین دلیل زنان خیلی کمتر از مردان برای تحقیر دیگری از فحش های جنسی استفاده می کنند.
مجرد ها یا متاهل ها؛ کدام خوشبخت ترند؟
