به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از ایسنا، تصویر مثبتی از آینده و حتی امیدهای کوچک توسط رسانه های رسمی مخابره نمی شود.اغتشاش گران هم ابزاری جز ایجاد تنفر و خشم ندارند پس دنبال گروهی از توده و طبقه متوسط می روند که کسب و کار آنها لطمه دیده و امکان پیوستن به اعتراض ها را دارند. سه روز ۲۴، ۲۵، ۲۶ آبان، آزمون توده ها برای طراحی و مدیریت ادامه ی جریان خشن اعتراضی است و ایجاد امید برای اینکه لیدرهای اغتشاش و اعتراض از صنوف و اقشار مختلف مردم غافل نیستند.هرچند فاصله از این بحران، درظاهر باعث آرامش نسبی در جامعه شده و برخی معتقدند اغتشاش ها به پایان رسیده،اما همچنان آزمون های پی درپی و شوک های اجتماعی به وجود می آید تا دریابند آیا مردم آمادگی همراهی یک خیزش فراگیر یا همراهی با جریان اغتشاش را دارند یا نه؟ این رویداد را به بهانه سالگرد ماجراهای آبان ۹۸ برنامه ریزی کردند تا از ظرفیت های تلخ آن نهایت استفاده را کنند.متاسفانه امنیتی کردن بیش از حد این بحران، از روزهای اول شکل گیری آن، اجازه نداد برخورد قانونی با اغتشاش گران صورت بگیرد. اعتراض های خشن را اقدام علیه امنیت معرفی کردند به جای اینکه زیرپا گذاشتن قانون بدانند.البته نگفته نماند که مساله ی حجاب و پوشش، همچنان حدود و ثغور شفافی ندارد. نه در زمان قانون گذاری به مردم توضیح دادند که منظور از حجاب و پوشش چیست و نه در سال های بعد، بخش اجتماعیِ نیروی انتظامی یا رسانه ها، کاری در این زمینه انجام ندادند. و تا امروز که تبدیل به بحران شده، این قانون همچنان در ابهام است. نکته ی بدتر و خطرناک تر اینکه در حوزه ی تقنین کسی احساس نمی کند قانون حجاب نیاز به بازنگری و شفاف سازی دارد. و این اتفاق، یعنی بحران ادامه دارد.
اگرچه در به وجود آمدن بحران اخیر کشور، ظاهرا دولت فعلی نقشی ندارد، ولی ضعف دولت می تواند مزید بر علت شود. دولت در مدیریت این چالش اجتماعی نه تنها تدبیری در زمینه بهبود اقتصادی نیندیشید بلکه شاهد نوسان جدی در بازار طلا و ارز و گرانی اقلام ضروری زندگی روزمره بودیم و از طرفی بحران کاهش دارو هم داشتیم. همین روز گذشته، سخنگوی وزارت صمت در واکنش به اظهارنظر جانشین رئیس پلیس راهور درباره فرسودگی و عدم استاندارد خودروهای تولید داخل گفت: "پلیس راهور بهتر است در گام اول ترافیک شهری و جاده ای را برطرف کنند تا مردم بتوانند با آرامش رانندگی کنند و در گام دوم به کیفیت خودرو بپردازند." مگر نه اینکه ساماندهی بازار خودرو در کیفیت و نحوه ی فروش، یکی از دلایل رای اعتماد به شخص وزیر صمت بود؟ چه اسم و رسمی می شود برای این رفتار سخنگوی وزارت صمت گذاشت؟ مردم این خبرها را می خوانند.نوع مواجهه ی دستگاه ها به شکلی بود که دولتمردان، نماینده ها و وزرا زمین بازی حجاب را کاملا واگذار کرده اند و مجموعه ی دولت و مجلس و دستگاه قضا با نقض سقفِ قانون حجاب هیچ مواجهه ی سلبی و ایجابی نداشتند و این بی عملی ها و بی توجهی ها، لیدرهای جریان اعتراض خشن را به این نتیجه رساند که فشار اجتماعی می تواند پاسخگوی مطالبات آنها و ایجاد زمینه سرایت نافرمانی مدنی در جامعه ایران باشد. بنابراین دشمن می داند که بهترین زمین برای یه شوک جدید به جامعه پایان آبان است. در صورتی که در هیچ جای دنیا هیچ قدرت حاکمی اجازه ی پیشروی در بی قانونی را نمی دهد.
در این میانه باید گفت دولت مدرن، فردیت مدرن تحویل می دهد. نقطه ایده آل دنیای مدرن و دولت مدرن این است که بتواند فرد مدنی تربیت کند. انسان ماقبل مدرن اطاعت پذیرتر است، اما در دولت مدرن فردیت رشد می کند؛ فرد، مطالبه گر می شود، خواهان مداخله و مشارکت می شود.حال اگر حاکمیت و مدیران و نهادهای رسمی بتوانند فردیت متناسب با ارزش های خودشان را پرورش دهند و آحاد مردم در فردیت خودشان با آرمان ها و ارزش های حاکمیت تطابق داشته باشند بسیار توفیق حاصل خواهد شد.
یعنی نسل مطالبه گری تربیت می شود اما در درون هنجارهای مکتبی و با یک نظام فکری و ارزشی مطالبه گری می کنند که اتفاقا همان ارزش های مورد نظر همه و حاکمیت را مطالبه خواهند کرد. این، صورت ایده آل فرد مدنی است. اما اگر گسست ایجاد شود، تضاد ایجاد می شود و این فردیت مدنی تبدیل می شود به فردیت مقاومت کننده و متضاد با گفتمان رسمی حاکمیت. آنوقت دیگر چنین فردی ذهنیت خود و ارزش های خود نسبت به مسایل را از تریبون های رسمی جدا می کند.
در برابر حاکمیت، نظام تعلیم تربیت، رسانه رسمی و نهادهای رسمی مقاومت می کند. این جاست که رسانه هایی مانند اینترنشنال ابراز وجود می کنند و می توانند بر این فرد تأثیر گذار باشند و مرجعیت مدیریت افکار عمومی از دست ساختار رسانه ای رسمی خارج می شود.
بعد از اینکه جمهوری اسلامی حس می کند به آرامشی نسبی رسیده، اطلاع رسانی می کند که لیدرهای اغتشاش را مثل توماج صالحی دستگیر کردند. تصویر لیدرهای اغتشاشگران را نشان دادند و حتی حکم اولیه برخی اغتشاش گران از اعدام تا چند سال حبس در رسانه ها اعلام شد. هدف دشمن این است که اثبات کنند "شاید شما برخی لیدرهای اغتشاش را دستگیر کرده اید، ولی این خیزش، یک جریان توده ای است و اغتشاش ها تا رسیدن به اهداف، ادامه دارد. اغتشاش گران در بازه های زمانی مشخص تا عید نوروز این بازی را ادامه می دهند. حدس می زنم قصد دارند در اسفندماه اتفاق هایی را رقم بزنند. می خواهند این داستان را به سالگرد صدمین سال تاج گذرای رضاخان متصل کنند چون اگر بین اعتراضات مدنی فاصله ایجاد شود، جریان توده ای مدنظر آنها سرد و بی انگیزه و ناامید خواهند شد و ترس بر آنها غلبه می کند. به همین دلیل بازی اغتشاش را وارد فضای کسب و کار کرده اند. این اتفاق باعث می شود بازنمایی مشارکت عمومی بیشتر شود. در فضای اعتراضات خیابانی مشارکت مردمی وجود ندارد، ولی وقتی وارد فضای کسب و کار شود، مشارکت توده ای افزایش می یابد. هرچند امروز، چهارشنبه ۲۵ آبان در دومین روز فراخوان اعتصاب ها می بینیم توفیقی در جلب مشارکت اجتماعی و توده ای نداشتند.
این حرکت می تواند فشار جهت رفع فیلترینگ از فضای مجازی مثل اینستاگرام و واتس آپ که خیلی ها از این طریق کسب و کار داشتند،حالا با فیلترینگ، با مشکل مواجه شده اند.هدف این است که بگویند کسب و کارهای فضای مجازی که لطمه خورده، جریان بزرگی است که به واسطه این موضوع اعتصاب بازار را هم رقم بزنند.جنبش های اعتراضی از طریق مدیریت روندهای "سرایت اجتماعی" گسترده می شوند. جریان مدیریت اعتراضِ خشن دنبال سرایت اجتماعی است. فیلترینگ اینترنت و شبکه های مجازی باعث تضعیف کسب و کارهای اینترنتی شده و اهالی اغتشاش می خواهند از این ظرفیت استفاده کنند و سرایت اجتماعی را رقم بزنند.
امتداد این نبرد جهت ساخت معنای جدید در مقابله حاکمیت در اذهان عمومی است که یک عده از توده های مردمی در تقابل با دولت خواهند بود و عقب نشینی نخواهند کرد.اگر دولت عقب نشینی کند جریان آتش زیر خاکستر دوباره فعال خواهد شد تا امتیازات دیگری بگیرد و اگر عقب نشینی نکند اعتراضات به بهانه های مختلف در تمام نقاط کشور رقم خواهد خورد. پس به درک و عزم ملی و استحکام حاکمیتی نیاز است تا با تصمیمات درست توده های اجتماعی معانی جدید از کنش گری اثر بخش حاکمیت در رفع مشکلات را درک کند و جریان اعتراض خشن نتواند معنای جدید در تقابل با دولت بسازد در غیر این صورت، بحران، لایه لایه توسعه می یابد و ظرفیت توده ای بیشتری پیدا می کند.
مبحث مهم دیگر اینکه دشمن قصد داشت و دارد نه تنها دایره اعتراضات را در تهران و شهرهای بزرگ شعله ور نگه دارد بلکه شهرها و قومیت های مختلف و تمام اقشار جامعه را اعم از زنان، جوانان، ورزشکاران، سلبریتی ها و... هر چند وقت یک بار با شعله ور کردن جریانات اعتراض، بر امتداد آن تا مدت های مدید و حتی با اقدامات تروریستی در نقاط مختلف کشور، این ذهنیت را ایجاد کنند که "امنیت" همان مزیت مطلق و رقابتی جمهوری اسلامی برای شهروندان بود که دیگر وجود ندارد.
نکته ی مهم دیگر، توجه به آرایش رسانه ای تلویزیون های ضد ملت ایران و رسانه های ایرانی است. تا چند روز که رسانه های ایرانی در بُهت به سر می بردند، بعد که به خود آمدند، سیاست بی طرفی را برگزیدند و ب۹ه طرفداران معترضان و اهالی اغتشاش فرصت دادند که با خیال راحت و وسعت وقت، حرف های شان را بزنند و اغتشاش را تئوریزه کنند، غافل از اینکه، کسانی که برای دفاع از معترضان به تلویزیون رسمی ما آمدند، جزو معترضان نبودند، بلکه از هوادان شان بودند که ترجیح آنها بر سکوت بود اما رسانه ملی به آنها تریبون داد. یعنی رسانه ی ملی به یک جریان بی هویتِ عصبی، سرو شکل رسمی داد و از هیچ، برای شان ایدئولوگ تراشید.
خیلی از تحلیل گران بحران های اجتماعی از روز اول منتظر شدند که رهبر این جریان، رخ بنماید، اما کسی خودش را به عنوان رهبر معترضان معرفی نکرد. سلبریتی ها و ورزشکاران را نمی شود رهبر تلقی کرد، چون رهبر جنبش های اجتماعی در علم سیاست، تعریف مشخصی دارند که با افراد فعلی، تطابق شکلی و ماهوی ندارد. اغتشاش گرها، رهبر مشخصی ندارند، برنامه ندارند و خواسته ی مشخصی هم ندارند. گزینه ی آلترناتیو آنها پهلوی سوم است.
به ظاهر می خواهد سلطنت پهلوی را احیا کنند، اما این پهلوی مویی از دو پادشاه قبل به ارث نبرده و ریشه های سنتی و اجتماعی و فرهنگی ایران را نمی شناسد و بی هویت تر از نسل قبلی خود است . او ۴۴سال است با نفرت به ایران نگاه می کند، نه توجهی داشته و نه دقتی. از ولیعهدی بزرگ ارتش داران منطقه به شهروند عادی ایالات متحده تبدیل شده و آرزوهایش بر باد رفته. گزینه ی دلخواه اغتشاش گران، آنارشی و هرج و مرج است، وگرنه ۶۰ روز فرصت خوبی بود برای رونمایی از الگویی برای ایرانی که ادعایش را دارند.
حذف کامل نیروهای سیاسی میانجی و میانه رو از فضای سیاسی ایران طی دوره ریاست جمهوری آقای رییسی نیز در رادیکالیزه شدن فضای سیاسی و نظام گفتاری معترضان نقش مهمی دارد. اینکه استانداران در استان های مختلف به ستادهای فعال در عرصه انتخابات و در ستاد آقای رییسی اهمیت ندادند و گروه های میانه رو و انقلابی با این کار از صحنه سیاسی اجتماعی کنار گذاشته شدند یکی از این عوامل است. برای کنترل ناآرامی ها باید این گروه های سیاسی میانه رو وارد جامعه شوند. این عمل با تغییراتی در عرصه های سیاسی، در استانداری ها در فرمانداری ها و شورای شهر و ... در ادارات مختلف قابل انجام است، تا این گروه ها وارد عرصه شوند و دلگرمی در لایه های انقلابی ایجاد شود و وارد گفت وگو با معترضان شوند و شدت اعتراض ها را کاهش دهند و سپس کنترل کنند.
این بحران، سر و سامان نمی گیرد مگر اینکه:
ایجاد امید های کوچک و سپس شاهد شوک اجتماعی بزرگ و اثرگذاری از طرف دولت باشیم.
اصلاح ساختار سیاسی و اقتصادی فوری و گام به گام برای رسیدن به این مقصود لازم است.
قوانین لازم در حوزه مسائل اجتماعی توسط مجلس، اصلاح شود.
اعمال مقتدرانه قوانین قضایی به طور دقیق و کامل توسط دستگاه قضا.
ساختار کنش گری رسانه ای اصلاح شود و به دنبال ایجاد محیط چند صدایی واقعی و نه تصنعی و منفعلانه باشیم.
این اقدامات می تواند امید اجتماعی ، امیدهای کوچکی که می تواند ظرفیت توده ای اعتراض خشن را از بین ببرد و در آخر، امکان و احتمال انتشار و سرایت اجتماعی اعتراض خشن را بسیار کم کند.
افزایش تعداد شهدای حادثه تروریستی ایذه به ۷ نفر
