اختلال برانگیختگی تناسلی مداوم PGAD و یا سندروم واژن بی قرار که با نام های دیگری از جمله: سندروم جنسی مداوم، بیماری وایس و اختلاف برانگیختگی زنان نیز نامیده می شود، مشکلی است که برخی زنان با آن درگیر هستند. افراد دچار واژن بی قرار با مشکلات زیادی در زندگی خود روبرو بوده و در انجام برخی فعالیت های روزانه ناتوان هستند. عدم کارکرد درست اندام جنسی منجر به بروز اختلالات مختلفی در زنان و مردان می شود.
این سندرم اولین بار در سال 2001 توسط دکتر Leiblum گزارش شده است.به نظر دکتر Leiblum بین یک زن حشری و سندرم اختلال انگیختگی تناسلی مداوم فرق زیادی است زیرا زنان حشری از فکر کردن و تماس جنسی لذت می برند ولی بیمارن مبتلا به سندرم بی قراری تناسلی چون به طور نا خود اگاه دچار تحریک جنسی مداوم هستند دچار حالت های ترس و اضطراب می شوندبه این دلیل دکتر Leiblum استفاده از لغت سندرم زن حشری برای این بیماران را درست نمی داند.
به طور میانگین بیش از ۴۰ درصد زنان با مشکلات جنسی مواجه هستند. بیماری های جسمی و عوامل فیزیولوژیکی می تواند تاثیر قابل ملاحظه ای در بروز اینگونه بیماری ها داشته باشد. از این رو در این مطلب به بررسی اختلال برانگیختگی زنان و یا واژن بی قرار پرداخته ایم.
سندروم واژن بی قرار
همانطور که اشاره کردیم، عدم عملکرد صحیح اندام جنسی منجر به بروز اختلالات مختلفی می شود. یکی از این موارد، تحریک آلت تناسلی در زنان به صورت خود به خودی، غیرقابل کنترل، مداوم و همراه با ارگاسم و یا بدون ارگاسم است. در این حالت بدون احساس میل جنسی، ناحیه تناسلی متورم شده و به صورت خودکار تحریک می شود. شاید به نوعی بتوان تحریک جنسی مداوم در زنان را با سندروم نعوظ دائم در مردان معادل دانست. تحریک فیزیکی ناشی از واژن بی قرار ممکن است شدید و طولانی مدت بوده و تا چندین روز باقی بماند.
رسیدن به ارگاسم گاهی می تواند منجر به تسکین موقت شود، اما پایدار نبوده و بعد از مدتی، علائم دوباره باز خواهد گشت. عموماً بازگشت علائم غیر قابل پیش بینی و ناگهانی رخ می دهد. برای افراد مبتلا به سندروم واژن بی قرار، انجام برخی فعالیت های روزانه می تواند باعث بروز علائم تحریک، درد و یا ارگاسم شود. مانند: سوار شدن در قطار یا خودرو، توالت رفتن و…
باید متذکر شد که بیماران مبتلا به برانگیختگی تناسلی مداوم، احساس لذت نکرده و حتی در روابط زناشویی خود با درد مواجه هستند و اکثراً از آن اجتناب می کنند. زیرا تحریک مداوم ناشی از بیماری باعث تورم ناحیه تناسلی و درد در آن خواهد شد. حتی عدم درمان این بیماری منجر به افسردگی و خودکشی در برخی زنان شده است. اما سوال رایج در این رابطه آن است که درمان اختلال برانگیختگی زنان چیست؟ آیا درمانی وجود دارد؟ اما قبل از شناخت درمان واژن بی قرار، به بررسی دلایل ایجاد آن می پردازیم.
دلایل ایجاد سندروم واژن بی قرار
اختلال برانگیختگی جنسی زنان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در برخی مواقع، بیماری های پس زمینه ای مانند: دیابت یا فشار خون بالا عامل ایجاد واژن بی قرار هستند. همچنین استرس و عصبانیت، وجود عفونت در ناحیه تناسلی، بروز حساسیت به وسایل جلوگیری بارداری نیز می تواند منجر به بروز سندروم واژن بی قرار شود.
در مواردی نیز عوارض داروهایی که برای برخی بیماری ها از جمله فشار خون بالا، استرس و اضطراب، مشکلات گوارشی و یا سرطان تجویز می شود، باعث بروز این اختلال می گردد. باید توجه داشت که عوامل فیزیولوژیکی نیز می توانند در ایجاد اختلال مذکور نقش داشته باشند. برخی از این عوامل شامل عدم برقراری ارتباط موثر و احساسی قبل از رابطه زناشویی از طرف مرد، افسردگی، عدم اعتماد به نفس، سوء استفاده جنسی، استرس و خستگی، ترس از بارداری و … هستند.
توجه داشته باشید که سندروم واژن بی قرار منجر به بروز علائمی از جمله: عدم تمایل به رابطه جنسی، عدم لذت از رابطه زناشویی، نرسیدن به ارگاسم، حملات پانیک، بی خوابی و عدم ترشح واژن برای سهولت در رابطه زناشویی می شود. به این ترتیب افراد مبتلا به اختلال برانگیختگی زنان، علیرغم تحریک مداوم از ایجاد رابطه زناشویی لذت زیادی نبرده و عموما این تحریکات با دردهمراه هستند.
نشانه ها و علایم اختلال سندروم واژن بی قرار
علامت اولیۀ اختلال برانگیختگی تناسلی مداوم یک سری احساسات ادامه دار و ناراحت کننده در مورد و پیرامون مسائل تناسلی شامل چوچوله (کلیتوریس)، باسن، واژن، پرینیوم، و مقعد است.حس های تجربه شده زیر عنوان دیسزتیژیا شناخته می شوند و می توانند موارد زیر را شامل شوند:
- خیس کردن خود
- خارش
- فشار
- سوزش
- تپیدن
- گز گز کردن
این حس ها می توانند به این منجر شوند که فرد دچار PGAD مداوماً چنین احساس کند که گویی این دم آن دم است که دچار ارگاسم شود، یا ممکن است موجی از ارگاسم های خود به خودی را تجربه کند.به هر جهت، این علایم در شرایط فقدان اشتیاق یا میل جنسی روی می دهند.به اوج رسیدن ممکن است باعث فروکش موقتی علایم شود، اما علایم مزبور ناگهان و در طول فقط چند ساعت برمی گردند.
عوارض روحی سندروم واژن بی قرار
دوره های برانگیختگی شدید ممکن است چندین بار در طول روز برای هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها ادامه یابد.این اختلال می تواند به بروز علایم روان شناختی به علت ناراحتی مداوم و تأثیر سوء بر زندگی روزمره منجر گردد.این علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اضطراب
- حملات پانیک
- افسردگی
- پریشانی
- ناامیدی
- احساس گناه
- بی خوابی
مردم دچار اختلال برانگیختگی تناسلی مداوم مزمن یا غیر قابل علاج ممکن است در نهایت مفهوم لذت جنسی را از یاد ببرند، زیرا ارگاسم در آنان بیش از آنکه نوعی تجربۀ لذت باشد راهی برای رهایی از درد است.
پریاپیسم، PSAS و PGAD: چه تفاوتی دارند؟
برخی دکترها پرپاپیسم در مردان را به عنوان نوعی اختلال تناسلی مداوم طبقه بندی می کنند. پریاپیسم نعوظ پایدار و مهارناپذیر آلت تناسلی مردانه در شرایط عدم وجود میل جنسی است.PGAD با بیش فعالی جنسی یا افزایش نیاز به خشنودی جنسی که از لحاظ دیگر زیر عنوان ساتیریازیس در مردان یا حشری وارگی در زنان شناخته می شود مرتبط نیست.این اختلال پیشتر زیر عنوان سندرم برانگیختگی مداوم جنسی (PSAS) شناخته می شد، اما نام مزبور به PGAD تغییر یافت و PSAS عنوانگر اشتیاق جنسی فعال شد.
تشخیص اختلال سندروم واژن بی قرار
حتی تا همین سال های اخیر تشخیص رسمی PGAD ممکن نبود.
متون پزشکی صرفاً همین اواخر PGAD را به عنوان یک سندرم متمایز طبقه بندی کرده اند. راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی IV یا (SM-IV)، اختلال برانگیختگی تناسلی مداوم را به عنوان یک اختلال پزشکی قابل تشخیص شناسایی نکرده است.
به هر جهت این مورد به DSM-V افزوده شده و بنابراین اکنون می توان به تشخیص PGAD رسمیت بخشید.
پروفسور ساندرا آر. لیبلوم / Sandra R. Leiblum، استاد روان پزشکی بالینی در دانشکدۀ پزشکی دانشگاه پزشکی و دندان پزشکی رابرت وود جانسون، برای نخستین بار این بیماری را در سال 2001 مستند کرد. خانم پروفسور لیبلوم 5 معیار برای تشخیص صحیح PGAD فهرست کرد. این 5 معیار عبارتند از:
- برانگیختگی (تحریک) غیر ارادی ناحیۀ تناسلی و کلیتورال که برای مدتی طولانی طی ساعات، روزها یا ماه ها ادامه پیدا می کند
- هیچ علتی برای برانگیختگی تناسلی نمی توان شناسایی کرد
- برانگیختگی تناسلی با تمنای جنسی همراه نیست
- حس مداومت برانگیختگی تناسلی خودخوانده و ناخواسته احساس می شود
- پس از یک یا دو بار ارگاسم، برانگیختگی تناسلی فیزیکی از بین نمی رود
چنین به نظر می رسد که تا به امروز این پنج مقیاس تنها معیار های مدون شده برای تشخیص PGAD تا به امروز باشند.
درمان واژن بی قرار
در حال حاضر تحقیقات متعددی برای پیشگیری و درمان سندروم واژن بی قرار در حال انجام است. اما مدیریت علائم از موثرترین روش های درمانی می باشد. زیرا در اکثر موارد، علت بروز این اختلال مشخص نیست. درمان روانشناسی از جمله درمان روان شناختی رفتاری CBT می تواند کمک شایانی در شناسایی محرک ها به زنان کرده و تکنیک های پرت شدن حواس برای مدیریت علائم را به آنها آموزش می دهد.
در موارد شدید، الکتروشوک درمانی نیز می تواند موثر باشد. در این حالت، جهت آرام کردن بیمار مقدار کمی شارژ الکتریکی از مغز وی عبور داده می شود. تجویز برخی داروها نیز در تسکین اختلال برانگیختگی تناسلی مداوم تاثیرگذار است. دارو های هورمونی، دارو های افسردگی و … باید توجه داشت که به علت عدم شناخت کافی از بیماری واژن بی قرار، هنوز درمان قطعی برای آن پیدا نشده و صرفاً درمان های مذکور در جهت کاهش علائم بیماری هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر و راهنمایی های لازم از بیماری سندروم واژن بی قرار با مشاورین متخصص ما در مرکز سنا مشاوره در تماس باشید.
اقدامات جزئی اما مهم برای درمان سندروم واژن بی قرار
- اول اينکه ميتوانيد هربار که حالتان بد ميشود دوش آب گرم را باز کنيد زيرش دراز بکشيد جوري که آب روي ناحيه تناسلي بريزد. کاملا و پاهايتان را بالا برده و به ديوار تکيه دهيد. انقدري آب بر روي ناحيه تناسلي تان ريخته شود تا آن قسمت کاملا بي حس شود، و در هر قسمتي که حس درد يا تحريک داريد آن را به مدت چند دقيقه محکم با انگشتانتان فشار دهيد.
- براي نشستن هاي طولاني حتما از بالشتک هايي که شبيه دونات هستند و درونشان حفره دارند براي زير نشيمنگاه تان استفاده کنيد تا به عصبتان فشار نيايد.
- ورزش کنيد تا سروتونين و دوپامين ترشح کنيد اما نه ورزش هاي طولاني و سخت زيرا حال شما را بدتر خواهد کرد. روزي 10 تا 20 دقيقه ورزش آرام و ملايم که برايتان لذت بخش است انجام دهيد.
- پذيرش: با بيماري خود کنار بياييد گاهي با مشکل خود دوستانه صحبت کنيد و آن را همراه خودتان بپذيريد.
- کارهايي انجام دهيد که ذهن شما را درگير ميکند و به آن علاقه داريد در واقع حواس خودتان را پرت کنيد.
- از رابطه جنسی دوري نکنيد. اما تفاوت بين زماني که مايل به انجام رابطه جنسی هستيد يا فقط زماني که ميخواهيد براي رهايي از حس بي قراري رابطه جنسی داشته باشيد را تشخيص دهيد. در اين زمان بهتر است که از رابطه جنسی دوري کنيد چون حال شما بدتر خواهد شد درست مثل کسي که با داشتن اگزما وقتي خودش را ميخاراند حالش بدتر خواهد شد.
- ميتوانيد در صورت بي خوابي از داروي آرامبخش يا گياه اسطقدوس استفاده کنيد تا راحت تر بخوابيد.
- عضلات ناحيه تناسلي خود را هنگام حمله با دم و بازدم شل و ريلکس کنيد.
راهکارهایی برای درمان گشادی واژن
