به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز،شغل منبع درآمد و عامل شناسایی است و محل کار، جایگاهی است که تقریبا نیمی از عمر خود را در آن سپری می کنیم. معمولا هر کدام از ما روزی حدود هشت ساعت از وقتمان را در محل کار می گذرانیم. اگر ساعت هایی را هم که صرف رفت و آمد و اضافه کاری می شود، حساب کنیم، این زمان شاید روزانه به 10 یا حتی 12 ساعت هم برسد. اما با این حال برخی از ما، هر چه بیشتر کار می کنیم، کمتر لذت می بریم؟
در چنین شرایطی، ممکن است شغل ما، عامل ناخوشی و لذت نبردن مان باشد. امروزه فشار روانی (استرس)، می تواند محیط کار را برای فرد «ناخوشایند» کند. بد نیست بدانید بعد از بحران های خانوادگی، فشار روحی دومین مشکل بسیار مهم محل کار محسوب می شود. هر ساله بر اثر کاهش بازدهی، کارگریزی و مرگ نابهنگام، میلیاردها به هدر می رود و 50 درصد تلفات جانی ناشی از 10 علت عمده مرگ و میر را می توان به عوامل رفتاری، از جمله فشار روانی نسبت داد.
فشار روانی و کامیابی
اگرچه برای داشتن عملکرد بالا، نیاز به اهرمی همچون فشار است و باید آدرنالین خون نیز افزایش پیدا کند تا راندمان و عملکرد کاری بالاباشد. ولی در این بین تنش بیش از حد، موضوعی متفاوت است که می تواند با پیامدهای منفی همراه باشد. خستگی، بی خوابی، فشار خون، سردرد، زخم، ترش کردن، ناتوانی در تمرکز یا آرمیدن و بی اشتهای از شایع ترین نشانه های وجود فشار نامطلوب شغل در محیط کار است. افسردگی، معمولا از تنش محل کار ناشی می شود. چه بسا افسردگی با زودرنجی (تندمزاجی) و خشم، دیر رسیدن و تمایل به دوری جستن از همکاران نمایان شود.
عامل تنش شغلی چیست؟
کار زیاد و تعارض شخصیت (به ویژه با بالادستان) دو نمونه از رایج ترین علل تنش شغلی هستند. البته قبول مسئولیت سنگین، علت دیگری است. کسانی که در مشاغل مدیریت انجام وظیفه می کنند، غالبا از حجم زیاد کار شکوه می کنند اما با این حال، این افراد امتیازی دارند که شاید از وجودش بی خبر باشند و آن نرمش پذیری است. این قدرت در این افراد وجود دارد که با گفت وگو و حتی رویارویی، تنش محل کار را کاهش دهند. این مزیت برای سایر کارکنان مانند کارگرانی که در خط تولید کار می کنند یا کسانی که به کارهای دفتری سرگرم هستند، وجود ندارد. شغل هایی که ملال آور و یکنواخت به نظر می رسند، همان قدر بر انسان فشار وارد می سازند که مشاغل اجرایی کارآمد.
