به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از فارس، در بیست و چهارمین روز از ماه مبارک رمضان، جمعی از دانشجویان و نمایندگان تشکل های دانشجویی سراسر کشور با حضرت آیت الله خامنه ای دیدار کردند.
در این مراسم و پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، نمایندگان اتحادیه های بزرگ دانشجویی کشور به بیان دیدگاههای خود پرداختند.
* دبیر اتحادیه دانشجویان مستقل: برخی به بهانه برخورد با فساد، قائل به هیچ چارچوبی نیستند
بر همین اساس امیرحسین پناهی دبیر اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل در این مراسم به سخنرانی پرداخت.
متن کامل سخنان پناهی در ادامه آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«انقلابی هزینه می دهد اما نه سیستم را هزینه خود می کند، نه به سیستم هزینه تحمیل می کند.»
رهبر عزیز انقلاب اسلامی
سلام علیکم
از شما تشکر می کنم که چراغ این محفل همچنان روشن است و این دیدار صمیمانه مجدداً برقرار شده است. اکنون که به لطف خداوند متعال پس از دو سال دوری، از نزدیک با حضرتعالی گفتگو می کنیم، به نمایندگی از اعضای اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه های سراسر کشور نکاتی را عرض می نمایم.
حضرت آیت الله خامنه ای
سال گذشته و پیش از انتخابات ریاست جمهوری، در همین تریبون گفتیم که ریشه بسیاری از چالش ها و ناکامی های کنونی کشور، ساده انگاری و عدم درک پیچیدگی های ذاتی امر حکمرانی است. عدم درکی که موجب شده تا در نتیجه چالش های پیچیده دهه 90، شاهد کاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به نظام جمهوری اسلامی باشیم. تحقق حکمرانی عادلانه،به عنوان غایت نظام اسلامی در گرو عقلانیت در حکمرانی است. عقلانیت یعنی توجه به سه مولفه حیاتی : حکمرانی عالمانه، صادقانه و شجاعانه.
نخست، حکمرانی عالمانه:
یکی از گرفتاری های ما در چهار دهه گذشته، خلأ نظریه پردازی کاربردی برای اداره کشور براساس مبانی دینی،ادعاها و اهداف کلان جمهوری اسلامی بوده است. در نتیجه این خلأ، برخی برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها در هنگام اجرا به ضد خود تبدیل شده و اهداف اولیه را نقض می کنند. به عبارت دیگر، ما گاهی غریزی و بدون ایده حرکت کرده ایم و یا فراوان متکی به دستورالعمل های غربی بوده ایم!
فی المثل بارها از همین تریبون گفته شده که آقای رئیس جمهور! آقای وزیر آموزش و پرورش! آقایان شورایعالی انقلاب فرهنگی! توسعه مدارس پولی، نقض آشکار عدالت اجتماعی و یک بی عدالتی ساختاری ست. فروختن آینده به پولدارها، به واسطه تغییر بنیادین در اکوسیستم آموزش، تحقیر طبقه مستضعف است.
آیا کسی در آن ساختمان وزارت آموزش و پرورش به اصلاح این رویه غلط فکر می کند؟ آیا وزیر محترم آموزش وپرورش اصلا بضاعت و ایده مناسب برای چنین تغییر بنیادینی را دارد؟
یکی دیگر از مصادیق اقدام در خلاء تئوریک، خصوصی سازی بانک ها در دولت مدعی عدالت بود. البته بانک های خصوصی دنباله زنجیره معیوب و پر از اشکال بانکداری در کشور هستند که عوارض آن در بانک های دولتی نیز مشاهده می شود! آقای وزیر اقتصاد! والله ما این همه بانک لازم نداریم. ضرورتی ندارد در این جنگ اقتصادی با پشتوانه بانک مرکزی، بانک های خصوصی هر کار غلطی دلشان خواست بکنند، اطراف تهران کاخ بسازند، نقدینگی و تورم را افزایش بدهند و با رفت و آمد دولت ها پابرجا بمانند. ایده وزارت اقتصاد برای تحول در نظام بانکی کشور چیست؟
سخن گفتن از حکمرانی بدون علم و ایده یعنی مدیریت پر اشکال منابع زیست محیطی و آب! محدودیت منابع آبی، مشکل امروز است و بحران فردای کشور خواهد بود. تاب آوری اجتماعی در برابر تنش های آبی، بسیار شکننده و کوتاه مدت است. حکمرانی غیر عالمانه یعنی پتروشیمی را در زمین حاصلخیز میانکاله بسازیم و کارخانه فولاد را در کویر مرکزی! وزارت نیرو چه ایده ای برای مدیریت مصرف، کاهش تبخیر و هدررفت و یا شیرین سازی و انتقال آب دارد؟
ما با چه ایده ای قرار است به مقابله با ابر چالش های حوزه بهداشت و درمان برویم؟ تا کی قرار است پیشگیری به جای درمان، آموزش پزشکی بدون فشارهای عصبی عجیب و غریب، طرح پزشک خانواده و نظام ارجاع در لیست آرزوهای تحقق نیافته باقی بماند؟
در مورد چالش های حوزه سربازی و مطالبات مطرح شده از سوی جوانان، مجموعه های مسئول ایده ای جز سکوت و سرپوش ندارند؟
این موارد تنها معدودی از مسائل بی شماری هستند که حل و فصلشان در گرو ایده محوری و نوآوری است. دولت، به عنوان اصلی ترین رکن اجرائی نظام، متولی اصلی نوگرایی در اداره کشور است؛ لکن دولت جناب آقای رئیسی در ایده پردازی کم توان و در گفتمان سازی لکنت بیان جدی دارد.
دوم، حکمرانی صادقانه:
یکی از اصول پرتکرار عهدنامه مالک اشتر توجه به مردم، خشنودی آن ها و قضاوت عمومی است. حضرت علی(ع) به مالک فرمان دادند، چیزی را به خود منحصر نکند که همه مردم در آن یکسان اند. فرمودند خلف وعده، سبب خشم خدا و مردم است و این یعنی حکومت دینی حکمرانی صادقانه و مردمی است.
خشم خدا و مردم در این تبعیض است که فرزندان برخی مسئولان ارشد نظام، سفرهای لاکچری، سفره های رنگین و خریدهای خارجی آنچنانی داشته باشند و توده مردم زخم خورده تحریم و گرانی.
عجیب و غیرصادقانه نیست که ما فلان شبکه اجتماعی را فیلتر کرده ایم، بعد رجال مملکتی جملگی در همان رسانه فیلترشده توئیت می زنند؟
بی شک در میان تمامی دستگاه ها، «صداوسیما» در زمینه تحقق حکمرانی صادقانه، بیش از دیگران وظیفه دارد. حضرت آقا! حال تلویزیون خوب نیست. انتظار داریم در دوره جدید مدیریت رسانه ملی چارچوب های غیرقابل انعطاف و غیرضروری برداشته شود و با انتشار صحیح، به موقع و تخصصی تحلیل ها و اخبار، بخشی از سرمایه اجتماعی از دست رفته نظام ترمیم گردد. صداوسیما وظیفه دارد میدان دار گفتگوهای ملی و نخبگانی بوده و در عین حال از طریق هنر و سرگرمی، پیام های فرهنگی خود را منتقل کند. مدیران صداوسیما فراموش نکنند که رویکرد اقلیت محور موجب از بین رفتن مرجعیت رسانه می شود. بی توجهی به سرگرمی و فرم و عدم شناخت آنتن پاشنه آشیل رسانه ملی است! لذا ضروری است رئیس محترم سازمان معیارهای تحول را مشخص و برای نجات صداوسیما از وضعیت کنونی برنامه ریزی راهبردی ارائه دهد.
رهبر معظم انقلاب!
قرار بود شورای نگهبان شاخص های احراز صلاحیت نامزدهای انتخاباتی را شفاف و تبیین کند اما آقایان به طرح گزاره های کلی اکتفا کردند. نتیجه اش، سوالات و ابهاماتی بود که این بار نه در میان منتقدان سنتی شورا، بلکه در میان جوانان انقلابی شکل گرفت. آیا شورا وظیفه ندارد به این پرسش ها، پاسخ های روشن و صریح بدهد؟
حضرتعالی همان زمان فرمودید، اشتباهات در جریان احراز صلاحیت های نامزدهای انتخابات جبران شود. آن اشتباهات چه بود؟ سرانجام دستور حضرتعالی چه شد؟ البته ما هرگز دغدغه مند مطالبات یک نامزد مشخص و معلوم الحال نبوده ایم. نگرانی اصلی جریان انقلابی جلوگیری از آسیب رسیدن به حکمرانی صادقانه و جمهوریت نظام بود. معتقدیم تصمیمات و ابهاماتی از این دست می تواند جمهوریت نظام را تهدید کند. تهدید هم با ه دو چشم و هم با ح جیمی!
یکی از وجوه اساسی حکمرانی صادقانه، شفافیت است. شفافیت توصیه امیرالمونین و یک اصل عقلانی و راهگشا است. گویا نمایندگان مجلس شورای اسلامی هنوز قصد ندارند زیربار شفافیت نیم بند آرای خود بروند. همان ها که در نشست های دانشجویی شعارشان شفافیت بود با امروز و فردا کردن و ترفندهای غیر صادقانه از زیر بار مسئولیت و عمل به وعده هایشان شانه خالی می کنند. در چنین شرایطی مردم از خود می پرسند مجلسی که به مهم ترین وعده خود عمل نمی کند آیا در سایر موارد می تواند مدعی رفتار صادقانه باشد؟ اگر حاکمیت به اختیار و تدبیر خود وارد اتاق شیشه ای نشود، مردم آن را از حیاط خلوت ها بیرون می کشند.
اینکه فضای مجازی، جولانگاه افشاگری ها و انتقام گیری های سیاسی شده، بی ارتباط به همین کاستی ها نیست. عجیب است که برخی فعالان مجازی اجاره ای و پروژه ای با تکیه بر داده هایی که ادعا می شود از مبدا دستگاه های حاکمیتی است به اسم روزنامه نگاری تحقیقی دست به افشاگری می زنند!
اگر کسی اراده ای برای اصلاح حال و روز برخی مسئولین دارد، زمینه تحقق شفافیت در عملکرد، دارایی ها، دستمزد و پاداش را فراهم کند نه اینکه به مدعیان عصبی مزاج عدالت خواهی پروژه ای سرویس بدهد. وقتی عدالت خواهی از عقلانیت تهی شد، راست و دروغ را به هم می دوزند، خطاهای بزرگ و فساد هم کیشان خود را نادیده می گیرند و اشتباه فلان مسئول را به پای کل نظام و همه تاریخ جمهوری اسلامی می نویسند!
رهبری عزیز!
حاکمیت در برابر پرسش افکار عمومی مسئولیت دارد و موظف است پاسخگوی عموم مردم باشد. تلخ و دردآور است که با وجود انبوهی از چالش های پیچیده، ما از حواشی ماجراهای ورزشگاه مشهد هم صدمه می بینیم و فوتبال ملی که می تواند نمادی از موفقیت جمعی و زمینه ساز دلگرمی و وحدت اجتماعی باشد، می شود بهانه ضدانقلاب! ماجرای عصبانی کردن مردم، گاهی آنقدر تمیز و بی نقص پیش می رود که گمان می بریم، نکند سرویس های بیگانه نقشه گرفتن ایران از ایرانیان در چنین حوادثی دنبال می کنند.
به واسطه این تفرقه افکنی دوباره باهم قهر می کنیم و به جان هم می افتیم! آقایان! یکبار برای همیشه با مناسب سازی فضا، امکان حضور بانوان در ورزشگاه ها را فراهم کنید و یا اگر تصمیم دیگری دارید صادقانه اعلام کنید.
حضرت آیت الله خامنه ای!
شورایعالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، بر اساس تنفیذ اختیار حضرتعالی شکل گرفته است لکن با برخی تصمیمات خلق الساعه همچون افزایش ناگهانی قیمت بنزین بدون اطلاع مردم،حکمرانی صادقانه را تحدید می کنند. لذا از شما خواهش می کنیم و پیشنهاد می دهیم که حدود اختیارات این شورا و نظام مسائلی که در آن اجازه ورود و تصمیم گیری دارد را مشخص نمایید.
سوم، حکمرانی شجاعانه:
متاسفانه حاکمیت با گذشت 43 سال از انقلاب اسلامی، هنوز جرئت اخذ برخی تصمیمات بزرگ و تحولی را به دلایل و بهانه ها و مصلحت تراشی ها ندارد.
آیا می توان از اصلاح ساختار سنتی و پوسیده بودجه گفت و در عمل رویه های سابق را تکرار کرد؟ آیا می توان مدام از مبارزه با تبعیض و فساد گفت ولی در رعایت حال آقازاده ها و دامادها اسراف کرد؟
آیا می توان از تحول در آموزش و پرورش سخن گفت ولی دست اقلیت سرمایه دار را برای توسعه آموزش پولی باز گذاشت؟آیا می توان از مولد نبودن مراکز پژوهشی انتقاد کرد و به ملزومات آن پایبند نبود؟ آیا می توان همزمان با اعطای انحصار از خودروسازان داخلی تقاضای کیفیت کرد؟ آیا می توان اصلاح نظام مالیاتی را معطل سرمایه سالاران نمود؟ آیا می توان جوانان را به ازدواج و فرزندآوری تشویق کرد اما بازار مسکن را یله و رها نگاه داشت؟ نمی شود آقاجان. تغییر شجاعت می خواهد.
و اما کلام آخر:
تجربه دهه 90 کاهش سرمایه اجتماعی و ماموریت دهه پیش رو ترمیم آن است! اگرچه دشمن سعی می کند بن بست نمایی کند، معتقدیم، به تعبیر شهید عزیز ما حاج قاسم سلیمانی، میزان فرصتی که در بحران ها هست در خود فرصت ها نیست! اما شرط اول قدم آن است که عاقل باشی! امام عزیز ما فرمود: «ما غیر از خدا کسی را نداریم، و نخواسته ایم که داشته باشیم.» ایران عزیز، امروز بیش از همیشه نیازمند بسط این روحیه است. و باز به فرموده امام «آنچه ما راغلبه داد، این روحیه بود.»
برای ما دعا کنید تا ثابت قدم، با حفظ روحیه انقلابی، خدمتگزار ایران عزیز اسلامی مان باشیم.
آقا به روزگاران، مهری نشسته بردل
یرون نمی توان کرد، حتی به روزگاران
ما دو دغدغه بسیار مهم داریم که علاقه مندیم نقطه نظر حضرتعالی درباره آنها را بشنویم، یکی در مورد مسئله جوانگرایی و دیگری در خصوص مسئله آرمان گرایی و مطالبه گری.
در مورد جوانگرایی که حضرتعالی تاکید بسیار زیادی در سال های اخیر داشته اید، چند آسیب مهم قابل مشاهده است. یکی عدم شایسته سالاری است که بعضی از آقایان، اقوام، همشهری ها و منتسبان خودشان را وارد لیست ها، پست ها و صندلی ها می کنند. حقیقت تلخ این است که سیستم چندان آمادگی پذیرش جوانان آرمان خواه را ندارد و معمولا محافظه کار ها در آن رشد می کنند. که اگر فکری به حال آن نکنیم جوان گرایی کارکرد خود را از دست می دهد. ضمن اینکه معتقدیم حتی اگر قدیمی های تشکل های دانشجویی پست های دولتی و حاکمیتی بگیرند، استقلال تشکل ها نباید خدشه دار شود و مسیر مطالبه گری باید ادامه داشته باشد.
اما در مورد آرمان گرایی و مطالبه گری،گاهی مشاهده می کنیم فعالان ساختارشکن می شوند و به بهانه برخورد با فساد، قائل به هیچ چارچوبی نیستند. در مقابل برخی دیگر وقتی می بینند که مطالبه گری ها به نتیجه نمیرسد، سرخورده می شوند. خواهش می کنیم در خصوص ملاحظات مطالبه گری و آرمان خواهی در تشکل ها در شرایط کنونی، ما را از رهنمودهای خود بهره مند سازید.
* نماینده دانشجویان بسیجی: توسعه علم و فناوری در کشور ثمره عقلانیت انقلابی است
محسن نراقی دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور نیز در این دیدار به بیان دیدگاه ها و مطالب خود پرداخت.
متن سخنان نماینده دانشجویان بسیجی در ادامه آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم آقاجان
در گام دوم انقلاب اسلامی، ایران عزیز نیازمند پیشرفت جهشی است و امید جز اصلی ترین مولفه های پیشرفت یک جامعه در راه حرکت به سمت آرمان های خود می باشد، به عقیده ما امیدآفرینی در جامعه فعلی ما برای حرکت به سمت تمدن نوین اسلامی نیازمند تحول است که در این باب نکاتی تقدیم حضور می گردد.
ما معتقدیم برای تحول مطلوب دو پایه اساسی دارد:
۱- ترسیم نقشه راه تحولی
۲- فرآیند تحقق بخشی به آن
ناظر به نقشه راه تحول
اسناد بالادستی زیادی همچون، سند چشم انداز 20 ساله، الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت نگارش یافته اند؛ بسیاری از این اسناد، به دلیل توقف در «کلیات»، «سنجشناپذیر بودن» با نقدهای جدّی از جمله «عدم ارتباط با واقعیت میدان» مواجه اند، مصداق کامل این ناکارآمدی در سندنویسی برای تحول، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است که تقریبا هیچ پیشرفتی در عرصه عمل نداشته و حوزه آموزش و پرورش کشور به جای تحول دچار بحران شده است!
معتقدیم کمرنگ بودن تحقق بخشی از اهداف انقلاب اسلامی در عرصه عمل، را باید در دو عامل جستجو کرد؛
« اول فقدان طرح کلان
و دوم نبود نظامات حکمرانی قابل اجرا» است.
حجم بالای مسائل بی پاسخ در حوزه هایی مانند پول و بانک، مسکن، سلامت، فضای مجازی، زنان و خانواده و نظام تعلیم و تربیت و علی الخصوص بحثی زیربنایی مانند عدالت و پیشرفت، گواه ضعف در این دو عرصه است.
بدون شک متولی اصلی پاسخ به این مسائل در سطح کلان «نهاد علم» است. اما متاسفانه نهاد علم خود اولین موضوع تحول است. حوزه های علمیه اغلب یا با مسائل حکمرانی نسبت معناداری ندارند یا درگیر مفاهیم انتزاعی اند و علوم انسانی در دانشگاه نیز، عمدتا درگیر ترجمه یا اسلامیزه کردن مباحث تولید شده توسط اندیشمندان غربی است و دانشگاه های ما هیچ گونه ایده ای برای نیازهای تحولی انقلاب اسلامی تولید نمی کند.
ما راهکار را، تمرکز نهاد علم بر مسائل کلان انقلاب اسلامی می دانیم؛ و این امر جز از طریق شکل گیری گفتگوهای واقعی بین صاحبان اندیشه محقق نمی شود. در صورت تحقق این امر، اندیشمندان واقعی جای «ژورنالیست های اندیشمند نما» را خواهند گرفت. از نگاه ما، مانع اصلی تحقق این امر مهم «کمبود تحمل و برخوردهای حذفی» در حوزه اندیشه ای است! چارچوب برخی از آقایان آنقدر تنگ است که حتی برخی دلسوزان درس پس داده نظام اسلامی نیز تحمل نمی شوند.
نتیجه این نوع نگاه این شده که دانشگاه های ما از پویایی بحث های فکری و رفت و آمدِ اندیشمندان، خالی شده و تنها برخی چهره های سیاسی کم بنیه، حق رفت و آمد به دانشگاه را دارند!
اما؛ با فرض دستیابی به یک طرح کلان و نسخه های عملیاتی آن، فرایند تحول نیازمند لوازمی است که به اختصار به برخی از آنان می پردازیم:
اول- تحول در ساختارهای کهنه
فربهی ساختاری و کثرت مراجع تصمیمگیر و سیاستگذار در برخی حوزه ها، عرصه را به گونه ای رقم زده که در تزاحم میان این ساختار ها، یا تصمیم لازم اتخاذ نمیشود، یا تصمیم لازمِ بهنگام اتخاذ نمی شود یا تصمیم واحدی گرفته نمیشود و هر نهادی در حال ساخت جزیره خویش است، و یا تصمیم می گیرند، ولی مسئولیت تصمیم گرفته شده توسط هیچکس پذیرفته نمی شود. عدم هماهنگی میان ساختارهای متولی امر فرهنگ و اختلافات سالهای اخیر این نهاد ها اعم از صداوسیما، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی، سازمان تبلیغات و... شاهد مثال مدعای مذکور است!
تزاحم میان این نهاد ها به حدی است که حتی زمانی که حضرتعالی با هدف رفع آن، دستور بازطراحی نهادهای فرهنگی را صادر کردید، نهاد های فوق در امر باز طراحی نیز با یکدیگر به تزاحم خوردهاند.
آخرین خروجی این مدل غلط در تصمیم گیری هم همین ماجرای پاسکاری طرح صیانت - فارغ از درست یا غلط بودن آن- در بین دستگاه های نظام است. نتیجه این به هم ریختگی و عدم مسئولیت پذیری این شده، که فضای فرهنگی کشور در عرصه فضای مجازی به سرزمین اشغالی تبدیل شده است!
فارغ از بحث تحول ساختار، پیرامون برخی سازوکارها و مسائل مربوط به نهادها سوالاتی در ذهن فرزندان انقلابیتان شکل گرفته که در اینجا به دو مورد از آن می پردازیم:
. آیا بنظر شما الزامی به وجود نهادی برای نظارت بر حسن اجرای قانون اساسی وجود دارد؟
2. آیا ورود شورای نگهبان به عرصه تشخیص مصالح سیاسی متناسب با شأن ساختاری-قانونی این نهاد مقدس است؟
دوم- انتخاب و انتصاب کارگزاران تحولی
اولین ویژگی کارگزاران تحولی، مسلح بودن به عقلانیت انقلابی است. تحول واقعی، عقلانیت انقلابی مسئولان را می طلبد. سال هاست برخی ادعای تناقض انقلابیگری با عقلانیت دارند و خودشان را «نماد عقلانیت!» نشان میدادند؛ درحالیکه ثمرهی عقلانیت آنها برجامی شد که هنوز که هنوز است فرصت برخی طراحی های جدید را از سیاست خارجی ما سلب کرده!
انقلاب اسلامی با عقلانیت مرسوم به پیروزی نرسیده و با این عقلانیت نیز پیشرفت نمی کند!
اگر بنا بود با دستگاه فکری برخی آقایان نظام اسلامی اداره می شد، همان ابتدا باید جنگ تحمیلی را واگذار می کردیم، موشک های خود را تحویل می دادیم!
توسعه علم و فناوری در کشور ثمره عقلانیت انقلابی و تعطیلی فناوری هسته ای و سیمان ریختن در قلب رآکتور اراک که قلب دانشمندان ایرانی بود ثمره عقلانیت برخی آقایان است! امروز هم اگر دستگاه سیاست خارجی کشور بخواهد با عقلانیت آقایانِ گذشته اداره شود، ثمره ای جز پشیمانی برای کشور نخواهد داشت!
دومین ویژگی کارگزاران تحولی، متوقف نشدن در سازوکار های کهنه است. نمونه ای از عبور از محافظه کاری و تفکرات کهنه که منجر به تحول شده، حرکات نو در بخش خبر صداوسیماست که امیدواریم عده ای سرعت این حرکت را کند نکنند.
سومین ویژگی کارگزاران تحولی، داشتن نگاه تحولی است. به عنوان نمونه برخی دستگاه های محرومیت زدا، بجای توانمندسازی منطقه هدف و از آب و گل درآوردن مستضعفان (ایده ای که توسط گروه های جهادی فهم شده اما توسط برخی مسئولین هنوز فهم نشده)، به برخی مسیرهای سهل الوصولِ رایج و همیشگی اما ناکافی مثل توزیع بسته های معیشتی اکتفا می کنند!
چهارمین ویژگی کارگزاران تحولی، شجاعت در تصمیم گیری است. شجاعت در تصمیم گیری ایجاب می کند؛ که برای دلخوشی غیرواقعی مردم یا بخشی از مردم تصمیم غلط یا بی تصمیمی را انتخاب نکنیم!
حتما در عرصه اداره کشور در بزنگاه هایی تصمیم درست برخلاف خواست ظاهری بخشی از مردم یا نیازمند مقابله با گروه های انحصار گر و ذی نفع است؛ تصمیماتی ناظر به ساماندهی فضای مجازی، ساماندهی نظام مالیاتی، اصلاح نظام سلامت، نظام بانکی، طرح شفافیت ... حتما با مقاومت از سوی ذی نفعان یا افکار عمومی مواجه خواهد شد؛ اما در چنین موقعیت هایی از مسئولین انتظار میرود بجای تصمیم نگرفتن، تصمیمِ توأم با تبیین بگیرند. حجم بالای پروژه های نیمه تمام و طرح های غلط مانند پتروشیمی میانکاله و یا طرح های فولادی در وسط کویر و ناکارآمدی مزمن در صنعت خودرو حاصل همین نوع برخورد با مسائل کشور است!
رهبر انقلاب! برخی مسئولین باید بدانند با راضی نگهداشتن همه نمی توان دست به اقدامات اساسی زد. متاسفانه بدعت نامبارکی را شاهد بوده ایم که برخی تصمیم می گیرند و برای توجیه تصمیم خود از حضرتعالی و نظام مایه می گذارند...
آقاجان حقیقتا در برخی از مسئولین نیازمند «جهاد تصمیم» هستیم ...
تغییر در نظامات گزارش دهی مسئولین و تبدیل آن از گزارش اقدام محور به گزارش نتیجه محور، ایجاد شاخص های شفاف در انتصابات، مبتنی بر عملکرد افراد و نه ارتباطات قبیله ای، ایجاد صندلی داغ برای مسئولین و متحمل شدن هزینه اشتباهات افراد به خود افراد و نه بیت المال و جامعه و ایجاد سازوکاهایی برای جلوگیری از ایجاد رانت برای مسئولین، همگی لوازم انتخاب و انتصاب مسئولان تحولی در کشور است!
اما بدیهی است که هیچ تحولی در کشور جز با همراهی مردم حاصل نمی شود که مفصل در مورد آن بحث شده اما کمتر در مورد آن تلاش شده که نیازمند جهاد تبیین توسط حلقه های میانی است...
یک نکته اضافی در مورد شعار سال:
تحقق اقتصاد دانش بنیان و توسعه روز افزون شرکت های دانش بنیان، نیازمند آن است که بردارهای اقتصاد کلانِ کشور، «مشوّقِ تولید» باشند تا زمینه رشد و جهش برای فضای دانش بنیان هم آماده باشد؛ اما وقتی در اقتصاد ما بر خلاف رویه معقول، جهت کلی یعنی صرفه سرمایه گذاری در قیاس بین بازار مولد و غیرمولد، به شدت به نفع بازارهای غیر مولد است، که هیچ مانع کنترلی مثل مالیات بر عایدی و دارایی غیر مولد را در اقتصاد ایران بر سر راه خود ندارند، نتیجه کاملاً قابل پیش بینی است.
7000 شرکت دانش بنیان ما تقریبا 1 درصد تولید ناخالص ملی را شکل داده اند؛ در حالیکه در سال 2020، 30 درصد از مجموع تولید ناخالص داخلی دنیا، یعنی 23 هزار میلیارد دلار را فقط 50 شرکت دانش بنیان ایجاد کرده اند. این بدین معناست که افزایش بیرویهی تعداد این شرکت ها بدون توجه به شرایط اقتصاد کلان کشور، سیاست موثری به نظر نمی آید و اتفاقاً زمینه را برای ظهور و بروز سودجویان فراهم میکند.
راهکار ما در وهله اول تغییر بردار کلان صرفه در اقتصاد ایران به سمت تولید با ابزارهای مالیاتی در برابر بخش غیر مولد و در وهله بعدی تمرکز شرکت های دانش بنیان بر صنایع مادر و مولدی همچون فولاد و نفت و گاز، تصحیح سیاست اشتباه ایده محوری و جایگزینی با مسئله محوری و دوری از شوآف استارتاپی می باشد.
با ایجاد بازار واقعی برای این شرکت ها خصوصاً توسط خود دولت به عنوان یک مشتری بزرگ، می توانیم سیاست های حمایتی خود از این شرکت ها را با محدودهی زمانی معینی تعریف کنیم و اشتباه بزرگ کشور در قبال خودروسازان را تکرار نکنیم. بدیهی است اجرای این سیاست ها علاوه بر اینکه نیاز به آسیب شناسی قریب به ده سال فعالیت معاونت علمی ریاست جمهوری پیرامون تکثیر استارتاپهای«شبهِ دانش بنیان» دارد، پیشبُرد آن بسیار فراتر از توان معاونت علمی بوده و همکاری همه جانبهی وزارتخانه های اقتصادی را می طلبد.
کلام آخر
ما به عنوان بسیج دانشجویی پیش قدم می شویم و اعلام آمادگی می کنیم تا جان در بدن داریم باری از انقلاب اسلامی برداریم. به نظر می رسد که مهمترین عرصه ای که ما به عنوان دانشجو می توانیم نقش آفرینی کنیم عرصه «جهاد تبیین» و بسترسازی «گفتگو و تولید فکر» پیرامون مسائل اساسی کشور و نیز مطالبه جدی از مسئولین من باب «النصیحةُ للائمهِ المسلمین» می باشد.
آقا جان شما فرمودید بسیج پاره تن مردم است و هرگز نباید مصالح مردم را فراموش کند؛ اگر شنیدید که فرزندانتان با فراخواندن مسئولان به مناطق مستضعفنشین پیگیر حل مسائل مردم شدند، اگر شنیدید در بخش های مختلف کشور درباره مسائل نظام و انقلاب تریبون آزاد مردمی برگزار کردند و درباره آنچه هستیم و آنچه باید باشیم با مردم سخن گفتند - که البته گویا این به مذاق برخی مسئولین خوش نیامده است-، اگر دیدید پیگیر قول های عمل نشده برخی مسئولین هستند، اگر پیگیر مسائل شورای شهر امیدیه و آب منطقه ای سیستان و... هستند. بدانید همه این ها پیرو فرمایش حضرتعالی، بدین دلیل است که بگوییم هنوز هستند عده ای که بی هیچ جیره و مواجبی پیگیر تحقق آرمان های انقلاب و مسائل مردم هستند.
* دبیر دفتر تحکیم وحدت: شفافیت آرای نمایندگان مجلس هنوز محقق نشده است
علی بزرگخو دبیر اتحادیه دفتر تحکیم وحدت عصر امروز در دیدار رمضانی دانشجویان با رهبر معظم انقلاب به سخنرانی پرداخت.
متن سخنان نماینده دفتر تحکیم وحدت در ادامه آمده است:
سلام علیکم
انقلاب اسلامی ایران چراغ امید را در دل ملتی که سالیان سال مورد ظلم واقع شده بود، روشن کرد. ملتی که با مسئولیت شناسی به هنگام خود، برگ زرین تاریخ ایران را رقم زد. اما امروز همین عنصر یعنی مسئولیت شناسی در حال تبدیل شدن به یکی از معضلات حکمرانی است. به نظر عدم مسئولیت شناسی بازیگران عرصه حکمرانی، تاثیر بسزایی در به وجود آمدن برخی ناکارآمدی ها داشته است. منظور ما آن دسته از عناصری است که مسئولیت خود را به درستی نمی شناسند و هم خود کم کاری می کنند هم با ایجاد مزاحمت برای دیگر عوامل، منجر به ناکارآمدی می شوند. در ادامه به آسیب شناسی در سه ساحت کارگزاران نظام، عناصر سیاسی و عناصر فکری می پردازیم:
نخست. عدم مسئولیت شناسی در بین کارگزاران نظام
متاسفانه این نوع مسئولیت نشناسی شایع ترین نوع آن است. مثلا برخی آقایان در مجلس در همین مدت روی کار آمدن دولت جدید، به جای ریل گذاری قانونی در فضای جدید، به دنبال لابی برای انتخاب استاندار و فرماندار حوزه ی انتخابیه خود بودند! این در حالی است که مهم ترین وعده نمایندگان، یعنی شفافیت آرا هنوز روی زمین مانده است. تلخی قصه آن است که اغلب نمایندگان، فهم غلط خود از مفهوم «نمایندگی مردم و مسئولیت ملازم با آن» را پشت دیواری از مظلوم نمایی قایم می کنند! وعده های برخی از بهارستان نشینان برای رای گرفتن از مردم با شعار شفافیت و سپس پشت پا زدن به همان مردم یک دروغ ملی بود. دروغی که سعی دارند با دروغ های دیگر، نظیر «مغایر بودن شفافیت با نظر کارشناسی» تطهیرش کنند.
حضرت آقا!
به عقیده ی ما چنین مجلسی نمی تواند انقلابی باشد.
در این مدت، هر زمان نمایندگان مجلس را بابت بر زمین ماندن اصلی ترین وعده شان مواخذه کردیم، پشت صفت انقلابی قایم شده اند.
از شما می خواهیم، این صفت را ازشان پس بگیرید تا فرزندانتان در دانشگاه بتوانند بدون برچسب خوردن، به نقد منصفانه بپردازند.
عدم مسئولیت شناسی در برخی حوزه ها، به صورت جدی تری دیده می شود. امروز چندین نهاد گوناگون در کشور مسئول اندیشیدن و برنامه ریزی در حوزه زن و خانواده هستند اما باید گفت همه شان روی هم، توان راهبری حتی یک برنامه ی موفق در این سالیان را نداشته اند. امروز به برکت انقلاب اسلامی، در زمینه ی تحصیل زنان، پیشرفت قابل توجهی رخ داده است، اما مسئله ی ما «عدم تفکر و ترسیم نقشه راه برای زندگی زنان» است.
مشکل اینجاست که در هر نهاد و سازمانی، مشاور یا معاون امور زنان و خانواده داریم، اما، به دلیل روشن نبودن تکلیف جمهوری اسلامی با حوزه ی زنان، عملا این مناصب به جایگاه های تشریفاتی بدل شده اند. ما در افق انقلاب اسلامی، انتظار فراگیری الگوی زن مسلمان ایرانی را داریم اما در عمل دچار سیاست های واگرا در این حوزه شده ا یم. در همین روزها که جامعه درگیر بحران جمعیت است؛ برخی اساتید دانشگاه، دانشجویان مادر را حتی به اتاق خود راه نمی دهند! از طرفی از اهمیت حضور زنان در تصمیم گیری ها گفته می شود؛ اما در عمل، مسیر ورود زنان به عرصه های سیاسی، با سدهایی مواجه است که حتی بعد از ورود هم، احتمال اثر گذاری خیلی کم است و زنان عملا باید عطای سیاست را به لقایش ببخشند!
رسیدن به آرمان زن مسلمان ایرانی را در تدوین و مهندسی نقشه ی راه مناسب برای آن می دانیم ولی تجربه ی این سال ها نشان داده است که هیچ ارگانی مرجعیت پیگیری این موضوع را به عهده ندارد. ما در نظام مردم سالاری دینی، نیازمند تشکیل و تقویت حلقه های میانی زنان و دغدغه مندان این حوزه هستیم و انتظار می رود ساختار فعلی اصلاح، و در جهت تسهیل این مسیر بازسازی شود تا راه، برای تضارب آرا و گفتگوی سرمایه های جوان و متخصص کشور باز شود.
علاوه بر موارد مطرح شده، در برخی از موارد نیز کارگزاران با مسئولیت های خود مشکل مبنایی دارند و آن را نمی پذیرند. برای مثال اعضای شورای نگهبان اساسا خود را در مورد رد و احراز صلاحیت ها در انتخابات، به افکار عمومی پاسخگو نمی دانند و عنوان می کنند که نظر فقهی و حقوقی نیاز به پاسخگویی ندارد. فارغ از این که آیا اصلا می شود نظر فقهی و حقوقی در عرصه ی حکمرانی را از نظر سیاسی جدا کرد، باید پذیرفت که اساسا احراز صلاحیت و تشخیص مدیر و مدبر بودن افراد، با فقه و حقوق غیرممکن است و لاجرم، نظر سیاسی افراد، دخیل خواهد شد.
متاسفانه باید گفت شورای نگهبان با عدم تبیین تصمیماتش، تبدیل به عنصری نامطلوب در جهاد تبیین گشته است.
این درخواست ما از اعضای شورای نگهبان تا به امروز کارگر نیفتاده و در مرحله اول، یعنی پذیرش مسئولیت رد و احراز صلاحیت ها مانده است.
به زعم ما باید با تکلیف به شورای نگهبان، اعضای این شورا را ملزم به پاسخگویی کرد تا در سال 1402 شاهد اولین انتخابات با این رویکرد باشیم.
دوم. عدم مسئولیت شناسی در بین نیروهای سیاسی
پای مسئولیت نشناسی به محافل سیاسی هم کشیده شده است. امروز در برخی محافل سیاسی که از قضا خود را صاحبان گفتمان انقلاب می دانند، مباحث در حد چگونگی ضایع کردن سردمدار جریان رقیب خلاصه شده است. گویا
آقایان مسئول!
بدانید مردم تفاوت چندانی بین شماها قائل نیستند!
البته بیچاره مردم که از معادلاتتان حذف شده اند و صرفا هر چند وقت یکبار تماشاگر رسوایی های جدیدتان می شوند.
امروز علاوه بر احزاب، تشکل های انقلابی نیز دچار سردرگمی عجیبی در شناسایی مسئولیت شده اند، برخی با اسم رمز مطالبه گری اقدامات ناامیدکننده را تجویز می کنند و برخی دیگر به بهانه ی جهاد تبیین، چشم پوشی بر تمام ناکارآمدی ها را!
حضرت آقا!
به نظر شما راهکار رهایی از این سردرگمی چیست؟
سوم. عدم مسئولیت شناسی در بین نیروهای فکری
امروز دانشگاه بیش از آنکه محل تولید علم و دانش باشد، محل استراحت اساتید دانشگاه و بیگاری کشیدن از دانشجویان است.
سالانه هزاران مقاله به نام اساتیدی چاپ می شود که حتی نمی توانند عنوان مقاله مذکور را بخوانندکشور برقرار نمی کنند بلکه دانشجویان را از روبروشدن با این مسائل از طریق عضویت در تشکل دانشجویی، منع می کنند. دانشگاه امروز در غیرسیاسی ترین حالت خود از ابتدای انقلاب قرار دارد و به زعم ما عاملش ساختار آموزشی است ارزش را تولید مقاله می داند نه تحول! چرایی سخت شدن مسیر تحول را هم باید در همین مورد جست، چرا که منشا تحولات جامعه یعنی دانشگاه از مرجعیت سیاسی و اجتماعی ساقط شده
متاسفانه باید گفت حوزه نیز وضعیتی بهتر ندارد. آن روحانیت مبارزی که روزی پیش قدم در ایجاد تحولات اجتماعی بود و همین نظام ماحصل سال ها تلاش و مجاهدتش است، امروز تبدیل به جریانی خمود و بی حرکت شده است. در اقتصاد به بازگوکردن مواضع آن شهید بزرگوار در کتاب اقتصادنا بسنده می کند و در مسائل اجتماعی نظیر حوزه ی زنان، حتی همان کار را هم انجام نمی دهد.
تحلیل ما این است: اگر کشور را آب ببرد، احتمالا دوستان را خواب خواهد برد!
این ها همه ناشی از یک مسئله است: عدم مسئولیت شناسی در حوزه و دانشگاه
حضرت آیت الله خامنه ای !
به زعم ما علاج ساختارهای مسئولیت گریز، مردم سالار کردن آن هاست، یعنی ساختارهای منطبق بر نظریه مردم سالاری دینی. ساختار هایی شفاف، نظارت پذیر و پاسخگو که آگاهی بخشی را وظیفه خود قلمداد می کنند و بر خلاف غربی ها به مردم نه به چشم مشتری و یا حتی شهروند، بلکه به چشم امتی تحول خواه و تحول گرا نگاه می کنند.
تنها با ساختارهای مردم سالار است که می توان انتظار تحولی پایدار داشت و تنها ساختارهای مردم سالار می توانند روح انقلابی گری دائمی را در کالبد جامعه زنده نگه دارند و راه تفاسیر غلط از انقلابی گری و تولید رفتارهای مخرب را مسدود کنند.
* دبیر جنبش عدالتخواه: در مواردی به قانون اساسی عمل نشده است
محمد اسکندری دبیر اتحادیه جنبش عدالت خواه دانشجویی نیز در این دیدار به سخنرانی پرداخت.
متن سخنان اسکندری به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«حتی اگر کوهها برجای خود نماندند، تو از مسیرت منحرف نشو! دندانهایت را از روی عزم به هم بفشار! جمجمه ات را به خدا بسپار! قدمت را استوار و مطمئن بر زمین بگذار! چشمانت را به افقهای بلند و انتهای لشکر دشمن بدوز و به چیزهای دیگر و پست چشم مدوز! و بدان که یاری و پیروزی از جانب خداوند پاک و منزه است.» (نهج البلاغه خطبه 11)
در بررسی مسائل کشور نگاه های متفاوتی وجود دارد. برخی حل مسائل را منوط به رفت و آمد افراد و جناح ها می بینند ولی ما معتقدیم فراتر از رفت و آمد جناح ها، مشکلاتی در ساختار حکمرانی کشور وجود دارد که باید مرتفع گردد. برای اصلاح نظام حکمرانی امکان های متعددی وجود دارد که در این فرصت و به تناسب این جلسه می خواهیم در مورد ظرفیت رهبری برای حل مسائل حکمرانی صحبت کنیم.
در رابطه با شئون رهبری عده ای برای پیشبرد اهداف خود، شان ولی فقیه را در سطح یک سخنران و واعظ پایین می آورند و عده ای دیگر برای فرار از پاسخگویی، مسئولیت همه امور را به ولی فقیه حواله می دهند. اما مطابق با مبانی اسلام ناب، قانون اساسی و سیره امام و حضرتعالی، ولی فقیه دارای دو شان مرجعیت فکری و مدیریت کلان است. که بهره گیری به جا از این دو شان می تواند گره گشای بخش زیادی از مسائل کنونی کشور باشد. بعلت ضیق وقت ما آسیب شناسی مان از مشکلات کشور را در قالب ۳ محور، که از اصلی ترین شئون مرتبط با مدیریت کلان رهبری است مطرح خواهیم کرد.
۱. دفاع از تفکیک قوا
یکی از مسائل کنونی کشور شورا سازی هایی است که با هدف تفویض اختیارات رهبری و بعضا با هدف تجمیع تجارب و استفاده ساختارمند از نخبگان بوده است. این امر موجب شده است که بجای اراده فرد، اراده عقل جمعی بر امور حاکم شود. اما امروزه با انبوهی از شوراهای ناکارآمد مواجهیم که هیچکس هیچ مسئولیتی را در قبال آن ها قبول نمی کند. نتیجه این موضوع این است که همه، مسئولیت ها را، حواله به نظر شورا می دهند و مسئولیت خود را قبول نمی کنند. از طرفی برخلاف اصول قانون اساسی، که فقط یک مجلس قانونگذاری در آن وجود دارد، امروز با تعدد مجالس قانونگذاری مواجهیم که رفته رفته یک مجلس لاغر با تعداد زیادی شوراهای چاق ساخته است.
صرفا برای مثال اگر به یک مورد بخواهیم اشاره کنیم، شوراهایی که قرار بود صرفا شان سیاست گذار داشته باشند وارد حوزه تقنین شده اند و از طرف دیگر اوضاع نماینده ای که مبتنی بر قانون اساسی تنها کسی است که قدرت قانونگذاری دارد به جایی رسیده که اگر بخواهد در مورد ظرفیت پزشکی تصمیم بگیرد می گویند وظیفه شورای عالی انقلاب فرهنگی است، اگر بخواهد درمورد سربازی حرف بزند ستاد کل از او شکایت می کند و اگر بخواهد در مورد واردات خودرو قانون بگذارد، یک هیئت در مجمع تشخیص مانع او می شود.
در کنار اینها حتی نظر نماینده برای هیئت رئیسه مجلس هم مهم نیست و شان نماینده تا اندازه یک کارمند برای رییس مجلس پایین آمده است. البته نمایندگان محترم خوب است توضیح دهند آنجایی که هیچ مشکلی نداشتند چرا وظایف خود را درست انجام نمی دهند و اینگونه نباشد که این مسائل بهانه نمایندگان برای فرار از مسئولیت قرار بگیرد.
در همین رابطه بعضا شاهدیم روسای ۳ قوه در شورای سران، بجای نمایندگان مجلس، قانون گذاری می کنند و بعضا با پدیده عجیب تجمیع قوا به جای تفکیک قوا مواجهیم.
به نظر ما می رسد باید از هرگونه اقدامی که به نوعی تفکیک قوا و اختیارات قوا را در کشور زیر سوال می برد، جلوگیری کرد و همچنین در ساخت و شکل گیری شوراها، شفاف بودن حوزه اختیارات و طراحی یک سازوکار پاسخگویی و مسئولیت پذیری را مدنظر داشت.
۲.حراست از قانون اساسی
مسئله دیگری که متاسفانه در وضعیت فعلی کشور شاهد آن هستیم یتیم ماندن قانون اساسی است؛ به این معنا که در بعضی موارد، یا به قانون اساسی عمل نشده است؛ مثل حق مسکن یا حق اعتراض. یا صراحتا برخلاف قانون اساسی اقدام شده؛ مثلا علی رغم همه تاکیدات قانون اساسی بر آموزش و بهداشت رایگان و دسترسی عادلانه به امکانات آموزشی، عملا حرکت سیاست ها به سمت خصوصی سازی آموزش و درمان رفته است. یا مثال دیگر در همین مورد، باتوجه به نزدیکی روز قدس، این است که مطابق با اصل ۱۱ قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی باید کوشش کند تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد؛ امری که عملا در بین نهادهای مختلف مسئول، از جمله دولت و صداوسیما، مغفول مانده.
بنظر ما این مهجوریت قانون اساسی از آنجا ناشی می شود که برخلاف تجربه حکمرانی در سایر کشورها، هیچ مرجعی برای حفظ حرمت قانون اساسی و حراست از آن در کشور وجود ندارد. و جز رهبری کسی توان و امکان ایجاد یک نهاد برای صیانت از قانون اساسی را ندارد.
۳. نظارت کلان:
یک مساله قابل توجه مسئله نظارت کلان در بین دستگاه های کشور است. در رابطه با این موضوع دو نکته اصلی وجود دارد. اولین نکته آن است که به طور کلی برای ارتقای کارآمدی، همه مسئولان باید احساس کنند که تحت نظارت اند. درحال حاضر درمورد دستگاه هایی نظیر دولت و مجلس، مرجع نظارت و حساب کشی مشخص است. ولیکن در مورد نهادهایی مثل قوه قضائیه، شورای نگهبان، صداوسیما و نهادهای فرهنگی و اقتصادی ذیل رهبری، که رهبری صرفا انتصاب کننده مدیران این نهادها هستند، چنین مرجعی وجود ندارد و کسی نمی تواند از این نهادها بازخواست کند و روسای این نهادها با اتکا به حکمی که از رهبری گرفته اند خود را مبرا از هرگونه نظارت و پاسخگویی به مردم می دانند. بنظر می رسد که باید سازوکاری تعبیه شود که این نهادها نیز نظیر آنچه در مورد سایر دستگاه ها وجود دارد، توسط عموم مردم قابل نظارت باشند و از پستو بیرون بیایند.
مسئله بعدی اما در مورد دستگاه ها و نهادهایی است که حضرت عالی در موقف های مختلف مسئولیت آنها را برعهده گرفته اید. نهادهایی نظیر سپاه، ارتش، اطلاعات سپاه، دفتر رهبری و ... برای مثال ساختارهای اطلاعاتی و امنیتی کشور به مسائلی نظیر استاندارد نبودن مبنای عملکرد، افزایش تصدی گری سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی به جای انجام شئون نظارتی و تداخل در حوزه های عملیاتی با توجه به تعدد نهادهای امنیتی موازی دچار هستند.
یا در رابطه با نظارت بر این دستگاه ها این سوال پیش می آید که چرا مسئله دخالت سرخود و مستقل اعضای دفتر رهبری در موضوعات مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی حل نمی شود؟ یا در یک مورد دیگر مثلا می بینیم که سپاه تا آنجا در سیاست و انتخابات ورود پیدا کرده است که دو گروه مختلف در سپاه بر سر یک نامزد به جدل می پردازند و این دعوا به رسانه نیز کشیده می شود.
یا اینکه به وضوح می بینیم که رسانه های سپاه، در انتخابات، رپورتاژ یک لیست انتخاباتی را می روند و از یک جناح سیاسی خاص جانبداری می کنند. تجربه نشان داده است که این نهادها و افراد علی رغم تذکراتی که حضرتعالی در صحبت های علنی و غیرعلنی خود داشته اید، همچنان بر اعمال خلاف خود اصرار می ورزند. این مسئله از این موضوع حکایت می کند که ساختار نظارت دفتر رهبری توانایی این را ندارد که فرامین و رهنمودهای رهبری را در دستگاه هایی که مستقیما تحت نظارت رهبری هستند پیش ببرد. بنظر می رسد که بازنگری های جدی در این مورد نیاز است. اگر در بالاترین سطح حکومت با متخلفین قاطعانه برخورد شود، دستگاه های پایین تر هم به سامان خواهند شد.
در جمع بندی این مسائل این طور به نظر می رسد که اوضاع فعلی مملکت در یک وضعیت بی قاعدگی به سر می برد، این اتفاق از یک جهت ناشی از ضعیف شدن نیروهای سیاسی حاضر در صحنه و همچنین تضعیف ساختارهای رسمی کشور، در کنار قدرت گرفتن نهادهای امنیتی است. و از جهت دیگر نتیجه اجرا نشدن بخش هایی از قانون اساسی و یا عمل بر خلاف قانون اساسی و بی توجهی دستگاه ها و ساختارها به وظایف خودشان مطابق با اصول قانون اساسی است.
این وضعیت هرج و مرج، عرصه نقش آفرینی اشباح قدرتمندی شده است که کسی آنها را به چشم نمی بیند ولی اثرگذاری آن ها برای مردم محرز است. مجموع این شرایط در پیوستگی این مسائل با امور روزمره زندگی مردم این حس را بوجود می آورد که یک ارکستر در جریان است ولی هر کسی ساز خودش را می زند.
نقش آفرینی حضرتعالی در برهه های زمانی مختلف ضامن و حافظ اصول انقلاب و نظام اسلامی بوده است و امید است که با اقدامات تحولی حضرتعالی این وضعیت بی قاعدگی مرتفع شود و کشور با سرعت بیشتری در مسیر ترقی گام بردارد.
* نماینده جامعه اسلامی دانشجویان: راه حل مشکلات تغییر نرم افزار اداره کشور است
محمدحسین کاظمی دبیر کل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان نیز در دیدار با رهبر معظم انقلاب، به نمایندگی از اعضای این اتحادیه به سخنرانی پرداخت.
متن کامل این سخنرانی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
انقلاب با چهره و دل های افسرده تضمین شدنی نیست، انقلاب با دل های پرشور و چهره های شاداب تضمین می شود شهید مظلوم دکتر بهشتی
بنده امروز سلام گرم اعضای بزرگ ترین اتحادیه دانشجویی کشور را خدمت شما عرض می کنم و در همین ابتدای امر از حضرتعالی طلب دعای خیر برای ایشان می نمایم.
رهبرا در طول ۴۳ سال گذشته نظام اسلامی ایران افت وخیز های زیادی را طی نموده و کارگزاران مختلفی را بر مسند اجرایی و قانون گذاری و قضایی خود دیده گردنه های پر پیچ وخم بسیاری مانند دوران دفاع مقدس، ترور های ناجوانمردانه منافقین و شهادت بهترین فرزندان این مملکت را به خود دیده است، دوران سازندگی را با آن چرخ توسعة غربی و گفتمان توسعه سیاسی را با آن جنجال آفرینی های هرروزه پشت سر گذاشته، عدالت طلبی و حمایت از مستضعفین و انحراف از خط امام و رهبری را چشیده و دوران ۸ ساله سخت گذشته را با تمام کم کاری ها و ترک فعل ها سپری نموده است و امروز در فضای جدید سیاسی هوای تازه ای را تجربه می نماید ملت شریف ایران و به خصوص مستضعفین زجرکشیده و سیلی خورده پای انقلابشان ایستاده و با تورم دورقمی و اشرافی گری برخی مسئولین و آقازاده های بی کفایتشان هنوز پای عهدشان با امام و شما ایستاده اند.
ولی آقاجان چه بگوییم که در انتخابات اخیر آنچه ظهور و بروز یافت حاکی از آن است که اگر دوباره امید را در دل مردم روشن نکنیم و انقلاب را به ریل اصلی برنگردانیم سرمایه اجتماعی نظام مثل کوه یخ آب می شود.
آقاجان در این وضعیت راه حل اساسی از دید ما تغییر نرم افزار اداره کشور و تحول در حکمرانی نظام با پشتوانه مردمی است. تحولی که بتواند گام دوم انقلاب اسلامی را آن طور که شاید و باید رقم بزند و زمینه ساز تحقق تمدن نوین اسلامی شود.
ازاین رو گفتمان یکپارچه و واحد در راستای تحول حکمرانی می تواند کشور را از مشکلات متعددی که با آن مواجه است نجات دهد.
گفتیم گفتمان، مسئله ای که خلأ آن در قوای سه گانه به شدت احساس می شود و وقتی به رئیس جمهور محترم می گوییم گفتمانتان چیست پاسخ می دهند گفتمان امام و رهبری، آقایان به جای آنکه مختصات و جغرافیای نظری و عملی دولت و مجلس را ترسیم کنند با یک واژه دولت و مجلس انقلابی توپ را در زمین شما انداخته و ناکارآمدی های خود و کارگزارانشان را به نام شما و امام راحل می اندازند. بس است مایه گذاشتن از رهبری بس است پای رهبری را به پای طرح ها و لایحه های غیرکارشناسی باز کردن با شعار دادن و کلی گویی و تدوین اسنادی که به مرحله اجرا نمی رسند نمی شود گفتمان واحد ارائه داد و تحول ایجاد کرد و زمینه ساز دولت اسلامی شد؛ آقاجان زمان زیادی از طرح دولت اسلامی توسط حضرتعالی می گذرد، اما امروزه ارزیابی دقیقی از نسبت وضع فعلی کشور با تحقق آن وجود نداردحال سؤال مهم اینجاست که برای تسریع در تحقق دولت اسلامی چه باید کرد؟
رهبرا! این روز ها صدایی از بدنه دولت به گوش می رسد که باعث اختلال در روند سیاسی آینده کشور خواهد شد. عده ای درصددند با نام جوانان انقلابی، حزبی دولت ساخته تشکیل داده و در کارزار سیاسی - انتخاباتی آینده ورود نمایند که اگر این اتفاق رخ دهد باعث ایجاد شکاف بین جریان انقلابی شده و نتیجه ای جز سرخوردگی جوانان مؤمن انقلابی و کاهش جدی مشارکت نخواهد داشت.
آقاجان درخواستی نیز در مورد نمایندگان حضرتعالی در استان ها داریم، برخی از این حضرات افرادی هستند که احساس می شود آشنایی چندانی به تکنیک های ارتباطی و اقناعی ندارند و بعضاً برخی از اینان دور خود حصاری کشیده اند و خود را از مردم جدا کرده اند درحالی که اینان باید امتداد دهنده حضرتعالی باشند و منش جنابعالی را در استان ها تداعی کنند که نیاز است در ترکیب فعلی تجدید نظری صورت بگیرد و اشخاصی باروحیه جوان انتخاب شوند که جذب سرمایه اجتماعی برای نظام داشته باشند نه هزینه زایی البته که ما نمونه های موفق انتخاب نمایندگان، ولی فقیه را دیده ایم و برکاتش بر همگان مشهود است.
حضرت آقا
زنان عنصر مؤثر در شکل گیری دولت و تمدن نوین اسلامی هستند بنابراین باید سیاستگذاری های درست در حوزه زنان انجام گیرد. اما بلاتکلیفی و مشخص نبودن سیاست های اجرایی در این حوزه، نه تن ها بستر را برای حضور اجتماعی زنان فراهم نمی کند بلکه زمینه را برای سو استفاده افرادی فراهم ساخته است که با تبدیل مسئله دست چندم به اولویت اول برای نظام هزینه زایی می کنند؛ و بعضاً در صددند که هویت جدیدی را به جای هویت ایرانی اسلامی به زنان و دخترانمان غالب کنند.
آقاجان! الحمدلله با اینکه پس از هفت سال و البته با تأکیدات فراوان حضرتعالی، جمعیت و فرزندآوری به دغدغه نظام تبدیل شده است، اما با افراط و تفریط هایی که از جانب برخی در برخورد با این مسئله حیاتی صورت گرفته منجر به تصور حاکمیتی بودن فرزندآوری در نگاه عامه شده که نتیجه آن به عدم همراهی مردم بدل گشته است. اگرچه تصویب قانون در زمینه جمعیت لازم بود، اما کافی نیست!
نکته قابل توجه، کارشناسان جمعیتی بدنه نظام هستند که اولاً نگاه جامعی نسبت به موانع فرزندآوری ندارند ثانیاً سیاست گذاری آن ها گلخانه ای و به دوراز فهم مردم است ثالثاً سیاست های تدوین شده توسط این اشخاص ناکارآمد است و رابعاً عمومیت ندارد.
آقایان، مسئولین و کارگزاران قوای سه گانه، اوفوا به عهدکم اوفوا به عهدکم
شما قرار بود با تغییر دولت و مجلس، مشکلات اساسی و معیشتی مردم را حل کنید و سفرة کوچک شدة مردم را بسیط تر کنید پس چه شد اوفو بعهدکم
قرار بود بازار سرمایه که چوب حراج زد به سرمایه مالی مردم و اجتماعی به نظام، به ثبات برگردد و زیان مردم جبران شود پس چه شد اوفو بعهدکم. قرار بود بساط بانکداری ربوی، رانت خواری و تورم افسارگسیخته و اختلاس در کشور جمع شود *پس چه شد « اوفو بعهدکم»
آقایان کجای کار هستیم که نه تن ها به وفای عهد خود عمل نکردید بلکه وقت خود را صرف زدوبند ها و انتصابات اطرافیان کردید که توان عملی کردن شعار ها و وعده هایتان را ندارند، بس کنید و از خون ریخته شده برای حفظ صندلی تان خجالت بکشید.
البته آقاجان ما هم سعی کردیم به عهد خود وفا کنیم. از پافشاری بر روی مبانی با برگزاری دوره های سالانه تا تربیت افسران جنگ نرم و ورود به مسئله زنان و خانواده و بین الملل، در همین راستا باتوجه به مراودت فرهنگی که با دانشجویان جهان اسلام داشتیم، به رسم امانت سلام برادران پاکستانی، سوری و یمنی خود را خدمت حضرتعالی تقدیم می کنیم.
حضرت آقا!
متأسفانه دیروز برجام توسط عده ای دانسته یا ندانسته به اهرمی علیه جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده بود و امروزه تبدیل به یک اسباب بازی سیاسی حزبی داخل کشور شده است. به نظر می رسد اگر تصمیم واحد و دقیقی درباره برجام گرفته نشود بازی سیاسی و حزبی عده ای تمامیت خواه منجر به چنددستگی جریان انقلابی شده و البته منافع ملی را نیز مجدداً به خطر خواهد انداخت.
حضرت آقا
امروز دشمن روش و حربه جدیدی را برای مقابله با مردم ایران اسلامی به کار گرفته است. پررنگ شدن اعتراضات ساختگی به نظام اسلامی با رویکرد و ادبیات دینی، مسئله ای است که امروز در فضای مجازی و حقیقی دیده می شود. به عنوان مثال عده ای در صددند با تمسک به نهج البلاغه و برداشت های افراط وتفریط گونه از آن، شبهاتی را علیه جمهوری اسلامی طرح کرده و جذب سرمایه اجتماعی را این بار نه از قشر غیرمذهبی که اتفاقاً از قشر مذهبی و حزب اللهی داشته باشند. می خواهند بچه مذهبی و حزب الهی را در مقابل انقلاب اسلامی قرار دهند مسئله ای که امروزه پیرامون این موضوع با آن روبروییم بحث مواجهه درست و تبیین مفاهیم صحیح نهج البلاغه و اسلام سیاسی است.
آقاجان
اگر هدف، تحقق تمدن نوین اسلامی است باید چرخه معیوب تعلیم وتربیت اصلاح شود. متأسفانه آموزش وپرورش در نگاه حاکمیت در اولویت نیست معلم به عنوان عنصر اثرگذار در آموزش وپرورش باید تبدیل به پرورش دهنده افراد متعهد، دغدغه مند و انقلابی شود، نه تبدیل به فردی محافظه کار که شأن و شخصیتش را به حقوقش گره زده اند که در باب این موضوع راهکار هایی تدوین شده است که تقدیم حضرتعالی خواهد شد.
نظام آموزش عالی باید ابزاری برای تشکیل جامعه متعالی بوده و آرزوی دیرین دانشجویان یعنی ارتباط صنعت و دانشگاه را تحقق بخشیده و در خدمت شعار سال باشد. آموزش عالی با کمیت گرایی و مدرک گرایی صرف، و روی آوردن به جذب حداکثری دانشجویان، بدون درنظرگرفتن نیاز و مسئله جامعه از قافله تولید علم کاربردی عقب مانده است؛ شناور نبودن جذب دانشجو با نیاز جامعه نتیجه ای جز اتلاف عمر جوان و تربیت جوانان تحصیل کرده بی مهارت ندارد.
جوانی که بدون هدف وارد دانشگاه شده و برای فرار از سربازی اجباری روی به تحصیلات تکمیلی می آورد، دیگر فرصتی برای خدمت به کشورش را ندارد. در مورد جوانان نخبه باید به این نکته اشاره کرد که علی رغم حمایت حضرتعالی برای حفظ نخبگان اقدام تحولی صورت نگرفته است و برعکس عده ای با سوءمدیریت موجب ناامیدی جوانان می شوند برای مثال پزشکان جوان کشور که برادری خود را در خط مقدم مبارزه با کرونا ثابت کرده اند نسبت به چهل و نهمین دوره آزمون دستیاری پزشکی دغدغه داشتند و تقاضا دارند که نسبت به اطاله دادرسی شکایتشان و متأسفانه استنکاف وزارت بهداشت از اجرای قوانین خود و آرای دیوان عدالت اداری تذکری داده شود و ماجرا حل شود.
و اما آقاجان مهمترین موضوع برای حال و آینده کشور؛ آب، محیط زیست و کشاورزی است. دولت در عرصه سیاست گذاری مخصوصا در عرصه آب و محیط زیست که جنبه امنیتی هم دارد باید به سمت دانشگاه ها روی بیاورد پیشنهاد ما این است که قرارگاه آب و محیط زیست با اختیارات فراقوه ای و با رویکرد علمی تشکیل شود و تصمیمات آن ضمانت اجرایی نیز داشته باشد. البته ما در اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در حال تشکیل قرارگاه در سطح دانشجویی و استادی هستیم.
آقا جان اکنون نیاز به آمایش سرزمین فرا قوه ای برای عدم ایجاد تعارض منافع و با محوریت آب در هر حوضه ای احساس میشود تا بر مبنای پتانسیل آبی هر منطقه ای برنامه های مربوط به توسعه صنعت و کشاورزی ارائه و اجرا گردد.
بحران آب و خشکسالی و کمبود منابع آبی هر چند یک مشکل جهانی است، ولی نمی توان امنیت غذایی کشور را نیز به خطر انداخت لذا باید مسئله امنیت آب و امنیت غذا همزمان مد نظر مدیران کشور قرار گیرد و در این میان نیاز به تحول در کشاوری سنتی و ورود دانش بنیان به مسئله تولید با ایجاد تحول و نوآوری در روش ها و فرآوری محصولات سالم با کمترین مقدار آبی مصرفی است.
آقا جان این ها دغدغه هایی بودند که فرزندان انقلابی شما در اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان مهم دانسته اند. حضرت آقا به آینده امید داریم و معتقدیم که انشاالله پرچم انقلاب اسلامی توسط حضرتعالی به دستان پر برکت حضرت حجت (عج) خواهد رسید.
ادعای آمریکا درباره دستیابی ایران به سلاح هسته ای
