به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، بسیاری از ما دارای وسواس در زمینه های مختلف هستیم اما در بعضی از افراد، نوع و میزان این وسواس به گونه ای متفاوت و ملموس می شود که شکل بیماری پیدا می کند.
بیماری وسواس چیست؟
این افراد حداقل یک ساعت از وقت خود را در شبانه روز، صرف این وسواس های فکری و عملی می کنند، این بیماری در تمامی زمینه ها بر زندگی فرد اثر منفی می گذارد که شامل روابط اجتماعی، رابطه زناشویی، تحصیل و شغل است.
وسواس های فکری به اشکال متفاوت بروز می کنند، به عنوان مثال می توان به ترس بی دلیل از میکروب ها و عفونت ها، شستن بیش از حد دست ها و اشیاء، استرس قفل کردن درب خانه یا اتومبیل، چک کردن مدام شیرهای آب و گاز، وسواس در انجام همه کارها به صورت ایده آل و چیدن اشیاء به صورت کاملا منظم و در ردیف خاص اشاره کرد.
بعضی از موارد وسواس در شستن دستها یا بستن شیر آب، بیشتر خود فرد را آزار می دهند، ولی برخی دیگر مانند وسواس در چیدن منظم اشیاء، معمولا باعث رنجش همسر و فرزندان و سایر اطرافیان می شود، چون در صورت به هم خوردن این نظم، فرد دچار وسواس و عصبانیت می شود و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهد.
معمولا اکثر افراد بالغ از داشتن وسواس آگاهی دارند، ولی همه آنها، آن را به عنوان یک بیماری تلقی نمی کنند. از سوی دیگر، کودکان معمولا از داشتن وسواس خود آگاهی ندارند، از آنجایی که بیماری وسواس در صورت درمان نشدن تشدید می شود و تمام شئونات زندگی فرد را تحت الشعاع خود قرار می دهد، شایسته است که در صورت تشخیص، هر چه زودتر مورد درمان قرار گیرد.
درمان بیماری وسواس چیست؟
درمان های دارویی و روانپزشکی برای این بیماران به کار برده می شوند. از آنجا که افراد مبتلا به این بیماری معمولا دچار کمبود ماده ای به نام سروتونین در مغز خود هستند، درمان های دارویی معمولا تجویز داروهای موسوم به «مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین» است که جلوی بازجذب ماده سروتونین را در مغز می گیرد.
درمان های روانپزشکی معمولا به شکل رفتار درمانی است و به کمک روان درمانگر صورت می پذیرد. در این روش فرد برای مدت کوتاهی و با درخواست درمانگر (و یا با اجبار او) در مواجهه با عاملی که از آن پرهیز می کند قرار می گیرد ولی درمانگر بیمار را از دادن پاسخ نهی می کند.
در واقع به فرد آموزش داده می شود که چگونه در مقابل عادات تکراری وسواس گونه خود مقاومت کند و واکنشی نشان ندهد. این روش درمانی در طی جلسات متعدد و با افزایش زمان رویارویی ادامه می یابد. تحقیقات نشان داده است که وقتی درمان های دارویی و روانپزشکی به همراه هم به کار برده می شوند، نتایج درمانی بهتری نشان می دهند.
به هر حال با توجه به اینکه حدود یک تا سه درصد افراد در جوامع مختلف دچار این بیماری هستند، شناخت علائم این بیماری و درمان های موجود می تواند کمکی بزرگ در راهنمایی این افراد به سوی درمان باشد.
