به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از پارسینه، برای خیلی از خانم ها، میل جنسی طی سال های زندگی، کم و زیاد می شود و اغلب ارتباط تنگاتنگی با روابط، استرس و تغییرات فیزیکی مانند بارداری و یائسگی دارد. اما تقریبا ۱۰ درصد از خانم ها با مشکل کم میلی جنسی روبرو هستند که باعث استرس و ناراحتی شان می شود. این عارضه، اختلال کم میلی جنسی (HSDD) نامیده می شود.
مکمل های موجود در داروخانه ها که بدون نسخه پزشک به فروش می رسند، با هدف رفع کم میلی جنسی تولید شده اند، اما تاثیرات بیشتر این محصولات، محدود و اثبات نشده است. اما طی سال های اخیر، سازمان غذا و داروی آمریکا دو دارو را برای درمان اختلال کم میلی جنسی تائید کرده است که به آن ها «ویاگرای زنانه» می گویند و یکی از دارو هایی است که مردان برای رفع مشکلات جنسی خود مصرف می کنند. البته این دارو ها چندان شبیه ویاگرا نیستند و در درون بدن، عملکرد متفاوتی دارند.
در مردان، ویاگرا و سایر دارو های مشابه، اختلال نعوظ را درمان می کنند. مردانی که دچار اختلال نعوظ هستند، نمی توانند نعوظ کافی در آلت تناسلی خود برای برقراری رابطه جنسی داشته باشند. این مردان اغلب دارای میل جنسی هستند، اما مشکل اینجاست که بدن شان نمی تواند واکنش فیزیکی لازم برای رابطه جنسی را نشان بدهد. این دارو ها با شل کردن عضلات آلات تناسلی و تقویت جریان خون به نعوظ کمک می کنند.
در زنان، کم میلی جنسی مسئله ی پیچیده تری است، چون فاکتور های بیشتری در تمایلات جنسی زنان نقش دارند؛ بنابراین درمان اختلال کم میلی جنسی در زنان به رویکرد دقیق تری نیاز دارد.
دو داروی مورد تائید برای رفع اختلال کم میلی جنسی در زنان
دارو هایی که سازمان غذا و داروی آمریکا آن ها را برای درمان اختلال کم میلی جنسی در زنان تائید کرده:
فلیبانسرین (Addyi): قرصی است که هر شب باید بخورید
برملانوتید (Vyleesi): به صورت تزریق زیر پوستی در ناحیه شکم یا ران، ۴۵ دقیقه پیش از رابطه جنسی توسط خودتان انجام می شود. در عرض ۲۴ ساعت، یک عدد از این دارو مصرف شده و پزشکان توصیه می کنند هر ماه فقط ۸ عدد مصرف شود.
عملکرد این دارو ها چگونه است؟
هر دو دارو، فعالیت پیام رسان های عصبی در مغز را که در احساس برانگیختگی شما نقش مهمی دارند افزایش می دهند. فلیبانسرین باید هر روز مصرف شود، چه شما برنامه ای برای رابطه جنسی داشته باشد و چه نه. برملانوتید نیز تنها زمانی که لازم است تزریق می شود. باید بدانید که هیچیک از دارو ها قرار نیست رابطه جنسی را بهتر کنند، بلکه فقط کمک تان می کنند احساس بهتری برای رابطه جنسی پیدا کنید.
ممکن است پزشک شما توصیه کند در کنار مصرف دارو، دوره ای تحت آموزش مسائل جنسی قرار بگیرید و تحت مشاوره باشید. همچنین اگر دچار هر گونه مشکل فیزیکی باشید که بر تمایلات جنسی تان اثر می گذارد، ممکن است نیاز به هورمون درمانی پیدا کنید (مثلا خشکی واژینال).
پزشک باید تشخیص اختلال کم میلی جنسی را در شما بدهد تا برای تان دارو تجویز کند. او می تواند با پرسیدن سوال هایی تشخیص بدهد که دچار اختلال کم میلی جنسی هستید یا خیر:
آیا تا به حال طبق خواسته ها و تمایلات جنسی تان در رابطه ارضا شده اید؟
آیا میل جنسی تان افت کرده است؟
آیا کم میلی جنسی تان شما را آزار می دهد؟
آیا دوست دارید میل جنسی تان بیشتر شود؟
آیا عامل خاصی وجود دارد که می تواند بر میل جنسی تان اثر گذاشته باشد، مثلا مصرف دارو، بارداری، عمل جراحی، استرس؟
اگر پاسخ شما به چهار سوال اول مثبت باشد، و پزشک نتواند علت دیگری برای کم میلی جنسی تان پیدا کند، پس احتمالا دچار اختلال کم میلی جنسی شده اید. به گفته ی پزشکان، ناراحتی و اضطرابی که یک خانم بابت کم میلی جنسی اش احساس می کند، اغلب فاکتور تعیین کننده در نیاز او به مصرف داروست. زیرا اگر شما از کم میلی جنسی تان ناراحت نباشید و اهمیتی به آن ندهید، پس مشکلی وجود ندارد و نیازی به دریافت دارو نیست.
همچنین پزشک تان باید مطمئن شود که کم میلی جنسی شما به موقعیت فعلی یا رابطه تان ربطی ندارد. زیرا مثلا اگر شما به دلیل بی علاقگی به همسرتان دچار کم میلی جنسی شده باشید، مصرف دارو هیچ کمکی به شما نخواهد کرد.
کدام دارو برای شما مناسب تر است؟
هر دو دارو، شرایط خاص خود را دارند. دارویی که شما باید مصرف کنید، بیشتر به این بستگی دارد که کدام با سبک زندگی شما متناسب تر است. خیلی از خانم ها از دارو های تزریقی خوش شان نمی آید و عده ای نیز دوست ندارند هر روز قرص بخورند؛ بنابراین بهترین کار این است که در مورد انتخاب دارو، با پزشک تان مشورت کنید.
عوارض جانبی
محققان اثر این دو دارو و شیوه ی عملکردشان را تنها روی زنانی که هنوز یائسه نشده اند بررسی کرده اند؛ بنابراین سازمان غذا و داروی آمریکا، این دو دارو را فقط برای زنانی که در سنین پیش از یائسگی هستند تائید کرده است. زنان باردار و شیرده نیز نباید از این دارو ها استفاده کنند.
افراد دیگری نیز هستند که نباید دو داروی معرفی شده برای رفع کم میلی جنسی را مصرف کنند:
افرادی که بیماری کبد دارند
افرادی که بیماری قلبی و عروقی دارند
افرادی که بابت HIV، هپاتیت C، و یا فشار خون بالا دارو مصرف می کنند
دارو های فلیبانسرین و برملانوتید ممکن است با یک سری از دارو هایی که خانم ها معمولا استفاده می کنند تداخل داشته باشند، مثلا فلوکونازول که دارویی برای درمان عفونت های قارچی است و همچنین برخی از آنتی بیوتیک ها؛ بنابراین حتما پزشک تان را در جریان دارو هایی که مصرف می کنید قرار دهید.
خانم هایی که برای رفع اختلال کم میلی جنسی، دارو مصرف می کنند نباید از دو ساعت پیش از مصرف دارو تا صبح روز بعد، الکل بنوشند، زیرا ممکن است فشار خون شان تا سطح خطرناکی پایین بیاید.
مصرف این دارو ها می تواند سبب حالت تهوع، سر درد، گُرگرفتگی پوست (قرمزی و گرما)، سرگیجه و غش، احساس خستگی و خشکی دهان شود. برملانوتید می تواند باعث تیره شدن پوست و لثه ها شود.
آیا این دارو ها اثر دارند؟
پزشکان برای اینکه بسنجند این دارو ها تا چه اندازه می توانند اختلال کم میلی جنسی را درمان کنند، بررسی می کنند که میل جنسی تا چه اندازه افزایش یافته و آیا احساس ناراحتی و نگرانی بابت این مسئله کمتر شده یا نه. فلیبانسرین معمولا موجب یک رابطه جنسی باکیفیت تر در ماه می شود، که این اتفاق می تواند برای عده ای به معنی موفقیت و نتیجه گرفتن باشد، اما برای عده ای دیگر نه!
بستگی به این دارد که شما چه تعابیری در این زمینه برای خود داشته باشید و چه بخواهید. چیزی تحت عنوان «میزان نرمال میل جنسی» وجود ندارد؛ بنابراین تغییری که یک خانم در میزان ناراحتی و نگرانی خود در مورد کم میلی جنسی اش احساس می کند، اغلب معیار اصلی در میزان تاثیر گذاری دارو درمانی است. اگر به مدت ۸ هفته دارو مصرف کردید و تغییری احساس نکردید، پزشک تان احتمالا توصیه می کند مصرف دارو را متوقف نمایید.
کلام آخر اینکه هر چند این دارو ها ممکن است هنوز کامل نباشند، اما همین که دو داروی تقویت کننده میل جنسی در بازار موجود است، حرکتی در جهتی درست می باشد و می توان آن را یک قدم اولیه ی مهم برای رفع مشکلات جنسی زنان دانست.
