به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، روحانیون متولد دهه چهل حالا قدری حرفه ای تر و جدی تر وارد فضای مناسبات سیاسی شده اند و هر کدام با استفاده از منابر و تکایا و فضای مجازی و رسانه های همسو در نقد و بررسی فضای موجود کشور متناسب با دیدگاه خود اظهار نظر می کنند؛ گاهی پرخاشگرانه، گاهی مهربان، گاهی منتقدانه و گاه کینه ورزانه. دو نمونه از این روحانیون که این روزها می توان گفت موازی و همپای هم و در دو جایگاه و دیدگاه متفاوت به عرض اندام پرداخته اند، یکی علیرضا پناهیان است و یکی محمدرضا زائری.
پناهیان در تحصیلات حوزوی خود شاگرد روحانیونی چون وحید خراسانی، سید محمود هاشمی شاهرودی و جوادی آملی بوده و در رشته روانشناسی هم مدرک دانشگاهی گرفته است. در مقابل زائری در حوزه علمیه تحصیلات خود را تا خارج سطح پیش برده است و دکترای علوم ادیان از دانشگاه قدیس یوسف بیروت، کارشناسی فقه و مبانی حقوق اسلامی از مدرسه عالی شهید مطهری، کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی از دانشگاه آزاد اسلامی و کارشناسی ارشد روابط اسلام و مسیحیت از دانشگاه قدیس یوسف بیروت دارد.
جنجال های بی پایان
سخنرانی های جنجالی علیرضا پناهیان در ایام ماه محرم و توییت ها و پیام های زائری در این روزها تمامی ندارند. دیروز لحظاتی قبل از این که محمدحسن ابوترابی فرد، امام جمعه موقت تهران در خطبه نماز جمعه گفت که «عاشورا جنگ بین دو اسلام است؛ اسلام یزیدی و اسلام دین مدار، اخلاق مدار، عزت مدار و در یک کلمه اسلام ناب محمدی و انقلابی»، سخنران قبل از خطبه ها کسی نبود جز پناهیان که برای بار چندم در روزهای اخیر رئیس جمهوری را می نواخت. او گفت: «از رئیس جمهوری عجیب بود که در یک سخنرانی هم علیه دوقطبی سازی سخن می گوید هم یک دوقطبی را برای انتخابات آتی ایجاد می کند.»
چند روز پیش نیز علیرضا پناهیان با کلماتی که «توهین آمیز» توصیف شده، به نمایندگان انتقاد کرد که چرا با طرح «شفافیت آرا» مخالفت می کنند. او در سخنان خود با رد استدلال های نمایندگان در رأی ندادن به طرح «شفافیت آرا» گفت: «آی مجلس شورای اسلامی آدم باش! کی به شما حق داده شفاف رأی ندید! بگو که چه غلطی دارید می کنید؟! چی رو دارید از ملت پنهان می کنید؟!»
اما سخنان پناهیان درباره مجلس تنها اظهارات جنجالی او نبود. این واعظ در شب بعد به دولت و به طور مشخص حسن روحانی، رئیس جمهوری، تاخت. او رئیس جمهوری را با «فرعون» مقایسه کرده بود. او چندی پیش در مجلسی گفته بود که گناه زن در استفاده بد از زبان چند برابر گناه مردان است و در روایات مهمترین عامل ورود زنان به جهنم زبان شان دانسته شده است؛ نه حجاب شان. او همچنین گفت: «انعطاف پذیری شوهر نسبت به همسر خود ضروری است و در مقابل مردی که مطیع زن خود شود و از ترس از او فرمانبرداری کند، ملعون است و خود زن نیز از چنین مردی لذت نمی برد.»
زائری به دنبال اقناع نسل جوان
در مقابل اما می توان به آخرین صحبت ها و کامنت های محمدرضا زائری اشاره داشت. او در آخرین شب مراسم سخنرانی و عزاداری در انجمن اندیشه و قلم با اشاره به گسترش ابزارهای ارتباطاتی در عصر کنونی گفته است: «وقتی آخرین فرآورده های فرهنگی دنیا به لحظه در اختیار جوانان ما قرار می گیرد، دیگر ادبیات سنتی و محفلی برای اقناع آنان کافی نیست و باید از ادبیات انسانی و جهانشمول بهره برد و ادبیات سیدالشهداء در عاشورا هم این گونه بود.»
یا می توان به توییت محمدرضا زائری در خصوص فحاشی های فضای مجازی اشاره کرد که می گوید: «احساس تکلیف کرده اید که با پول بیت المال اکانت های فیک بسازید و برای حفظ نظام به مردم فحش بدهید؟ اشکالی ندارد! اقلا به نیروهای تان بیاموزید که با عکس خانم فحش های مردانه ندهند! به آنها بگویید که زبان هم جنسیت دارد و اگر قرار است خودشان را زن جا بزنند، ادبیات شان هم باید زنانه باشد!»
او این روزها در توییتی نوشته است: «حق وقتی حق است که مورد تأیید واحد مرکزی خبر صداوسیما و امام جمعه شهر و دبیرخانه مجلس خبرگان و برادران سپاه باشد، باطل هم هر چیزی است که شبکه بی بی سی فارسی و من و تو یا رادیوفردا و صدای آمریکا از آن حرف می زنند؟ دین ما این نیست!»پیش از این زائری در مورد خودسوزی سحر هم نوشته بود: «اگر کسی از درد و بی پناهی مردم بگوید، بازی رسانه ای دشمن را خورده؟ باید سکوت کنیم تا روز به روز فاصله مردم و روحانیت بیشتر شود؟ باید بی اعتنا باشیم تا روز به روز شکاف بین مردم و حاکمیت بیشتر شود؟ ساکت باشیم؛ چون می خواهیم متانت علمایی و آخوندی خود را حفظ کنیم؟ با صدای بلند اعلام می کنم که من سواد رسانه ای ندارم! ولی این قدر می فهمم که حاکمیت دینی نسبت به یکایک شهروندان خود مسئول است، از کودکی تا کهنسالی! نمی تواند به بهانه های مسخره ای مثل این که قرص می خورده یا اختلال داشته نسبت به نابودی شان بی تفاوت باشد! اگر دختر یا خواهر خودتان بود، همین طور با بی اعتنایی قضاوت می کردید یا حرف می زدید؟ نمی پرسید که از کودکی تا جوانی اش ما چه کرده ایم؟ صداوسیمای ما، آموزش و پرورش ما، استانداری و شهرداری ما، ارشاد و سازمان تبلیغات ما کجا بودند که به این جا رسید؟ آیا نمی پرسید که وقتی برای کسی پرونده قضائی تشکیل می شود چه بر او می گذرد؟ چقدر حقوق انسانی و کرامت الهی او مراعات می شود؟ آیا فکر می کنید به همین راحتی می شود سر و ته قضیه را جمع کرد که خط تبلیغاتی دشمن است پس همه ساکت شویم و حرفی نزنیم؟»
