به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت،غزاله زمانی، کارشناس تغذیه/خیلی از مادران از بدغذایی فرزندشان گلایه می کنند اما بعضی از عوامل بدغذایی به خود مادر برمی گردد. یعنی مادر از زمان تولد کودک رفتارهایی می کند که به عادت های بد غذایی منجر می شود. چهار رفتار عمده اشتباه والدین در رابطه با غذا خوردن کودک را بررسی می کنیم.
1. یکی از این عادت های بد غذایی این است که کودک ما به غذاهای چرب و طعم های شور و شیرین عادت می کند. چون مادران از زمانی که می توانند غذاهایی مانند سوپ و حریره بادام و... را برای کودک شروع کنند، غذاهای او را با ذائقه خودشان تهیه می کنند. در صورتی که کودک نیازی به طعم ندارد. برای مادر کودک این غذاها بدون ادویه بدمزه به نظر می رسد در حالی که برای کودک که پیش فرضی از این طعم ها ندارد بدون شکر یا نمک نیز این خوردنی های ناقص نیستند.
امروزه علاقه به قند و نمک دو نگرانی اصلی پزشکان برای سلامت افراد است. گسترش دیابت و مشکلات فشار خون به همین علاقه و عادت ما برمی گردد که ریشه در کودکی ما دارد. اگر از همان سال های اولیه تولد کودک ما آنها را به این طعم ها عادت ندهیم بعدها دچار مشکل نخواهند شد.
2. از طرف دیگر بعضی از کودکان با سبزیجات، گوشت و لبنیات میانه خوبی ندارند و غذاهای آب پز و سالم را پس می زنند. این مشکل نیز ریشه در رفتار والدین دارد. چون رژیم غذایی خانواده به اندازه کافی شامل لبنیات و سبزیجات و گوشت نیست و غذاهای پرچرب نیز مصرف می کنند که این تناقض رفتاری آنها در عدم مصرف مواد غذایی و تشویق کودک به مصرف همان مواد غذایی باعث می شود کودک سر باز زند.
3. مشکل سوم رفتار والدین که به بدغذایی کودک منجر می شود زورگویی و اجبار مادر در غذا دادن به کودک است که باعث مقاومت در بچه می شود. بسیاری از مادران هستند که از روی دلسوزی و نگرانی برای سلامت کودک شان یک رفتار نادرست را در پیش می گیرند و آن اینکه به اجبار کودک را به غذاخوردن وامی دارند.در این شرایط نیز کودک طبعا لج می کند و بیشتر و مصرتر از قبل از خوردن غذا سر باز می زند. در شکل بدتر این اتفاق مادر از غذا به عنوان ابزار تنبیه استفاده می کند و به محض اینکه کودک کار خطایی انجام داد مجبورش می کند تا از غذایی که دوست نداشته و نخورده، بخورد. این رفتار البته باعث دلزدگی کودک از غذا می شود.
4. رفتار بعدی که بسیار هم اثر مخربی در روند غذاخوردن کودک دارد، غذا دادن تحت هر شرایطی است. بعضی مادران هستند که دائما به دنبال کودکشان می دوند تا قاشق قاشق غذا را بتوانند در دهان او بگذارند. بچه ها هم مدام در حال فرار کردن از دست مادر هستند و شاید در این تعقیب و گریز چند قاشق غذا هم خوردند!
اما راهکارهای درست در مقابل این رفتارهای اشتباه کدام ها هستند؟ ابتدا اینکه از اضافه کردن ادویه و نمک و شکر به غذای کودک در سال های اول زندگی خودداری کنیم و میزان مصرف خود را نیز از این مواد کاهش دهیم تا وقتی کودک به سفره خانواده پیوست بتواند از غذاها بخورد و سلامت او و والدین حفظ شود.
دوم اینکه پدرومادرها خودشان هم از غذایی که برای کودک آماده کرده اند، بخورند. اگر بشقاب غذایی والدین نیز به همان میزان حاوی سبزیجات و لبنیات باشد کودک راحت تر با این موضوع مواجه می شود و نسبت به خوردن غذاها بیشتر تمایل نشان می دهد.
به هیچ عنوان از غذا به عنوان ابزار تنبیهی استفاده نکنند و برای غذاخوردن کودک نیز به زور و اجبار متوسل نشوند. مادرانی هستند که از بدغذایی کودکشان و اینکه دائما باید به دنبال او بدوند تا غذا بخورد گلایه می کنند در حالی که هیچ کس جز خود مادران مقصر این موضوع نیست. آنها کودک را به این شیوه عادت داده اند و باید کم کم از این عادت او را جدا کنند. کافی این مادران دیگر برای غذاخوردن کودک به او اصرار نکنند و کودک هر مقدار که خواست غذا را بخورد. نکته بعد اینکه اجازه ندهند کودک میان وعده بخورد مخصوصا اگر به زمان وعده اصلی نزدیک است. و دیگر اینکه هر یکی،دو ساعت یکبار تنها از کودک بپرسند که می خواهد غذا بخورد یا خیر؟ بالاخره کودک گرسنه می شود و برای خوردن غذا تمایل نشان می دهد تا این عادت بد از یادش برود.
