اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست
زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست
در این چمن گل بی خار کس نچید آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد
که کام بخشی او را بهانه بی سببیست
به نیم جو نخرم طاق خانقاه و رباط
مرا که مصطبه ایوان و پای خم طنبیست
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر
که در نقاب زجاجی و پرده عنبیست
هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه
کنون که مست خرابم صلاح بی‌ادبیست
بیار می که چو حافظ هزارم استظهار
به گریه سحری و نیاز نیم شبیست
تعبیر غزل شماره 64 حافظ:
مسیری را انتخاب کرده اید که برای رسیدن به هدف لازم است با دیگران رقابت کنید. مراقب باشید که در این راه پاکی دل و طینت را از دست ندهید و اسیر وسوسه های شیطان نشوید.
همه آدم ها در کنار خوبی ها، بدی هایی دارند که شما نیز از این قانون طبیعت استثنا نیستید. گل بی خار خداوند است.
گاهی وسوسه می شوید برای بالا بردن ارزش کار خود، دیگران را زمین بزنید، از این کار برحذر باشید که عاقبت خوبی در انتظارتان نخواهد بود.
برای دستیابی به سعادت و خوشبختی باید تلاش کنید و ثابت قدم باشید.
