اینکوترمز چیست و اهداف و قوانین آن چه می باشد؟

اینکوترمز ( Incoterms ) چیست؟

اینکوترمز ( Incoterms ) به معنی اصطلاحات بین المللی بازرگانی است که از ترکیب سه کلمه International Commercial Terms تشکیل شده است، درواقع اینکوترمز تعیین کننده هزینه ها و مسئولیت های فی مابین خریدار و فروشنده در معاملات تجاری است که هر دوره توسط اتاق بازرگانی بین الملل مورد بازنگری و باز نشر قرار می گیرد. اینکوترمز اولین بار در سال ۱۹۳۶ تدوین شد، و در تاریخ اول ژانویه ۲۰۱۱ آخرین نسخه آن که به اینکوترمز ۲۰۱۰ موسوم است، منتشر گردیده است. هدف از اینکوترمز ارائه مجموعه ای از مقررات بین الملل برای تفسیر رایج ترین اصطلاحات بازرگانی در تجارت خارجی است که سبب می شود چندگانگی تفسیر این اصطلاحات در کشورهای مختلف از میان برود یا حداقل به میزان قابل توجهی تقلیل یابد. از طرفی، اغلب ممکن است خریدار و فروشنده که طرفین قرارداد هستند از روش های تجاری کشور مربوطه اطلاعی نداشته باشند و این موضوع موجب برداشت های ناصحیح یا بروز اختلافات، دعاوی حقوقی و درنتیجه تلف شدن وقت و پول شود.

سورپرایز شوکه کننده لیلا بلوکات با صدای زیبای پدر و مادرش در روز تولد 41 سالگی اش +فیلم/ عزیز دل مادر لبخندات دائمی

مشاهده

بررسی قوانین Incoterms

قوانین اینکوترمز در سراسر جهان توسط دولت ها، مقامات قانونی، صادرکنندگان و واردکنندگان به عنوان روشی برای تفسیر متداول ترین اصطلاحات استفاده شده در بازار بین المللی پذیرفته شده است. شرکای تجاری از طریق اینکوترمز ، نکات مربوط به تحویل کالا، حمل و نقل کالا، بیمه، بسته بندی، مجوزها، تعرفه های گمرکی و سایر موارد دیگر را تعریف می کنند. وقتی این قوانین در قراردادهای خرید و فروش بین المللی گنجانده شده باشد، دیگر هیچگونه ابهامی در خصوص نحوه اجرای آن وجود نخواهد داشت. اینکوترمز از زمان آغاز به کار خود، به دلیل بهبود مداوم فرآیندهای صادراتی، مرتباً به روزرسانی دوره ای شده است. جدیدترین نسخه اینکوترمز نیز متعلق به سال ۲۰۲۰ میلادی است که نسبت به نسخه ۲۰۱۰ تغییراتی داشته است. اینکوترمز ۲۰۲۰ در یازده فصل و حالت مختلف تدوین شده است.

قواعد کلی اینکوترمز ۲۰۲۰

در اینکوترمز ۲۰۲۰ به تمامی مسائل مرتبط با حمل کالا از فروشنده به خریدار پرداخته شده است. این مسائل شامل حمل کالا ها، ترخیص کالا ، واردات و صادرات کالا ها، مسئول پرداخت و همینطور مسئول ریسک جابجایی و انتقال کالا است. شایان ذکر است اصطلاحات مختلفی که در اینکوترمز تعریف شده است معمولاً با ذکر مکان های جغرافیایی مورد استفاده قرار می گیرد نه عناوین مرتبط با جابجایی. به طور کلی قواعد اینکوترمز ۲۰۲۰ در یکی از سه دسته زیر قرار می گیرد:

• ریسک ها

اینکوترمز تعیین می کند چه زمانی محموله از فروشنده به خریدار منتقل شود و چه کسی مسئولیت خطرات حمل و نقل کالا را تا مقصد بر عهده دارد.

• هزینه ها

در اینکوترمز ۲۰۲۰ مشخص می شود که چه کسی مسئولیت پرداخت کدام یک از هزینه ها را برعهده دارد. برای مثال چه کسی هزینه بیمه را بر عهده می گیرد.

• وظایف و مسئولیت ها

اینکوترمز ۲۰۲۰ وظایف و مسئولیت هایی که بر عهده هر کدام از طرفین معامله است را مشخص می کند. برای مثال تعیین می کند که مسئولیت هایی همچون اقدام برای بیمه و اخذ پروانه صادرات و واردات و حمل و نقل و لجستیک بر عهده کدام یک از طرفین معامله است.

نکات مهم در خصوص استفاده از قواعد اینکوترمز

به منظور استفاده از قواعد اینکوترمز باید سه نکته مهم زیر را در نظر بگیرید:

• در خصوص انواع قواعد اینکوترمز اطلاع کامل داشته باشید. این قواعد در کلیه قراردادهای صادرات و واردات در سراسر جهان گنجانیده شده و بخشی ضروری از تجارت خارجی محسوب می شود.
• حتما از قبل قاعده اینکوترمز انتخاب شده را مشخص کنید. برای مثال شاید شما قصد داشته باشید که از قاعده CIF استفاده کنید.
• نام مکان و بندری که در آنجا کالا را به خریدار تحویل می دهید، را ذکر کنید.

محدودیت های اینکوترمز

آگاهی از اینکه اینکوترمز چیست و چه اهمیتی دارد؟ بدون اطلاع از محدودیت های اینکوترمز نمی تواند برای شما مفید باشد. به یاد داشته باشید که اینکوترمز تنها بخشی از کل قرارداد تجارت بین المللی محسوب می شود، بنابراین از محدودیت هایی نیز برخوردار است. برخی از مهم ترین این محدودیت ها عبارتند از :

• اینکوترمز چیزی در مورد مبلغ پرداخت شده یا روش پرداختی که در معامله استفاده می شود، نمی گوید.
• اینکوترمز با انتقال مالکیت کالاها، نقض قرارداد یا مسئولیت محصول سروکار ندارد. به عبارت دیگر اینکوترمز حقوق مالکیت و همینطور شرایط احتمالی نقض قرارداد را در بر نمی گیرد.
• اینکوترمز نمی تواند از قوانین رسمی و اجباری صرف نظر کند.
• اصطلاحات اینکوترمز نمی تواند جایگزین قرارداد رسمی بین دو طرف معامله شود.
• تمام اصطلاحات اینکوترمز به جز گروه C مسئولیت تنظیم بیمه را به عهده نمی گیرند. بنابراین مسئولیت بیمه بار، باید جداگانه توسط دو طرف تعیین شوند.

به این ترتیب شما باید تمامی این موارد را به صورت جداگانه در قرارداد خرید و فروش خود لحاظ کنید.

چگونگی استفاده از قواعد اینکوترمز

گنجاندن قواعد اینکوترمز ۲۰۱۰ در قرارداد فروش: اگر لازم می دانید که قواعد اینکوترمز ۲۰۱۰ برای قراردادتان اجرا گردد، باید این موضوع را به طور واضح با افزودن عباراتی شاملِ قاعده اینکوترمز انتخابی، نام محل و متعاقب آن اینکوترمز ۲۰۱۰ در قرارداد فروش، بیان کنید.

• انتخاب قاعده اینکوترمز مناسب

لازم است که قاعده اینکوترمز انتخابی با کالا، وسیله حمل آن و مهم تر از همه قصد طرفین قرارداد برای ذکر تعهدات اضافه ای مانند تعهد به سازماندهی حمل با بیمه برای فروشنده یا خریدار، تناسب داشته باشد. توضیحات راهنمای هر قاعده اینکوترمز دربر گیرنده اطلاعاتی است که درهنگام تعیین، برای این انتخاب سودمند است. طرفین قرارداد باید با انتخاب هر قاعده اینکوترمز، آگاه باشند که تفسیر قراردادشان ممکن است کاملا تحت تأثیر عرف رایج در بندر یا محل موردنظر برای تحویل کالا قرار گیرد.

• تعیین نام محل یا بندر حتی الامکان به دقیق ترین شکل ممکن

قاعده ی اینکوترمز انتخاب شده، تنها هنگامی می تواند نتیجه بخش باشد که طرفین از محل یا بندر موردنظر نام ببرند و در صورتی بهترین نتیجه را خواهد داد که طرفین، محل یا بندر را تا آنجا که ممکن است دقیق تعیین کنند.

• به خاطر داشته باشید که قواعد اینکوترمز، قرارداد فروش کاملی نیستند

قواعد اینکوترمز بیان می کنند که در قرارداد فروش، کدام طرف برای انجام حمل یا بیمه کالا تعهد دارد یا اینکه فروشنده چه زمانی کالا را به خریدار تحویل می دهد و هر یک از طرفین قرارداد فروش، مسئول کدام هزینه ها می باشند؛ به هر حال قواعد اینکوترمز چیزی درمورد قیمت قابل پرداخت، روش پرداخت و همچنین موضوع انتقال مالکیت کالا و نتایج ناشی از نقض قرارداد، بیان نکرده اند. به طور معمول، این موضوعات با درج عبارات صریحی در قرارداد فروش یا در قانون حاکم بر قرارداد می آیند. همچنین طرفین باید آگاه باشند که قواعد محلی لازم الاجرا، ممکن است که هر جنبه ای از قرارداد فروش ازجمله قاعده ی اینکوترمز انتخابی را کنار بگذارند و تحت تأثیر قرار دهند.

ویژگی های اصلی قواعد اینکوترمز

در اینکوترمز ۲۰۱۰، قواعد از ۱۳ به ۱۱ کاهش یافتند و دو قاعده جدید یعنی DAT (تحویل کالا در پایانه ی تعیین شده در مقصد) و DAP (تحویل کالا در محل مقرر در مقصد) جایگزین قواعد DAF (تحویل کالا در مرز)، DES (تحویل کالا روی عرشه کشتی در بندر مقصد)، DEQ (تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد)، DDU (تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی) در اینکوترمز ۲۰۰۰ ثبت شده است.

طبق دو قاعده جدید، تحویل کالا در مقصد مقرر صورت می گیرد: در قاعده DAT، کالا به صورت تخلیه شده در اختیار خریدار قرار می گیرد (مشابه به قاعده DEQ سابق) در قاعده DAP نیز کالا به ترتیبی مشابه در اختیار خریدار گذاشته می شود، با این تفاوت که تنها آماده برای تخلیه است (مشابه با DEQ ،DAF ،DDU سابق)، با توجه به قواعد جدید در اینکوترمز ۲۰۱۰، قواعد DES ،DEQ در اینکوترمز ۲۰۰۰ به حالت غیرضروری در آمده است. همچنین وسیله نقلیه آورنده کالا در قاعده DAP حق دارد یک کشتی و محل مقرر آن در مقصد، یک بندر باشد. درنتیجه اینک قاعده DAP می تواند در مواردی که سابق بر این از قاعده DES استفاده می کردند، مورداستفاده قرار گیرد. قواعد جدید مانند قواعد پیشین جزو قواعد تحویل هستند. به این ترتیب که فروشنده (به جز مخارج مربوط به ترخیص کالا جهت ورود) کلیه هزینه ها و خطرات مربوط به ارسال کالا به محل مقرر را به عهده می گیرد.

طبقه بندی قاعده اینکوترمز ۲۰۱۰

یازده قاعده اینکوترمز ۲۰۱۰ در دو گروه متمایز به شرح زیر ارائه می شوند:

• قواعد قابل استفاده برای هر شیوه یا انواع شیوه های حمل ونقل

• تحویل کالا در محل کار (ذکر نام محل مقرر برای تحویل) EXW
• تحویل کالا در محل مقرر به حمل کننده ( ذکر نام محل مقرر برای تحویل) FCA
• پرداخت کرایه حمل کالا تا مقصد (ذکر نام محل مقرر در مقصد) CPT
• پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصد (ذکر نام محل مقرر در مقصد) CIP
• تحویل کالا در پایانه تعیین شده در مقصد (ذکر نام پایانه در بندر یا در محل مقرر در مقصد) DAT
• تحویل کالا در محل مقرر در مقصد (ذکر نام محل مقرر در مقصد) DAP
• تحویل کالا در محل مقرر در مقصد با ترخیص و پرداخت حقوق و عوارض گمرکی (ذکر نام محل مقرر در مقصد) DDP

• قواعد قابل استفاده برای حمل ونقل کالای دریایی و حمل ونقل از طریق آبراه های داخلی

• تحویل کالا در کنار کشتی (ذکر نام بندر مقرر برای بارگیری) FAS
• تحویل کالا روی عرشه کشتی (ذکر نام بندر مقرر برای بارگیری) FOB
• قیمت کالا و کرایه حمل تا بندر مقصد (ذکر نام بندر مقصد) CFR
• قیمت کالا، بیمه و کرایه یحمل تا بندر مقصد (ذکر نام بندر مقصد) CIF

گروه اول: شامل هفت قاعده در اینکوترمز ۲۰۱۰ است که می تواند بدون توجه به روش حمل انتخابی و بدون توجه به استفاده از یک یا چند روش حمل، به کار رود. قواعد EXW ،FC ،CPT ،CIP ،DA ،DAP ،DDP به این گروه تعلق دارند. از قواعد مزبور می توان حتی در مواردی که از حمل ونقل دریایی استفاده نمی شود نیز استفاده کرد. به هر حال، به خاطر داشته باشید که می توان این قواعد را حتی در مواردی که از کشتی تنها برای بخشی از جریان حمل استفاده می شود نیز به کار برد.

گروه دوم: شامل ۴ قاعده اینکوترمز ۲۰۱۰ است که طبق آن، نقطه تحویل و محلی که کالا از آنجا برای فروش حمل می شود، بندر است و از این رو، دارای برچسب قواعد (حمل ونقل از طریق آبراه های داخلی) است. قواعد CIF ،CFR ،FOB ،FAS به این گروه تعلق دارند. در سه قاعده آخر این گروه، همه اشارات به نرده کشتی، به عنوان نقطه تحویل، حذف گشته است و ترجیح داده شده است که تحویل کالا هنگامی انجام پذیرد که (روی عرشه) کشتی قرار می گیرد.

قواعد اینکوترمز برای تجارت داخلی و بین المللی

قواعد اینکوترمز به طور سنتی در قراردادهای فروش بین المللی، جایی که کالا از مرزهای ملی عبور می کند، مورد استفاده قرار می گیرد. با این وجود، در مناطق مختلف جهان، ازجمله بلوک های بزرگ بازرگانی مانند اتحادیه اروپا، که در آن تشریفات گمرکی در مرز بین کشورهای عضو نامحسوس شده است، این امر از معنای کمتری برخوردار است.

درنتیجه عنوان فرعی قواعد اینکوترمز ۲۰۱۰ به طور رسمی قابلیت استفاده از قواعد مزبور را، هم برای قراردادهای فروش بین المللی و هم برای قراردادهای فروش داخلی تحقق می بخشد. به همین دلیل در قواعد اینکوترمز ۲۰۱۰ در برخی از موارد که تعهد و الزام به انجام تشریفات صادرات یا واردات وجود دارد، تنها عبارت (در صورت لزوم) ذکر شده است.

دو رویداد، اتاق بازرگانی بین المللی را متقاعد کرد که انجام حرکتی دراین جهت به موقع است. نخست اینکه، بازرگانان عموما از قواعد اینکوترمز صرفا برای قراردادهای فروش داخلی استفاده می کردند و دوم اینکه، در ایالات متحده ی آمریکا تمایل زیادی برای به کارگیری قواعد اینکوترمز در تجارت داخلی به جای شرایط قبلی حمل و تحویل در قانون متحد الشکل تجاری (UCC)، وجود دارد.

روش های حمل ونقل عمومی

اینکوترمز به چهار گروه D-C-F-E با اصطلاحات وابسته به هر گروه تقسیم شده است که خیلی خوب است.

• گروه E مخفف اصطلاح Ex Works - تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدأ:

تعریف: تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدأ (محل کار). در این روش فروشنده، کالا را در محل تولید یا انبار کالا به خریدار تحویل می دهد و کلیه هزینه ها، اعم از بارگیری، حمل ونقل، بیمه، گمرک و ریسک خرابی کالا بر عهده خریدار است.

• گروه F تحویل کالا به خریدار بدون پرداخت کرایه حمل در مبدأ:

این گروه شامل اصطلاحاتی است که به موجب آن فروشنده، کالا را در محلی که خریدار تعیین کرده تحویل وی می دهد. مهم ترین روش های موجود در این گروه عبارت اند از:

• FCA: مخفف اصطلاح Free Carrier

تحویل کالا به حمل کننده در مبدأ (تحویل کالا داخل کامیون، ریل و هواپیما). با توجه به اینکه محل تحویل کشور فروشنده میباشد، بارگیری با خریدار است و نقطه ریسک محل بارگیری می باشد. هزینه حمل و بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل و بیمه با خریدار (نه الزاماً).

• FAS: مخفف اصطلاح Free Alongside Ship

تحویل کالا در کنار کشتی در مبدأ. محل خاتمه ریسک فروشنده کنار کشتی در بندر است. هزینه حمل و بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل و بیمه و بازرسی با خریدار است.

• FOB: مخفف اصطلاح Free On Board

تحویل کالا در عرشه کشتی در مبدأ. فروشنده وقتی کالا را از روی نرده کشتی عبور داد ریسک خود را خاتمه داده است. هزینه حمل و بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل از بندر تحویل و بیمه و بازرسی با خریدار است.

• گروه C - تحویل کالا در مبدأ به خریدار با پرداخت کرایه حمل:

این گروه شامل اصطلاحاتی است که به موجب آن فروشنده باید مخارج کرایه را تا مقصد پرداخت نماید، ولی خطر فقدان یا خسارت و هزینه های اضافی بر عهده خریدار است. در این روش نوعی تقسیم مسئولیت بین خریدار و فروشنده اعمال شده است.

• CFR: مخفف اصطلاح Cost and Freight

هزینه و کرایه حمل تا مقصد. C&F سابق است ولی مخصوص حمل دریایی. کالا وقتی از روی نرده کشتی عبور می کند (بارگیری می شود) مسئولیت فروشنده خاتمه میابد. هزینه بیمه با خریدار است. هزینه حمل با فروشنده است. عقد قرارداد بیمه با خریدار است. و عقد قرارداد حمل با فروشنده.

• CIF: مخفف اصطلاح Cost, Insurance and Freight

هزینه ، بیمه و کرایه حمل تا مقصد. مخصوص حمل دریایی می باشد. کالا وقتی از روی نرده کشتی بارگیری می شود مسئولیت فروشنده خاتمه میابد. هزینه حمل و بیمه با فروشنده است. عقد قرارداد حمل و بیمه با فروشنده است.

• CPT: مخفف اصطلاح Carriage Paid To

تحویل با پرداخت کرایه حمل تا مقصد. حمل مرکب ولی بیشتر برای طرق زمینی یا هوایی استفاده می شود. ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را تحویل اولین حمل کننده می دهد خاتمه میابد. هزینه حمل با فروشنده تا نقطه معین طبق قرارداد. هزینه بیمه خریدار. عقد قرارداد بازرسی با خریدار است.

• CIP: مخفف اصطلاح Carriage and Insurance Paid to

تحویل با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد. روش حمل مرکب می باشد. ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را به نقطه توافق شده می رساند خاتمه میابد. هزینه بیمه و حمل با فروشنده است. عقد قرارداد بیمه و حمل با فروشنده است. عقد قرارداد بازرسی با خریدار است.

• گروه D - تحویل کالا در مقصد:

شامل اصطلاحاتی است که به موجب آن فروشنده مسئول رساندن کالا به نقطه یا محل مورد توافق شده در مقصد است و فروشنده کلیه خطرات و هزینه ها را بر عهده می گیرد.

• DAF: مخفف اصطلاح Delivered At Frontier

تحویل در مرز (مرز تعیین شده). به طور عمده حمل به وسیله راه آهن انجام می شود و در این نوع حمل می توان سندی سراسری از راه آهن گرفت که کلیه عملیات حمل ونقل را تا مقصد نهایی در برگیرد و کالا را برای آن دوره زمانی بیمه نماید.

• DES: مخفف اصطلاح Delivered Ex Ship

تحویل در عرشه کشتی (در مقصد). فروشنده کالا را در عرشه کشتی در بندر مقصد تحویل خریدار می دهد و اقدامات و هزینه های ترخیص کالا جهت ورود به بندر مقصد برعهده خریدار است.

• DEQ: مخفف اصطلاح Delivered Ex Quay

تحویل در اسکله (در مقصد). فروشنده وقتی کالا را از کشتی به اسکله انتقال داد و عوارض انتقال به اسکله مقصد را پرداخت نمود، در بندر مقصد تحویل خریدار می دهد.

• DDU: مخفف اصطلاح Delivered Duty Unpaid

تحویل در مقصد بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی. فروشنده کالا را در کشور مقصد بدون انجام ترخیص کالا برای ورود و پرداخت عوارض تحویل دهد.

• DDP: مخفف اصطلاح Delivered Duty Paid

تحویل در مقصد با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی. فروشنده کالا را در کشور مقصد پس از انجام ترخیص کالا و پرداخت عوارض تحویل خریدار می دهد.

نگاهی به مراحل اینکوترمز

مراحل مبادله بازرگانی بین المللی شامل موارد زیر است:

1. ابتدا کالای موضوع معامله از کشور مبدأ حمل می شود.
2. به مرز و گمرک مبدأ می رسد.
3. روی وسیله حمل اصلی بارگیری می شود و حمل ونقل بین الملل انجام می شود.
4. کالا به مرز و گمرک کشور مقصد می رسد.
5. کالا ترخیص وارداتی می شود.
6. تا انبار خریدار در داخل کشور حمل می شود.

برای انجام هر یک از مراحل مبادله بازرگانی بین الملل بایستی اصطلاحات بین المللی بازرگانی( اینکوترمز ) را بدانید تا در عقد قراردادهای تجاری دچار سوء تفاهم و مشکلات حقوقی نشوید