به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از روزنامه اعتماد، از بين نفرات اعزامي تيم ملي به جام جهاني امير عابدزاده و پيام نيازمند در خط دروازه، شجاع خليل زاده در خط دفاعي و وحيد اميري در خط مياني اصلا به بازي گرفته نشدند. حسين كنعاني زادگان و ابوالفضل جلالي هم در مجموع چند دقيقه به بازي گرفته شدند. به نظر مي رسد اگر مصدوميت بيرانوند اتفاق نمي افتاد، سيدحسين حسيني هم شانسي براي بازي در جام جهاني پيدا نمي كرد.
مشكلي كه در اين زمينه وجود دارد برمي گردد به ارنج تيم و تفكرات سرمربي. به عنوان مثال كي روش در سمت چپ خط دفاعي از ميلاد محمدي، احسان حاج صفي و ابوالفضل جلالي بهره گرفت. در پست وينگر چپ هم از مهدي طارمي و احسان حاج صفي. در اين حالت بازي ندادن به وحيد اميري سوال برانگيزتر مي شود. يعني او تحت هيچ شرايطي اصلا فرصت بازي پيدا نمي كرد. يعني كي روش اصلا اعتقادي به استفاده از او در جام جهاني نداشت. همين مساله در مورد شجاع خليل زاده هم صادق است. وقتي كي روش در بازي با انگليس مي خواست دفاع ۵ نفره بچيند روزبه چشمي را به بازي فرستاد و در خط دفاعي جا داد. چشمي در بازي بعدي هافبك بود. اين يعني كي روش اصلا روي شجاع هيچ حسابي باز نكرده بود و به نظر مي رسيد حتي ممكن است از سردار آزمون در خط دفاعي استفاده كند اما از شجاع نه. كنعاني زادگان هم تا حدي وضعيتي نظير شجاع داشت با اين تفاوت كه كي روش به او اين شانس را داد تا تعدادي از گل هاي خورده مقابل انگليس به پاي او نوشته شود.
آنچه در جام جهاني از لحاظ فني و استفاده از همه ظرفيت هاي فوتبال ايران رخ داد، مي تواند تا مدت ها مورد بحث قرار بگيرد چون كسي از شكل كار تيم در اين زمينه قانع نشده، به همين دليل است كه خيلي از هواداران تيم هاي ليگ برتري مخصوصا استقلالي ها مي گويند اگر قرار به استفاده نكردن از اميري بود چرا محبي نرفت؟ يا ديگران مي پرسند اگر قرار بود از شجاع استفاده نشود چرا مدافع جوان پيكان با تيم به قطر نرفت تا حداقل كسب تجربه كند براي مسابقات بعدي؟ روي نيمكت نشاندن بازيكن ۳۴ ساله كه آخرين جام جهاني خود را پشت سر مي گذارد و به زودي كفش هايش را خواهد آويخت به درد چه كسي مي خورد؟