به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، ناز روشنی زعفرانلو متخصص اعصاب و روان و روان درمانگر درباره اوتیسم یا اختلال طیف درخودماندگی اظهار کرد: اوتیسم یا اختلال طیف درخودماندگی که با نام اختلاف نافذ رشد هم شناخته می شود، گروهی از سندروم های عصبی رشدی است که توارث چند ژنی دارد، مشخصه اصلی اوتیسم اختلال در ارتباطات اجتماعی و رفتار های محدود و تکراری است، بر اساس انجمن تشخیصی روانپزشکان آمریکا اختلال آسپرگر، اختلال فروپاشنده کودکی (سندروم هلر) و سندروم رت هم در گروه اختلال طیف اوتیسم قرار می گیرند به طوری که آسپرگر شکل خفیف تر اوتیسم است و اختلال عملکرد زبانی در آن به شدت اوتیسم نیست.
این متخصص اعصاب و روان بیان کرد: در ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم تنها یک عامل واحد نقش ندارد، مطالعات دو قلویی نقش عوامل ژنتیک را برجسته می داند، عوامل پیش از تولد و هنگام تولد هم می توانند در ابتلا به این اختلال نقش داشته باشند، از دیگر عواملی که در ایجاد اختلال طیف اوتیسم مؤثر هستند، می توان به سن بالای والدین در هنگام تولد فرزند، خونریزی مادر هنگام بارداری، دیابت بارداری، فرزند اول خانواده بودن، آسیب های بدو تولد، مشکلات تنفسی، وزن پایین نوزاد، ناهنجاری های مادرزادی، ناسازگاری عامل RH یا سیستم گروه خونی و بیلی روبین بالا اشاره کرد، این عوامل احتمال بروز این اختلال را در تعامل با استعداد ژنتیکی افزایش می دهند.
علائم اختلالات طیف اوتیسم در چند سالگی ظاهر می شوند؟
او افزود: اختلالات طیف اوتیسم اغلب در سال دوم تولد ظاهر می شوند، البته در موارد شدید فقدان علاقه به تعاملات اجتماعی حتی در سال اول هم بروز پیدا می کند.
روشنی زعفرانلو تأکید کرد: کودک به طور طبیعی در پنج ماهگی سر و صدا و نجوا می کند، در ۶ تا ۹ ماهگی ارتباط چشمی دارد و به لبخند والدینش و به نام خود در ۱۰ ماهگی واکنش نشان می دهد، او باید بتواند به اشیاء در ۱۲ ماهگی اشاره کند و عبارت های ۲ کلمه ای را در ۲ سالگی بیان کند، بنابراین در صورتی که کودک در انجام هر کدام از این موارد ناتوان بود، به اختلالات طیف اوتیسم مشکوک می شویم که برای تشخیص بهتر مراجعه به پزشک ضروری است.
او تصریح کرد: از نشانه های اوتیسم می توان به داشتن رفتار های تکراری (چرخیدن دور خود و کوبیدن سر به دیوار)، حساسیت به صدا، ترس از آغوش گرفتن، ترس از تغییر و نداشتن انعطاف پذیری، نداشتن توانایی ارتباط با همسالان اشاره کرد، پرخاشگری، تحریک پذیری و رفتار های آسیب زننده به خود در کودکان و نوجوانان اوتیستیک به طور شایع دیده می شود.
اختلالات طیف اوتیسم در کمین پسران
این متخصص اعصاب و روان گفت: اختلالات طیف اوتیسم در پسران چهار برابر دختران است، در نمونه های بالینی دختران بیشتر مبتلا به اختلالات کم توانی ذهنی هستند.
او اظهار کرد: در سال های ۹۱ تا ۹۳ برنامه پایلوت غربالگری اوتیسم در پنج استان کشور شامل خوزستان، قم، کرمان، همدان و خراسان رضوی انجام شده است، طبق آمار به دست آمده یک درصد از جمعیت کشور از اختلالات طیف اوتیسم رنج می برند.
روشنی زعفرانلو بیان کرد: اختلالات طیف اوتیسم اغلب مزمن هستند و شدت و سیر بیماری متغیر است. کودکانی که بهره هوشی بالای ۷۰ دارند و آنهایی که تا سن پنج تا هفت سالگی از زبان ارتباطی استفاده کرده اند بهترین سیر بیماری را دارند، مداخلات رفتاری فشرده زودرس اثر های مثبت و عمیقی در بسیاری از موارد در اختلالات طیف اوتیسم داشته است، در برخی موارد هم این مداخلات در بهبود و عملکرد متوسط این افراد موثر بوده اند، رفتار های تکراری اغلب سخت درمان می شوند با وجود این اگر اعضای خانواده حمایت لازم را از کودکان اوتیستیک داشته باشند روند درمان پیشرفت می کند.
این متخصص اعصاب و روان تأکید کرد: از جمله اهداف درمان کودکان اوتیستیک می توان به بهبود رفتار های کلیدی برای افزایش تعاملات اجتماعی، فراهم آوردن شرایط ادامه تحصیل این کودکان در مدارس عادی، رشد روابط با همسالان و افزایش مهارت های بلند مدت در زندگی مستقل اشاره کرد، والدین هم باید آموزش های روانی لازم را برای تعامل با این کودکان ببینند.
او یادآوری کرد: درمان های دارویی نقشی مؤثر در تخفیف علائم رفتاری مختل کننده دارند، هدف از درمان دارویی، کنترل پرخاشگری، رفتار های آسیب زننده به خود، بیش فعالی و نقص توجه است. موسیقی درمانی هم در پیشبرد ارتباط و بیان کودکان اوتیستیک مؤثر است، یوگا هم نقشی مؤثر در بهبود توجه و کاهش فعالیت کودکان اوتیستیک دارد.