به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، برای والدین آسان است که فقط رفتارهای نادرست کودکان خود توجه کنند و اعمال درست آنها را در نظر نگیرند. برای مثال مایک و لیزا بدون سر و صدا در اتاق مشغول بازی کردن هستند و هیچ کس به خاطر آن که بسیار دوستانه اسباب بازی ها را تقسیم می کنند، آن ها را تحسین نمی کنند. اما چند دقیقه بعد که بین بچه ها دعوا می شود، پدر عصبانی شده، سر آن ها داد می کشد. والدین آنچنان در تعلیم و تربیت از فرزندانشان غرق هستند که وقتی عمل خوبی از آن ها سر می زند، آن را به سادگی بدیهی تلقی می کنند، اما وقتی اشکالی در رفتار آن ها رخ می دهد، همه اشتباهات شان را به رخشان می کشند.
در نتیجه کودکان در توری از انتقاد به دام می افتند.
انتقاد همراه با کمی ستایش، نتایج بهتری به بار می آورد.
کودک شما می خواهد که به او توجه کنید و می خواهد این توجه را از هر طریق که می تواند، بدست آورد. از دیدگاه شما منفی باشد او از راه منفی به هدف خود می رسد.
اما اگر شما روی نکات مثبت متمرکز شوید. در مقابل رفتارهای خوب بیشتری دریافت خواهید کرد. زیرا در این حالت کودک با رفتارهای مثبت خود، سعی در جلب توجه شما خواهد داشت.
اگر به تشویق و تحسین کودکتان عادت ندارید، ممکن است انجام آن برای اولین بار دشوار باشد. اما هرچه بیشتر آن را انجام دهید، برایتان طبیعی تر و آسان تر خواهد شد.
رفتار کودک را تحسین کنید نه شخصیت او را
وقتی والدین به خاطر مشکلاتی که در مواجهه با رفتار کودک خود دارند، با ما مشورت می کنند، اغلب آن قدر درنمانده اند که حتی نکته ی مثبتی هم برای گفتن ندارند.
آنها شخصیت کودک را با کلماتی نظیر: لجباز، تنبل، خودخواه توصیف می کنند. این یک حلقه ی معیوب است و راه به جایی نمی برد. تغییر دادن شخصیت به مراتب از تغییر دادن رفتار مشکل تر است. وقتی برای تغییر دادن رفتار کودک تلاش می کنید، احتمال موفقیت شما بیشتر است.
حساسیت کودکان نسبت به کلمات و واژه ها
باید به این نکته توجه کرد که کودکان نسبت به کلمات و واژه ها بسیار حساس هستند . ممکن است کودک شما باخود فکر کند که : او در مورد چه چیزی صحبت میکند ؟ من میدانم هنر مند به چه معناست ، باخود می گوید هنر مند کسی است که تصاویر کناب را طراحی می کند .من به اندازه ی یک هنرمند خوب طراحی نمیکنم ! بنابراین کودک نسبت ب گفته های شما اعتماد کامل را نخواهد داشت .
اما شاید جدی ترین مشکلی که در اثر تحسین بیش از حد در کودکان ایجاد می شود این مساله باشد که کودکان طوری عمل می کنند که به جای رضایت از خود ، به دنبال رضایت و خشنودی شما باشند .
به عبارت دیگر آن ها بواسطه ی عوامل بیرونی تشویق می شوند ، یعنی به جای اینکه در اثر شوق و اشتیاق خودشان برای انجام درست کارها انگیزه پیدا کنند یا اینکه بخواهند از انجام کار فعلی احساس لذت کنند ، با تشویق و تحسین شما کاری را انجام می دهند .
با این طرز صحبت کردن می توانید احساس پاداش گرفتن را در کودک ایجاد کنید :
” تو واقعا سخت کار می کنی . در مورد کاری که انجام داده ای چه احساسی داری ؟ ”
” در مورد تصویری که کشیده ای توضیح بیشتری بده ( یا در مورد امتحان یا بازی) ”
” هنگامی که در حال کشیدن تصویر سگ بودی ( یا درهنگام امتحان دادن یا گل زدن در بازی فوتبال ) چه احساسی داشتی ؟ ”
با مطرح کردن این صحبت ها ، شما کودک را ، متوجه افکار و احساسش می کنید ، نه موفقیت هایش . با تمرکز به روی روند کار به جای نتیجه ی حاصل از آن ، کودک می فهمد تلاش کردن ، مهم تر از نتیجه ی کار است .
بیان تحسین کردن کودکان و تمجیدهای سریع و آنی ، عادتی است که نمی توان آن را براحتی ترک کرد . اما از این به بعد به محض اینکه بطور خودکار شروع به گفتن جملات تحسین آمیز گردید ، سعی کنید خود را کنترل کنید .
در عوض ، به کودک خود اجازه دهید تا در مورد کاری که انجام داده توضیح دهد و احساسات خود را بیان کند . این کار برای هردوی شما بهتر است .
