برج خلیفه امارات متحده عربی با ارتفاع 828 متر، بلندترین ساختمان جهان است که در سال 2010 در دبی امارات متحده عربی افتتاح شد. برج خلیفه 163 طبقه دارد و با رقمی بالغ بر 4٫1 میلیارد دلار ساخته شده است. این برج از بالا به‌شکل حرف «Y» دیده می‌شود که با افزایش ارتفاع، سطح مقطع آن به‌تدریج کاهش می‌یابد. طرح مذکور بیشتر برای هتل‌ها و اقامتگاه‌ها به کار می‌رود؛ زیرا چشم‌اندازهای فوق‌العاده وسیعی را پیش روی ساکنان آن قرار می‌دهد. مزایای دیگر این طرح را می‌توان کمک به کاهش نیروی باد و ساده نگهداشتن سازه و تقویت آن دانست. در حقیقت، ویژگی پلکانی نمای سازه باعث می‌شود باد در هر طبقه با شکل متفاوتی از ساختمان برخورد کند و به این ترتیب، گردبادها نتوانند به‌خوبی با هم ترکیب شوند.
برج خلیفه دارای بخش‌های مختلفی همچون بخش اداری، مسکونی، هتل، رستوران و سکوی تماشا است. علاوه بر رستوران اتمسفر، رستوران‌های متعددی در هتل آرمانی وجود دارد که امکان صرف غذاهای متفاوت و لذیذ را برای مهمانان خود فراهم می‌کنند. لانژ برج خلیفه در طبقات 152، 153 و 154 قرار دارد و به‌عنوان مرتفع‌ترین سالن لانژ در جهان محسوب می‌شود که محلی ایدئال برای صرف صبحانه، چای و نوشیدنی با چشم‌اندازهای فراموش‌نشدنی است. برج خلیفه مجهز به مرتفع‌ترین سکوی تماشای جهای موسوم به سکوی «At The Top» است که در طبقات 124 و 125 قرار دارد و دارای تراس روبازی در ارتفاع 452 متری است که تقریبا در وسط ارتفاع برج قرار می‌گیرد. سکوی تماشای بعدی با نام «At The Top SKY» در طبقه 148 و در ارتفاع 555 متری از سطح زمین در سال 2014 افتتاح شد تا گردشگران فرصت حضور در برج خلیفه را داشته باشند.
برج شانگهای، بلندترین برج چین و دومین برج بلند جهان است که در منطقه تجاری شانگهای همچون نگینی می‌درخشد. این برج به یکی از جاذبه‌های اصلی گردشگری در شانگهای تبدیل شده و درآمد چشمگیری برای این منطقه به ارمغان آورده و اقتصاد شهر را تقویت کرده است. برج مذکور با ارتفاع 632 متر، سومین برج فوق بلند در خط افق شهر است که اگر از طبقه 119 آن به بیرون نگاه کنید، شهر مانند یک اسباب‌بازی با انبوهی از خیابان‌ها و ساختمان‌های مرتفع به نظر می‌رسد.
برج شانگهای در سال 2015 تکمیل و به‌عنوان نمادی از آینده اقتصادی چین در سال 2016 افتتاح شد. این برج که به دولت شهر شانگهای تعلق دارد، از 9 سازه استوانه‌ای تشکیل شده است که روی یکدیگر قرار گرفته‌اند. درمجموع 128 طبقه برج توسط لایه‌ای از نمای شیشه‌ای محصور شده‌اند که بین این لایه داخلی و لایه بیرونی، 9 بخش سرپوشیده وجود دارد. هر بخش دارای فضای عمومی برای بازدیدکنندگان، باغ‌ها، کافه‌ها و مغازه‌های خاص خود هستند و منظره‌ای پانوراما از شهر را پیش روی آن‌ها می‌گذارند. به‌طور کلی، این برج دارای 320 اتاق هتل، فضای فروشگاهی، رستوران، کافه و باغ است. این ساختمان امکانات زندگی، کار و تفریح را برای حداکثر 16 هزار نفر به‌طور زمان فراهم می‌کند.
چین عاشق رکوردهای جهانی است و این ساختمان 128 طبقه، تعداد زیادی از آن‌ها را دارد؛ از جمله اینکه ادعا می‌شود، سبزترین آسمان‌خراش جهان است. در واقع، هدف این پروژه ایجاد پایدارترین ساختمان بود. برای این منظور، 200 توربین بادی در بالای برج می‌چرخند که حدود 10 درصد برق برج را تولید می‌کنند و یکی از بارزترین فناوری‌های سبز به حساب می‌آیند. علاوه بر این، آب باران جمع‌آوری و از فاضلاب مجددا استفاده می‌شود؛ ساختمان دارای سیستم برق سرمایشی و گرمایشی ترکیبی است و 40 روش دیگر برای صرفه‌جویی در انرژی ساختمان به کار می‌رود. این ساختمان علاوه بر بلندترین رستوران جهان، دارای یکی از مرتفع‌ترین استخرهای جهان است؛ استخری در طبقه 84 و در ارتفاع 393 متری بالاتر از سطح زمین که بخشی از هتل فور سیزن محسوب می‌شود.
برج سلطنتی ساعت مکه که با نام «برج‌های ابراج البیت» نیز شناخته می‌شود، یک ساختمان دولتی است که ارزش زیادی برای فرهنگ و جامعه عربستان دارد و جزو 10 آسمان‌خراش بلند جهان به حساب می‌آید. این هتل برج، ساختمانی 120 طبقه‌ای است که عنوان مرتفع‌ترین هتل و همین طور بلندترین برج ساعت جهان را با خود یدک می‌کشد.
این ساختمان که در فاصله کمی از مسجدالحرام، بزرگ‌ترین مسجد جهان، قرار دارد، به‌عنوان بخشی از برنامه نوسازی شهر و ارائه خدمات به زائران ساخته شد. کار ساخت این مجموعه در سال 2004 کلید خورد و در سال 2012 به پایان رسید. برج سلطنتی شامل آپارتمان‌های مسکونی برای ساکنان دائمی، هتل پنج ستاره برای اقامت زائران، مرکز کنفرانس، نمازخانه بزرگ با ظرفیت بیش از 10 هزار نفر، مرکز خرید پنج طبقه، فضای پارکینگ برای بیش از 1000 وسیله نقلیه، موزه و مرکز تماشای ماه در ماه‌های مقدس است. گرچه این مجموعه، سومین ساختمان بلند جهان محسوب می‌شود؛ صفحه ساعت برج به ابعاد 43 در 43 متر که توسط معمار آلمانی طراحی شده است، بزرگ‌ترین ساعت جهان به حساب می‌آید. صفحه ساعت تقریبا با دو میلیون چراغ ال‌ای‌دی روشن می‌شود. سازه برج شامل هفت ساختمان می‌شود که بلندترین برج در وسط قرار دارد و مزین به ساعتی به ارتفاع 601 متر است. 6 برج دیگر به نام‌های هاجر، زمزم، مقام، قبله و مروه در اطراف برج ساعت قرار گرفته‌اند که ارتفاع آن‌ها بین 200 تا 300 متر و تعداد طبقاتشان بین 42 تا 48 طبقه متغیر است. این ساختمان عظیم به‌عنوان بخشی از پروژه موقوفه ملک عبدالعزیز ساخته شد که هدف آن مدرن‌سازی شهر برای ارائه اقامتی در سطح جهانی بود.
منطقه ویژه اقتصادی شنزن چین در سال 2017 شاهد تکمیل مرکز تجارت جهانی پینگ ان بود که در 115 طبقه ساخته شد. در ابتدا قرار بود که ارتفاع آن به 660 متر برسد؛ اما به‌دلیل محدودیت‌های مربوط به فرودگاه شنزن واقع در مجاورت این برج، ارتفاع آن کوتاه‌تر شد. کار ساخت برج در سال 2009 شروع شد و در مارس 2013، ساخت‌وساز به‌دلیل احتمال استفاده از مصالح بی‌کیفیت متوقف شد؛ هرچند پس از بررسی و آزمایش اجزای هسته بتنی و تایید کیفیت مطلوب آن روند ساخت ادامه یافت.
در 15 ژوئیه 2014، ارتفاع مرکز تجارت به 443 متر رسید و به بلندترین ساختمان در شنزن تبدیل شد. هسته بتنی ساختمان در 29 دسامبر 2014 به ارتفاع 555 متری رسید. در ابتدای سال 2015، دکل 60 متری بالای برج به‌خاطر نگرانی از امنیت مسیرهای پرواز مجاور آن، از طرح حذف شد. رسانه‌های چینی در آوریل 2015 گزارش دادند که ساخت مرکز تجارت جهانی پینگ ان به بالاترین نقطه‌اش رسیده است. ساختار هرمی برج در اوت 2015 تکمیل و باعث شد که ارتفاع آن به 599 متر برسد. ساخت این برج به‌طور رسمی در 28 مارس 2017 تمام شد و هزینه این پروژه رقمی بالغ بر 1٫5 میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. این پروژه با بیش از 100 طبقه دارای فضای اداری، فضای خرید و کنفرانس است؛ همچنین ساختمان مذکور به املاک تجاری و مسکونی مجاور و حمل و نقل عمومی متصل می‌شود. 20 طبقه از مرکز تجارت جهانی پینگ ان، به هتل اختصاص دارد که زیر سکوی تماشا قرار گرفته‌اند. سکوی تماشای «فری اسکای» نیز در طبقه 116 در نظر گرفته شده است که در 10 فوریه 2018 به روی عموم مردم باز شد و در ارتفاع 541 متری قرار دارد.
برج جهانی لوته به عنوان بلندترین ساختمان در کره جنوبی و پنجمین ساختمان بلند در جهان است که با ارتفاع 555 متر، نمادی از توانمندی این کشور در ساختوسازهای عظیم محسوب می شود. این برج که 123 طبقه دارد، در نزدیکی رودخانه هان سئول در محله سینچئون دانگ واقع شده است. برج لوته، مجتمعی چند منظوره است که شامل مغازه‌های خرده‌فروشی، فضای مسکونی، یک هتل لوکس، بخش‌های اداری و طبقات در دسترس عمومی در بالای برج و یک سکوی تماشا می‌شود.
پس از 13 سال برنامه‌ریزی و آماده‌سازی، برج جهانی لوته در اواخر سال 2015 به پایان رسید و ساختوسازهای خارجی ساختمان در مارس 2016 تمام و در نهایت این ساختمان در 11 آوریل 2017 افتتاح شد. این آسمان‌خراش با شکل برجسته و مخروطی خود، از توپوگرافی صخره‌ای و کوهستانی شهر متمایز است و اولین ساختمان 100 طبقه در کره جنوبی به حساب می‌آید که در نمای آن از شیشه استفاده شده است و پیشینه سرامیک این کشور را به رخ می‌کشد. به‌علت شکل مخروطی برج، هر طبقه طراحی خاص خود را دارد و دیوارهای هسته بتنی در یک‌سوم میانی برج، شیب‌دار هستند. در مجاورت برج لوته، بازار جهانی بزرگ لوته قرار دارد که مراکز خرید، سینماها، رستوران‌ها و پارکینگ را در خود جای داده است. طراحی ساختمان دارای گواهینامه «LEED Gold» است که معیار تعهد مشتری به مسئولیت‌های زیست‌محیطی به حساب می‌آید. استراتژی‌های طراحی پایدار که در طراحی برج وجود دارد، شامل پنل‌های فتوولتائیک، توربین‌های بادی، دستگاه‌های ایجاد سایه در نمای خارجی و سیستم‌های برداشت آب می‌شود.
مرکز تجارت جهانی یک با ارتفاع 541 متر، بلندترین ساختمان نیم‌کره غربی جهان، ششمین ساختمان بلند جهان و یکی از نمادهای شاخص نیویورک است که به‌جای ساختمان اصلی مرکز تجارت جهانی ساخته شد. معمار این برج 104 طبقه، «دیوید چایلدز» از شرکت معماری اسکیدمور، اوینگز، مریل است. مرکز تجارت جهانی در 30 آوریل 2012 و هنگامی که از ارتفاع ساختمان امپایر استیت پیشی گرفت، عنوان بلندترین ساختمان در شهر نیویورک را از آن خود کرد. سازه فولادی برج در 30 اوت 2012 به پایان رسید. در 10 مه 2013، آخرین جزء از مناره آسمان‌خراش نصب شد و ارتفاع آن را به 541 متر یا 1776 پا رساند. ارتفاع برج با واحد پا، اشاره‌ای عمدی به سالی است که اعلامیه استقلال آمریکا امضا شد. برج مذکور سرانجام در اکتبر 2014 افتتاح شد. ساخت ساختمان جدید بخشی از تلاش برای یادبود و بازسازی مجموعه اصلی مرکز تجارت جهانی پس از تخریب بود.
در چهار طرف ساختمان، ورودی‌هایی وجود دارد تا ترافیک بازدیدکنندگان و مستاجران اداری به‌طور یک‌پارچه پخش شود. پایه مکعبی آن مشابه برج‌های دوقلو است و از طبقه 69، به هشت مثلث متساوی‌الساقین تقسیم می‌شود؛ به‌نحوی یک هشت ضلعی کامل در مرکز آن قرار می‌گیرد. در نهایت نیز مرکز تجارت جهانی یک با دیواری شیشه‌ای و مربع‌شکل در تاج، به اوج خود می‌رسد. این شکل کریستالی باعث شکست نور می‌شود و در نتیجه جلوه‌ای جذاب ایجاد می‌کند که در طول روز تغییر می‌کند. تاج مارپیچی مرکز تجارت جهانی با 124 متر ارتفاع شامل یک دکل و یک حلقه سکوی ارتباطی می‌شود و چراغی در بالای آن وجود دارد که شب‌ها از کیلومترها دورتر قابل‌مشاهده است. سکوی تماشای برج در سال 2015 آغاز به کار کرد و یک سکوی سرپوشیده است که در ارتفاع 381 متری قرار دارد.
مرکز مالی سی‌تی‌اف، یکی دیگر از آسمان‌خراش‌های چین و دومین برج از برج‌های دوقلوی گوانگژو به حساب می‌آید که مشرف به رودخانه پرل است. اولین برج با ارتفاع 439 متر در سال 2010 تکمیل شد و مرکز مالی سی‌تی‌اف که به‌عنوان برج شرقی گوانگژو نیز شناخته می‌شود، در سال 2016 آغاز به کار کرد. این آسمان‌خراش 530 متری، بلندترین ساختمان گوانگژو و سومین ساختمان بلند چین و هفتمین سازه بلند جهان است.
مرکز مالی سی‌تی‌اف، یک مجموعه شهری چند منظوره با 111 طبقه است که شامل مرکز کنفرانس، بخش اداری، مرکز خرید، سوئیت‌های مسکونی، سکوی تماشا و یک هتل در 16 طبقه آخر می‌شود. این برج دارای ارتباط زیرزمینی به حمل‌ونقل عمومی و همچنین پل‌های دو طبقه برای اتصال به ساختمان‌های مجاور است. مصالح به‌کاررفته در این سازه مزایای زیست‌محیطی دارند؛ به‌طوری که نمای سرامیکی آن در برابر خوردگی مقاوم است، نیازی به تمیزکردن ندارد، به‌راحتی تولید و حمل می‌شود. ستون‌های سرامیکی نمای برج نه‌تنها چشم‌انداز کف تا سقف را حفظ می‌کنند؛ بلکه باعث ایجاد سایه می‌شوند و به این ترتیب، تهویه‌ای طبیعی در آب و هوای گرمسیری گوانگژو به وجود می‌آورند. از دیگر ویژگی‌های زیست‌محیطی مرکز مالی سی‌تی‌اف می‌توان به وسایل سرمایشی با راندمان بالا و بازیابی گرما اشاره کرد. در حقیقت، ویژگی‌های این مرکز نشانگر آینده‌ای است که پایداری و تجارت بین‌الملل به یکدیگر وابسته‌اند.
برج «سیتیک» (CITIC) یکی دیگر از آسمان‌خراش‌های چین است که با نام «چاینا زون» (China Zun) نیز شناخته می‌شود. این برج با ارتفاع 528 متر، به‌عنوان بلندترین ساختمان پکن به حساب می‌آید که توسط دفتر معماری «Kohn Pedersen Fox» با معماری خلاقانه طراحی شده است. مدیر طراحی این سازه هدف از طراحی آن را ایجاد مرکزی برای منطقه تجاری جدید شهر می‌داند که علاوه بر نمایش معماری معاصر، با تاریخ پایتخت هماهنگی دارد. پس از آنکه طراحی نهایی برج در سال 2011 به اتمام رسید، کار ساخت آن در سال 2012 به جریان افتاد. برج مذکور در 28 دسامبر 2018 تکمیل شد تا به نمادی برای شهر پکن تبدیل شود.
ایده طراحی آن با الهام از گلدان «zun» متعلق به عصر برنز در چین و تغییر تدریجی انحناهای آن است. بر این اساس، از شکل کلی برج تا کرتین وال، راهروی ورودی و جزییات فضای داخلی برگرفته از گلدان zun هستند؛ در نتیجه پهنای آن در پایین 78 متر و در وسط برج 54 متر است و در بالای برج به 69 متر می‌رسد. به این ترتیب، بالا و پایین برج پهن و در قسمت وسط باریک‌تر است. دفتر مرکزی گروه سیتیک و بانک سیتیک در این برج قرار دارد؛ ضمن اینکه، فضاهای اداری و مرکز تجاری چند منظوره نیز برای آن در نظر گرفته شده است.
تایپه 101، سازه‌ای مدرن در تایوان است که فناوری روز دنیا را با سنت‌های آسیایی در هم آمیخته و در برابر طوفان و زلزله مقاوم است. سرعت بعضی از طوفان‌های این منطقه به بیش از 250 کیلومتر در ساعت و تعداد زلزله‌ها گاهی به 200 بار در سال می‌رسد. برنامه‌ریزی برای ساخت برج در سال 1997 آغاز شد و قرار بود ساختمانی 66 طبقه و دو ساختمان کوچک‌تر 20 طبقه در مقابل آن ساخته شوند. مشکل اصلی هنگامی رخ داد که مستاجران دو ساختمان کوچک‌تر می‌خواستند در ساختمان اصلی مستقر شوند. برای رفع مشکل این دو مستاجر بزرگ پروژه، طرح ساختمان به 101 طبقه تغییر کرد و با اینکه دو سال از شروع ساخت‌وساز می‌گذشت، طرح مذکور در سال 2001 مورد بررسی و تایید قرار گرفت.
این برج، دیوارهای شیشه‌ای سبزآبی جذابی دارد که آن را متمایز می‌کند؛ ضمن اینکه بسیاری از عناصر طراحی شامل نمادگرایی سنتی آسیایی و فلسفه فنگ‌شویی می‌شوند. به‌عنوان مثال، 101 طبقه آن نمادی از نو شدن زمان و ورود به قرن جدید است و رنگ زرد روشن در بالای آن به‌عنوان مشعل خوشامدگویی و همچنین نماد آزادی تلقی می‌شود. جالب اینکه ساختمان شامل هشت بخش با هشت طبقه در هر بخش است که به عدد خوش‌یمن هشت در دنیای چینی اشاره دارد. این برج در سال 2004 به اتمام رسید و تا زمان افتتاح برج خلیفه دبی در سال 2010، بلندترین برج جهان بود. این عنوان تنها رکورد تایپه 101 نبود و سریع‌ترین آسانسور، بلندترین ساختمان سبز، بلندترین ساعت شب سال نو در جهان و... جزو رکوردهای این آسمان‌خراش به حساب می‌آمدند. در برج تایپه 101 علاوه بر فضای اداری و رستوران، سکوهای تماشای نیز وجود دارد که در طبقات 88 و 89 قرار دارند؛ همچنین سکوی روبازی در طبقه 91 تعبیه شده که در برخی مناسبت‌ها باز است.
مرکز مالی جهانی شانگهای در منطقه پودانگ شانگهای واقع شده و کاری از شرکت معماری آمریکایی «Kohn Pedersen Fox» است که در سپتامبر 2007 به پایان رسید. در واقع، مقامات شانگهای در سال 1993 تصمیم به ساخت سه آسمان‌خراش در مجاورت یکدیگر گرفتند تا به نمادی برای شهر تبدیل شوند. این آسمان‌خراش‌ها قرار بود، یکی پس از دیگری ساخته شوند. کار آماده‌سازی اولین و کوتاه‌ترین آن‌ها در سال 1994 آغاز شد. در همان سال «مینورو موری» (Minoru Mori)، سرمایه‌دار بزرگ ژاپنی، به شهر شانگهای آمد. او مدت‌ها در آرزوی ساخت بلندترین ساختمان جهان بود که با معاون شهردار شانگهای ملاقات می‌کند و در جریان ساخت برج‌ها قرار می‌گیرد. موری فورا درخواست می‌کند که کار ساخت دومین برج به او محول شود. برج دوم که با سرمایه‌گذاری او کلید خورد، به‌تدریج به مرکز مالی جهانی شانگهای (SWFC) تبدیل شد. امروزه هر سه برج مذکور ساخته شده و به مرکز گردشگری درآمده‌اند.
مهم‌ترین ویژگی طراحی برج، دهانه بزرگ ذوزنقه‌ای در قسمت بالای آن است که از فشار باد جلوگیری می‌کند. به همین دلیل این برج شبیه به در بازکن بطری است و از همین نظر برای گردشگران جذابیت دارد و می‌توانند در بازکن مدل برج را از فروشگاه هدیه سکوی تماشا خریداری کنند. این آسمان‌خراش با ارتفاع 492 متر، دومین برج بلند شانگهای و پنجمین برج بلند چین محسوب می‌شود. بالاترین طبقه‌ای که دسترسی مردم به آن امکان دارد، طبقه صدم است که ارتفاع آن به 474 متر می‌رسد. مرکز مالی جهانی شانگهای، ساختمانی چند منظوره است که در آن دفاتر اداری، فروشگاه‌ها و رستوران، هتل، اتاق جلسات و سکوی تماشا وجود دارد. سه طبقه زیرزمین به‌عنوان پارکینگ استفاده می‌شود که حدود 1100 جای پارک دارد. سکوی تماشای این برج روزگاری به‌عنوان مرتفع‌ترین سکوی تماشای دنیا شناخته می‌شد؛ تا اینکه برج کانتون گوی سبقت را از آن ربود.
مرکز تجارت بین‌الملل، تغییر در الگوی ساختمان‌های بلند را نشان می‌دهد که نه‌تنها شامل ارتفاع، طراحی و مهندسی می‌شود؛ بلکه حرکتی آینده‌نگرانه به‌سمت پیشرفت هوشمند در منطقه‌ای بسیار متراکم است. این برج 108 طبقه‌ای دارای فضای اداری، سکوی تماشای 360 درجه‌ای و یکی از بلندترین هتل‌های دنیا است و شرکت معماری آمریکایی «Kohn Pedersen Fox»، معماری آن را بر عهده داشت. ساخت مرکز تجارت بین‌الملل در سال 2010 به پایان رسید و پس از افتتاح در سال 2011، به بلندترین ساختمان هنگ کنگ تبدیل شد؛ همچنین در زمان ساخت، بلندترین ساختمان در چین به حساب می‌آمد. ارتفاع برج قرار بود، 574 متر با 102 طبقه باشد؛ اما به‌خاطر مقرراتی که اجازه نمی‌داد هیچ ساختمانی بلندتر از کوه‌های اطراف باشد، این موضوع منتفی شد.
پنج طبقه اول این آسمان‌خراش به مرکز خرید «Elements» با برندهای لوکس و درجه یک اختصاص دارد. سکوی تماشای موسوم به «اسکای 100» در طبقه 100 قرار گرفته است که چشم‌اندازهای دیدنی از کل هنگ‌کنگ و بندر آن را پیش روی بازدیدکنندگان می‌گذارد. هتل هفت ستاره «Ritz Carlton Hong Kong» که یکی از لوکس‌ترین هتل‌های شهر محسوب می‌شود، با 300 اتاق در طبقات 102 تا 118 خدمات‌رسانی می‌کند. بقیه طبقات نیز فضای اداری هستند. نمایش نور ال‌ای‌دی در این برج، به‌عنوان بزرگ‌ترین نمایش نور و صدا در یک ساختمان واحد، یک رکورد جدید در گینس بود که با استفاده از 50 هزار متر مربع از دو نمای مرکز تجارت بین‌الملل انجام شد.
طراحی متمایز لاختا سنتر در حومه سن پترزبورگ، برجی تنها در چشم‌انداز افق را نشان می‌دهد که در مرکز محله‌ای رو به رشد قرار دارد و دارای فضای باز وسیعی برای عابران پیاده است. این پروژه که در ابتدا برای مرکز تاریخی شهر برنامه‌ریزی شده بود، توجه گسترده رسانه‌ها را به خود جلب کرد؛ اما اعتراضاتی نسبت به تاثیر آن بر تصویر شهر صورت گرفت و در نهایت به مکان فعلی خود منتقل شد.
طراحان ساختمان به‌دنبال ایجاد تعادل مطلوب بین دفاتر اداری و مکان‌های عمومی بودند و در نهایت جامعه کاملی در داخل ساختمان به وجود آورند. در خارج از برج نیز فضاهای سبز و محوطه‌سازی انجام شد که نتیجه آن ساخت آمفی‌تئاتری روباز با ظرفیت 2000 نفر، گردشگاهی سرسبز با فواره، مسیر پیاده‌روی و نیمکت بود. این برج چند منظوره در فاصله سال‌های 2012 تا 2019 ساخته شد و از فضای اداری-تجاری تا فروشگاه، فضای تفریح و مسکونی در آن به چشم می‌خورد که به بیش از 5000 کارمند و تقریبا 3000 بازدیدکننده در روز خدمات‌رسانی می‌کند. ضمن اینکه اکثر فضای برج در اختیار گازپروم، شرکت جهانی انرژی، قرار دارد. در این آسمان‌خراش 87 طبقه از فناوری‌های نوآورانه برای صرفه‌جویی در انرژی استفاده شده است. نمای دو جداره، خاصیت عایق حرارتی را افزایش می‌دهد و منجر به کاهش هزینه‌های گرمایش و تهویه مطبوع می‌شود. به همین ترتیب، گرمای اضافی ناشی از تجهیزات فنی برای گرم‌کردن ساختمان به کار می‌رود. برای مقابله با اثر ارتفاع زیاد و زمستان سخت، سیستم کنترل تشکیل یخ تعبیه شده است تا نمای ساختمان و رهگذران زیر آن از خطرات ریزش یخ محافظت شوند.
«وینکوم لندمارک 81»، آسمان‌خراشی فوق‌العاده در شهر هوشی مین ویتنام است که به‌عنوان جاذبه‌ای گردشگری به حساب می‌آید. علت عدد 81 در نام این سازه به تعداد طبقات آن بر می‌گردد. کار ساخت این برج از سال 2014 تا 2018 طول کشید و سرانجام در اواخر سال 2018 افتتاح شد.
آسمان‌خراش مذکور توسط شرکت انگلیسی «Atkins» طراحی شده که مسئولیت طراحی برج‌های متعددی در جهان از جمله برج العرب را برعهده داشته است. ساختار ساختمان به‌شکل سیستم لوله‌ای است و شامل 36 لوله مربعی با ارتفاع مختلف می‌شود که لوله‌های بلندتر در مرکز قرار گرفته و توسط لوله‌های کوتاه‌تر احاطه شده‌اند. به گفته طراح، طراحی برج از دسته بامبو الهام گرفته شده که نماد قدرت و وحدت در فرهنگ ویتنامی است. اکثر این سازه‌های لوله‌ای، به‌استثنای بلندترین آن‌ها، با روف گاردن پوشانده شده‌اند. ارتفاع برج، 461٫5 متر است و بخش باریکی در بالای آن وجود دارد که به‌صورت یک منار دیده می‌شود و هیچ طبقه قابل استفاده‌ای ندارد. آنتن کوچکی به ارتفاع 8٫3 متر بالای این منار نصب شده است که ارتفاع کلی برج را به حدود 470 متر می‌رساند. بلندترین طبقه قابل استفاده در این برج در ارتفاع 383 متری قرار دارد که به سکوی تماشا اختصاص یافته است. فضای اداری، آپارتمان‌های لوکس، رستوران‌ها، مرکز خرید و هتل پنج ستاره، سایر طبقات وینکوم لندمارک 81 را تشکیل می‌دهند.
«چانگشا آی‌اف‌اس تاور تی یک» در شهر چانگشا چین واقع شده است که در سال 2018 با 95 طبقه تکمیل شد و به آن برج‌های دوقلوی استان هونان نیز گفته می‌شود. برج بلندتر 452 متر و برج کوتاه‌تر با 64 طبقه، 315 متر ارتفاع دارد. شکل مستطیلی این برج‌های شیشه‌ای با یک سری پره‌های فلزی قطع شده‌اند که به پیچیدگی ظاهری افزوده و از تابش شدید نور به فضای اداری کاسته است. برج یک دارای تاجی است که در سه نقطه به‌تدریج چندین متر عقب‌نشینی دارد که ارتفاع فوق‌العاده آن را کم‌رنگ می‌کند تا رابطه آن را با برج دوم تثبیت شود. برج مذکور شامل 430 هزار متر مربع فضای اداری، 250 هزار متر مربع مرکز خرید و هتلی 6 ستاره با 250 اتاق است.
برج‌های دوقلو پتروناس با ارتفاع 452 متر و 88 طبقه در سال 1998 افتتاح شدند و در آن زمان بلندترین ساختمان‌های جهان بودند تا اینکه در سال 2004 برج تایپه 101 ساخته شد. برج‌های دو قلو در مرکز شهر کوالالامپور قرار گرفته‌اند و عمدتا مقر اصلی شرکت پتروناس و شرکت‌های بزرگ و معروفی چون سونی و بسیاری از برندهای مشهور هستند. رستوران، مرکز خرید، سالن‌های ورزشی و سالن‌های کنفرانس نیز سایر بخش‌های این برج را تشکیل می‌دهند.
«سزار پلی»، مهندس معمار برج‌های دوقلوی پتروناس است که در طراحی آن‌ها از معماری اسلامی و ترکیب سنت و مدرنیته استفاده کرد. این دو برج در طبقات 41 و 42 قرار دارند و توسط پل دو طبقه «اسکای بریج» به طول 58 متر به یکدیگر متصل شده‌اند و چشم‌انداز شگفت‌انگیزی از شهر را پیشکش بازدیدکنندگان می‌کنند. علاوه بر مستاجران برج که برای تردد بین دو برج می‌توانند از این پل استفاده کنند، پل مذکور به‌عنوان مسیر خروج اضطراری عمل می‌کند. همچنین اکثر گردشگرانی که از برج‌های پتروناس دیدن می‌کنند، فرصت استفاده از این پل هوایی و لذت تماشای مناظر زیبای اطراف از طریق دیوارهای شیشه‌ای را از دست نمی‌دهند. این پل نه‌تنها ساختاری نمادین را نشان می‌دهد؛ بلکه به آینده ساختمان‌های بلند و توسعه شهری اشاره دارد؛ دوره‌ای در آینده که شامل اتصال ساختمان‌های بلند در ارتفاع خواهد بود، به‌طوری که مردم بدون پایین‌رفتن از ساختمان می‌توانند بین ساختمان‌ها تردد کنند.
سکوی تماشای برج در طبقه 86 قرار دارد؛ جایی که بازدیدکنندگان می‌توانند منار برج را از نزدیک تماشا کنند و از نمایشگرهای دیجیتال و نمایشگاه تاریخ برج بهره‌مند شوند. در پایین برج‌های دوقلو، مرکز خرید بزرگ و معروفی به نام «Suria KLCC» فعالیت می‌کند که بین گردشگران محبوبیت زیادی دارد. این مرکز خرید در 6 طبقه ساخته شده و اجناس لوکس و گران‌قیمت را به فروش می‌رساند. علاوه بر این، آکواریوم بسیار بزرگی در این آسمان‌خراش وجود دارد که سفره ماهی‌های گوناگونی در آن شنا می‌کنند. در کنار استفاده از فروشگاه بسیار بزرگ کتاب و سینمای چندبعدی می‌توانید به پارک 17 هکتاری در ضلع شمالی برج‌ها بروید که محلی عالی برای قدم‌زدن و استراحت، سلفی گرفتن و خوش‌گذرانی است.
