به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، زندگی های امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی و زیاد شدن مشغله های خانواده ها بسیار متفاوت با گذشته می باشد و زوج ها را به سمت داشتن یک فرزند سوق می دهد. این در حالی است که اکثر والدین بر این باورند که تک فرزندها در طول زندگی خود احساس تنهایی خواهند داشت. از طرفی نداشتن خواهر و برادر باعث می شود روحیه رقابت طلبی که لازمه موفقیت درآینده است در آن ها شکل نگیرد. در مقابل در مرکز توجه والدین بودن باعث ایجاد احساس امنیت در کودک می شود.
مزایا و معایب تک فرزندی
| مزایا | معایب |
| توجه و عشق بدون رقیب از سوی والدین دریافت می کند. | کودک ممکن است دچار سندرم امپراطور کوچک شود که در آن تمام منابع و امکانات به کودک اختصاص داده می شود و از این رو او لوس می شود |
| والدین فقط برای یک فرزند خرج می کنند و از این رو امکانات بهتری برای کودک فراهم می شود. | کودک عادت می کند که همه امور باید توسط والدین مدیریت و برآورده شوند. |
| بیشتر از کودکان خانواده های پرجمعیت اسباب بازی دارد، پول بیشتری دارد و بیشتر به او ارث می رسد. | ممکن است اعتماد به نفس کافی نداشته باشد. |
| اگر والدین تمام نیازهای کودک را برآورده نکند، کودک فردی مستقل بار می آید که مسئولیت امورش را به عهده می گیرد. | نبود خواهر و برادر باعث می شود که فرد یک منبع حمایتی را از دست بدهد و این فشار بیشتری روی والدین وارد می کند. |
| در تک فرزندی مقایسه ای بین خواهر و برادرها شکل نمی گیرد. |
والدین ممکن است بیش از حد روی موفقیت فرزندشان حساس باشند و به او فشار وارد کنند. این باعث می شود که او فضا و حریم شخصی خود را از دست بدهد.
|
| والدین می توانند زمان و پول بیشتری روی درس و مدرسه کودک خرج کنند و هزینه های دانشگاه او را پوشش دهند. |
تک فرزندی به کودک حس تنهایی می دهد. کسی نیست با او بازی کند یا درددل و خاطراتش را با او در میان بگذارد.
|
| راحت تر با بزرگ تر ها ارتباط برقرار می کند. | وقتی والدین مسن تر می شوند، ممکن است مسئولیت مراقبت از آنان برای تک فرزندها سخت تر باشد. |
آیا تک فرزندها واقعا بچه های تنهایی هستند؟
تحقیقات نشان می دهند ترس از تنهایی فرزند یکی از دلایل فرزندآوری مجدد است. آنها می ترسند که فرزندشان مهارت های ارتباط با یک کودک دیگر را آموزش نبیند و در دوره های بعدی عمر تنها باشد.
این در حالی است که تحقیقات فعلی نشان می دهند به مدد فرصت های ارتباطی بیشتر و افزایش ارتباطات کودکان در مهدکودک ها، خانه های بازی و دیگر فرصت ها این کودکان دیگر تنها نیستند.
آیا بهتر نیست فقط یک فرزند داشته باشید؟
داشتن یک فرزند برای والدین ساده تر است. والدین تنها باید به نیازهای یک کودک رسیدگی کنند و خود را با نیازهای عاطفی تنها یک نفر تطبیق دهند. دیگر خبری از رقابت بین فرزندان نیست و هزینه ها تنها برای یک نفر خرج می شود. با این حال، باید توجه داشت که در تک فرزندی از آسیب لوس شدن بچه جلوگیری کرد. تمام نیازهای او نباید برآورده شود و پول محور همه انگیزه ها نباشد.
تنها زمانی تک فرزندی ایده خوبی است که بتوانید بدون از بین بردن حس استقلال و مسئولیت پذیری فرزندتان، از او حمایت عاطفی کافی به عمل آورید.
مشکلات داشتن چند فرزند چیست؟
- داشتن چند فرزند فشار زیادی به بدن زن وارد می کند.
- افزایش سن مادر در بارداری ریسک بروز مشکلات زایمان و پس آن را افزایش می دهد.
- برخلاف تک فرزندی و کاهش فشار مالی، داشتن فرزندان متعدد به معنی هزینه های مالی بیشتر است.
- والدین ممکن است نتوانند زمان کافی به هر دو فرزند خود اختصاص دهند.
- مسئله رقابت بین فرزندان، اختلاف و دعوا و تربیت همه آنها برای والدین چالش آفرین است.
منافع داشتن چند فرزند چیست؟
- اگر عاشق بچه باشید، داشتن چند فرزند خاطرات خوبی برای شما خلق می کند.
- هر چه فرزندان بزرگتر شوند، بار بیشتری می توانند از روی دوش والدین بردارند.
- فرزند بزرگتر می تواند از فرزند کوچک تر نگهداری کند.
- فرزندان می توانند با هم بازی کنند و مشکلی از نظر سرگرم کردن آنان وجود ندارد.
- احتمالا در دوره های بعدی عمر می توانند در نبود والدین از یکدیگر حمایت کنند.
برای فرزندآوری بیشتر چه نکاتی را باید در نظر بگیرم؟
- از امکانات مالی کافی برخوردار هستید؟
- به این فکر کنید که آیا زمان کافی برای همه فرزندان دارید؟
- آیا خانه شما به اندازه همه بچه ها جا و فضای کافی دارد؟
- برای تربیت فرزندان دارای قابلیت های کافی هستید؟
چه زمانی باید برای تولد فرزند دوم اقدام کرد؟
اگر تک فرزندی الگوی مناسب برای شما نیست، در مورد فاصله سنی مناسب بین فرزندان نیز باید فاکتورهای زیادی را در نظر بگیرید. فاصله سنی بسیار کم به نوزاد و مادر آسیب می زند. مادر توان بدنی کافی برای بارداری مجدد ندارد و نوزاد نیز مجبور می شود قبل از موعد مقرر از آغوش و سینه مادر جدا شود که این برای روحیه او خوب نیست. محققان توصیه می کنند کمترین فاصله ممکن بین فرزندان 18 ماه است و بهتر است تا این زمان صبر کنید.
سخن آخر:
تک فرزندی معادل این نیست که فرزندتان نمی تواند با دیگران ارتباط برقرار کند. این مسئله کاملا به شکل ارتباطات شما بستگی دارند. تک فرزندهایی که ارتباط زیادی با همسالان خود دارند، چه در قالب رفتن به خانه بازی، مهدکودک، پارک، شهربازی یا در قالب خانه اقوام دارای بچه های هم سن و سال، می توانند ارتباطات قوی و خوبی با اطرافیان خود برقرار کنند. از سوی دیگر، در این حالت کودک مشکل حسادت به خواهر و برادر و رقابت ناسالم را ندارد.
اما تک فرزندهایی که بیشتر وقت خود را در خانه و در کنار والدین سپری می کنند، معمولا لوس و گوشه گیر می شوند.
اگر منابع و امکان داشتن چند فرزند را، به خصوص از نظر تربیت صحیح، ندارید بهتر است خودتان را درگیر کلیشه های رایج نکنید. هر تعداد فرزند در صورت تربیت صحیح می توانند زندگی خوب و مولدی را طی کنند.
اگر تصمیم به داشتن یک فرزند گرفته اید:
به او مسئولیت بدهید و از برطرف کردن تمام مشکلاتش خودداری کنید. اجازه دهید فرزندتان گاهی ناامیدی و شکست را تجربه کند.
به او فرصت های بیشتری برای ارتباط با هم سالانش بدهید. این به او کمک می کند که در خلال بازی و دعواهای کودکانه روش های حل مسئله، کنار آمدن با احساس حسادت و رقابت را آموزش ببیند.
او را در ارتباط با همسالان هم جنس قرار دهید. این مسئله به خصوص در ارتباط با پسرانی که وقت زیادی را با مادر خود می گذارنند، اهمیت دارد.
سعی کنید او را در موقعیتی قرار دهید که بتواند دوستی های طولانی مدت و بادوام با هم سالانش برقرار کند.
تمام توجه و امکانات خود را برای او اختصاص ندهید. او باید بداند که پول برای همه اعضای خانواده و بر اساس اولویت نیازها خرج می شود.
تک فرزندی ریسک خودخواهی و لوس شدن را افزایش می دهد. او را لوس نکنید.
مرزها و قوانین مشخصی داشته باشید و اگر فرزندتان این قوانین را شکست، مجازات های مناسبی برای او تعیین کنید.
به دنبال کمال گرایی، قهرمان سازی از فرزندتان و فشار به او برای موفقیت و رسیدن به اهدافی که او تمایلی به آنها ندارد، نباشید.
هدیه و پاداش را به اندازه و بر اساس سیستم مشخصی ارائه دهید.
تمام دنیا را به پای فرزندتان نریزید. اجازه دهید برای رسیدن به یک خواسته تلاش کند، امتیاز کسب کند، کار کند و قدردان موقعیت ها و امکاناتش بار بیاید.
