معرفی فیلم ماجرای نیمروز 2: رد خون

شنبه، 23 مرداد 1400 زمان مطالعه 7 دقیقه

ماجرای نیمروز2: رد خون، دنباله فیلم سینمایی ماجرای نیمروز به کارگردانی محمدحسین مهدویان، تهیه‌کنندگی سید محمود رضوی و نویسندگی حسین تراب نژاد و ابراهیم امینی محصول سال ۱۳۹۷ در ژانر تریلر است. این فیلم در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و با نامزدی در ۱۲ رشته این جشنواره، توانست ۳ سیمرغ بلورین بدست آورد.

خلاصه داستان فیلم ماجرای نیمروز 2: رد خون

روایت کلی این فیلم پیرامون اتفاقات بعد از پایان جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۶۷ و عملیات مرصاد است. نیروهای امنیتی ایران متوجه حضور نفوذی های سازمان مجاهدین خلق پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران در جبهه می شوند. با ارسال دو مأمور امنیتی به بغداد می خواهند قبل از شروع عملیات فروغ جاویدان ، عباس زریباف فرمانده این عملیات را ترور کنند. اما داستان طور دیگری رقم می خورد.

نکاتی درباره فیلم ماجرای نیمروز 2: رد خون

محمدحسین مهدویان نه اولین کسی است که فکر ساخت فیلمی با محوریت تاریخ معاصر سیاسی به ذهنش خطور کرده و نه سازنده اولین تریلر سیاسی تاریخ سینمای ایران. با این وجود – چه موافق سینمای او باشیم و چه مخالف آن – نمی توانیم نقش کلیدی او را در شکل گیری چرخه جدیدی از تریلرهای سیاسی در سینمای کشورمان انکار کنیم. مهدویان شجاعت این را داشته که حصار تنگ ایده های محدود فیلم های یک دهه اخیر سینمای ایران را بشکند و کار او می تواند الهام بخش فیلمسازانی باشد که به بخش های ملتهب تاریخ معاصر علاقه مند هستند (تازه ترین نمونه اش، فیلم «لباس شخصی» به کارگردانی امیرعباس ربیعی است که در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و حتی در جزییاتی همچون پرورش شخصیت ها هم وامدار دو قسمت ماجرای نیمروز به نظر می رسد). «ماجرای نیمروز» را می توان نقطه عطفی در مسیر ساخت تریلرهای سیاسی ایرانی دانست. مهدویان در آن فیلم، دست روی برهه حساسی از تاریخ این مملکت گذاشت: سال های اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی؛ زمانی که ثبات چندانی در وضعیت مملکت به چشم نمی خورد و تهدیدهای فراوانی در کمینِ مردم بود. «ماجرای نیمروز» دستاوردی درزمینه دراماتیزه کردن تاریخ برای سینمای ایران بود: فیلمی که هم الگوی بسیاری از فیلم های مهم مرتبط با انجام یک مأموریت تاریخی در سینمای جهان را به درستی پیاده می کرد، هم حال وهوای تریلرهای سیاسی – جاسوسی دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ سینمای آمریکا را در خود داشت و هم حس وحشت دائمی آن دوره را به خوبی منتقل می کرد. در تمام طول فیلم، انگار زیر پای تماشاگر خالی بود و این همان کاری است که چنین فیلمی باید انجام می داد.«ماجرای نیمروز» با استقبال خوبی مواجه شد. یک فیلمساز محافظه کار حتماً سعی می کرد همان الگوها را در ادامه راه پیاده کند. اما مهدویان این مسیر را طی نکرد. شاید اغراق نباشد اگر «ماجرای نیمروز: رد خون» را پرخطرترین فیلمِ مهدویان تا امروز بدانیم. او دست روی نقاطی می گذارد که در قسمت اول کنارشان گذاشته بود. بسیاری پس از نمایش «ماجرای نیمروز» به این اشاره کردند که فیلم، گزینه چندان مناسبی برای آدم های احساسات گرا نیست. مهدویان کمتر به سراغ نمایش روابطِ شخصی قهرمانان فیلم رفته بود و بیشتر روی وجه حرفه ایِ آن ها تمرکز کرده بود. ضمن این که در آن فیلم تقریباً به طور کامل شاهد فعالیت های نیروهای امنیتی کشور بودیم و چیزی از ضدقهرمانان فیلم (اعضای مجاهدین خلق) نمی دیدیم.حالا، در فیلم «ماجرای نیمروز ۲» یا «رد خون» همه چیز فرق می کند؛ مهدویان زمان نسبتاً زیادی را به نمایش اردوگاه مجاهدین خلق و روابط میان اعضای آن گروه اختصاص می دهد. هرچند تصویر کلّی منتقل شده از این گروه شبیه تعاریفی است که در این سال ها شنیده ایم اما مهدویان آن قدر باهوش است که همه چیز را در قالب صفر و صد نگاه نکند. پس میان اعضای مجاهدین خلق هم تفاوت هایی را ایجاد می کند: گروهی از اعضای این گروه (در رأس همه، کاراکتر عباس زریباف با بازی حسین مهری) آدم هایی هستند که انگار به تمامی شست وشوی مغزی داده شده اند و می بینیم که چگونه خود را به تمامی به یک ایدئولوژی ضدّانسانی فروخته اند. اما گروهی دیگر (همچون سیما با بازی بهنوش طباطبایی و زهره با بازی هستی مهدوی فر) هنوز تمام احساساتِ خود را – آن طور که رهبران گروه از آن ها می خواهند – سرکوب نکرده اند و به همین دلیل در لحظاتی می توانند در تماشاگر ایجاد همدلی کنند. با این تمهید، تماشاگر این فرصت را پیدا می کند که این دسته از شخصیت ها را در درجه ی اول به عنوان “انسان” موردتوجه قرار دهد و نه صرفاً نیروهایی متعلق به یک گروه مخوف. همچنین این امر باعث می شود تا وجه غیرانسانی عباس زریباف واضح تر، و خشمی که رفتارهای او در تماشاگر ایجاد می کند بیشتر شود.مهدویان همچنین با استفاده از این الگو، چند صحنه تکان دهنده خلق می کند. یکی از این صحنه ها، جایی است که زهره، در میانه عملیات مرصاد (که نیروهای مجاهدین خلق از آن با عنوان فروغ جاویدان یاد می کردند) با تمام وجود خواستار اقدامی احساسی از سوی عباس است که تمام الگوهای انعطاف ناپذیر ایدئولوژیک گروه را زیر سؤال می برد (عدم اشاره ی دقیق تر به این صحنه برای لو نرفتن داستان فیلم و جزییات این صحنه برای خوانندگانی است که هنوز فیلم را ندیده اند). تصاویری که مهدویان در این صحنه خلق کرده، احتمالاً پس از پایان تماشای فیلم در ذهن بسیاری از تماشاگران خواهند ماند.از سوی دیگر، مهدویان بیش از گذشته به وجه احساسی قهرمانان اش توجه کرده است. این نکته را، به خصوص، در مورد دو شخصیت صادق (با بازی جواد عزتی) و کمال (با بازی هادی حجازی فر) مشاهده می کنیم. شناختی که در قسمت اول از صادق پیدا کرده بودیم، آدمی تماماً حرفه ای بود که احساسات خود را در راه موفقیت خود و سیستم امنیتی کشور فدا کرده بود. اما در صحنه ای از «ماجرای نیمروز: ردّ خون» واکنشی عاطفی از او می بینیم که می تواند مخاطب آگاه از ماجراهای قسمت قبل را غافلگیر کند. در مورد کمال، فیلمساز از این هم جلوتر می رود: کمال آدمی “عملیاتی” بود که انگار عشقی به جز حضور در منطقه و کمک به انجام اقدامات دشوار جنگی نداشت. اما در این جا، کمال بر سر یک دوراهی سنگین – که بارها در سینمای جهان تکرار شده – قرار می گیرد: همان چیزی که معمولاً از آن به عنوان “تقابل عشق و وظیفه” نام برده می شود. برای اولین بار در طول دو فیلم می بینیم که کمال برای انجام وظیفه ی حرفه ایِ خود دچار تردید می شود و همین جا با وجه تازه ای از شخصیت کمال آشنا می شویم که در قسمت قبل – به جز معدود لحظاتی از جمله وقتی نوزادِ مسعود رجوی را در میانه عملیات سنگین فتح خانه تیمی در آغوش می گیرد – به آن توجه نشده بود.بحث در مورد «ماجرای نیمروز: ردّ خون» می تواند بسیار طولانی تر از این باشد. فیلم، پر از ایده هایی است که برخی از آن ها به ثمر نشسته اند و برخی دیگر، نه. اما کلیدی تر از نکات جزئی، این است که فیلم «رد خون»، مثل قسمت اول، می تواند پیشنهادهای تازه ای برای ساخت درام ها و تریلرهای سیاسی در اختیار فیلمسازان ایرانی قرار دهد؛ و از آن مهم تر، شجاعت مهدویان در گسترده کردن حوزه ی دغدغه های خود و فرار از تکراری شدن – حتی هنگام ساخت دنباله یکی از آثار موفقش – است: چیزی که سینمای این روزهای ایران بیش از هر چیزی به آن نیاز دارد.

کارگردان فیلم ماجرای نیمروز 2: رد خون

محمدحسین مهدویان زاده بابل، کارگردان و فیلم نامه نویس ایرانی است. او دارای مدرک کارشناسی سینما گرایش کارگردانی از دانشگاه سوره و همچنین کارشناسی ارشد تهیه کنندگی از دانشکده صدا و سیما است.مهدویان برای ساخت فیلم ایستاده در غبار مورد تحسین قرار گرفت و سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۴ را دریافت کرد. او برای فیلم ماجرای نیمروز برای دومین بار سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۵ را دریافت کرد. فیلم های سینمایی ماجرای نیمروز:ردخون، شیشلیک، لاتاری، درخت گردو و مستند آخرین روزهای زمستان از دیگر ساخته های او هستند.مجموعه نمایش خانگی زخم کاری که به صورت اختصاصی از فیلیمو پخش میشود نیز از جدیدترین آثار این هنرمند است.

محمدحسین مهدویان