معرفی فیلم من دیوانه نیستم

سه شنبه، 29 تیر 1400 زمان مطالعه 6 دقیقه

من دیوانه نیستم یک اثر اجتماعی که درون مایه کمدی دارد و قطعا مخاطب از دیدن آن لذت خواهد برد و از سالن راضی خارج می‌شود. این فیلم بسیار دیدنی است. من دیوانه نیستم فیلمی به کارگردانی و نویسندگی علی رضا امینی به تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته محصول سال ۱۳۹۵ است.

خلاصه داستان من دیوانه نیستم

این فیلم داستان زندگی چند فرد را به تصویر می کشد که هرکدام بنا به دلایلی دیوانه شده اند و… « من دیوانه نیستم » اثر متفاوتی در سینمای ایران محسوب می شود اما شاید بهتر می بود که در گروه هنر و تجربه اکران می شد. تجربه جدید علیرضا امینی بیش از حد شخصی است و بعید است که بتواند مخاطب را از خود راضی نماید. فیلم گاهاً شباهت هایی هم به « دیوانه از قفس پرید » میلوش فورمن پیدا می کند اما این موضوع فقط در حد شباهت باقی می ماند.امینی بهرحال تاثیرپذیری هم از اثر مذکور داشته که در حد یک الهام پذیری ساده باقی مانده است.

نکاتی درباره فیلم من دیوانه نیستم

پیش از دیدن فیلم «من دیوانه نیستم» دو اثر از علیرضا امینی را تماشا کرده بودم که صحنه هایی از آن ها را هرگز نمی توانم فراموش کنم و در میان آن دو اثر فیلم «هفت دقیقه تا پاییز» فیلمی قابل قبول بود که فاکتورهای خوبی برای ارائه به بیننده داشت. به خوصوص در بحث بازی گرفتن از بازیگران، کارگردان کاری دقیق و تماشایی را انجام داده بود. اما با دیدن آخرین فیلم این کارگردان و پس از اتمام فیلم، به این موضوع فکر کردم که چه بلایی سر سینما و سینماگران ما آمده که تا تعداد زیادی از آن ها به نازل ترین روزهای خود رسیده و حتی در ارائه آثاری دم دستی که برای لحظاتی بتوانند بیننده را با خود همراه کنند تا این حد ناتوان شده و اکثریت آن ها دیگر نه ژانر را میشناسند، نه قصه درستی تعریف می کنند و نه حتی دغدغه و نگاه مشخصی دارند که بتوان به آن اتکا کرد. این که سطح سلیقه مخاطب در این سال ها دچار افت محسوسی شده و بی کیفیت ترین آثار سینمایی می توانند در دل بیننده جا خوش کنند و همه جا صحبت از آن ها باشد موضوعی است که با توده ای از مردم سرو کار دارد و تغییر آن راه و تلاش زیادی را می طلبد، اما وقتی سینماگران آثاری ضعیف که حتی کمترین ها را نیز دارا نیستند، به بیننده ارائه می کنند، آتش این کج سلیقگی ها و بد سلیقگی ها را تندتر خواهند کرد و موضوع زمانی بغرنج تر می شود که این اتفاق از جانب کارگردانانی رخ دهد که پیش از این توانسته اند آثاری قابل قبول را به بیننده ارائه کنند.آخرین فیلم علیرضا امینی تصویر تعدادی انسان به ظاهر دیوانه را در مکانی نامعلوم را نشان می دهد که یکی از آن ها تلاش می کند تا به همه بگوید دیوانه نیست.فیلم قصه ای در حد یک خط نیز ندارد و تعدد شخصیت های آن کم کارکردترین اتفاق سینمایی سال است و شخصیت پردازی بد و بدتر از آن بازی های اغراق شده و بی کیفیت فیلم بارزترین نکاتی هستند که در فیلم به چشم می خورند. از همان صحنه ابتدایی تلاش کارگردان برای شاعرانه ساختن فضا و مواجهه کردن بیننده با یک فضای کمدی گونه متفاوت آن قدر بد اجرا شده که بزرگنمایی و درشت گویی را به راحتی می توان در آن به وضوح دید. بی شک کارگردان با تصاویری که ثبت کرده قصد این را داشته تا فیلمی در حال و هوای سینمای آنجلوپولوس به بیننده ارائه کند، تصاویر لانگ تیک که با صدای موسیقی گاه و بی گاهی همراه شده که در اکثر مواقع کاملا بی ربط و بدون منطق در فیلم جای داده شده اند، کوچکترین سازگاری ای با موضوع فیلم ندارد، در مورد مضمون چیزی نمی توان گفت زیرا فیلم در بیان منظورش آن قدر گم و گیج است که هیچ برداشت درستی از هدف و دغدغه و در نهایت مضمون مد نظرش نمی توان داشت.استفاده کارگردان از دوربینی که هواره در حال تراولینگ است و در میان کشتی ها و درختان و فضای سر سبز احتمالا شمالی کشور حرکت می کند، آن قدر بی ربط است که بیننده را با یک ویدئو کلیپ یک ساعت و نیم مواجه خواهد کرد نه با یک فیلم سینمایی که موفق شده استفاده درستی از دوربین و میزانسن خود کند. فیلم در داشتن فاکتورهای بد قطعا رکورد دار خواهد شد و می توان عنوان بی ربط ترین فیلم سال را به آن اختصاص داد، بی ربطی ای که در فرم و محتوا (که اینجا صرفا موضوع جای محتوا را گرفته است) بیداد می کند و گویی این دو در دو سیاره دور از هم ایستاده اند.خرده اتفاقاتی (به هیچ وجه نمی توان از کلمه داستان برای این فیلم استفاده کرد) که برای افراد حاضر (فیلم به هیچ عنوان شخصیت پردازی ندارد) در فیلم رخ می دهد نیز هیچ سرو تهی ندارند و نگاه ویژه کارگردان به ثبت لانگ شات ها و حرکت بی ربط دوربین باعث شده تا کوچکترین اتفاقی در فیلم رخ ندهد و حتی یک کشمکش کوچک نیز ایجاد نشود. «من دیوانه نیستم» مانند تمام افراد حاضر در فیلم، مکان فیلم، اتفاقات درون آن و دوربینی که مشخص نمی شود در حال انجام چه کاری است و موسیقی هایی که هیچ ارتباطی به تصاویر ندارند، کاملا بی ربط و بدون هدف است، فیلیمی که حتی برای یک لحظه نمی تواند حسی درون بیننده ایجاد کند.

نکات مثبت فیلم من دیوانه نیستم

در میان کمدی های جنسی این روزهای سینمای ایران ، « من دیوانه نیستم » رویه کاملاً متفاوت دارد. در اینجا بحث درباره کیفیت اثر نیست، تنها تفاوت در ارائه شوخی هاست که در اینجا یک نکته مثبت قلمداد شده است. « من دیوانه نیستم » شبیه به یک بُرش تقریباً آبزورد از زندگی است.
« من دیوانه نیستم » در بخش فیلمبرداری اثری قابل تحسین است.

نکات منفی فیلم من دیوانه نیستم

فیلم فاقد قصه است و اگرچه این مورد به عمد در فیلمنامه به چشم می خورد اما بعید است که بتواند این رویه مخاطب امروز سینما را به خود جلب نماید.
« من دیوانه نیستم » اگرچه یک اثر کاملا کمدی نیست اما شوخی هایی هم در فیلم گنجانده شده که ابداً توانایی تغییر حال و هوای مخاطب را ندارند.
فیلم گیج و آشفته است. گاهی قصد دارد پیامی به مخاطبش دهد اما بلافاصله به لکنت می افتد و نمی تواند به نتیجه دلخواهش برسد.

کارگردان فیلم من دیوانه نیستم

علیرضا امینی که مشهورترین ساخته هایش « انتهای خیابان هشتم » و « هفت دقیقه تا پاییز » بوده است. امینی با فیلم « نامه های بد » برنده سیمرغ بهترین اثر هنر و تجربه بیست و یکم دوره جشنواره فیلم فجر شده است.

بازیگران فیلم من دیوانه نیستم

مهران احمدی، مجید صالحی، برزو ارجمند، هادی کاظمی، محمدرضا هدایتی، سیروس کهوری نژاد، محمدرضا داوودنژاد، دانیال مقدم، امید روحانی، مهدی ماهانی و پژمان جمشیدی.