معرفی موسیقی الکترونیک و همه چیز درباره آن

موسیقی الکترونیک

هر نوع موسیقی که ابزارهای الکترونیکی یا الکترومکانیکی در تولید یا ویرایش (modify) آن نقش داشته باشند موسیقی الکترونیک به شمار می آید. در موسیقی الکترونیک آهنگ ساز باید فرایند پردازشی را که بعدا بر روی مفهوم (concept) موسیقایی او انجام می شود پیش بینی کرده باشد؛ یعنی از قبل درباره آن تصمیم بگیرد. به این ترتیب محصول نهایی تا حدی انعکاسی از ارتباط بین آهنگ ساز و رسانه (medium) است.

این گونه نیست که اگر یک قطعه معمولی ( مثلا از موسیقی پاپ) را با گیتار الکتریکی اجرا کنیم موسیقی الکترونیک اجرا کرده باشیم. موسیقی الکترونیک درواقع یک سبک موسیقی نیست، بلکه یک تکنیک است که استفاده از آن در کار آهنگ سازان مختلف نتایج و نمودهای مختلفی دارد.

تاریخچه ی موسیقی الکترونیک

یکی از اولیه ترین ساز های الکترونیکی تل هارمونیوم یا دایناموفون از ابزار ابتدایی موسیقی الکترونیک بود که توسط تادیوس کاهیل در سال ۱۸۹۷ توسعه یافت. در ابتدا موسیقی الکترونیک به صورت انحصاری مورد استفاده قرار می گرفت، اما در اواخر دهه ی 60 میلادی با به روز شدن و در دسترس قرار گرفتن فناوری موسیقی الکترونیک این سبک شروع به رشد کرد.
و صداهایی که تا قبل از آن له عنوان موسیقی شناخته نمی شد وارد دنیای موسیقی شدند، موسیقی الکترونیک با پیشرفت های چشم گیرش با ترکیب صنعت و تکنولوژی سبب تولید ساز های الکترونیکی بسیاری شد که امروزه از معروف ترین آنها می توان از ارگ ها، سینت سایزر ها و درام ماشین ها نام برد. این سبک نفوذ خود را به سمت سبک های دیگری مانند راک و پاپ هم رساند و باعث ایجاد یک تحول بزرگ در شیوه ی آهنگ سازی شد.
همانطور که می دانید اکثر تولیدات موسیقی الکترونیک به وسیله ی نرم افزار ها و کامپیوتر ها انجام می شود که لازمه ی آنها داشتن نرم افزار تولید (DAW)، ساز های مجازی و سمپل ها، و در مواقع جدی کارت صدا و یک جفت بلندگو مانیتور می باشد. اما این یک روش تولید موسیقی الکترونیک است و روش اصلی و جذاب تر آن بدون استفاده از هیچ گونه کامپیوتر و ساز مجازی یا سمپل می باشد که تماما با سخت افزار های الکترونیکی انجام می شود.
اولین ساز های مورد استفاده در اولین موسیقی تمام الکترونیک ، Theremin و Ondes Martenot بودند که در سال 1953 میلادی در آلمان تولید شد. در دهه ی 60 سینت سایزر هایی به وجود آمدند که با تغییر پارامتر های اولیه ی تولید کننده صدا، صدایی کاملا متفاوت و انحصاری را تولید می کردند و آن دوره ی انقلاب در ساز های الکترونیک و همچنین موسیقی الکترونیک بود. ونجلیس یکی از توسعه دهندگان این سبک بود که پدر موسیقی الکترونیک نیز نام گرفت و گروه پینک فلوید نیز یکی از مبتکران ترکیب کردن ساز ها و سبک موسیقی الکترونیک با موسیقی راک بود.

سازهای الکترونیک

ساز الکترونیک سازی است که صدا را به روش الکترونیک ایجاد یا تقویت می کند. اختراع اولین نمونه های این سازها به ۱۹۰۴ بر می گردد، اما از دهه ۱۹۵۰ به بعد تاثیری چشمگیر بر موسیقی داشته اند. امروزه تکنولوژی الکترونیک و تکنولوژی کامپیوتر به سرعت پیشرفت کرده، پیوسته متحول شده و به گونه ای فزاینده درهم آمیخته شده اند.

سازهایی تقویت شده مانند پیانو، ارگ و گیتار الکتریکی نیز سینتی سایزر، کامپیوتر و یا ترکیب تمام آن ها از جمله سازهای الکتریکی هستند که برای اجرا و ساخت موسیقی به کار می روند.

برای تولید و آموزش ساخت موسیقی الکترونیک می توان گفت که از سازهایی استفاده می شود که به واسطه آن موسیقی الکترونیک نیز ساخته می شود:

اّرگان

لانچ پد

گیتار الکتریک

میدی کنترلرها

سینتی سایزرها

ژانرهاي زير مجموعه الکترونیک

مهمترين ژانرهاي الكترونيك عبارتند از امبينت، چيل اوت، داون تمپو (downtempo)، درونز (drones)، اتريال (Ethereal)، تريپ هاپ (Trip-Hop).

ساير ژانرهای زیرمجموعه نیز عبارتند از: كرانك، الكترو، الكترونيكا، الكترونيك راك، اينداستريال، تريپ هاپ، الكترونيك پاپ، موسيقي بازي هاي ويدئويي الكترونيكي، هارد كر، هيپ هاپ، هاوس، الكترونيك لايو، نيو بريد، فيوچر ويو، تكنو، ترانس، داب استپ، چيل اوت.

ژانرهای مرتبط با ژانر الکترونیک

هاوس، تكنو، ترنس، داب استپ، درام و باس، گاراژ، ترپ، كرايم، هارد استايل، مومباهتون؛

برخی از سبک های موسیقی الکترونیک رابشناسیم

داون تمپو

داون تمپو یک سبک موسیقی الکترونیک آرام است که اغلب برای گوش دادن و امور اجتماعی انتخاب می شود تا رقص، هر چند برخی از نسخه های آن بی شک برای صحن رقص تولید شده است. اغلب از نام های سالن موسیقی (لاونج-lounge) و یا آرامش دهنده (چیل آوت-Chill Out) برای اشاره به آهنگ های این شاخه استفاده می شود، اما این نام ها همچنین به سبک های دیگر موسیقی دلالت داشته، و داون تمپو شامل طیف وسیع تری از سبک ها است تا عباراتی که به تنهایی اظهار شده اند.
شاخه داون تمپو به شدت از داب، هیپ هاپ، جاز، فانک، سول، درام اند بیس، امبینت، و پاپ الهام گرفته است و اغلب با سبک های نزدیک-مرتبط مانند IDM، تریپ هاپ و اسید جاز اشتباه گرفته شده و/یا همراه می شود.

دیسکو (Disco)

این سبک صدای وکال (خواننده) پیوسته بلندی بر روی یک الگوی ریتمیک خاص دارد.

هاوس (House)

موسیقی هاوس به مجموعه ای از سبک های موسیقی رقص الکترونیک اشاره دارد که اولین اشکال آن در اوایل تا اواسط دهه ۱۹۸۰ شروع شده است. این نام از باشگاه وارهاوس (Warehouse) در شیکاگو گرفته شده است، که دی جی مقیم آن، فرانکی ناکلز (Frankie Knuckles)، کلاسیک های دیسکو قدیمی و پاپ یورودنس را با هم ترکیب می کرد. مشتریان منظم باشگاه به موسیقی انتخابی او به عنوان موسیقی «هاوس (خانه)» اشاره می کردند. با این حال، از آنجا که فرانکی در آن زمان موسیقی جدیدی نساخت، عنوان شده است که چیپ ای (Chip E)، در ضبط اولیه اش «It’s House» این شکل جدید از موسیقی الکترونیک را تعریف کرده و نام «موسیقی هاوس» را بر آن گذاشت.

پراگرسیو (Progressive)

موسیقی پراگرسیو جنبه های خاصی از موسیقی هاوس را بکار می گیرد، با تفاوت که یک ساختار منحصر به فرد ارائه می کند. هیچ ورسی نمی یابید (Verse)، بلکه صرفا یک شکل گیری، اوج و همچنین یک پایان را می شنوید.

تکنو (Techno)

تکنو شکلی از موسیقی الکترونیکی است که در اواسط دهه ۱۹۸۰ پدید آمد و در درجه اول به سبک خاص توسعه یافته ای در داخل و اطراف دیترویت (Detroit) اشاره دارد که پس از آن توسط تولیدکنندگان اروپایی اختیار شد. «تکنو» نیز یک عبارت غیررسمی و گمراه کننده است که اغلب در شمال امریکا، و شاید در جاهای دیگر، برای توصیف تمام اشکال موسیقی رقص الکترونیکی استفاده می شد.

موسیقی امبینت (Ambient)

موسیقی امبینت یک سبک موسیقی است با تعریفی آسان گیرانه، که شامل عناصری از برخی سبک های دیگر از جمله جاز، موسیقی الکترونیک، نیو ایج، راک اند رول، موسیقی کلاسیک مدرن، رگی، سنتی، موسیقی جهان و حتی نویز است. این سبک بیشتر با زمینه و فضای خاص و فراگیر آن شناخته می شود.

ترنس (Trance)

موسیقی ترنس زیرشاخه موسیقی رقص الکترونیکی (EDM) است که در دهه ۱۹۹۰ توسعه یافته است. شاید به عنوان مبهم ترین شاخه در قلمرو EDM، ترنس را بتوان یک سبک ملودیک خواند، که کم و بیش عاری از برچسب سبکهای دیگر موسیقایی است و از ترکیب تکنو و هاوس حاصل شده است. صرف نظر از ریشه دقیق آن، از نظر بسیاری از کسانی که به کلوب ها می روند، برگزارکنندگان مهمانی ها، و پیروان EDM، ترنس توسعه قابل توجهی در حوزه ای بزرگتر از موسیقی رقص (پسا-)مدرن داشته است. از نظر برخی، حتی می توان آن را به عنوان یک کشف دوباره شخصی از ریشه های موسیقی و اثر ریتم و ملودی بر روی ظاهر و باطن افراد در نظر گرفت.

الکترونیکا (Electronica)

الکترونیکا در مجموع به عنوان موسیقی پیش زمینه و همچنین پس زمینه استفاده می شود، با این حال دارای چند زیرشاخه است که این روزها به عنوان موسیقی رقص نیز در نظر گرفته می شوند.

اینداستریال (Industrial)

موسیقی ایندستریال یک اصطلاح برای تعدادی از سبک های مختلف موسیقی الکترونیک و تجربی (Experimental) است. این اصطلاح در ابتدا در اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی برای توصیف سبک منحصر به فرد هنرمندان شرکت ایندستریال رکوردز به کار رفت، اما از آن زمان به بعد طیف گسترده ای از هنرمندان و شرکت های تولید موسیقی در زیر اصطلاح «موسیقی ایندستریال» به ارائه آثار خود پرداخته اند.

درام اند بیس (Drum and Bass)

این موسیقی دقیقاً یک نوع آهنگ رقص است که با ریتمی بسیار سریع با یک خط بیس بزرگ و حجیم ساخته شده است.

الکترو (Electro)

این موسیقی ترکیبی از صدای سینت سایزرها (synthesizers) همراه با مزه هایی از ضرب های فانک می باشد.

یو کی گاراژ (UK Garage)

در بریتانیا آغاز شده و همچنین از نوادگان ملودی های هاوس است. قابلیت های یوکی گاراژ ریتم های کوبشی و همچنین کیک درام با صداهای استثنایی خود است.

هاردکور (Hardcore)

این موسیقی از نارسایی تونال در نت های موسیقی و الگوهای ضرب تند خلاصه شده است.

نکاتی که در موسیقی الکترونیک باید به آن ها توجه کرد

در موسيقي الکترونيک اصیل هرگز از صداها و سازهای اکوستيکی به طور مرسوم استفاده نمي شود. صداها يا از پايه توسط مدارهاي الکترونيکي مانند سینتی سایزر توليد مي شود و يا در روشي ديگر با نمونه گیری از صدای سازهای اکوستيکی و یا آوای انسان توسط تکنولوژی صدای دیجیتال و پخش آنها توسط نرمافزارها در محدوده اي خارج از محدوده فرکانسی طبیعی و همچنین استفاده از افکتهای گوناگون روی سمپل ها، صدا هایی خلق می شوند که هرگز پیش از این شنیده نشده اند.

در موسيقي الکترونيک بيشتر از آنکه به معيارهاي رايج موسيقي توجه شود، در حول محور هنر صدا و به خصوص صداي غير موسيقايي توجه شده که به آن The art of noise می گويند.

منابع صوتي در موسيقي الکترونيک بسيار زياد و متنوع هستند و همچنين محتواي هارمونيک صداها قابل تغییر و تنظیم می باشند، از يک موج سينوسي يا فرکانسي ساده که خصوصيات هارمونيک ندارد تا بهترين و عالي ترين صداي ممکنه را مي توان به وسيله سازهاي الکترونيک توليد کرد.
ساخت و طراحي صدا (صداسازي) بخشي مهمي از توليد موسيقي الکترونيک می باشد و آهنگساز باید علاوه بر آهنگسازی صداي مورد نظر خود را نیز توليد کند. مطلب ديگر اینکه در اکثر موارد، موسيقي الکترونيک را نمي توان کاملا” بصورت معمول نت نويسي کرد، به اين دليل که براي اصوات توليد شده مانند صداي باد، برگ درخت و افکتهای مختلف … نمي توان نت يا علامت مشخص مورد استفاده در موسیقی اکوستیکی در نظر گرفت.

آشنایی با سبک موسیقی جاز