معرفی رمان زن در ریگ روان اثر کوبو آبه

چهارشنبه، 20 مرداد 1400 زمان مطالعه 7 دقیقه

زن در ریگ روان ﯾﮑﯽ از ﭘﺮ آوازه ﺗﺮﯾﻦ رﻣﺎن ﻫﺎی ﻣﻌﺎﺻﺮ ژاﭘﻨﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ رﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی ﻋﻨﺎﺻﺮ داﺳﺘﺎن دﻟﻬﺮه آور را ﺑﺎ اﺻﻮل رﻣﺎن ﻫﺎی اﮔﺰﯾﺴﺘﺎﻧﺴﯿﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﻣﻌﺎﺻﺮ در ﻫﻢ ﻣﯽ آﻣﯿﺰد.

درباره کتاب زن در ریگ روان

با مطالعه اولین صفحات داستان با خبری تلخ و ناامید کننده روبه رو می‍شوید، مردی که 7 سال از او خبری نیست و طبق قوانین مرده به حساب می آید. در فصل دوم زمان به عقب برمی گردد و نشانه های از امید را نشان می دهد و در ادامه مشخص می شود که مرد نمرده است.در داستان زن در ریگ روان سرگذشت یک مرد حشره شناس به نام نیکی جومپی روایت می شود که به دنبال ثبت نام خود در دانشنامه ی حشرات است و در پی سوسکی منحصر به فرد است اما از آنچه سرنوشت پیش پای او قرار می دهد بی اطلاع است.داستان از زبان دانای کل روایت می گردد و در هر فصل زمان داستان و اتفاقات آن متفاوت است اما این پرش های زمانی مخاطب را سردرگم نمی کند. آنچه که در این کتاب آشکار است استفاده هنرمندانه کوبو آبه از نماد هاست. در کتاب زن در ریگ روان می توان رد پایی از افسانه سیزیف را دید که به تلاش های بی فرجام انسان در زندگی اشاره می کند.

خلاصه کتاب زن در ریگ روان

ماجرا از این قرار بود مردی به نام نیکی جومپی در تعطیلات آخر هفته به واسطه علایق حشره شناسی اش به جایی در ساحل دریا می رود تا بلکه بتواند حشره ای جدید کشف کند. زیرا اگر نامش یادآور حشره ای باشد در حافظه همقطارانش جاودانه می شود و کوشش هایش قرین موفقیت خواهد شد.او بعد از گشت و گذار در بخشی از ساحل به دهکده ای می رسد و در گفتگو با پیرمردی از اهالی دهکده تصمیم می گیرد که شب را درآنجا اقامت کند.بخشی از دهکده ساختار عجیبی دارد. چندین گودال عمیق که در انتهای هر گودال کلبه ای قرار گرفته است.او را به یکی از این گودالها هدایت می کنند که در آن زنی تنها و جوان زندگی می کند. فردای آن روز متوجه می شود که خلاصی از این گودال که توسط شنهای روان همیشه در حال تهدید به پر شدن است به سادگی امکان پذیر نیست و او در این گودال زندانی است. شبها تا صبح باید شن های اضافی را جمع کنند و در زنبیل هایی بریزند تا افرادی که در بالا هستند آنها را بالا بکشند. اگر یک روز این کار انجام نشود خرابی کلبه ناگزیر است و امکان دفن شدن زیر شن های روان زیاد است. از طرفی این گودال ها سدی است در مقابل شن های روان برای محافظت از باقی دهکده لذا اهالی دهکده روی این موضوع که افراد داخل گودالها کارشان را انجام دهند و یا فرار نکنند حساس هستند. داستان روایتی است از تلاش های مرد برای فرار از این وضعیت....

درباره نویسنده کتاب زن در ریگ روان

کوبو آبه نام مستعار کیمیفوسا آبه (۷ مارس ۱۹۲۴ - ۲۲ ژانویه ۱۹۹۳) نویسنده، نمایش نامه نویس و عکاس ژاپنی بود.او از پیشگامان جریان آوانگارد در ژاپن بود. آشنایی او با ادبیات غرب، اگزیستانسیالیسم، سوررئالیسم و مارکسیسم بر تلقی او از مسائلی همچون ازخودبیگانگی و فقدان هویت در ژاپن بعد از جنگ تأثیر گذاشت. آثار وی که به بحران هویت در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم می پرداختند، توجه خوانندگان جهان را به خود جلب کرد.

کوبو آبه

نگاهی به آثار، جوایز و افتخارات کوبو آبه

کوبو آبه اولین مجموعه داستان کوتاه خود را در سال 1951 در منتشر کرد. او با این اثر مهم ترین جایزه ادبی ژاپن، جایزه ی آکوتاگاوا را از آن خود کرد. زن در ریگ روان مهم ترین اثر کوبه آبه است که او را به عنوان یک نویسنده توانا در جهان مطرح کرد. نگاه فیلسوفانه ی او به زندگی و ادغام مفاهیم هستی گرایی و پیچیدگی های داستان، بسیار مورد توجه مخاطبین در سراسر جهان قرار گرفت. کتاب زن در ریگ روان تاکنون به 20 زبان مختلف ترجمه شده است و در شمار پرفروش ترین آثار ادبی جهان قرار دارد. او با این اثر توانست جایزه یومی یوری را در سال 1962 به خود اختصاص دهد.«تشیگاهارا هیروشی»« Teshigahara Hiros » کارگردان ژاپنی در سال 1964 این رمان فلسفی را به صورت فیلم به تصویر کشید که جز آثار کلاسیک سینمای ژاپن به شمار می آید.از دیگر آثار او می توان به «چهره ی دیگری»، «یک بخشش» و «نقشه تباه شده» اشاره کرد. کوبو آبه علاوه بر نویسندگی عکاس و کارگردان نیز بوده است. او در طول عمر خود آثار ارزشمندی از خود به جا گذاشت. کوبو آبه سرانجام در 22 ژانویه سال 1992 از دنیا رفت. منتقدین معتقدند او یکی از شایسته ترین نویسندگان برای دریافت جایزه نوبل ادبیات بود اما زمان به او اجازه دریافت این جایزه ارزشمند را نداد.

سبک و دیدگاه کوبو آبه در دنیای نویسندگی

جنگ جهانی دوم و دوران پس از آن تاثیر غیرقابل انکاری بر افکار و جهت گیری نویسندگان و هنرمندان ژاپن داشته است و جامعه سنتی آنها را درتقابل با مدرنیته قرار داده است. کوبو آبه نیز از این قاعده مستثنی نیست. او خود به دلیل جغرافیای خاصی که در آن زندگی کرده است دچار نوعی بی هویتی شده است و می توان مضامینی چون از خود بیگانگی و فقدان هویت را در اغلب آثار او به خوبی مشاهده کرد. او به زبان نمادها با مخاطب صحبت می کند و برای طرح داستان و شخصیت پردازی از متافیزیک بهره می گیرد. سبک او را می توان سورئال دانست که رد پایی از اگزیستانسیالیسم یا هستی گرایی در آن مشاهده می شود.

درباره مترجم کتاب زن در ریگ روان

مهدی غبرایی در سال ۱۳۲۴ در لنگرود به دنیا آمد. دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در لنگرود گذراند. در سال ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران در رشته علوم سیاسی لیسانس گرفت. از سال ۱۳۶۰ بهطور حرفه ای به کار ترجمه ادبی پرداخت. مهدی غبرایی، از آن دسته مترجمانی است که گاهانه ترجمه می کند، زبان مبدأ را می شناسد و به زبان مقصد مسلط است. در واقع او امانتداری است که آثار را مانند فرزندان خود دوست دارد و برای آنها ارزش قائل است.

قسمتی از کتاب زن در ریگ روان

نفهمیدم. اما گمانم زندگی چیزی نیست که آدم بتواند بفهمد. همه جور زندگی هست، و گاه طرف دیگر تپه سبز تر به نظر می رسد. چیزی که برایم مشکل تر از همه است، این است که نمی دانم اینجور زندگی به کجا می کشد اما ظاهرا آدم هرگز نمی فهمد، صرف نظر از اینکه چه جور زندگی کند. به هر حال چاره ای جز این احساس ندارم که بهتر است چیزهای بیشتری برای سرگرمی داشته باشم.

گودال های برهنگی حالا در یک ردیف سمت چپ جاده بود. زنبیل کش ها جابه جا کوره راه های چندشاخه ساخته بودند، و آن طرف تر کیسه های شن نخ نما نشانه نزدیکی گودال ها بود. از دیدن این صحنه دلش به درد آمد. در بعضی جاها نردبان طنابی به دور کیسه ها نبود اما در بیشترشان بود. با خود گفت برده ها کم نیستند و دیگر تمایل به گریز را از دست داد. هیچ لزومی نداشت در فرار عجله به خرج دهد. در بلیت دوسره ای که حالا در دست داشت، مقصد و زمان سفر خالی گذاشته شده بود تا به دل خواهش پر کند. به علاوه پی برد دلش دارد می ترکد که با کسی از تله آب حرف بزند. اگر می خواست رازش را فاش کند، شنونده هایی بهتر از دهاتی ها پیدا نمی شد.

عشق به زادوبوم و تعهد، فقط در صورتی معنا می دهد که آدم با دست کشیدن از آن، چیزی را از دست بدهد.

اگرچه بسیاری از اتفاقات زندگی، خارج از حیطهٔ قدرت و خواستِ انسان رقم می خورند، اگرچه بسیاری از تلاش های انسان نافرجام اند، اما در نهایت این خودِ شخص است که تصمیم می گیرد چگونه زندگی کند.

اگر معیاری برای عادی بودن نباشد، غیرعادی بودن معنایی ندارد.

اگر زندگی فقط از چیزهای مهم ساخته شده باشد، به راستی خانه شیشه ایِ خطرناکی خواهد بود که کمتر می توان بی پروا دست به دستش کرد. اما زندگی روزمره دقیقاً شبیه این عنوان ها بود و بنابراین هرکس، با دانستن بی معنایی وجود، مرکز پرگارش را در خانه خود می گذارد.