پسوریازیس، صدفک یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها. پسوریازیس واگیردار نیست. پنج نوع اصلی پسوریازیس، پلاکی، خالدار، معکوس، پوسچولار و اریترودرمیک است. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک‌مانند است که با ناحیه‌هایی قرمزرنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود 30 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می‌شوند.
به تاریخ انقضای داروی اوستکینومب توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌شده است،از آن مصرف نکنید.
هرگز داروی اوستکینومب را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
تداخل دارویی اوستکینومب را چک کنید و اگر در حال استفاده از دارویی هستید که با این دارو تداخل دارد، با پزشک خود راجع به استفاده از داروهایتان مشورت نمایید.
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز داروی مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
داروی اوستکینومب با داروهای زیر ممکن است تداخل داشته باشد: برخی واکسن‌های زنده (مانند واکسن سرخک، آبله مرغان، فلج اطفال خوراکی، BCG و آنفولانزا)
در طول درمان با اوستکینومب عفونت های جدی ممکن است، رخ دهد. در صورت بروز علائم عفونت مانند: تب، لرز، درد عضلانی، کوتاهی تنفس، کاهش وزن، اسهال یا درد معده، سوزش هنگام ادرار کردن، احساس سستی و خستگی زیاد، گرم یا قرمزی پوست، زخم دردناک پوستی، سرفه خونی فوراً با پزشک تماس گرفته شود.
