یبوست مزمن وضعیتی است که روده بزرگ یا کولون روده را درگیر می‌کند. با حرکات نادر روده و مشکل در دفع مدفوع مشخص می شود. شایع ترین علائم یبوست عبارتند از درد شکمی، نفخ، احساس تخلیه ناقص و مشکل در دفع مدفوع. توجه به این نکته ضروری است که یبوست مزمن با یبوست گاه به گاه متفاوت است زیرا یک بیماری طولانی مدت است که نیاز به درمان پزشکی دارد.
انسداد روده
حساسیت به این دارو یا هر یک اجزای فرمولاسیون
در صورت وجود تداخلات دارویی، عملکرد داروها تحت تاثیر قرار گرفته و ممکن است در برخی مواقع باعث بروز عوارض جدی در فرد گردد. تداخلاتی که در ادامه گفته می شود، مجموعه ای کامل از تداخلات دارویی پلی اتیلن گلیکول(Polyethylene Glycol) نیست و به منظور بررسی‌های بیشتر باید فهرستی از تمامی محصولات دارویی که مصرف می کنید از جمله داروهای با نسخه، بدون نسخه، محصولات گیاهی و مکمل ها را به پزشک خود ارائه دهید تا از نظر وجود تداخلات دارویی بررسی شوند. همچنین مصرف هیچ دارویی را نباید به صورت خودسرانه شروع، متوقف یا تغییر دوز دهید. چنانچه مصرف یک دارو موجب بهبودی بیماری شما شده، از به کارگیری آن در شرایط مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید. از جمله داروهایی که ممکن است با محلول پلی اتیلن گلیکول (Polyethylene Glycol) دارای تداخل باشند می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
داروهای قلبی یا کاهنده فشار خون
دیورتیک ها (ادرار آورها)
داروهای درمان افسردگی، روانی
داروهای درمان مشکلات کلیوی
داروهای درمان سطوح پایین سدیم (هیپوناترمی)
داروهای درمان تشنج
NSAIDs مانند (آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکوسکیب، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام)
همچنین مصرف داروی پلی اتیلن گلیکول می‌تواند باعث کاهش اثر داروی دیگوکسین شود و در صورتی که این محلول به صورت همزمان با دی کلروفنامید مصرف شود، موجب افزایش اثر دارویی آن خواهد شد. در مورد تداخلات رده X، کاهش و افزایش اثر پلی اتیلن گلیکول (Polyethylene Glycol) توسط دیگر داروها و همچنین با مواد غذایی، تداخل قابل توجهی گزارش نشده است.
چنانچه یکی از دوزهای داروی خود را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف نمایید و در صورتی که به زمان مصرف دوز بعدی نزدیک شده‌اید، از آن صرف نظر کرده و مطابق با تجویز پزشک، دوز های بعدی را استفاده نمایید. دو برابر نمودن دوز دارو به منظور جبران دوز فراموش شده مجاز نیست.
